19 Φεβ 2014

Ἡ τιμή μας καὶ ἡ ντροπή μας

Γράφει ὁ Λεωνίδας Παππάς
Στὴν 50χρονη κομουνιστικὴ δικτατορία ὑπῆρχαν ἄνθρωποι ποὺ ἀπαρνήθηκαν καταγωγή, συγγενεῖς, ἀκόμα καὶ γονεῖς γιὰ νὰ κερδίσουν τὴν εὔνοια τοῦ κόμματος.  23 χρόνια μετὰ στὸ ἴδιο ἔργο θεατές, μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι οἱ «ἀντιφρονοῦντες» δὲν φυλακίζονται, δὲν ἐξορίζονται ἀλλὰ περιθωριοποιοῦνται ὡς «ἀκραῖοι» γιατί τιμοῦν τὴν ἱστορία καὶ τοὺς προγόνους τους. 
Ντροπὴ σὲ αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ λέγονται ἐκπρόσωποι τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀλβανίας ἀσελγώντας πάνω στὴν ἱστορία τοὺς ἀφοῦ ἡ μόνη ἀνησυχία ποὺ ἔχουν εἶναι πὼς θὰ κερδίσουν τὴν εὔνοια τοῦ ἀλβανικοῦ πολιτικοῦ συστήματος. Ἕνα σύστημα ποὺ θέλει μία μειονότητα χωρὶς ἱστορία καὶ ἕνα Βορειοηπειρώτη μὲ μινοριτάρικη συνείδηση ὅπως ἀκριβῶς τὴν εἶχε καλλιεργήσει ὁ ἀλήστου μνήμης Ἐνβέρ. 
Ὁ Γεώργιος Χριστάκης Ζωγράφος, ἦταν ἕνα πλουσιόπαιδο ποὺ ἐγκατέλειψε τὶς ἀνέσεις τῆς Ἀθήνας – Κωνσταντινούπολης καὶ τὰ σαλόνια τῆς διπλωματίας, ἦρθε στὴν ἰδιαίτερή του πατρίδα τὸ Ἀργυροκάστρο γιὰ νὰ ἀγωνιστεῖ γιὰ....
τὴν ἐλευθερία της, μένοντας σὲ ἕνα ταπεινὸ σπίτι στὸ Ἀργυροκάστρο ὅπου ἔπαθε κρυοπαγήματα. 
Ἐμεῖς 100 χρόνια μετὰ κάνουμε ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο, ξεκινώντας ὅλοι ἀπὸ μία ψάθα ψάχνουμε τὰ σαλόνια καὶ τὶς ἀνέσεις, ξεχνώντας καὶ ἀγνοώντας τοὺς ἀγῶνες τῶν προγόνων μας, προσθέτοντας ἔτσι σελίδες γελοιότητας στὴν ἱστορία μας. 
Τιμὴ καὶ δόξα στοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ 14!
Λεωνίδας Παππᾶς
Ἅγιοι Σαράντα 16-2-2014

3 σχόλια:

  1. Μπράβο λεβέντη Λεωνίδα. Κράτα ψηλά τη Σημαία της Πατρίδας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλο αγωνα και παντα δυνατα Λεωνιδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τιμή και δόξα σε αυτούς και σε όλους τους αγωνιστές του έθνους μας!! Μακάρι να τους μοιάσουμε εμείς και τα παιδιά μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.