Πενήντα ἀκριβῶς χρόνια πρίν, τό δεύτερο δεκαήμερό του Φεβρουαρίου τοῦ 1959, σφραγιζόταν ἀμετάκλητα ἡ τραγική μοίρα τῆς Κύπρου: ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλής, πρωθυπουργός τότε τῆς χώρας, λίγο μετά τό μεσημέρι τῆς 11ης Φεβρουαρίου 1959, ἔβαζε τήν ὑπογραφή τοῦ κάτω ἀπό τό ἐπαίσχυντο κείμενο γιά τήν ἀκρωτηριασμένη ἀνεξαρτησία τῆς Κύπρου πού εἶχαν ὑπαγορεύσει οἱ Βρετανοί καί οἱ Ἀμερικανοί. Γεννιέται ἔτσι ἡ Συμφωνία τῆς Ζυρίχης, ἡ ὁποία ἀμέσως θά ἀποκληθεῖ καί θά περάσει στήν ἱστορία ὡς «προδοτική».
Μία ἑβδομάδα ἀργότερα, τό ἀπόγευμα τῆς 19ης Φεβρουαρίου 1959, ἀκριβέστερα, συνέρχεται στό Λονδίνο Πενταμερής Διάσκεψη μέ τή συμμετοχή τῶν ἡγετῶν τῆς Βρετανίας, Τουρκίας καί Ἑλλάδας καί τοῦ ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου ὡς ἐκπροσώπου τῶν Ἑλληνοκυπρίων καί τοῦ Φαζίλ Κιουτσούκ ὡς ἐκπροσώπου τῶν Τουρκοκυπρίων. Ἡ Συμφωνία τοῦ Λονδίνου ὁλοκληρώνει καί συγκεκριμενοποιεῖ τή Συμφωνία τῆς Ζυρίχης....
Μέ τίς συμφωνίες Ζυρίχης καί Λονδίνου ἡ Κυπριακή Δημοκρατία ὁδεύει πρός τό ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα πρίν καν γεννηθεῖ, καθώς ἐγκαθιδρύεται ἕνα καθεστώς πού δίνει τόσα πολλά δικαιώματα στήν τουρκοκυπριακή μειονότητα τοῦ 18% ὥστε νά εἶναι ἀδύνατον νά λειτουργήσει τό πολίτευμα καί νά κυβερνηθεῖ ἡ Κύπρος. Πραγματικά, τό 1963 Ἑλληνοκύπριοι καί Τουρκοκύπριοι ἀλληλοσφάζονται. Οἱ δύο κοινότητες διαχωρίζονται ντέ φάκτο, καί στήν πραγματικότητα ἡ Κυπριακή Δημοκρατία παύει νά εἶναι ἑνιαῖο κράτος. Ἔχει ἤδη ἀνοίξει ὁ δρόμος γιά τήν τουρκική εἰσβολή τοῦ 1974.
Τό πρωί τῆς 18ης Φεβρουαρίου 1959 γίνεται στό Λονδίνο μία δραματική σύσκεψη Ἑλληνοκυπρίων ἀντιπροσώπων ὑπό τήν προεδρία τοῦ Μακαρίου μέ ἀντικείμενο τό ἄν πρέπει ἤ ὄχι νά συναινέσει ἡ Λευκωσία στήν ὑπογραφή τῆς Συμφωνίας τοῦ Λονδίνου. Ἀπό τούς 35 ἀντιπροσώπους οἱ 27 ἐξουσιοδοτοῦν τόν Μακάριο νά πράξει ὅπως νομίζει. Μόνο 8 τάσσονται ἀπερίφραστα ἐναντίον τῶν συμφωνιῶν - οἱ ἀριστεροί Ἑλληνοκύπριοι δήμαρχοι, ὁ Βάσος Λυσσαρίδης καί ὁ Τάσος Παπαδόπουλος.
Ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλής πίεζε ἀσφυκτικά τόν Μακάριο. «Στό σημεῖο αὐτό τερματίζω τήν κυπριακή πολιτική τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως. Ἄν θέλετε ἐσεῖς νά συνεχίσετε τόν ἀγώνα, θά πρέπει νά ἀναζητήσετε ἀλλοῦ συμπαράσταση!», τοῦ λέει ἔξαλλος, καθώς τόν βλέπει νά κλίνει κατά τῶν συμφωνιῶν. Ἡ ἀντίσταση τοῦ Μακαρίου κάμπτεται ὅταν τοῦ τηλεφωνεῖ ἡ ἴδια ἡ ἀπεχθής στόν ἑλληνικό λαό βασίλισσα Φρειδερίκη. Μέ τίς συμφωνίες Ζυρίχης καί Λονδίνου ἡ Ἀθήνα καί ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλής θυσιάζουν ἀδίστακτα τήν Κύπρο στά συμφέροντα τῶν ΗΠΑ καί τοῦ ΝΑΤΟ.
«Οἱ ἑλληνικές κυβερνήσεις... ὑφίσταντο συνεχεῖς πιέσεις (ἄμεσες ἤ ἔμμεσες) ἀπό τήν Ἀμερική καί τό ΝΑΤΟ κι ἐπιδίωκαν μία εἰρηνική λύση τοῦ Κυπριακοῦ μέσα στά «συμμαχικά πλαίσια»... Πολλές φορές πρυτάνευσε ἡ ἄποψη ὅτι τά στενά ἐθνικά συμφέροντα ἔπρεπε νά ὑποτάσσονται στά εὐρύτερα συμμαχικά... Δέν θέλανε νά τά χαλάσουν μέ τήν παραδοσιακή «σύμμαχο», τή Μεγάλη Βρετανία καί νά ἔρθουν σέ ρήξη μέ τήν Ἀμερική καί τήν Τουρκία», ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων ὁ ἀείμνηστος Νίκος Κρανιδιώτης, στενότατος συνεργάτης τοῦ Μακαρίου ἐπί δεκαετίες καί πρεσβευτής τῆς Κύπρου στήν Ἑλλάδα, στό ἀναντικατάστατο βιβλίο του γιά ὅποιον θέλει νά γνωρίζει τό Κυπριακό «Δύσκολα χρόνια - Κύπρος 1950-1960» (ἐκδόσεις Ἑστία, 1981).
Τό καθεστώς πού ἐπέβαλαν οἱ συμφωνίες Ζυρίχης καί Λονδίνου «εἶναι ἀπείρως χειρότερον καί αὐτοῦ του ἀποικιακοῦ καθεστῶτος... Τό ἱερόν καί ἀπαράγραπτον δικαίωμα τῆς αὐτοδιαθέσεως, τό ὁποῖον ἀσκεῖται καί ὕπ αὐτῶν τῶν μαύρων της Ἀφρικῆς, ἐξοβελίζεται διά παντός», ἔγραψε ὀργισμένος στόν τότε πρόεδρο τῆς ἑλληνικῆς Βουλῆς ὁ μητροπολίτης Κυρηνείας Κυπριανός.
ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
«Συμφωνία κυρίων» Καραμανλῆ - Μεντερές
Θύμα τοῦ λυσσώδους ἀντικομμουνισμοῦ ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἔπεσε τελικά ἡ Κύπρος, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τό κείμενο τῆς μυστικῆς «συμφωνίας κυρίων» τοῦ Κ. Καραμανλή μέ τόν Τοῦρκο ὁμόλογό του Ἀντνᾶν Μεντερές πού ὑπέγραψαν κρυφά στή Ζυρίχη καί τό ὁποῖο δημοσιοποιήθηκε ἀρκετά χρόνια ἀργότερα.
«Ἡ Ἑλλάς καί ἡ Τουρκία θά ὑποστηρίξουν τήν εἴσοδον τῆς Δημοκρατίας τῆς Κύπρου εἰς τό ΝΑΤΟ», ἀναφέρει τό ἄρθρο 1. «Συνεφωνήθη μεταξύ τῶν δύο πρωθυπουργῶν... ὅπως τεθοῦν ἐκτός νόμου τό κομμουνιστικόν κόμμα καί ἡ κομμουνιστική δράσις» στήν Κύπρο, ὑπογραμμίζεται στό ἄρθρο 2, ἀποκαλύπτοντας τίς πραγματικές προθέσεις τοῦ Κ. Καραμανλή γιά τό Κυπριακό. Αὐτό μόνο τόν ἐνοίαζε. Ἀδιαφοροῦσε γιά τήν τύχη τῆς Κύπρου.
Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ-ΕΘΝΟΣ
ΠΗΓΗ Ινφογνώμων Πολιτικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου