Ἡ ἐξομολόγηση κόβει τὰ δικαιώματα τοῦ διαβόλου

Νὰ πᾶνε τουλάχιστον οἱ ἄνθρωποι σὲ ἕναν Πνευματικὸ νὰ ἐξομολογηθοῦν, νὰ φύγη ἡ δαιμονικὴ ἐπίδραση, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ σκέφτωνται λιγάκι. Τώρα δὲν μποροῦν οὔτε νὰ σκεφθοῦν ἀπὸ τὴν δαιμονικὴ ἐπίδραση. Ἡ μετάνοια, ἡ ἐξομολόγηση κόβει τὸ δικαίωμα τοῦ διαβόλου. Πρὶν λίγο καιρό, ἦρθε στὸ Ἅγιον Ὅρος ἕνας μάγος καὶ ἔφραξε μὲ πασσαλάκια καὶ δίχτυα ὅλο τὸν δρόμο, ἐκεῖ σὲ μία περιοχὴ κοντὰ στὸ Καλύβι. Αν περνοῦσε ἀπὸ ‘κεῖ μέσα ἕνας ἀνεξομολόγητος, θὰ πάθαινε κακό. Δὲν θὰ ἤξερε ἀπὸ ποῦ τοῦ ἦρθε. Μόλις τὰ εἶδα, κάνω τὸν Σταυρό μου καὶ περνῶ ἀπὸ μέσα· τὰ διέλυσα. Μετὰ ὁ μάγος ἦρθε στὸ Καλύβι, μοῦ εἶπε ὅλα τὰ σχέδιά του καὶ ἔκαψε τὰ βιβλία του. Σὲ ἕναν ποὺ εἶναι πιστός, ἐκκλησιάζεται, ἐξομολογεῖται, κοινωνάει, ὁ διάβολος δὲν ἔχει καμμιὰ δύναμη, καμμιὰ ἐξουσία. Κάνει μόνο λίγο «κὰφ-κὰφ» σὰν ἕνα σκυλὶ ποὺ δὲν ἔχει δόντια. Σὲ ἕναν ὅμως ποὺ δὲν εἶναι πιστὸς καὶ τοῦ δίνει δικαιώματα, ἔχει μεγάλη ἐξουσία. Μπορεῖ νὰ τὸν λιντσάρη· ἔχει δόντια καὶ τὸν ξεσκίζει. Ἀνάλογα μὲ τὰ δικαιώματα ποὺ τοῦ δίνει μία ψυχή, εἶναι καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ ἐπάνω της.

Ἀκόμη καὶ ὅταν πεθάνη κανεὶς καὶ εἶναι τακτοποιημένος, τὴν ὥρα ποὺ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνεβαίνει στὸν Οὐρανό, εἶναι σὰν νὰ τρέχη ἕνα τραῖνο καὶ ἄλλα σκυλιὰ τρέχουν ἀπὸ πίσω γαυγίζοντας «κὰφ-κάφ…» καὶ ἄλλα ἀπὸ μπροστὰ γαυγίζοντας «κὰφ-κάφ…»· κόβει καὶ κανένα σκυλὶ τὸ τραῖνο. Ἀλλά, ἂν δὲν εἶναι τακτοποιημένος, εἶναι σὰν νὰ βρίσκεται σὲ...

τραῖνο ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τρέξη μὲ ταχύτητα, γιατί εἶναι χαλασμένες οἱ ρόδες, οἱ πόρτες ἀνοικτὲς καὶ μπαίνουν τὰ σκυλιὰ μέσα καὶ δαγκάνουν καὶ κανέναν.

Ὅταν ὁ διάβολος ἔχη ἀποκτήσει μεγάλα δικαιώματα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἔχη κυριεύσει, τότε πρέπει νὰ βρεθῆ αἰτία, γιὰ νὰ κοποῦν τὰ δικαιώματα. Ἀλλιῶς, ὅση προσευχὴ καὶ νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι, αὐτὸς δὲν φεύγει. Σακατεύει τὸν ἄνθρωπο. Οἱ ἱερεῖς δώσ’ τοῦ-δώσ’ τοῦ ἐξορκισμούς, καὶ τελικὰ τὰ πληρώνει ὁ ἄνθρωπος, γιατί βασανίζεται ἀκόμη περισσότερο ἀπὸ τὸν διάβολο. Πρέπει νὰ μετανοήση ὁ ἄνθρωπος, νὰ ἐξομολογηθῆ, νὰ κοποῦν τὰ δικαιώματα ποὺ ἔχει δώσει, καὶ μετὰ θὰ φύγη ὁ διάβολος· ἀλλιῶς θὰ ταλαιπωρῆται. Μία μέρα, δυὸ μέρες, ἑβδομάδες, μῆνες, χρόνια, διάβασε-διάβασε ἐξορκισμούς, ἀφοῦ ὁ διάβολος ἔχει δικαιώματα, δὲν φεύγει.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)

Πηγή:http://gerontes.wordpress.com

Ἀπό:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου