13 Οκτ 2014

Ζητεῖται Παῦλος Μελὰς καὶ σήμερα. Νὰ μᾶς ἀφυπνίσει, νὰ μᾶς συγκλονίσει, νὰ διαλύσει τὰ σάβανα ποὺ μᾶς καταπλακώνουν!

Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος
Νυχτώνοντας ἀκούστηκε ἕνας πυροβολισμὸς καὶ ἡ φωνὴ τοῦ Παύλου: «στὴ μέση μὲ πῆρε παιδιά». Μπῆκε στὸ σπίτι καὶ φώναξε τὸν καπετὰν Πύρζα. Ὁ Νίκος Πύρζας ἔτρεξε κοντά του. Ὁ Παῦλος ἔβγαλε ἀπὸ τὸ λαιμὸ του τὸν σταυρὸ ποὺ φοροῦσε πάντοτε καὶ τοῦ λέει: «τὸ σταυρὸ νὰ τὸν δώσεις στὴ γυναίκα μου. Καὶ τὸ ντουφέκι τοῦ Μίκη. Καὶ νὰ τοὺς πεῖς ὅτι ἔκαμα τὸ καθῆκον μου...». Καὶ ζήτησε νὰ τὸν σκοτώσουν τὰ παλικάρια του γιὰ νὰ μὴν τὸν βροῦνε οἱ Τοῦρκοι ζωντανό. Σὲ λίγο ὅμως ξεψύχησε. Ἦταν Τετάρτη 13 Ὀκτωβρίου 1904. «Καὶ οἱ Ἕλληνες ξύπνησαν», γράφει ὁ Ἴων Δραγούμης, «γιατί ξύπνησαν τώρα μόνο; Ἐπειδὴ εἶναι τυφλοὶ οἱ ἄνθρωποι. Καὶ οἱ περισσότεροι γεννήθηκαν γιὰ νὰ εἶναι μικροί. Σπίθες κοντὲς εἶναι οἱ στιγμὲς ποὺ ξυπνοῦν καὶ νιώθουν τὴ μετριότητα ποὺ βαραίνει ἐπάνω τους... Τέτοια σπίθα τοὺς ἄναψε ὁ Παῦλος Μελάς. Ὅσοι συνηθίζουν νὰ συλλογίζονται, ἃς στοχασθοῦν πόσο μεγαλύτερος ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες ἔπρεπε νὰ εἶναι ὁ Παῦλος Μελάς, γιὰ νὰ καταφέρει νὰ τὴν ἀνάψει. Καὶ μὲ τὴν σπίθα ποὺ ἄναψε στὸν καθένα, πολλοὶ ἦταν τυφλοί, ὡς τὸν εἶδαν. Ἔτριψαν τὰ μάτια τοὺς κάπως ξιπασμένοι καὶ εἶπαν μέσα τους, γιατί ντρέπονταν νὰ....
τὸ διαλαλήσουν: Ὥστε ὑπάρχει Μακεδονία, ἀφοῦ πῆγε ὁ Παῦλος Μελὰς καὶ σκοτώθηκε γι’ αὐτή! Καὶ ἄλλοι συμπέραναν: Ὥστε βρίσκονται ἀκόμα, μετὰ τὸ 1897, ἀξιωματικοὶ στὸ στρατὸ καὶ ζωὴ στὸ Ἔθνος!».
