Γράφει ὁ Βασίλειος Μπισμπάρδης, ἁγιογράφος
Στὴν πορεία τῆς ἱστορίας τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἀμφισβητήθηκε ὅσο κανένα ἄλλο. Ἡ ἀμφισβήτηση ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἄρνηση τῆς ἱστορικῆς ὕπαρξής του καὶ φτάνει ὡς τὴν μὴ παραδοχὴ τῆς διπλῆς φύσης του, δηλαδὴ τῆς θείας φύσης!
Ἕως τὸν IZ΄ αἰώνα ἡ λέξη «ΑΘΕΟΣ» θὰ λέγαμε πῶς δὲν ὑφίστατο κάν! Ἡ συστηματικὴ καὶ στρατευμένη ἀθεΐα ξεκίνησε τότε. Λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Γαλλικὴ Ἐπανάσταση, ποῦ θὰ καθιερώσει σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀθεϊστικὲς θέσεις, κάνουν τὴν ἐμφάνισή τους οἱ τρεῖς μεγάλοι ἀκραῖοι φιλόσοφοι! α) Βολταῖρος, β) Ζάν Ζὰκ Ρουσώ, γ) Ντενὶ Ντιντερό. Καὶ οἱ τρεῖς βλέπουν στὸ πρόσωπο τῆς (καθολικῆς πάντα) "Ἐκκλησίας" τὴν τυραννία, τὴν ὑποκρισία καὶ φυσικὰ τὴν προσπάθεια χειραγώγησης τῶν μαζῶν!!! Μέσω αὐτῶν λοιπὸν ξεκινᾶ ἡ συστηματικὴ προσπάθεια καταπολέμησης τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ τοῦ ἴδιου του Χριστιανισμοῦ!!!
Θὰ ἦταν καλὸ νὰ προσπαθήσουμε νὰ προσεγγίσουμε τὸ φαινόμενο τῆς ἀθεΐας σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ φαινόμενο τῆς ἀμφισβήτησης τοῦ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων. Ἡ ἀμφισβήτηση αὐτὴ προαναγγέλθηκε ἀπὸ πολὺ νωρίς, ἀπὸ τὸν ἅγιο Συμεών, ὅταν ὁ Κύριος ἦταν μόλις λίγων ἡμερῶν. «ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί αναστασιν πολλών ἐν τῷ Ισραηλ καὶ εἰς σημείον αντιλεγομενον». Δέν ἀμφισβητήθηκε ὅμως μόνο ἡ ταυτότητά Του ἀλλὰ καὶ....
ἡ ἴδια ἡ ἱστορική Του ὕπαρξη.
Στὴ συνέχεια θὰ κάνουμε μία σύντομη ἀναφορὰ στὶς δύο «Ὑποθέσεις» ἀμφισβήτησης τοῦ Χριστοῦ, ποῦ ἀποτέλεσαν τὴ βάση τῶν μετέπειτα ἀθεϊστικῶν θεωριῶν.
Α) Κριτικὴ ὑπόθεση
Ἀφορᾶ στὴ θεωρία ποῦ ὑπερασπίζεται τὴν ἱστορικότητα τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ, ποῦ ὅμως Τὸν θέτει, ναὶ μὲν ὡς ὑπαρκτὸ στὴν ἱστορία Πρόσωπο, χωρὶς ὅμως καμμία ὑπερφυσικὴ διάσταση στὶς κινήσεις καὶ ἐνέργειές Του. Μὲ λίγα λόγια ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος ποῦ δίδαξε κάποια ὡραία πράγματα καὶ στὴ συνέχεια θεοποιήθηκε ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς Του. (Ἄποψη εὐρύτατα διαδεδομένη στὶς μέρες μας).
Β) Μυθολογικὴ ὑπόθεση
Ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Ἰησοῦς δὲν ὑπῆρξε ποτὲ στὴν πραγματικότητα καὶ ὅτι εἶναι καθαρὰ ἕνα «κατασκεύασμα» τῶν κατοπινῶν ἱδρυτῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ !!! Κυριότερος ἐκπρόσωπος ἦταν ὁ David Strauss! (Ἄποψη καθαρὰ ἀνόητη, ποῦ ὅμως ἔχει ἀρκετὴ ἀπήχηση ἀκόμα καὶ στὶς μέρες μας).
