Από ποὺ βγαίνουν, ἀλλὰ καὶ ποὺ κρύβονται μετὰ τὴν Ἑορτή, κανεὶς δὲν γνωρίζει. Παραμένει ἕνα μυστήριο. Τὴν ὥρα τοῦ Ἑσπερινοῦ κυκλοφοροῦν ἐλεύθερα ἀνάμεσα στοὺς πιστούς, στὰ προσκυνητάρια καὶ στὰ στασίδια, χωρὶς νὰ φοβοῦνται κανένα.
— Θ’ ἀνεβαίνουν στὸν κόρφο σας, λένε οἱ χωρικοὶ νιὰ νὰ προετοιμάσουν τοὺς ξένους, καὶ μὲ τὴ χάρη τσὴ Παναγίας δὲν θὰ σᾶς πειράζουνε. Θὰ τὰ βαστᾶτε στὸ χέρι σας καὶ θὰ σᾶς γλύφουνε σὰ γατσούλια.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τονίζει τὸ ἀκόλουθο τοπικὸ δίστιχο «Τὰ φίδια ἀπ’ τὸ Μαρκόπουλο καλαίνω νὰ μὲ φᾶνε, μὰ κεῖνα εἶναι τσὴ Παναγιᾶς καὶ μὲ χαϊδολογᾶνε».
Πραγματικά, βλέπει κανεὶς ἀπίστευτα πράγματα: Ἄλλα φίδια τυλιγμένα σὰν βραχιόλια στὰ μπράτσα τῶν πιστῶν. Ἄλλα ἀνεβασμένα στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας ἢ στὸν Ἐσταυρωμένο, καὶ ἄλλα στοὺς ἄρτους τῆς ἀρτοκλασίας. Μπορεῖ ἐπίσης ἕνα φίδι ν' ἀνεβεῖ στὸ Εὐαγγέλιο, ποῦ διαβάζει ὁ παπὰς τὴν ὥρα τῆς Θ. Λειτουργίας. Πανηγυρίζουν κι αὐτὰ σὰν ἐκπρόσωποι τοῦ ζωικοῦ βασιλείου μαζὶ μὲ τοὺς Χριστιανούς. Καὶ δίνουν στὴν Ἑορτὴ ἕνα τόνο ἐδεμικό, ἀφοῦ στὴν Ἐδὲμ οἱ πρωτόπλαστοι ζοῦσαν ἀδελφωμένοι μὲ τὰ ζῶα.
Φεύγοντας ἡ 15η Αὐγούστου, ἀναχωροῦν καὶ τὰ φίδια. Γερμανοὶ φυσιοδίφες τὰ ἐξέτασαν, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὰ κατατάξουν σὲ κανένα ἀπὸ τὰ γνωστὰ εἴδη. Εἶναι γκρίζα, λεπτά, καὶ δὲν περνοῦν τὸ μέτρο. Ὅταν τὰ χαϊδεύεις, νοιώθεις τὸ... δέρμα τοὺς βελούδινο καὶ βλέπεις δύο ματάκια σπινθηροβόλα. Στὸ πλατύ τους κεφάλι σχηματίζεται ἕνας μικρὸς σταυρός, καθὼς ἐπίσης καὶ στὴν ἄκρη τῆς λεπτῆς γλώσσας τους.
Ἂν κάποια χρονιὰ τὰ φίδια δὲν παρουσιασθοῦν, εἶναι κακὸ σημάδι. Αὐτὸ συνέβη τὸ 1940, καθὼς καὶ τὸ 1953, ὅποτε δοκιμάσθηκε τὸ νησὶ ἀπὸ τοὺς σεισμούς.
Ἀρχιμ. Δανιὴλ Γούβαλη «Τὸ θαῦμα τῆς πίστεως».
Πηγή: «Ἐμφανίσεις καὶ Θαύματα τῆς Παναγίας» - Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου
ΑΠΟ:ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου