Ἕνα τσουβάλι προφητεῖες…

Ἡ παγκόσμια ἀγορὰ διαθέτει σήμερα γιὰ τὸν καταναλωτὴ ὄχι μόνο ὑλικὰ ἀλλὰ καὶ «πνευματικὰ» ἀγαθά. Ἕνας τομέας ποὺ συνεχῶς ἀνανεώνεται καὶ προωθεῖται εἶναι ἐκεῖνος τῶν προφητειῶν. Ἀπευθύνεται σὲ ὅλους τούς τύπους ἀνθρώπων, ἀνεξαρτήτως φιλοσοφίας, θρησκείας, καταγωγῆς, καὶ ἐκτείνεται ἀπὸ τὰ ἁπλά τῆς ἀτομικῆς καθημερινότητας, μέχρι τὰ συμπαντικοῦ ἐνδιαφέροντος θέματα.

Παρατηροῦμε ὅτι ἕνα μέρος τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς ἐσχατολογίας ἐντάσσεται σήμερα σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο. Ἡ βεντάλια τοῦ μέλλοντος προβάλλεται συχνὰ μὲ κινηματογραφικὴ λεπτομέρεια, ἐνῶ ἡ διαδικτυακὴ καὶ τηλεοπτικὴ  παρουσίαση ἐπενδύεται μουσικά, κατὰ τὴ συνταγὴ τῶν Ἀμερικανικῶν προπαγανδιστικῶν ὑπερπαραγωγῶν.

Αὐτὰ δὲν λέγονται γιὰ νὰ ἀμφισβητηθεῖ τὸ χάρισμα τῆς προφητείας. Ἡ Ἐκκλησία κινεῖται στὴν ἀδιάσπαστη γραμμὴ τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὁ προφήτης στέκει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀκούει τὸν Θεὸ καὶ μεταφέρει τὸ μήνυμα τοῦ Θεοῦ στὸν λαό Του. Μήνυμα μετανοίας, παρακλήσεως, πιστότητας, καθοδήγησης.

Κάθε ἀληθινὸς Ἅγιος μετέχει σὲ τοῦτο τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, στὸν βαθμὸ ποὺ «βλέπει» ὅσα δὲν φαίνονται. Σχεδὸν ἀδύνατο νὰ περιγραφεῖ ἡ πνευματικὴ αὐτὴ...
διαδικασία. Ἁπλὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι διὰ τῆς πρακτικῆς φιλοσοφίας ὁ νοῦς φωτίζεται ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀποκτᾶ τὶς ποιότητές Του. Ἔτσι ἔχουμε πνευματικὴ ὄψη καὶ ἀκοὴ λόγων καὶ πραγμάτων, ἢ κάποια ἐσωτερικὴ πληροφορία, κατὰ παράδοξον χάριν, χωρὶς τὴν παρουσία προσώπου ἢ φωνῆς.

Ἡ προφητεία δὲν νοεῖται ἔξω ἀπὸ τὶς ἄλλες ἀρετές. Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ ταπείνωση. Ὁ ὅσιος Παΐσιος γνώριζε καλὰ ὅτι κανεὶς δὲν εἶναι ἀλάθητος. Ἀναφερόμενος σὲ μελλοντικὰ γεγονότα, συνήθιζε νὰ ἀρχίζει μὲ τό «μοῦ λέει ὁ λογισμός μου». Δὲν καθόριζε χρόνους (ὅπως ἄλλοι σύγχρονοι ἐπώνυμοι καὶ ἀνώνυμοι ποὺ ἐν συνέχεια διαψεύδονται) καὶ πίστευε ὅτι ἂν ὁ ἄνθρωπος ἀλλάζει, καὶ ὁ Θεὸς ἀλλάζει, ὅπως βλέπουμε καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ἡ ἴδια ἡ ἁγία Εὐφημία, ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκε, δὲν τοῦ προδιέγραψε τὸ μέλλον, ἀλλὰ τοῦ παρουσίασε δυνατὲς ἐξελίξεις, ἐξαρτώμενες ὅμως καὶ ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἐπιλογές. Ἕνα εἶναι σίγουρο, ὅτι ἡ προφητεία δίνεται γιὰ τὴν μετάνοια, τὴ στροφὴ τῆς ὕπαρξής μας στὸν Θεό, καὶ ὄχι τὴν ὀργάνωση τῆς ἀτομικῆς μας ζωῆς ἢ τὸν ἐφησυχασμό.

Ὅσοι μετέχουν στὸ χάρισμα τῆς προφητείας, εἶναι ἄνθρωποι τῆς νήψης. Ἔχουν καθαρὲς πνευματικὲς αἰσθήσεις, ἡ ψυχὴ τους εἶναι καθαρὸς καθρέπτης, ὅπου ἀντανακλῶνται τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ κόσμου. Ἡ νήψη, ὅμως, εἶναι αἴτημα ὄχι μόνο γιὰ τὸν προφήτη ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν ἀποδέκτη τῆς προφητείας. Ποιὸς εἶναι ὁ σωστὸς ἀποδέκτης; Εἶναι αὐτὸς πού ἐντυπωσιάζεται; Εἶναι αὐτὸς πού βιάζει καταστάσεις προκειμένου νὰ ἐπαληθευθεῖ ἡ προφητεία;

Καλὸς ἀποδέκτης εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀφενὸς ἀξιοποιεῖ πνευματικὰ ὅ,τι ἀκούει, ἀφετέρου ἔχει καθαρὸ νοῦ, ὥστε νὰ ἑρμηνεύσει τὰ γεγονότα, ὅταν αὐτὰ γίνουν, εἶναι δηλαδὴ σὲ θέση νὰ διακρίνει ἀβίαστα καὶ ἐν Πνεύματι. «Αβίαστα» καὶ «ἐν Πνεύματι» σημαίνει ὅτι ἐκεῖνο ποὺ μὲ κάνει νὰ μπορῶ νὰ διακρίνω εἶναι ἡ νήψη, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ ἀγάπη, καὶ ὄχι τὸ σερφάρισμα σὲ ἕνα κυκλώνα πληροφοριῶν. Δυστυχῶς, κάποιοι ἀφιερώνουν ὧρες γιὰ τὴν ἐνημέρωσή τους ὡς πρὸς τὸν χρόνο ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου ἢ τὶς ἐθνικὲς ἐπανακτήσεις, ἀλλὰ δὲν θυμοῦνται νὰ ἀνοίξουν τὸ Εὐαγγέλιο, νὰ καθρεφτίσουν τὸν ἑαυτό τους στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Πῶς θὰ γλυτώσουν ἔτσι τὸν κίνδυνο τῆς πλάνης;

Ἰδιαίτερα ἐπιπόλαιη εἶναι σήμερα ἡ χρήση τοῦ προσώπου τοῦ Ὁσίου Παϊσίου γιὰ τὴν ὑποτιθέμενη προβολὴ τῆς ὀρθόδοξης ἀληθείας. (Ἀκραῖο παράδειγμα ἡ διάθεση ἠχητικῶν ἀρχείων μὲ τὴ φωνὴ τοῦ γέροντος, ὅπου ἀκούγεται φωνὴ ἄλλου γέροντος!). Φοβούμεθα ὅτι τοῦτο ἱκανοποιεῖ τὴ σημερινὴ ἐμμονὴ στὶς προφητεῖες, ἐμμονὴ ποὺ καλλιεργεῖται πάνω σὲ ἕνα ἔλλειμμα πίστεως, καὶ ἐπαναφέρει «πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον».

Σήμερα, στὸν καιρὸ τῆς σύγχυσης καὶ τοῦ φόβου, στὴν ἐποχὴ τῆς εἰκόνας καὶ τοῦ ἐντυπωσιασμοῦ, ὅπου τὰ πάντα (λόγια, αἰσθήματα, βιώματα) εἶναι τόσο ρηχά, δὲν ὑπάρχει πιὸ μεγάλη, πιὸ καίρια, πιὸ ἐπίκαιρη προφητεία ἀπὸ αὐτὴ τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου: «Ἑτοίμαζε τὸν ἑαυτό σου καθημερινὰ γιὰ νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν Χριστό. Ἔλεγχε καθημερινὰ τὸν ἑαυτό σου μὲ γνώμονα τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, σὲ τί ὑστέρησες, καὶ ἄρχισε νὰ τὸ ἀνοικοδομεῖς.»

Ὡς Χριστιανοί, προσδοκᾶμε τὴν τοῦ Χριστοῦ παρουσία «ἐν ὕμνοις», καὶ αὐτὴ ἡ παρουσία εἶναι τὸ πιὸ ὄμορφο κομμάτι τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, ὄχι ἁπλῶς ὡς προσδοκία, ἀλλὰ καὶ ὡς ἐμπειρία τοῦ ζωντανοῦ, ἀναστημένου Χριστοῦ. Ἀλλὰ ἂν εἴμαστε κενοὶ καὶ ρηχοί, τί νὰ τὴν κάνουμε τὴν Πόλη ἢ τὴν ἡμερομηνία γεννήσεως τοῦ Ἀντιχρίστου;

Ἱερὰ Μονὴ Κουτλουμουσίου

koutloumous.com