Ὁ Ἅγιος ἦταν στήν καταγωγή Σέρβος ἀπό τήν πόλη Κράτοβα. Οἱ γονεῖς του, Δημήτριος καί Σάρρα, ἤσαν εὐσεβεῖς Χριστιανοί καί φρόντισαν ὁ γιός τους ἀπό μικρός νά μάθει γράμματα καί τήν τέχνη τοῦ χρυσοχόου.
Ἔμεινε ὀρφανός ἀπό πατέρα καί ἐπειδή ἦταν πολύ ὄμορφος καί ἔξυπνος φοβήθηκαν οἱ δικοί του μήπως τόν πάρουν οἱ Τοῦρκοι γιά τό παλάτι τοῦ σουλτάνου καί τόν ἔστειλαν στή Σόφια. Ἐκεῖ ἔμεινε στό σπίτι ἑνός καλοῦ ἱερέως , ὀνόματι Πέτρου, καί ἐργαζόταν τήν τέχνη τοῦ χρυσοχόου. Ὁ ἱερέας βλέποντας ὅτι ὁ Γεώργιος ἦταν ἔξυπνος, φιλομαθής καί προπάντων εὐλαβής , τόν δίδασκε τήν Ἁγία Γραφή καί γενικά τήν ὀρθόδοξη πίστη, τήν ὁποία προσπαθοῦσε ὁ νεαρός Γεώργιος νά κάνει πράξη.
Δέν ἦταν δυνατόν ἡ παρουσία του νά μή γίνει ἀντιληπτή ἀπό τούς Τούρκους τῆς Σόφιας, οἱ ὁποῖοι θαυμάζοντας τόν ἐνάρετο τρόπο ζωῆς τοῦ θέλησαν τεχνηέντως νά τόν ὁδηγήσουν στήν πίστη τους...
Διάλεξαν ἕνα ὁμόθρησκό τους πεπαιδευμένο στή θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ νά πάει ὑποκρινόμενος πώς θέλει νά τοῦ κατασκευάσει κάποιο χρυσό ἀντικείμενο καί νά τόν καταφέρει νά γίνει μουσουλμάνος. Ὁ ἅγιος ὅμως ,ὡς ἔξυπνος καί γνώστης τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἀλλά καί ἐνάρετος Χριστιανός πού ἦταν , ἀντέκρουσε μέ ἐπιτυχία τά ἐπιχειρήματα τοῦ Τούρκου.
Αὐτός, κρύβοντας τό φαρμάκι στήν καρδιά του, ἐπέστρεψε στούς ὁμοθρήσκους του ἀλλά καί στόν κριτή καί διηγήθηκε καταλεπτῶς τά πάντα ,πιέζοντας νά συλληφθεῖ ὁ νέος, διότι ἀπό τήν παρουσία τοῦ κινδυνεύει ἡ πίστη τῶν Τούρκων. Ὁ δικαστής ἔστειλε τόν ἴδιο Τοῦρκο νά τοῦ φέρει τόν Ἅγιο μέ τρόπο, ὥστε νά μήν ὑποψιαστεῖ οὔτε ὁ ἴδιος οὔτε οἱ ἄλλοι Χριστιανοί. Μέ τόν δόλο λοιπόν ὅτι τόν θέλουν νά φτιάξει κάποια χρυσά στολίδια ἀπονήρευτος ὁ ἅγιος ἦρθε στόν δικαστή.
Μόλις τόν εἶδε ὁ δικαστής ἐξεπλάγη ἀπό τήν ὀμορφιά τοῦ νέου καί μέ ἤρεμο τρόπο τόν κάλεσε κοντά του καί ἐπεχείρησε νά τόν φέρει στήν πίστη τοῦ Ἰσλάμ. Ὁ Ἅγιος κατάλαβε τότε ὅτι ἐκεῖ εἶχε ἔρθει νά ἀγωνιστεῖ γιά τήν πίστη του καί ὄχι γιά τήν τέχνη του . Ζητώντας μυστικά τήν σοφία τοῦ Θεοῦ, ἄρχισε μέ παρρησία νά καταδεικνύει μέ ἐπιχειρήματα τήν πλάνη τῶν Μωαμεθανῶν καί τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ Ἐπίσης προσπάθησε νά κλονίσει τήν πίστη τους στή θεοπνευστία τοῦ Κορανίου καί τό προφητικό ἀξίωμα τοῦ Μωάμεθ, ἀφοῦ κανένας δέν εἶχε δεῖ νά τοῦ μιλάει ὁ Θεός οὔτε νά τοῦ παραδίδει τό Κοράνιο. Ἐνῶ καί τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στό Σινά καί τήν παράδοση τοῦ νόμου στόν Μωυσῆ βίωσε ὁλόκληρος ὁ Ἰσραηλιτικός λαός. Ἐπίσης τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν γέννησή Του ὡς τήν Ἀνάληψή Του τά ἔζησαν πολλοί ἄνθρωποι καί μαρτυροῦν γι’ αὐτά. Τόνισε ἐπίσης ὅτι τό Ἰσλάμ εἶναι μία εὔκολη θρησκεία γιά σαρκικούς ἀνθρώπους.
Ὅταν τ’ ἄκουσαν αὐτά οἱ Τοῦρκοι φώναζαν νά θανατωθεῖ. Ὁ δικαστής διέταξε νά φυλακιστεῖ. Δέρνοντας, κλωτσώντας καί φτύνοντας τόν δεμένο μάρτυρα, τόν ἔκλεισαν στή φυλακή. Ἐκεῖ τόν ἐπισκέφτηκε ὁ ἱερέας Πέτρος, μέ τήν πρόφαση νά τόν συμβουλέψει κι αὐτός γιά τό καλό του. Ἐπειδή γνώριζε τόν δεσμοφύλακα ἡ συνάντηση ἔγινε στό σπίτι τοῦ δεσμοφύλακα. Ὁ ἱερέας τόν στήριξε στήν πίστη καί τόν ἐνθάρρυνε νά μή δειλιάσει ἀλλά νά ὑπομείνει τούς πρόσκαιρους πόνους ἀπό τά βασανιστήρια ὥστε νά χαίρεται καί νά ἀπολαμβάνει τήν αἰώνια ζωή, ὅπου καί ὁ Κύριος θά τόν ὁμολογήσει ἐνώπιόν του Πατρός του. Στούς φόβους τοῦ νεαροῦ μάρτυρα ,μήπως δέν ἀντέξει τή φωτιά, τοῦ ἀπάντησε πώς ὁ Χριστός εἶναι Ἐκεῖνος πού θά τόν ἐνισχύσει μέ τήν χάρη Του, ὅπως καί τούς παλαιούς μάρτυρες καί τόν ὁμώνυμό του Ἅγιο Γεώργιο.
Τήν ἄλλη μέρα ὁδήγησαν τόν ἅγιο μπροστά στόν δικαστή , ὁ ὁποῖος μέ κολακεῖες καί ὑποσχέσεις ἀγωνίστηκε νά τόν τουρκέψει ἀλλά μάταια. Ὁ ἱερέας Πέτρος προσπάθησε μέ παρακλήσεις καί δῶρα στόν δικαστή νά τόν ἐλευθερώσει ἀλλά χωρίς ἀποτέλεσμα.
Μετά ἀπό ὀκτώ ἡμέρες φυλάκισης παρουσιάστηκε πάλι μπροστά στόν δικαστή. Πάλι ταξίματα καί ὑποσχέσεις, μέχρι πού ὁ δικαστής ὑποσχέθηκε νά τόν κάνει συγκληρονόμο του μέ τόν γιό του , νά τοῦ δώσει τέτοιο ἀξίωμα ὥστε νά τόν προσκυνοῦν ὅλοι. Μέ πολύ θάρρος καί γενναιότητα ὁ ἅγιος ἀπάντησε :
Ἄν μέ ἀγαπᾶς, ὅπως λές, ἄφησε μέ νά ζῶ ὡς Χριστιανός, εἰδεμή μάθε ὅτι ἀπό τήν πίστη μου καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι δυνατόν νά μέ χωρίσει τίποτα, οὔτε πλοῦτος ἐπίγειος, οὔτε δόξα πρόσκαιρη, οὔτε φωτιά , οὔτε καμμία ἄλλη βάσανος, ὅσα κακά κι ἄν μου κάνεις. Ἐλπίζω στόν Χριστό μου ὅτι ἀντί γί` αὐτά θά ἀπολαύσω ἑκατονταπλάσια στήν οὐράνια Βασιλεία . Γιατί λοιπόν ἀργοπορεῖς ; Κάμε ἕνα ἀπό τά τρία . Ἤ ἀπόλυσε μέ νά ζῶ ὡς Χριστιανός ἤ στεῖλε μέ στόν Χριστό μου μία ὥρα ἀρχύτερα ἤ γίνετε κι ἐσεῖς Χριστιανοί γιά νά γλυτώσετε ἀπό τήν αἰώνια κόλαση.
Ὁ δικαστής τότε ἔκανε μία πονηρή ἐνέργεια. Ἔκανε μία ὁμολογία πίστεως γιά τόν Χριστό, κατά τό Ἰσλάμ. Ὁ ἅγιος ,μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, δέν ἔπεσε στήν παγίδα ἀλλά ἀντιθέτως ἔκανε μία λαμπρή ὁμολογία πίστεως στήν ὁποία ἀποδέχθηκε τόν Χριστό ὡς τόν προφητευόμενο Μεσσία ἀλλά καί Θεό ἀληθινό. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν τό πλῆθος νά ἐξαγριωθεῖ καί θά τόν σκότωνε τήν ὥρα ἐκείνη ἄν δέ τό ἐμπόδιζε ὁ δικαστής μέ τούς στρατιῶτες του. Τελικά ὁ δικαστής γυρνώντας στό πλῆθος τούς εἶπε: Ἡ ἁμαρτία τοῦ ἄς εἶναι στίς ψυχές σας καί ὅπως θέλετε κάντε μέ αὐτόν.
Μέ τά χέρια δεμένα πίσω καί μέ ἁλυσίδα στό λαιμό , τόν ὁδήγησαν, φτύνοντας τόν καί ραπίζοντας τόν ,μέσα ἀπό τήν ἀγορά , γιά νά τόν κάψουν, μέ τήν κατηγορία ὅτι βλασφήμησε τόν νόμο τοῦ Ἰσλάμ καί δέν δέχθηκε νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Κοντά στόν ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας ἄρχισαν νά συγκεντρώνουν ξύλα γιά τήν πυρά. Ὁ ἱερέας Πέτρος κατόρθωσε νά τόν πλησιάσει καί νά τόν ἐνισχύσει μέ λόγια πνευματικά, ὁ δέ Ἅγιος του ζήτησε νά προσεύχεται στόν Χριστό νά τόν στερεώσει. Ὁ ἱερέας μαζί μέ ἄλλους ἱερεῖς καί λαϊκούς Χριστιανούς μαζεύτηκαν καί προσεύχονταν μέ δάκρυα στόν Κύριο νά στηρίξει τόν μάρτυρα.
Κοντά τώρα στήν στοίβα τῶν ξύλων προσπαθοῦσαν ἀκόμα οἱ ἀγαρηνοί νά μεταστρέψουν τόν Ἅγιο μέ νέα ταξίματα. Ἐκεῖνος τούς εἶπε:
Ἐγώ τήν πίστη μου δέν τήν ἀρνοῦμαι , ἀκόμα καί χίλια βασανιστήρια νά μοῦ κάνετε.
Ἔτρεξαν τότε νά φέρουν ἀπό τά γύρω σπίτια κάρβουνα καί δαυλούς γιά νά ἀνάψει γρηγορότερα ἡ φωτιά, θεωρώντας ὅτι κάνουν ἔργο θεάρεστο. Ἔγδυσαν τόν Ἅγιο καί τόν ἄφησαν μόνο μέ τό πουκάμισο. Τόν ἔριξαν στή φωτιά καί τόν τράβηξαν ἀμέσως πίσω μήπως καί ἀλλάξει γνώμη. Ὁ Ἅγιος ἀντίθετα μέ περισσότερη πίστη ὁμολογοῦσε τόν Χριστό. Τό ἔκαναν καί δεύτερη φορά, χωρίς ἀποτέλεσμα , ὅποτε τόν ἔριξαν μέσα στή φωτιά.
Ἦταν πεσμένος ἀνάσκελα κοιτώντας πρός τήν ἀνατολή. Ὅταν κάηκαν τά δεσμά τῶν χεριῶν του, σήκωσε τό δεξί του χέρι , ἔκανε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί εἶπε : Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ , εἰς χείρας Σου παραδίδω τό πνεῦμα μου.
Τότε ἕνας Τοῦρκος πῆρε ἕνα μεγάλο ξύλο , τόν χτύπησε στό κεφάλι καί τόν θανάτωσε. Ἀμέσως ἕνα σύννεφο ἐμφανίστηκε στόν οὐρανό καί ἔβρεξε, μόνο πάνω στήν πυρά, δρόσο πολλή. Οἱ Χριστιανοί δόξασαν τόν Θεό ἐνῶ οἱ Τοῦρκοι ντροπιάστηκαν , ὡστόσο κάποιοι ἀπό αὐτούς δάκρυσαν. Τότε οἱ Χριστιανοί μέ τόλμη πῆγαν στόν δικαστή καί ζήτησαν τό λείψανο τοῦ Ἁγίου. Οἱ Τοῦρκοι ὅμως φώναζαν, μήν ἐλπίζετε πώς θά τόν πάρετε , θά τόν κάψουμε καί τή στάχτη του θά τήν σκορπίσουμε.
Πηγαίνετε, τούς εἶπε ὁ δικαστής, νά τόν θάψετε ἀλλά προσπαθῆστε μέ δῶρα νά πείσετε ἐκείνους πού τόν φυλᾶνε γιά νά μή σᾶς ἐμποδίσουν.
Δυστυχῶς , παρά τίς παρακλήσεις καί τά δῶρα, ἀντί νά μαλακώσουν ἐκεῖνοι γίνονταν σκληρότεροι. Καί ἀγρίευαν περισσότερο. Ἄναψαν τή φωτιά πάλι καί ἔριχναν μέσα πτώματα ζώων, ὥστε νά μήν ἀναγνωρίζονται τά λείψανα τοῦ ἁγίου μάρτυρος. Ὅλα τά ζῶα καίγονταν, τό ἅγιο λείψανο ἔμενε σῶο καί ἀκέραιο. Πεισματωμένοι ἔλεγαν, αὔριο θά προσπαθήσουμε πάλι, διότι στό μεταξύ νύχτωνε, κι ἄν δέν καεῖ θά τό ρίξουμε σ’ ἕνα λάκκο γεμάτο λάσπη. Τή νύχτα ὡστόσο, κάποιος Χριστιανός, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά τόν δοῦν, πῆρε τό ἅγιο λείψανο καί τό πῆγε στήν κεντρική ἐκκλησία.
Ἔτσι τήν ἄλλη μέρα μέ τήν ἄδεια τοῦ δικαστῆ ἔθαψαν τόν πολυάθλο καί θαυμαστό ὁμολογητή τοῦ Χριστοῦ , μέ τή συμμετοχή ὅλου του κλήρου καί τοῦ λαοῦ, μέ τιμές, μέ ὕμνους μαρτυρικούς καί δοξολογίες στόν Ι. Ναό τῆς Ἁγίας Μαρίνης.
ΠΗΓΗ Ἀπόψεις γιά τήν Μονή Βατοπαιδίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου