14 Δεκεμβρίου:Οἱ Ἅγιοι Θύρσος, Λεύκιος καὶ Καλλίνικος (κατ᾿ ἄλλους Κορωνᾶτος)

Ἔζησαν στὰ μέσα τοῦ 3ου αἰῶνα μ.Χ. Κατάγονταν ἀπὸ τὴν Βιθυνία καὶ κατοικοῦσαν στὴν Καισαρεία. Ἀνῆκαν ὅλοι σὲ διακεκριμένες οἰκογένειες. Ἦταν χαρακτῆρες ταπεινοὶ καὶ ἀγαποῦσαν τὸ Θεὸ «ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ», δηλαδὴ μὲ ἀγάπη πραγματικὴ καὶ ἐλεύθερη ἀπὸ ὑποκρισία. Γι᾿ αὐτὸ ἀπέφευγαν τὸ θόρυβο τῆς δημοσιότητας, ἀλλὰ ὅμως ἦταν πασίγνωστοι γιὰ τὴν γεμάτη ἐλεημοσύνες ζωή τους. Ὁ ἔπαρχος Κουμβρίκιος, φανατικὸς εἰδωλολάτρης, βλέποντας νὰ προοδεύουν οἱ χριστιανοί, προσπαθοῦσε μὲ κάθε τρόπο νὰ τοὺς περιορίσει. Αὐτὴ ἡ κατάσταση ἔκανε τὸ Λεύκιο καὶ πῆγε στὸν ἔπαρχο. Τὸν παρακάλεσε νὰ εἶναι μετριότερος πρὸς τοὺς χριστιανούς. Μόλις τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ Κουμβρίκιος, ἀμέσως τὸν συνέλαβε, τὸν καταδίκασε σὲ θάνατο καὶ τὸ πρωί, ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τὸν ἀποκεφάλισε. Τὸ γεγονὸς λύπησε τοὺς χριστιανούς, ἀλλὰ ἄναψε ἀκόμα περισσότερο τὴν φλόγα τῆς πίστης πρὸς τὸ Χριστό. Μετὰ ἀπὸ δυὸ ἡμέρες, πῆγε ἄλλος χριστιανὸς στὸν ἔπαρχο, ὁ Θύρσος. Θαῤῥαλέα του εἶπε ὅτι ἡ εἰδωλολατρία εἶναι πλάνη καὶ ὅτι τελικὸς νικητὴς θὰ εἶναι ὁ Χριστός. Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ σοφὰ λόγια του Θύρσου, τὰ ἄκουσε καὶ ἕνας ἱερέας τῶν εἰδώλων, ὁ Καλλίνικος. Ἡ ψυχή του φωτίστηκε καὶ δήλωσε ὅτι εἶναι χριστιανός. Τότε, ἐπὶ τόπου ὁ ἔπαρχος ἀποκεφάλισε τὸν Καλλίνικο καὶ πριόνισε τὸ Θύρσο.