Εἶναι οἱ ἀλλοδαποί μαθητές ἀλλόθρησκοι ἤ ἑτερόδοξοι;

Γράφει ὁ Ἰωάννης Τάτσης, Θεολόγος

Ἡ ἀπάντηση πού θά δώσουμε στό ἐρώτημα αὐτό εἶναι πολύ σημαντική γιά τή συζήτηση σχετικά μέ τίς ἀπαλλαγές μαθητῶν ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἤ τήν προβαλλόμενη, ἀπό τήν κυβέρνηση καί λίγους θεολόγους, ἀνάγκη ἀπορθοδοξοποίησης τοῦ μαθήματος. Οἱ περισσότεροι θεολόγοι τῶν σχολείων ζητοῦμε τή διατήρηση τοῦ ὀρθόδοξου, χριστιανικοῦ, πατερικοῦ χαρακτήρα τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος ἀπό τό ὁποῖο, ἐφόσον τό ἐπιθυμοῦν, θά μποροῦν νά ἀπαλλαγοῦν ἀλλόθρησκοι καί ἑτερόδοξοι μαθητές.
Ὡστόσο μικρή ὁμάδα θεολόγων προτείνει ἕνα μάθημα πού θά «ἀνοιχτεῖ» τόσο πολύ στίς ἄλλες θρησκεῖες καί τίς αἱρετικές ὁμολογίες ὥστε νά γίνει ὑποχρεωτικό γιά ὅλους τους μαθητές ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος........
Τό κύριο ἐπιχείρημά τους εἶναι ὅτι ἡ σύνθεση τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου ἔχει ἀλλάξει, σέ αὐτό φοιτοῦν πολλοί ἀλλοδαποί μαθητές καί ἄρα τό θρησκευτικό μάθημα πρέπει νά πάψει νά εἶναι ἀποκλειστικά ὀρθόδοξο χριστιανικό.
Εἶναι ὅμως οἱ ἀλλοδαποί μαθητές ἀλλόθρησκοι ἤ ἑτερόδοξοι; Εἶναι γνωστό ὅτι τό μεγαλύτερο μέρος τῶν ἀλλοδαπῶν μαθητῶν τῶν ἑλληνικῶν σχολείων προέρχεται ἀπό τή γειτονική Ἀλβανία. Ἡ πλειονότητα μάλιστα τῶν μαθητῶν αὐτῶν εἶναι παιδιά πού γεννήθηκαν στήν Ἑλλάδα. Ὡς γνωστόν, λόγω τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος τῆς κομμουνιστικῆς Ἀλβανίας οἱ περισσότεροι Ἀλβανοί εἶχαν γίνει πλήρως ἀδιάφοροι πρός κάθε θρήσκευμα. Ἔτσι στήν πλειονότητά τους οἱ Ἀλβανοί ἔχασαν τίς θρησκευτικές τους ρίζες εἴτε τίς χριστιανικές εἴτε τίς μουσουλμανικές. Μέ τόν ἐρχομό τους στήν Ἑλλάδα οἱ περισσότεροι δέχτηκαν ὡς πίστη καί θρησκεία τούς τό Χριστιανισμό, βαπτίστηκαν καί πολλοί πού δέν τό ἔπραξαν ἀκόμη σχεδιάζουν νά βαπτιστοῦν. Ἐλάχιστοι Ἀλβανοί, ἀπό αὐτούς πού σήμερα ζοῦνε στήν Ἑλλάδα, εἶναι μουσουλμάνοι στό θρήσκευμα. Ἔτσι ἡ πλειονότητα τῶν ἀλλοδαπῶν μαθητῶν τῶν ἑλληνικῶν σχολείων, οἱ ἐξ Ἀλβανίας προερχόμενοι, εἶναι μέν ἀλλοδαποί, ὄχι ὅμως καί ἀλλόθρησκοι.
Ἐπιπλέον μεγάλες ὁμάδες ἀλλοδαπῶν μαθητῶν προέρχονται ἀπό τίς λεγόμενες χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης (Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία κλπ) καί ὅλοι αὐτοί εἶναι ἀλλοδαποί μέν , Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί δέ.
Πολύ μικρό εἶναι τό ποσοστό μαθητῶν πού προέρχονται ἀπό χῶρες τῆς Ἀσίας (Πακιστᾶν, Ἰνδία κλπ) πού εἶναι μουσουλμάνοι στό θρήσκευμα. Ἀλλά καί πολλοί ἀπό αὐτούς, ἄν καί δέν εἶναι χριστιανοί, δέν ζητοῦν ἀπαλλαγή ἀπό τά Θρησκευτικά γιατί θέλουν νά γνωρίσουν τήν θρησκεία τῶν ἀνθρώπων τοῦ τόπου στόν ὁποῖο κατοικοῦν.
Ἔτσι ὅταν ἡ Ὑπουργός Παιδείας Ἄννα Διαμαντοπούλου ἐξαγγέλλει ἀπό τήν Κύπρο ὅτι θά ἀποφασίσει γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν «λαμβάνοντας ὑπόψη τά πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά πού ἔχει σήμερα ἡ σύνθεση τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου» καί συνδυάζει τή διαφορετικότητα στή σύνθεση τοῦ σχολείου μέ τήν ὕπαρξη «παιδιῶν ἀπό ἄλλα δόγματα» κάνει μία (ἠθελημένη;) παρανόηση. Ὁ ἀριθμός τῶν ἀλλοδαπῶν μαθητῶν τῶν ἑλληνικῶν σχολείων (πού καί αὐτός δέν εἶναι τόσο μεγάλος ὅσο τόν παρουσιάζουν οἱ πολυπολιτισμικοί παιδαγωγοί) εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερος ἀπό τόν ἀριθμό τῶν ἑτεροδόξων καί ἀλλοθρήσκων μαθητῶν. Κάθε ἀλλοδαπός μαθητής δέν εἶναι καί ἀλλόθρησκος. Ἡ θεώρηση πού ἀντιμετωπίζει τούς ἀλλοδαπούς μαθητές ὡς ἀλλόθρησκους εἶναι ἕνα πολύ καλό «πολυπολιτισμικό» κόλπο γιά νά ληφθοῦν ἀποφάσεις ὑποβάθμισης τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἤ ἀπορθοδοξοποίησής του.
Τέλος, ἄν ρωτήσει κανείς τούς λίγους ἀλλόθρησκους καί ἑτερόδοξους μαθητές, ἄν δέν ἀνήκουν σέ αὐτούς πού παρακολουθοῦν ὀρθόδοξα Θρησκευτικά χωρίς νά θέλουν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τό μάθημα, τότε ὁπωσδήποτε θά ἀνήκουν σέ ἐκείνους πού γιά λόγους ἔντονης θρησκευτικότητας (μή χριστιανικῆς) ἀπαιτοῦν δικαίωμα ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα καί πάντως ἀπορρίπτουν ἕνα μάθημα πανθρησκειακό, συγκρητιστικό ἤ θρησκειολογικό.
ΠΗΓΗ θρησκευτικα