Ὁ Γέροντας Παΐσιος γιὰ τὴ νηστεία τῶν μικρῶν παιδιῶν

- Γέροντα, παιδάκια πέντε-ἔξι ἐτῶν πρέπει νὰ νηστεύουν πρὶν ἀπὸ τὴν θεία κοινωνία;Τουλάχιστον τὸ βράδυ νὰ ἔχουν φάει λαδερὸ φαγητό. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι καὶ θέμα Πνευματικοῦ. Καλύτερα ἡ μητέρα νὰ ρωτήσει τὸν Πνευματικό, γιατί μπορεῖ τὸ παιδάκι νὰ ἔχει πρόβλημα μὲ τὴν ὑγεία του καὶ νὰ πρέπει λ.χ. νὰ πιεῖ γάλα. 

 - Γέροντα, ἕνα παιδάκι πόσο πρέπει νὰ νηστεύει;

Ἂν τὸ παιδὶ εἶναι γερό, ἔχει ὑγεία, μπορεῖ νὰ νηστεύει. Ἄλλωστε τώρα ὑπάρχουν ἕνα σωρὸ τροφὲς νηστίσιμες. Παλιὰ τὰ παιδιὰ νήστευαν καὶ ὅλη μέρα ἔτρεχαν καὶ ἔπαιζαν, ἀλλὰ ἔτρωγαν πολλὲς φορές. Στὰ Φάρασα, τὴν Μεγάλη Σαρακοστὴ ὅλοι, μικροὶ-μεγάλοι, ἔκαναν ἐνάτη. Μάζευαν οἱ γονεῖς τὰ παιδιὰ στὸ Κάστρο, τοὺς ἔδιναν παιχνίδια, γιὰ νὰ παίζουν, καὶ στὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα, ποὺ χτυποῦσε ἡ καμπάνα γιὰ Προηγιασμένη, πήγαιναν καὶ κοινωνοῦσαν. Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος: «Τὰ παιδιά, ὅταν παίζουν ὅλη τὴν ἡμέρα, δὲν θυμοῦνται τὸ φαγητό. Τώρα ποὺ θὰ βοηθήσει καὶ ὁ Χριστός, δὲν θὰ ἀντέξουν;»

Καὶ οἱ μεγάλοι, ὅταν δὲν νηστεύουν, ἐλέγχονται βλέποντας τὰ παιδιὰ νὰ νηστεύουν. Ὅταν μικρὸς δούλευα μὲ τὸν μάστορά μου γιὰ πολὺ καιρὸ σὲ κάποιο σπίτι καὶ...

τρώγαμε ἐκεῖ, Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ ἔφευγα καὶ πήγαινα νὰ φάω στὸ σπίτι μου, γιατί αὐτοὶ δὲν νήστευαν. Μία φορά, Τετάρτη ἦταν. Ἔφεραν νὰ μὲ κεράσουν μπακλαβά. «Εὐχαριστῶ, τοὺς εἶπα, ἀλλὰ νηστεύω». «Γιὰ δές,εἶπαν, μικρὸ παιδὶ νὰ νηστεύει καὶ ἐμεῖς μεγάλοι ἄνθρωποι νὰ τρῶμε!».

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Οἰκογενειακη ζωὴ»

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ΄

Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον ''Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ο Θεολόγος''

Ἁγιορείτιεςς Μνῆμες