Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ

"Μέγα τό λαλεῖν περί τοῦ Θεοῦ, ἀλλά μεῖζον τό ἑαυτόν καθαίρειν Θεῷ"

Ὁ Ἅγιός μας, ὁ Ἅγιος Γεράσιμος ὁ Νοταρᾶς, ὁ ἐκ Τρικάλων τῆς Κορινθίας καταγόμενος, ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας, τό καύχημα τῶν μοναστῶν, ὁ λῦχνος τῆς εὐσεβείας, τό ἱστόρημα τῆς ἀσκήσεως, ὁ φυγαδευτής τῶν δαιμόνων, ἡ πηγή τῶν παντοειδῶν ἰαμάτων, αὐτήν τήν ἐσωτερική κάθαρση ἀγωνίστηκε σ’ ὅλη του τήν ζωή καί ὅταν ἦτο παιδί, καί ὅταν ταξίδευε σέ μακρινούς καί ἁγιασμένους τόπους (Ζάκυνθο, Θεσσαλία, Κρήτη, Κων/πολη, Ἀλεξάνδρεια, Σινᾶ, Ἱεροσόλυμα, Δαμασκό) καί ὅταν ἀσκήτευε στίς σπηλιές τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῆς Ζακύνθου καί τῆς Κεφαλληνίας, παραδομένος στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἅγιός μας, μέ τήν ὁλοκηρωτική του ξενιτεία μᾶς διδάσκει καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἡ πρόσκληση τοῦ Θεοῦ γιά ξενιτεία (ἄφημα εἰς τόν Θεόν καί ἀπομάκρυνση ἀπό τόν ἐγωϊσμό καί τά πάθη μας), ἀπευθύνεται πρός ὅλους μας καί στό καθένα μας ξεχωριστά καί ὄχι μόνον μιά φορά καί μέ ἕναν μόνο τρόπο, ἀλλά κάθε στιγμή καί σέ κάθε γεγονός τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς.

Ἡ ἀρχή καί τό τέλος αὐτῆς τῆς ξενιτείας «τό ἑαυτόν καθαίρειν Θεῷ» εἶναι:

Πρῶτον: Ἡ συνειδητοποίηση ὅτι προσπαθώντας νά κορέσουμε τήν «πείνα» μας (τήν λαχτάρα μας γιά κατανόηση, καταξίωση, εἰρήνη, χαρά καί ἀγάπη) τρεφόμεθα μέ τά ξυλοκέρατα τοῦ ἐγωϊσμοῦ τῶν ἀντιπαραθέσεων τῶν μεριμνῶν, τῶν προσκαίρων ἀπολαύσεων καί ἡδονῶν καί τῶν ἀρρωστημένων ἐξαρτήσεων.

Δεύτερον: Τό ξεκίνημα τῆς ἐπιστροφῆς μας γιά τό «Πατρικό σπίτι» ἤτοι τῆς ἀναζήτησης τῆς αὐθεντικῆς μας ταυτότητος ὡς εἰκόνες Θεοῦ, ἀπαιτεῖ ταπείνωση, ἁπλότητα, κατανόηση καί ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς μας συνανθρώπους καί πρό πάντων εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεόν γιά ὅλα «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν» (μακριά ἀπό μιζέριες καί παράπονα) γιά νά ἀξιωθοῦμε διά πρεσβειῶν τοῦ ἑορταζομένου Ἁγίου Γερασίμου νά βιώνουμε ἀπό τήν ἀρχή αὐτοῦ τοῦ ταξιδείου τῆς ξενιτείας-μετάνοιάς μας, τούς καρπούς τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ πού δέν εἶναι μακρυά μας «ἐντός ἡμῶν ἐστί».

Πηγή ΕΝΟΡΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΙΛΙΣΙΩΝ