ΟΙ Ἅγιοι αὐτοὶ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ καταγόταν ἀπὸ διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν τὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν στὴν Κύζικο. Ἡ στάση τους ἀπέναντι στὸν ἄρχοντα ποὺ τοὺς ἀνέκρινε γιὰ τὴν πίστη τους ἦταν καταπληκτική. Τὸ θάῤῥος, ἡ ψυχραιμία καὶ ἡ δυναμικότητα τῶν ἀπαντήσεών τους, καθὼς καὶ ὁ ἐξευτελισμὸς τῶν εἰδώλων μὲ τὰ λόγια τους, καταντρόπιασαν τὸν ἄρχοντα, ποὺ μὲ μῖσος τοὺς ἔριξε στὴν πιὸ σκοτεινὴ φυλακή. Ἐκεῖ οἱ ἐννέα γιοί, χωρὶς ψωμὶ καὶ νερό, ἀλλὰ μὲ συμπροσευχὴ καὶ ὕμνους πρὸς τὸ Θεὸ τῶν πάντων, ἔπαιρναν θάῤῥος νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγῶνα τους. Ὅταν ὁ ἄρχοντας τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ τοὺς ῥώτησε ἂν ἐπιμένουν νὰ πιστεύουν στὸ Χριστό, αὐτοὶ ἐπανέλαβαν αὐτὰ ποὺ τοῦ εἶχαν πεῖ καὶ πρῶτα. Τότε ἀμέσως διατάχθηκε νὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν. Ἔτσι, ὅλοι μαζὶ πρόσφεραν τοὺς ἑαυτοὺς τοὺς «θυσίαν δεκτήν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ», δηλαδή, θυσία ποὺ δέχεται καὶ εὐχαριστεῖται σ᾿ αὐτὴ ὁ Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου