Παλαβώσαμε ἁπαξάπαντες ;

ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΖΑΡΟ ΜΑΥΡΟ

Ε Ι Ν Α Ἰ , ἄραγε, δυνατὸν τὸ ἀδιανόητα ἀποτρόπαιο, τὸ παγκόσμια πρωτοφανὲς εἰδεχθὲς ἀνοσιούργημα τῶν ἀγνώστων δίποδων, ἀπίστευτων διαστάσεων διαστροφικότητας - ποὺ δὲν τὴν χωράει νοῦς τ’ ἀνθρώπου - ἡ ἱερόσυλη ἀνόρυξη τοῦ μνήματος καὶ ἡ κλοπὴ τοῦ λειψάνου τοῦ ἀείμνηστου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου, παραμονὴ τοῦ πρώτου ἐτήσιου μνημοσύνου του, νὰ ἀποτελεῖ «προβοκάτσια», σκόπιμη δηλαδὴ πρόκληση, γιὰ τὴ διασάλευση τῆς ἑνότητας τοῦ λαοῦ, γιὰ νὰ στρέψει τοὺς (ποιούς;) μέν, ἐναντίον τῶν (ποιῶν;) δέ; Εἶναι, ἄραγε, δυνατὸν νὰ ὑπάρξουν ἀνθρώπων μυαλὰ - τῶν ὁποιωνδήποτε ἀνθρώπων στὴν Κύπρο, μυαλὰ - ποὺ θὰ ἀποδώσουν στοὺς ὅποιους, ὑπαρκτοὺς ἢ φανταστικούς, πολιτικούς τους ἀντιπάλους, τὸν σχεδιασμὸ καὶ τὴ διάπραξη τοῦ ἀνοσιουργήματος; Εἶναι, ἄραγε, δυνατόν, ἕνα κανονικῶν διαστάσεων καὶ συμβατοῦ περιεχομένου μυαλό, ὁποιουδήποτε πολίτη ἢ ὁποιουδήποτε πολιτικοῦ, νὰ ὑποπτευθεῖ ὁποιαδήποτε «πολιτικὰ κίνητρα» στὸ διαπραχθὲν ἀνοσιούργημα;

Π Α Λ Α Β Ω Σ Α Μ Ε , αἴφνης, ἁπαξάπαντες! Αὐτή, βέβαια, εἶναι ἐντελῶς φυσιολογική, κατανοητὴ ἀντίδραση, φυσιολογικῶν ἀνθρώπων, ἀπέναντι στὸ ἀδιανόητο. Καὶ στὸ ἐκτρωματικὰ ἀπίστευτο. Τὸ ὁποῖο, ἡ ἀνθρώπινη διάνοια, ἀδυνατεῖ νὰ διανοηθεῖ. Ὡστόσο, στὶς ἀντιδράσεις καὶ στὶς δηλώσεις πολιτικῶν, ὅπως καὶ σὲ ἄρθρα τῶν ἐφημερίδων, ποὺ ἀκολούθησαν τὴν ἀπίστευτη εἴδηση, ἐντοπίζεται ἡ ὕπαρξη ἑνὸς ἐνδόμυχα ἐνεδρεύοντος φόβου γιὰ τὶς ἀντοχές, τὴν θωράκιση καὶ τὴν εὔρυθμη λειτουργία τῶν ἀντιπαλοτήτων καὶ τῶν διαφωνιῶν στὸ δημοκρατικό μας πολίτευμα. Ὁ φόβος καὶ οἱ ὑποψίες γιὰ «προβοκάτσια», γιὰ «σκόπιμη πρόκληση» πρὸς διασάλευση τῆς «ἑνότητας» τοῦ λαοῦ, γιὰ ἐκτροπὴ δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς κανόνες λειτουργίας τῆς δημοκρατίας, γιὰ ἐκτροχιασμὸ τῆς δημοκρατικῆς ἀντιπαράθεσης τοῦ ἀντίλογου καὶ διάλογου, σὲ ἐπίφοβο καὶ ἐπικίνδυνο διχασμὸ (ἀκόμα καὶ γιὰ «ἀρχὴ ἑνὸς ἐμφυλίου» γράφτηκε), ἀποκαλύπτει τὴν προΰπαρξη πολιτικῆς καὶ δημοκρατικῆς ἀνασφάλειας. Ἀνασφάλειας ἡ ὁποία φτάνει ὡς τὸ σημεῖο νὰ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀντιπαραθέσει πολιτικὰ ἐπιχειρήματα στὸ ἀδιανόητο ἀνοσιούργημα. Πολιτικὸ λόγο… καὶ στὰ ὅποια ἀνδράποδα τὸ διέπραξαν;

Π Α Ρ Ο Μ Ο Ι Α αἰσθήματα ἀνασφάλειας τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, φόβοι ἀνατροπῆς του, ὑπῆρξαν στὰ βάθη τῶν αἰώνων: Ὅταν ἄγνωστοι διέπραξαν ἕνα ἄλλο ἀνοσιούργημα - ἱεροσυλία. Ἡ γνωστὴ περίπτωση τῆς νύκτωρ κοπῆς τῶν «Ἐρμῶν κεφαλῶν» τὸ 415π.Χ. στὴν Ἀθῆνα (Θουκυδίδης Ζ-27) «ἐπὶ ξυνωμοσία ἅμα νεωτέρων πραγμάτων καὶ δήμου καταλύσεως γεγενήσθαι»…