«Πάτερ ἐσὺ μ’ ἔκανες Χριστιανὸ»

(ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο “Ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ ἁγιορείτικη παραδοση”)

Διηγήθηκε ὁ διάκο-Διονύσιος ὁ Φιρφιρής: « Κάποτε βρέθηκα γιὰ δουλειὰ ἔξω στὴ Θεσσαλονίκη. Πῆγα σ’ ἕνα ἑστιατόριο νὰ φάω. Ἔκανα τὴν προσευχή μου καὶ κάθισα νὰ φάω. Παραδίπλα ἦταν μία παρέα. Μοῦ λέει κάποιος λαϊκός:

 - Λοιπὸν τί μᾶς παριστάνεις τώρα; Τί θέλεις νὰ μᾶς δείξεις;

 - Γιὰ νὰ μὴ μοῦ σταθεῖ κανένα κόκκαλο στὸ λαιμό, βρὲ ἀδελφέ, ἀπάντησα λίγο ὀργισμένα.

 Διάκο-Διονύσιος Φιρφιρὴς

-  Μὲ γνωρίζεις πάτερ;

-  Ὄχι, ἀπαντῶ.

-  Δὲν μὲ θυμᾶσαι; Ἐσὺ μὲ ἔκανες Χριστιανό.

-  Δὲν σὲ θυμᾶμαι.

-  Θυμᾶσαι κάποτε σ’ ἕνα ἑστιατόριο ποὺ ἔτρωγες καὶ...

 κάποιος σου εἶπε αὐτὸ καὶ αὐτό;

-   Ναί, κάτι θυμᾶμαι.

-   Ε, ἐγὼ ἤμουν. Βλέπεις ἐδῶ; Μοῦ στάθηκε ἕνα κόκκαλο στὸ λαιμὸ καὶ μὲ ἔκαναν ἐγχείρηση γιὰ νὰ τὸ βγάλουν, ἐνῶ συγχρόνως μου ἔδειχνε τὸ λαιμό του μὲ τὸ σημάδι τῆς τομῆς. Μετὰ ἀπ’ αὐτὸ καὶ στὴν ἐκκλησία πηγαίνω καὶ ἐξομολογοῦμαι καὶ προσευχὴ κάνω. Σ’ εὐχαριστῶ, Πάτερ, ἐσὺ μ’ ἔσωσες».