Μεγάλη Ἑβδομάς: Ἱεροὶ Νυγμοὶ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐορταὶ καὶ ὕμνοι» τοῦ Νικολάου Σωτηρόπουλου, Θεολόγου.

Καὶ πάλιν ἡ Ὀρθοδοξία μὲ τοὺς ὑμνογραφικοὺς θησαυροὺς της χαρίζει εἰς τὸν κόσμον τὰς ὡραιοτέρας συγκινήσεις. Ἂς μὴ ἰσχυρισθῆ κανεὶς ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη καρδία παρήγαγε πότε κάτι ἐκλεκτότερον ἀπὸ τὴν ὑμνογραφίαν τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ἡ ὑμνογραφία αὐτὴ εἶνε ἄφθαστος. Ὑπάρχει εἰς τοὺς ὕμνους τῆς Ὀρθοδοξίας ἓν εἶδος θεοπνευστίας. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ ὁποῖον λαλεῖ εἰς τὴν καρδίαν παντὸς πιστοῦ, ἑξαιρετικώτερον ἐλάλησεν εἰς τὰς καρδίας τῶν ἱερῶν ὑμνογράφων, οἱ ὁποῖοι μὲ τοὺς ὕμνους των ἐπρόκειτο νὰ δώσουν πνευματικὴν τροφὴν εἰς τὸν κόσμον μέχρι συνετλείας τῶν αἰώνων. Διότι μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων ἡ Ὀρθοδοξία θὰ ζῇ καὶ θὰ ψάλλῃ τὰ γλυκήτατα ἄσματα τοῦ ἀγαπητοῦ τῶν ἀγαπητῶν, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πολλοὶ ὀρθόδοξοι δὲν εἶνε δυστυχῶς εἰς θέσιν νὰ ἐκτιμήσουν τὸν πλοῦτον τῆς Ὀρθοδοξίας, διότι τοὺς ἔφαγεν ἡ ματαιοδοξία καὶ ἡ ξενομανία... Ἀλλ΄ οἱ ξένοι, ὅταν ἀνακαλύπτουν τοὺς θησαυροὺς τῆς Ὀρθοδοξίας, μένουν ἔκθαμβοι. Θάμβος ἦν κατιδεῖν! Θάμβος κατιδεῖν τὸ κάλλος τοῦ Χριστοῦ, καὶ θάμβος κατιδεῖν τὸ κάλλος τῆς νύμφης τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας, τὴν ὁποίαν ἐκόσμησε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Δυστυχεῖς ὅσοι ἄφησαν τὰς καρδίας των νὰ σκληρυνθοῦν καὶ δὲν δύνανται νὰ αἰσθανθοῦν τὴν Ὀρθοδοξίαν. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἀναίσθητοι κάτι αἰσθάνονται κατὰ τὴν...

Μ. Ἑβδομάδα. Ὁ λόγος τῆς Ὀρθοδοξίας φθάνει «ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος, ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν». Κανείς, ἐφ΄ ὅσον ζῇ ἀκόμη εἰς αὐτὸν τὸν κόσμον, δὲν μένει τελείως ἀμέτοχος τῶν ἐκκλησιαστικῶν συγκινήσεων. Ἡ ὀρθοδοξία μὲ τὴν λόγχη της νύσσει καὶ τὴν πλέον σκληρᾶν καρδίαν. Οὕτω πᾶς ὀρθόδοξος χριστιανός, ἂν δὲν αἰσθάνεται κατάνυξιν, αἰσθάνεται ὅμως κάποιαν νύξιν εἰς τὴν καρδίαν του, ἰδίως τώρα τὴν Μ. Ἑβδομάδα.