ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ Η ΥΠΟΔΟΜΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΩΝ

Τοῦ κ. Παναγιώτη Τελεβάντου
Μὲ πολλὴ θλίψη καὶ πόνο ψυχῆς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ παρακολουθοῦν τὴ συστηματικὴ προσπάθεια εἰσαγωγῆς νεωτερισμῶν στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας οἱ ὁποῖοι στοιχοῦνται στὰ βήματα τῆς προτεσταντικῆς θεολογίας καὶ ἀκολουθοῦν τὰ πρότυπά της προτεσταντικῆς ποιμαντικῆς λειτουργικῆς πρακτικῆς.
Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ
Ἡ θεολογικὴ προσέγγιση τοῦ π. Βασίλειου Θερμοῦ εἶναι στὴν οὐσία τῆς κακόδοξη. Τὴν μὲν ποιμαντικὴ κατανοεῖ ὡς ψυχανάλυση. Ὄχι ὡς ψυχοθεραπεία. Παράλληλα ἔχει μία “Δαρβινική”, τρόπον τινά, θεώρηση τῆς ἐξέλιξης τῆς ὀρθόδοξης λατρείας....
Νομίζει ὅτι ἡ λατρεία ἐξελίσσεται γιὰ νὰ προσαρμοστεῖ μὲ τὸ πνεῦμα τῶν καιρῶν γιὰ νὰ ἐπιβιώσει. Δὲν κατανοεῖ ὅτι ἡ λατρεία ἐξελίσσεται μόνον ἂν ὑπάρχει ποιμαντικὴ ἀνάγκη ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ὅτι αὐτοὶ ποὺ κάνουν τὶς ἀλλαγὲς (ΜΟΝΟΝ ὅταν χρειάζονται καὶ ὄχι ἁπλῶς ἐπειδὴ “ὁ κόσμος ἄλλαξε ἀλλάξαν οἱ καιροὶ”) εἶναι Ἅγιοι ἄνθρωποι, ὅπως εὔγλωττα ἐπεσήμανε ὁ ἁγιασμένος ἀσκητὴς π. Ἐνὼχ ὁ Ἁγιορείτης. Προπαντὸς δὲν συνειδητοποιεῖ ὅτι ἡ ἐξέλιξη τῆς λατρείας δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἰχνηλατεῖται στὰ μονοπάτια τῆς “λειτουργικῆς ἀναγέννησης” τῆς Β΄ Βατικάνειας Συνόδου. Δὲν εἶναι ἐπιτρεπτὸν νὰ πιθηκίζει σύμφωνα μὲ τὴν πρακτική του λεγόμενου “φιλελεύθερου προτεσταντισμοὺ” τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 ποὺ ἐλεεινολογοῦν σήμερα ἀκόμα καὶ οἱ “φιλελεύθεροι” Προτεστάντες... Ἐνῶ μιλᾶ γιὰ κίνηση πρὸς τὰ ἐμπρός, ὁ π. Βασίλειος καὶ οἱ ὁμόφρονές του “Νεοβαρλααμίτες”, κινοῦνται ὁλοταχῶς πρὸς τὰ ὀπίσω μὲ τὴ λογική του Λούθηρου, ποὺ πίστευε ὅτι ἡ ἀρχέγονη Ἐκκλησία διατήρησε τὴν ἀληθινὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου τὴν ὁποία δῆθεν διέστρεψε ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Μιλᾶ γιὰ “τσιμέντωμα” τῆς λατρείας καὶ λοιδορεῖ τὸ Βυζάντιο. Ἐπιδιώκει νὰ ἐπαναφέρει τὴ λατρεία σὲ μία κατάσταση ποὺ ὁ ἴδιος θεωρεῖ ὡς “πρωτοχριστιανικὴ καθαρότητα”. Ἐνστερνίζεται, δηλαδή, ἐπιγνώστως ἢ ἀνεπιγνώστως, τὴν πεμπτουσία τοῦ Προτεσταντισμοῦ, τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἴδιος ἔχει πείσει τὸν ἑαυτό του ὅτι ἐπιζητεῖ τὴν ἐξέλιξη τῆς λατρείας.

Ὁ π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΙΝΑΚΟΥΛΑΣ
Ὁ π. Βασίλειος Θερμὸς δὲν ἀκολουθεῖ μοναχικὴ πορεία. Δὲν εἶναι ὁ μόνος μεταξὺ τῶν “Νεοβαρλααμιτών” ποὺ διακατέχεται ἀπὸ προτεσταντικὸ φρόνημα. Ὅλοι οἱ νεωτεριστὲς στοιχοῦνται στὴν ἴδια φιλοσοφία καὶ πρακτική. Ὁ π. Ἀντώνιος Πινακούλας λ.χ. θέλει νὰ ἀπεμπολήσει τὸ μοναστηριακὸ τυπικό, τὸ ὁποῖο υἱοθετήθηκε μετὰ τὴν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας. Προσπαθεῖ νὰ ἐπαναφέρει τὸ ἐνοριακὸ τυπικὸ ποὺ προυπῆρχε τοῦ Θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας. Διέπεται ἀπὸ εἰκονοκλαστικὸ φρόνημα τὸ ὁποῖο μάλιστα, ὡς μὴ ὄφειλε, προσπαθεῖ νὰ στηρίξει στὴ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Συμεὼν Θεσσαλονίκης!!!.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Ὅλοι οἱ “Νεοβαρλααμίτες” καὶ οἱ ἄλλοι νεωτεριστὲς ἐμπνέονται, ὅταν δὲν στοιχοῦν μὲ ἀποφευκτέα συνέπεια, ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ “πατριάρχη” τῆς Νεορθοδοξίας κ. Χρήστου Γιανναρᾶ. Ὁ κακόδοξος αὐτὸς διανοούμενος ἀναζητεῖ μὲ τοὺς διαλογισμοὺς τῆς μάταιής του διάνοιας τὸ ἀληθινὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας πρὶν τὴν Πενθέκτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ὁ λόγος; Ἡ Πενθέκτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐπικύρωσε προγενέστερους Ἱεροὺς Κανόνες Τοπικῶν συνόδων ποὺ ἐξέφραζαν τὴν quod semper, quod ubique, quod ab omnibus creditum est” πίστη τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἐνοχλοῦν τὸν κ. Γιανναρὰ ὡς καρποὶ τοῦ “Μανιχαισμού”!!!. Ἔτσι βαφτίζει ὅσους δὲν συμφωνοῦν μὲ τὸ Νεονικολαιτικὸ τοῦ φρόνημα.

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ
Τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα εἶναι ὅτι οἱ Νεοβαρλααμίτες, οἱ Νεορθόδοξοι καὶ οἱ ἄλλοι νεωτεριστές, ὄχι μόνον ἐνεργοῦν ὑπὸ τὴν ἐπήρεια κακόδοξου πνεύματος, ἀλλὰ δὲν ἀντιλαμβάνονται τὸ πρόβλημα ἀκόμα καὶ ὅταν τοὺς ὑποδεικνύουν τὰ λάθη τοὺς κορυφαῖοι θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας (Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Ράσκας Ἀρτέμιος, Γεώργιος Καψάνης, Θεοκλητὸς Διονυσιάτης, π. Παίσιος, π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Σαράντης Σαράντος, κόκ.). Ἀγνοοῦν ἢ ἀρνοῦνται (ἐπιδεικτικὰ καὶ προκλητικὰ) νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὶς ὑποδείξεις ποὺ τοὺς γίνονται. Διαμαρτύρονται ἰσχυριζόμενοι ὅτι οἱ κορυφαῖοι θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας δὲν τοὺς κατανοοῦν καὶ τοὺς παρεξηγοῦν. Ἀκόμη χειρότερα αὐθαδιάζουν καὶ ἀπαντοῦν μὲ προπέτεια καὶ μικρότητα. στὰ ἐπιχειρήματα καὶ τὶς νουθεσίες ποὺ τοὺς προβάλλονται. Ὅσοι, ὅμως, διακατέχονται ἀπὸ αὐτὸ τὸ φρόνημα μποροῦν νὰ ἐλπίζουν σὲ προκοπή;
ΠΗΓΗ PANAYIOTIS TELEVANTOS