Ἀπὸ τὶς δύο αὐτὲς ὑποθέσεις θὰ προκύψουν στὴν πορεία τοῦ χρόνου δεκάδες παραλαγές, οἱ ὁποῖες θὰ ἀποτελέσουν τὶς μελλοντικὲς ἀθεϊστικὲς θεωρίες καὶ ἀπόψεις!
Μετὰ τὴ σύντομη ἀναφορὰ σὲ θεωρίες ποῦ ἐνέπνευσαν ἄθεους συγγραφεῖς καὶ στοχαστές, θὰ περάσουμε δειλὰ-δειλὰ στὴν προσπάθεια ἀποκατάστασης τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δοκιμάζοντας παράλληλα νὰ τοποθετήσουμε τὰ πράγματα στὴ σωστὴ ἱστορική τους κατάταξη. Ὅπως διαβάζουμε στό κατα Λουκᾶν εὐαγγέλιον, ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ τοποθετεῖται σὲ συγκεκριμένη χρονικὴ στιγμή. Ἀναφέρεται ὁ Καίσαρας Αὔγουστος καὶ ὁ ἡγεμόνας τῆς Συρίας Κυρήνιος. Ἐπίσης σὲ ἄλλο σημεῖο, στὴ βάπτιση, διαβάζουμε: «Ἐν έτει δέ πεντεκαιδεκατω της ηγεμονιας Τιβερίου Καίσαρος ηγεμονευοντος Ποντίου Πιλάτου τής Ιουδαιας καί τετραρχουντός της Γαλιλαίας Ηρωδου Φιλίππου δέ του αδελφου αυτου τετραρχουντος, τήςΙτουραιας καί Τραχωνιτιδος χώρας καί Λυσανιου τής Αβιληνης τετραρχοῦντος». Όλα τὰ παραπάνω πρόσωπα εἶναι χωρὶς ἀμφιβολία ὑπαρκτά, ὅποτε ἡ εὐαγγελικὴ διήγηση ἔχει χωρὶς ἀμφιβολία, σωστὲς βάσεις!
Τὸ ἑπόμενο βῆμα στὴν προσπάθεια αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ ἀναφορὰ σὲ ἱστορικοὺς συγγραφεῖς τῆς ἐποχῆς. Οἱ τρεῖς ρωμαῖοι ἱστορικοὶ Σουητώνιος, Πλίνιος καὶ Τάκιτος ἀναφέρουν στὰ γραπτά τους τὸν Ἰησοῦ μιλώντας εἴτε γιὰ τὸν ἴδιο εἴτε γιὰ τοὺς ὀπαδούς Του, ποῦ ἀποκαλοῦνται χριστιανοί. Ἀκόμη καὶ ὁ Φλάβιος Ἰώσηπος, ἑβραῖος ἱστορικός της ἐποχῆς, μιλᾶ καὶ αὐτὸς γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς «ὀπαδούς» Του. Ἀναφορὲς στὸν Ἰησοῦ ἔχουμε ἐπίσης ἀπὸ τὸν Σαμαρείτη Θαλλὸ καὶ τὸν Σύρο στωικὸ φιλόσοφο Mara Bar Serapion! Ὅλοι οἱ παραπάνω ἔζησαν καὶ ἔγραψαν λίγο μετὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ὅποτε ἡ μαρτυρία τοὺς εἶναι ἐξαιρετικὰ ἀξιόπιστη!
Συνοψίζοντας ὅλα τὰ παραπάνω θὰ μπορούσαμε νὰ καταλήξουμε στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ΥΠΗΡΞΕ!!! Ὅμως σκοπὸς τῆς ἀναζήτησης αὐτῆς δὲν εἶναι μόνο ἂν ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε, ἀλλὰ ἂν ἦταν Θεὸς καὶ ἐνανθρώπησε. Πρῶτος ὁ ἀπόστολος Παῦλος θὰ χαρακτηρίσει «μωρία» τὴν ὅποια θεωρία ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπο ἑνὸς ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ σύχρονοι ὀρθολογιστὲς μελετητὲς θεωροῦν ἀνόητη ὁποιαδήποτε τέτοια ἐκδοχὴ περὶ «θεανθρωπίας».
Ὁ Ἰησοῦς φέρεται νὰ εἶχε κάνει πολλὰ θαύματα (σημεῖα). Τὸ συνταρακτικότερο ἂπ ὅλα ὅμως ἦταν φυσικὰ ἡ ἴδια Τοῦ ἡ Ἀνάσταση!!! Ποιὸς μπορεῖ τελικὰ νὰ μᾶς πεῖ μὲ βεβαιότητα τί συνέβη τὸ φοβερὸ ἐκεῖνο πρωινό του Ἀπριλίου τοῦ 30 περίπου μ.Χ.; Μήπως οἱ μαθητὲς ἔκλεψαν τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου τους μὲ σκοπὸ νὰ διαδώσουν ὅτι ἀναστήθηκε; Πράγμα ἐντελῶς ἀδύνατο, διότι φαίνεται ξεκάθαρα πῶς ὁ Πέτρος καὶ οἱ ὑπόλοιποι πίστευαν ἀκράδαντα στὸ θαῦμα τῆς Ἀνάστασης καὶ ἦταν πρόθυμοι νὰ πεθάνουν κάθε στιγμὴ γι’ αὐτό! Μήπως ὁ Ἰησοῦς δὲν ἦταν πραγματικὰ νεκρὸς ὅταν ἀποκαθηλώθηκε; (νεκροφάνεια, ὅπως ὑποστηρίζουν κάποιοι). Ἀδύνατο, γιατί πῶς θὰ μποροῦσε κάποιος μὲ πληγὲς σὲ ὅλο τὸ σῶμα νὰ περπατήσει μεγάλες ἀποστάσεις ὅπως τὴν πορεία πρὸς Ἐμμαοὺς κ.α. Ἡ Ἀνάσταση ἦταν γεγονὸς πέρα ὡς πέρα ἀληθινὸ καὶ ἔδωσε στοὺς φοβισμένους ψαράδες τὴ δύναμη νὰ ὀργανώσουν τὴ δράση τους καὶ νὰ φέρουν εἰς πέρας τὸ δύσκολο ἔργο τῆς διάδοσης τοῦ Εὐαγγελίου στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης!!!
Τελικὰ ἀπ’ ὅτι φαίνεται ἡ μόνη ἀσφαλὴς ἀλλὰ καὶ ὀρθὴ ὁδὸς ποῦ μποροῦμε νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ λύσουμε τὸ μεγάλο αὐτὸ ζήτημα, εἶναι ἡ ὁδὸς τῆς πίστης! Μόνο διὰ τῆς ὁδοῦ τῆς ἁπλῆς πίστης καὶ φυσικά του μυστηριακοῦ βιώματος, θὰ μπορέσουμε τελικὰ νὰ προσεγγίσουμε τὸν Θεὸ καὶ νὰ κοινωνήσουμε μαζί Του!
Καλούμαστε λοιπὸν νὰ ἀπαντήσουμε στὸ μέγα ἐρώτημα: «Τίνα μὲ λέγουσιν οἰ άνθρωποι εἶναι;» ποῦ ἔθεσε ὁ ἴδιος πρὶν ἀπὸ τόσα χρόνια καὶ ὡς ἄλλοι υἱοὶ Ἰωνὰ νὰ φωνάξουμε «Σὺ εἰ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος». Ἀμήν!!!
Βιβλιογραφία:
ALISTER Mc GRATH, Τὸ Λυκόφως τοῦ Ἀθεϊσμοῦ, ἐκδόσεις ΟΥΡΑΝΟΣ , Ἀθήνα 2008
Η γνώμη μου είναι ότι δεν υπάρχουν πραγματικοί ΑΘΕΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΟΙ οι άνθρωποι πιστεύουν σε κάτι, και αυτοί που δηλώνουν "άθεοι" πιστεύουν απλά στον εαυτό τους.
Απλά καλύπτουν τον υπέρτατο εγω'ι'σμό τους και την εγωπάθειά τους με το "φιλοσοφικό" περιτύλιγμα της "αθε'ί'ας".
Μάλλον για λύπηση είναι οι άνθρωποι αυτοί.