Σὲ καιροὺς σακάτικους σὰν τοὺς τωρινούς, ποὺ μᾶς περιζώνει ἡ χαμέρπεια καὶ πιάνουμε τὶς μύτες μας ἀπὸ τὶς παντοειδεῖς ἀναθυμιάσεις, παρηγοριὰ μονάχη κάτι σὰν ὑποσυνείδητη ὤθηση, εἶναι ἡ ἐνασχόληση μὲ τὴν ἐθνική μας ἱστορία. Ὅπως ἔλεγε θυμόσοφα κάποιος καθηγητής μου στὸ πανεπιστήμιο «ἀφῆστε τὰ ὑποκείμενα καὶ καταπιαστεῖτε μὲ τὰ κείμενα», ἐννοώντας πὼς ἡ ἐντρύφηση μὲ τὴν ἱστορία προσφέρει τὸν ἀναζητούμενο ἀνασασμό. Ἃς μὴν λησμονοῦμε καὶ τὴν πασίγνωστη προγονικὴ ρήση «ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχεν μάθησιν», εὐτυχὴς ὁ γνώστης τῆς ἱστορίας. Ἡ ἱστορία δίνει στὸν ἄνθρωπο, ποὺ συνηθίζει νὰ σκέφτεται καὶ ὄχι νὰ σκέφτονται ἄλλοι γι’ αὐτόν, ὅπως συμβαίνει στὰ κομματικὰ ποιμνιοστάσια, πολὺ πιὸ βαθύτερη καὶ πλούσια ἐμπειρία, ὥστε νὰ τὸν προετοιμάζει γιὰ κάθε γεγονὸς ἀτομικὸ ἢ καὶ γενικό (το ἔθνους, τῆς ἀνθρωπότητας) καὶ νὰ μὴν καταπλήσσεται γιὰ ὅσα συμβαίνουν. Ὁ ἀνιστόρητος, ὁ ἀμύητος παρουσιάζει ἀντιδράσεις πρωτόγονου στὰ διάφορα γεγονότα τῆς ζωῆς καὶ «πέφτει», ὅπως κοινότοπα λέγεται, «ἀπὸ τὰ σύννεφα». Ὁ ἱστορικὰ μορφωμένος, κατὰ τὸ δυνατόν, δὲν χάσκει ἐνώπιόν των «ραγδαίων ἐξελίξεων», ὅπως κάθε βράδυ «τσιρίζουν καὶ κοάζουν» οἱ ὅλο κόρδωμα καὶ ἔπαρση ἐπιβήτορες τῆς ἐξουσίας.
Ἀφιέρωμα, λοιπὸν τὸ σημερινὸ σημείωμα. Ὄχι, ἁπλῶς καὶ μόνον, ἐπετειακό. Δὲν εἶναι χρέος μνήμης. Εἶναι ἐξαναγκασμὸς μνήμης. Ἀφιέρωμα στὸν ἀητὸ τῆς Μακεδονίας, ποὺ ἔφτασε στὰ «κρημνὰ τῆς ἀρετῆς» (Κάλβος). Ἀρχοντόπουλο ἦταν, μὲ γυναίκα σπουδαία, κόρη τοῦ Δραγούμη, μετέπειτα πρωθυπουργοῦ, μὲ παιδιὰ μικρά, μπροστά του καριέρα καὶ μεγαλεία, ὅμως τάραζε τὰ σπλάχνα του ἡ σωτηρία τῆς Μακεδονίας.
«Ὡς ἀπὸ ἕνα βουνὸν
   ὁ ἀετὸς εἰς ἄλλο
   πετάει, κι ἐγὼ τὰ δύσκολα
   κρημνὰ τῆς ἀρετῆς
   οὕτω ἐπιβαίνω»,
γράφει στὶς «Ὠδὲς» του ὁ ὑπέροχος ἐθνικὸς ποιητὴς Κάλβος. Αὐτὸς ἦταν ὁ Παῦλος, «ἀετός», ποὺ ἄφησε τὶς ἀθηναϊκὲς δυσωδίες καὶ τὶς «ἄψογες στάσεις» τοῦ παλαιοκοματισμοῦ καὶ θυσιάστηκε. Θυσία καὶ ὄχι λόγια. Αὐτὸ εἶναι Ὀρθόδοξος Ἕλληνας. Ἔλεγαν τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας ὅταν μιὰ μάνα Ρωμηᾶ γεννοῦσε ἀγόρι: «Νὰ σοῦ ζήσει, νὰ γίνει καπετάνιος, νὰ τοῦ γράψουν καὶ τραγούδι». «Μακαρία» ἡ μάνα του, τέτοιος ἦταν ὁ βλαστός της. Καπετάνιος, ὁ Μίκης Ζέζας καὶ τοῦ ἔγραψαν καὶ τραγούδια, ὁ λαὸς τὸν ἔκλαψε, «πάντα χλωρὸ νὰ σειέται τὸ χορτάρι». (Παλαμᾶς).
«Ἕνα πουλάκι ξέβγαινε ἀπ’ τὴ Μακεδονία.
 Γιὰ τὴν Ἀθήνα διάβαινε γιὰ τοῦ Μελᾶ τὰ σπίτια.
 Δὲν ἐλαλοῦσε σὰν πουλὶ οὐδὲ σὰν ἀηδόνι,
 παρὰ λαλοῦσε καὶ ἔλεγε ἀνθρώπινη κουβέντα:
-Τὸν Παῦλο τὸν ἐβάρεσαν».
Καὶ λαβωμένος «κράζει παλληκάρια» του καὶ τὰ γλυκομιλάει:
Παιδιά μου, μὴ τρομάζετε, τὸ χάρο μὴ φοβάσθε
τὰ παλληκάρια τὰ καλὰ /μον’ τὸν Θεὸ φοβοῦνται».
Τὸ ἴδιο ἔλεγε καὶ ὁ Κανάρης: «μόνο τὸν Θεὸ φοβᾶμαι»! (Ὅποιο νεοπαγανιστικὸ ἀπολειφάδι δὲν κατανοεῖ τί σημαίνει «φόβος Θεοῦ», ἃς μελετήσει κάποιον ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τοὺς ἀθεόφοβους καὶ ὁ λαὸς μάς τους... φοβᾶται). Τοῦτος τὶς σάπιες, τῶν σάπιων, ἡμέρες, ἡ Μακεδονία, τὸ ὄνομά της, πάλι ξεβράζεται στὰ χείλη ἄνομων, παχυλῶν μετριοτήτων ποὺ –κακὴ  τὴ ὥρα-κατέχουν τρανὰ πόστα. Πολὺ φοβᾶμαι, μήπως τώρα ποὺ ὁ λαὸς ἔχει πλήρης ἀποπροσανατολιστεῖ καὶ ἀποσβολωθεῖ μὲ τὴν φρικώδη κρίση καὶ τὰ συμπαρομαρτούντα της, «περάσει στὰ μουλωχτὰ» καὶ κάποιο μνημόνιο προδοσίας, ὁ δυσώνυμος συμβιβασμός.
Ἡ ἔνδεια καὶ ὁ συνοδὸς πανικὸς ἀφοπλίζουν, καθηλώνουν ἀντανακλαστικά, ὁδηγοῦν σὲ παραίτηση καὶ ἀδιαφορία. Οἱ μεγάλες τραγωδίες τῆς ἱστορίας τότε συμβαίνουν: ὅταν ταυτίζεται τὸ κράτος μὲ τὴν πατρίδα. Κράτος εἶναι οἱ μνημονιακοὶ λακέδες καὶ οἱ ζητωκραυγαστές τους. Πατρίδα εἶναι ὁ Παῦλος Μελὰς καὶ ὄσοι ἀντρειωμένοι κοσμοῦν τὸ Συναξάρι τοῦ Γένους μας. Μᾶς ἐξευτελίζουν, μᾶς ποδοπατοῦν, ἔβαλαν νεοταξικὰ καθάρματα-τρόικες-νὰ μᾶς διαφεντεύουν καὶ ἡμέτερους προσκυνημένους νὰ τοὺς δορυφοροῦν. Μὴν χάσουμε ὅμως τὴ γῆ μας. Ὅ,τι κερδήθηκε μὲ αἷμα δὲν μπορεῖ νὰ ξεπουληθεῖ μὲ τὸ μελάνι μιᾶς ὑπογραφῆς. Στὴν Μακεδονία μας, εἶναι θαμμένα, τὰ κόκκαλα τὰ ἱερά το Παύλου Μελᾶ, θησαυρὸς πολυτίμητος. Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τὸν προδώσουμε; Ἕλληνες εἴμαστε! Νὰ πάρει ἡ εὐχή!
«Κάποτε», γράφει ὁ Στρατὴς Μυριβήλης, «μιὰ μέρα ποὺ συζητοῦσαν δυὸ ἁπλοὶ ἄνθρωποι-δυὸ ψαράδες ἦταν-γιὰ τὴν πίεση ποὺ ἀσκοῦν οἱ μεγάλες δεξιὲς καὶ ἀριστερὲς δυνάμεις πάνω στὴν ζωὴ τοῦ τόπου γιὰ τὰ συμφέροντά τους, ὁ ἕνας ξεστόμισε μιὰ φράση ποὺ μὲ ξαφνίασε. Εἶπε ὀργισμένος: -Ἂν μᾶς πιάσει καμμιὰ μέρα τὸ ἑλληνικό μας!». (περ. «Γνώσεις», Φεβρουάριος 1959, τεῦχος 14, σέλ. 4).
Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη «ἰδεολογία» ποὺ μᾶς ἀξίζει: τὸ ἑλληνικό μας! Καὶ αὐτὴ δὲν περιέχει λόγια, μόνο θυσίες, καὶ ὀνομάζεται Μάρκος Μπότσαρης καὶ Παῦλος Μελὰς καὶ Γρηγόρης Αὐξεντίου. Αὐτὸ τὸ «ἑλληνικό» μας εἶναι τὸ μόνο ποὺ δὲν φροντίζει νὰ καλλιεργήσει συστηματικά το κράτος στὴν ψυχὴ τῆς νέας γενιᾶς, γιατί αὐτὸ εἶναι ποὺ φοβοῦνται οἱ ἐχθροί τς πατρίδας καὶ αὐτὸ βάλθηκαν νὰ ὑπονομεύσουν μὲ χίλιους τρόπους. Οὔτε μιὰ ἀναφορὰ στὰ βιβλία Γλώσσας Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου στὸν Παῦλο Μελά. Ἕνα ποίημα, ἕνα δημοτικό...τίποτε. Θὰ βρεῖς τὸν Λεφάκη, τὸν ἀστρολόγο, θὰ βρεῖς 35 συνταγὲς μαγειρικῆς, σκύβαλα καὶ περιτρίμματα, ἀλλὰ τὸν Παῦλο «ποῦχε ταράξει τὴν Τουρκιά», δὲν θὰ τὸν βρεῖς. Στὴν «σάπια πολιτεία» ἔχουν τὰ πρωτεῖα, οἱ...σκυφτοί, οἱ τετραποδίζοντες, κατὰ τὸ ὡραῖο το ποίημα τοῦ Βάρναλη.
«Πέτα τὴν ἀνθρωπιά σου
   Κι ἀπ’ τὸν ἀφέντη πιάσου
   Κι ἅμα σὲ φτύσει αὐτὸς
   νὰ κάθεσαι σκυφτὸς
   Καὶ θὰ ἔχεις τὰ πρωτεῖα
   στὴ σάπια πολιτεία». 
Ζητεῖται Παῦλος Μελὰς καὶ σήμερα. Νὰ μᾶς ἀφυπνίσει, νὰ μᾶς συγκλονίσει, νὰ διαλύσει τὰ σάβανα ποὺ μᾶς καταπλακώνουν.

5 σχόλια:

  1. ΝΑ ΣΕ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΛΑ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕ ΔΑΣΚΑΛΕ!!!!
    Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
    ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΧΡΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ....ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ!!!!!!!!!
    ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΟΒΟΥΝΤΕ ΑΥΤΟ ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΣΚΑΒΟΥΝ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΓΙΑ ΜΑΣ ΜΑ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.
    ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΤΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΑ ΧΡΙΑΖΕΤΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΝΑ ΑΝΑΘΑΡΡΕΨΟΥΜΕ ΟΧΙ ΝΑ ΣΚΥΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ.....ΑΣ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΑΤΤΟΥΜΕ.
    ΠΡΟΣΕΥΧΗ-ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ-ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΕΥΧΕΛΑΙΟ-ΑΓΙΑΣΜΟ ΚΑΛΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να μετατρέψουμε τα σπίτια μας σε κρυφά σχολειά και να τα μάθουμε αυτά στα παιδιά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μήπως στις μέρες μας κύριε Νατσιέ, υπάρχουνε και σήμερα άνθρωποι σαν τον Παύλο Μελά, όμως επειδή δεν ανήκουνε στο δικό μας το κόμμα, δεν πρέπει τους προβάλουμε; Μπορεί να μην είναι στο βελινεκούς ενός Παύλου Μελά, σε πολύ μικρότερη εμβέλια, αλλά δεν παύει να έχουνε προσφέρει και αυτοί στην πατρίδα.Κάποτε ένας ιεράρχης πνευματικός, για το θέμα της Μακεδονίας είπε στο ποίμνιο που τον άκουγε.Όλοι μας πρόδωσαν μόνο ο Θεός θα μας σώσει.Τότε τον είπα, γέροντα το άγαλμα που έφτιαξε ο Καρατζαφέρης πάνω στην εθνική οδο, στο Λιτόχωρο για τον Μέγιστο των Ελλήνων των Μέγα Αλέξανδρο 7μ δεν το έχετε δει; το ότι ήταν ο πρώτος Έλληνας Ευρωβουλευτής που μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο ολομόναχος, αποκάλεσε τα Σκόπια Βαρντάρσκα, ενώ τους έδειξε και ένα γραμματόσημο που το έγραφε, πάλι αυτό για εσάς δεν σημαίνει τίποτα; Δύο φορές διοργάνωσε συλλαλητήριο για την Μακεδονία στην παραλία της Θεσσαλονίκης και μάλιστα την δεύτερη φορά μέσα σε καταρακτώδη βροχή, ενώ η Μητρόπολη για να τον κάνουνε σπάσιμο, διοργάνωσαν και αυτοί συλλαλητήριο, την ίδια ώρα και μέρα, μέσα στο Αλεξάνδρειο.Θα μπορούσανε να το έκαναν την προηγούμενη μέρα ή άλλη ώρα.Σε μία ομιλία του μέσα στην Αθήνα, στο Ειρήνης και Φιλίας, η μισή του πολιτική αναφορά επικεντρώθηκε στο θέμα της Ελληνικότατης Μακεδονίας,εγώ απορούσα μήπως ήμουνα στο Αλεξάνδρειο της Θεσσαλονίκης και όμως βρισκόμουνα στον Πειραια.Ο γέροντας μου απάντησε, από πολιτική εγώ δεν γνωρίζω.tamystikatoubaltou.blogspot.gr.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα αυτά που λες ισχύουν. Όντως τότε αγωνιζόταν και αρκετός κόσμος τον στήριξε. Αλλά μετά έκανε κολοτούμπα και ψήφισε το μνημόνιο και συμμετείχε στην συνκυβέρνηση με 2 υπουργούς! Και μετά έβγαινε στο κανάλι του και έλεγε τι πειράζει να γίνει ένα σχέδιο νόμου που να δίνει το δικαίωμα στον τάδε που έχει φίλο τον τάδε, όταν πεθάνει να τον κλήρονομίσει (δηλαδή ουσιαστικά γάμο ομοφυλοφίλων απλά δεν το έλεγε στα ίσια).
      Και τώρα το κανάλι του απέκτησε πανελλαδική άδεια εκπομπής.

      Είπαμε, κάποτε κάτι έκανε, και όσο έκανε, στηρίχθηκε. Δεν θα τον κάνουμε και ήρωα.

      Διαγραφή
    2. Ἡ σύγκριση μεταξὺ τους εἶναι ἄτοπη, δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ. Ὁ Παῦλος Μελᾶς ἔδωσε τὸ αἷμα του γιὰ τὴν Πατρίδα. Μόνο ὅταν δίνει κάποιος τὸ ἴδιο του τὸ αἷμα, δικαιοῦται νὰ ὀνομάζεται ἥρωας. Ὁ πολιτικὸς ὅσα καλὰ καὶ νὰ κάνει, πάντα θα σκέφτεται βάσει τῶν πολιτικῶν του συμφερόντων καὶ ἐπιδιώξεων, ποὺ σχεδὸν πάντοτε ὑπερβαίνουν τὸ ἐθνικὸ συμφέρον τῆς Πατρίδος, καὶ αυτὸ ἔχει ἀποδειχθεῖ μέσω τῆς ἱστορίας, ἀκόμη κι ἄν φαινομενικῶς στηρίζονται στὰ ἐθνικὰ ἰδεώδη, ὅπως τὸ στήσιμο τοῦ ἀγάλματος τοῦ Μεγίστου τῶν Ἑλληνων. Ὅταν τὸ ἀπώτερο κίνητρο εἶναι ἡ πολιτικὴ ἀνταμοιβὴ μέσω τῆς κάλπης, τότε ὅλα τ' ἄλλα χάνουν τὴν οὐσία τους. Ὄντως χρειαζόμαστε ἕναν νέο Παῦλο Μελᾶ!!!

      Διαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.