"Ἡ Παναγιὰ ἦταν μαζί μας καὶ βοήθησε νὰ φτάσουμε μέχρι ἐδῶ, γιατί τὸ ἤθελε!" Ἔφτασαν πλέον στὴν Τραπεζούντα οἱ Ἕλληνες ποδηλάτες!

«Τὸ αὐριανὸ θαῦμα θὰ εἶναι γιὰ ὅλους τους Ἕλληνες»

Ἡ ἀπογευματινὴ εἰκόνα τῆς Ordu ἔμεινε γιὰ τὰ καλὰ μέσα στὸ μυαλό μας! Κατὰ γενικὴ Ὁμολογία ὅλης τῆς ὁμάδας, ἦταν ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις, καὶ εἶναι ἀπὸ τὰ σημεῖα ἐκεῖνα ποὺ θὰ θέλαμε νὰ ξανὰ ἐπισκεφθοῦμε κάποτε. Τὸ ἐναέριο δίκτυο μὲ τὸ τελεφερὶκ ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν Θάλασσα καὶ τερματίζει στὸ βουνὸ Μποζτεπέ, ἔκλεψε τὴν ματιὰ μας καθὼς ἀποτελοῦσε τὴν τουριστικὴ ἀτραξιὸν τῆς πόλεως. Διανυκτερεύσαμε 25 χλμ. ἔξω ἀπὸ τὴν πολύβουη πόλη σὲ ἕνα παρακμιακὸ ξενοδοχεῖο ποὺ δὲν εἶχε οὔτε ζεστὸ νερό. Δὲν μᾶς ἐνόχλησε καθόλου τὸ γεγονὸς μιᾶς καὶ στόχος μας ἦταν ὁ ἑπόμενος σταθμὸς ποὺ δὲν ἦταν ἄλλος ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ οἱ Μεγάλοι Κομνηνοὶ τοῦ Βυζαντίου εἴχανε χτίσει τὰ ἀνάκτορά τους, ἡ Τραπεζούντα! Μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες διαδρομὲς ἤτανε ἡ 14η μέρα καθὼς ὁ μεγάλος παραλιακὸς αὐτοκινητόδρομος περνοῦσε ἀπὸ σημεῖα ἐκπληκτικῆς ὀμορφιᾶς, πάντα κάτω ἀπὸ....
τὴν ἀγέρωχη ὀμορφιὰ τῶν «Ποντιακῶν Ἄλπεων» ποὺ ἁπλώνονται παράλληλα μὲ τὴν ἀκτογραμμή. Ἀργήσαμε πολὺ νὰ στροφάρουμε μὲ ἕνα καλὸ ποδηλατικὸ τέμπο, καθὼς καὶ ἡ ἀτμόσφαιρα ἤτανε ἐξαιρετικὰ βαριὰ μὲ τὴν θερμοκρασία νωρὶς τὸ πρωὶ νὰ φτάνει τοὺς 30 βαθμούς. Τὸ πέρασμα ἑνὸς μικροῦ τοῦνελ μᾶς ἄλλαξε τὴν διάθεση, καθὼς ἀνταμώσαμε τὸν ἥλιο καὶ ἤρθαμε σὲ ἐπαφὴ μὲ ἕνα δροσερὸ θαλασσινὸ ἀεράκι ποὺ μᾶς ξύπνησε. Μὲ σοβαρότητα καὶ πολύτιμη ἐμπειρία πλέον ἐπάνω στὸ ὁδόστρωμα ποδηλατούσαμε μὲ τὴν ταχύτητα τῶν 28 χλμ. ποῦ μᾶς ἔφερνε ὅλο καὶ πιὸ κοντὰ στὸν στόχο μας. Ἡ ἀπόλαυση τῆς ποδηλατικῆς ὁδήγησης στὴν βοηθητικὴ λωρίδα κυκλοφορίας ἦταν ἀξεπέραστη. Οὔτε μία λακκούβα δὲν βρήκαμε ἐπάνω στὸ ὁδόστρωμα, καὶ ἡ πορεία μᾶς κατὰ τὴν εἴσοδο καὶ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὶς πόλεις ποὺ συναντοῦσε ἡ ἐπαρχιακὴ ὁδός, ἀπροβλημάτιστη. Σχεδὸν ὅπως στὴν Ἑλλάδα!

Αὐτὸ ποὺ καὶ οἱ 5 εἴχαμε ὀνειρευτεῖ κάποτε στὴν ζωὴ μας γινόταν πραγματικότητα! Ἡ ὁδήγηση σὲ ἕναν δρόμο ποὺ δὲν θέλεις νὰ τελειώσει ποτέ. Ἂν καὶ πολλά τα σημερινὰ χιλιόμετρα, 160 χλμ. συνολικά, πραγματοποιήσαμε μονάχα 3 στάσεις, σὲ σημεῖα ποὺ μποροῦσες νὰ βρεῖς ἀκόμη καὶ τοῦ πουλιοῦ τὸ γάλα! Στὴν δεύτερη ποὺ κάναμε ἔξω ἀπὸ ἕναν φοῦρνο ἀπολαύσαμε μιὰ φρέσκια ξεροψημένη λαγάνα μὲ τυρὶ ποὺ βοήθησε ἀρκετὰ νὰ μαζέψει τὰ ὑγρὰ ἀπὸ τὸ στομάχι μας. Μιὰ ὁμάδα μικρῶν παιδιῶν πῆρε τὴν θέση της ἀκριβῶς ἀπὸ πίσω μας σχολιάζοντας τὰ πάντα μὲ τὸ δικό της τρόπο γιὰ τὰ ποδήλατά μας.

Ἡ πορεία πρὸς τὴν Τραπεζούντα ἦταν μιὰ ψυχικὴ προετοιμασία γιὰ ὅλους μας. Τὸ χαμόγελο καὶ ἡ καλὴ διάθεση περίσσευαν ἀπὸ ὅλη τὴν ὁμάδα. Ὁ Χρῆστος, ὁ φωτογράφος μας, ἔγινε λάστιχο μὲ τὸ νὰ τρέχει πάνω κάτω καὶ νὰ ἀποτυπώνει μὲ τὸν φωτογραφικό του φακὸ τὴν ἀτέλειωτη ὀμορφιὰ τοῦ Ποντιακοῦ τοπίου. Στὴν ἀνάγνωση τῶν χιλιομέτρων ἀπὸ τὸ Gps βρήκαμε ταύτιση μὲ τὴν σήμανση τῶν ἐνδεικτικῶν πινακίδων κάτι ποὺ σχολιάσαμε ἀναλόγως ὅλοι μαζί.

Στὴν πινακίδα ποὺ μᾶς ἐπεσήμανε πῶς ἀπέχουμε μόλις 20 χλμ. μακριὰ ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Τραπεζούντας, τὰ πόδια μᾶς πήρανε τόσες στροφὲς ποὺ ξαφνικὰ ποδηλατούσαμε μὲ τὴν ταχύτητα τῶν 35 χιλιόμετρων ποὺ ἦταν σὰν νὰ πετᾶμε στὰ οὐράνια. 5 χλμ. πρὶν τὸ κέντρο τῆς πόλης σταματήσαμε. Ἡ Παναγιὰ ἦταν μαζί μας καὶ βοήθησε νὰ φτάσουμε μέχρι ἐδῶ, γιατί τὸ ἤθελε! Ἡ θέα τῆς μεγαλύτερης πόλης τοῦ Πόντου ἁπλωνόταν μεγαλοπρεπέστατα μπροστὰ στὰ μάτια μας! Ἀκολουθώντας τὸν μεγάλο παραλιακὸ δρόμο φτάσαμε στὴν πλατεία Meydan μὲ συναισθήματα εὐχάριστα. Ἡ νυχτερινή μας βόλτα στὴν πλατεία τῶν Ἐθνῶν, θύμιζε τὶς παλιὲς καλὲς μέρες ποὺ ζήσαμε στὴν περίοδο τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων τοῦ 2004. Ἡ 15η μέρα θὰ εἶναι καὶ ἡ δυσκολοτερη τῆς Ἀποστολῆς μας. Τὸ ἀντάμωμα μὲ τὴν Παναγία δὲν θὰ εἶναι κάτι εὔκολο γιὰ ὅλους μας. Τίποτε ἄλλο δὲν μπορῶ νὰ σᾶς πῶ. Ὅταν τὸ ζήσουμε θὰ σᾶς τὸ διηγηθοῦμε μὲ τὴν ἀπόλυτη λεπτομέρεια. Πάντως θαύματα γίνονται ἀκόμη καὶ στὶς μέρες μας. Τὸ αὐριανὸ θαῦμα θὰ εἶναι γιὰ ὅλους τους Ἕλληνες!

Γιὰ τὴν ὁμάδα 

Παντελὴς Τζερτζεβέλης

rtthess