Σαρκολατρεία

Γράφει ὁ Μοναχός Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

Μία ἀπό τίς πλέον προσκυνούμενες θεότητες σήμερα εἶναι ἡ σάρκα. Ἔτσι μᾶλλον ἀρκετοί θά θελήσουν νά ἀντιδράσουν στά γραφόμενά μου.

Δέν θά δυσκολευτοῦν νά μέ χαρακτηρίσουν ἀμέσως σκληρό, αὐστηρό, ὀπισθοδρομικό, ἀντιδραστικό, ρατσιστή, ἀκόμη καί ὁμοιοπαθῆ τους. Γνωρίζω ὅλα αὐτά καί παρ’ ὅλα αὐτά θά συνεχίσω νά γράφω, καταθέτοντας τή σκέψη σέ ἕνα πάντοτε ἐπίκαιρο θέμα ἄφοβα, μέ πόνο καί ἀγάπη...
Δέν κάνουμε τούς ἀγγέλους, τούς ἀναμάρτητους, τούς φωνασκοῦντες ἠθικολόγους, τούς ἀποκεφαλιστές τῶν ἀνηθίκων. Δέν θέλουμε νά θίξουμε, νά προσβάλουμε καί καταδικάσουμε κανέναν. Δέν εἶναι αὐτό τό ἔργο μας. Ἡ ἐκκλησία ἔχει ξεκάθαρη καί σαφῆ θέση, βασιζόμενη στήν Ἁγία Γραφή. Οἱ ὁλοκληρωμένες σχέσεις τῶν συζύγων εὐλογοῦνται μέσα στό μυστήριο τοῦ γάμου. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος στίς ἐπιλογές του. Οἱ πράξεις τοῦ ὅμως αὐτές δέν θά πρέπει νά ἔχουν ἀρνητικές ἐπιπτώσεις στούς ἄλλους.
Ὁ νεοελληνικός βίος, σάν νά ξύπνησε ἀπό νάρκη ἤ λήθαργο, μιλᾶ συνεχῶς γιά τήν ἀπόλαυση τῆς σάρκας. Ἔτσι ξυπνᾶ, ἔτσι κοιμᾶται, ἔτσι ὀνειρεύεται, ἔτσι φαντάζεται καί ἔτσι κινεῖται. Σάν νά μή τόν ἀπασχολεῖ πρός τό παρόν κανένα ἄλλο θέμα. Συζητήσεις, ὑπονοούμενα, ἀνέκδοτα, σίριαλ, κείμενα, λογοτεχνικά καί μή, ὅλα μιλοῦν γι’ αὐτό τό θέμα. Ὁρισμένες φορές τό πράγμα ὁδηγεῖται στά ὅρια τῆς μανίας καί τῆς ὑστερίας. Λυπᾶται κανείς γι’ αὐτήν τήν ἐμπάθεια, τήν ἠδονοθηρία, τή λαγνεία.
Μέρος τοῦ φαινομένου εἶναι ἡ ἔξαρση τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Παρουσιάζεται ὡς κάτι ἐντελῶς φυσιολογικό, ὡς ἐπιλεγμένο δικαίωμα, ὡς ὑπερήφανη ἰδιαιτερότητα, καί χρησιμοποιεῖ, γιά νά πείσει, τρόπους ὁλοκληρωτικούς καί μεσαιωνικούς, ὅταν ζητᾶ νά προβάλλεται ἐλεύθερα ἀκόμη καί στά παιδιά τῆς προσχολικῆς ἡλικίας. Δίνεται γι’ αὐτό ἀρκετός χρόνος στά κανάλια. Θεωρεῖται πρόοδος, κατάκτηση, ἀπελευθέρωση, ὡραιοποιεῖται καί φέρνει σύγχυση. Ἐκεῖνοι πού ὑβρίζουν, ἀφορίζουν, τούς χαρακτηρίζουν ἀνώμαλους γιά κρέμασμα, μᾶλλον εἶναι γιά κρέμασμα οἱ ἴδιοι.
Ἡ ὁμοφυλοφιλική ἐξαλλοσύνη, πού θέλει γάμους καί παρελάσεις καί στήν Ἑλλάδα, συμπορεύεται μέ τή συνασπισμένη ἀριστερά, πού ζητᾶ μία χώρα μέ πολυπολιτισμικότητα, μέ ἀνοιχτά σύνορα, μέ ἐλεύθερους πέρα γιά πέρα μετανάστες, πράσινη, καταπράσινη, δηλαδή τέλεια οἰκολογική, καί κυρίως χωρισμένη ἀπό τήν ἐκκλησία. Ὁ τελευταῖος τρικλιζόμενος Συνασπισμός τῆς Ἀριστερᾶς καί τῆς Προόδου ἀπό καιρό μιλᾶ δυνατά γιά ὁμοφυλοφιλική ἀπελευθέρωση, ἀντιτιθέμενος σέ κάθε συντηρητική παράταξη πού ταυτίζεται μέ τήν καθυστέρηση καί τήν ὀπισθοδρόμηση. Νά ὅμως πού καί ἡ ἄκρα δεξιά παρουσιάζεται τώρα ὁμοφυλοφιλική, ὑποστηρίζοντας κάποιες μειονοτικές εὐαισθησίες. Τό τρίτο φύλο κυριαρχεῖ πλέον σέ θέσεις κλειδιά. Ὁ σοδογομοροτισμός ἀνθεῖ, εὐωδιάζει καί καρποφορεῖ.
Ὁ ἀχόρταγος καί ἀνικανοποίητος πανσεξουαλισμός, ἡ ἄφατη καί ἀφόρητη λαγνεία κατάντησαν θρησκεία. Ἐμεῖς τώρα χλευαζόμαστε καί ὑβριζόμαστε. Τό ξέρουμε. Θά μᾶς ξαναποῦν σκοταδιστές, φασίστες, φονταμελιστές, ἀκραίους καί ἄσχετους. Δέν πειράζει. Ἐμεῖς λέμε ὅτι ὁ καθένας πού σέβεται τόν ἑαυτό του, τήν ἱστορία τοῦ τόπου, τήν ἀληθινότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τοῦ μοναδικοῦ καί ἀνεπανάληπτου πρέπει μέ κάθε τρόπο, μέ ὅποιον τρόπο μπορεῖ, νά ἀντιδράσει. Ἡ Ἑλλάδα νά μείνει Ἑλλάδα. Δέν κάνουμε τούς Ἑλληνάρες. Δέν καβαλήσαμε τό καλάμι τοῦ πατριωτισμοῦ. Δέν παριστάνουμε τούς βερμπαλιστές ἱεροκήρυκες, τούς μεγαλόστομους ἠθικιστές, τούς σκληροπυρηνικούς πουριτανούς, τούς φοβισμένους σεξιστές.
Εἶναι καιρός νά ἐναντιωθοῦμε σέ κάθε μορφή ὁλοκληρωτισμοῦ, πού μᾶς ἐκμαυλίζει καί μᾶς κάνει νά προτιμοῦμε προϊόντα ὑποκουλτούρας, ἰδέες ἀνίερες, μόνο καί μόνο γιά νά λεγόμαστε προοδευτικοί. Ἄν πρόοδος εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία καί ὁ ἀριστερισμός, κάτι ἀκόμη δέν πάει καλά σέ αὐτόν τόν ταλαίπωρο τόπο. Εἶπε κάποιος ὅτι, γιά νά προωθηθεῖς σήμερα, ἤ ὁμοφυλόφιλος ἤ ἀριστερός πρέπει νά εἶσαι. Καί πρόσθεσε ἕνας ἄλλος: Καλύτερα νά εἶσαι καί τά δύο, γιά νά ἀνέβεις γρηγορότερα ψηλά. Ἄς εἶναι ὁ καθένας ἀληθινός καί τίμιος. Φεβ 07, 2010


http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=50914
Τό εἴδαμε στήν ἐπαλήθευση