Ἡ δολοφονία τοῦ Τσάρλι Κὲρκ καὶ ὁ πόλεμος κατὰ τοῦ παραδοσιακοῦ κόσμου

Ὁ Τσάρλι Κὲρκ ὑπῆρξε γνήσιος ὑπερασπιστὴς τοῦ παραδοσιακοῦ ἀνθρώπου. Ὑποστήριζε τὸν διάλογο, ἀντιμαχόταν τὴ βία καὶ τὸν αὐταρχισμό, ἦταν οἰκογενειάρχης, πατριώτης, πιστὸς χριστιανὸς καὶ βαθιὰ δεμένος μὲ τὶς ἀξίες ποὺ μᾶς κράτησαν ἐπὶ αἰῶνες ὄρθιους. Εἶχε τεράστια ἀπήχηση στοὺς νέους, τόσο στὴν Ἀμερικὴ ὅσο καὶ στὴν Εὐρώπη, καὶ δὲν δίσταζε νὰ ὑπερασπιστεῖ τοὺς πιὸ ἀδύναμους - ὅπως τὸ ἀγέννητο παιδί, ὑψώνοντας τὴ φωνή του ἐνάντια στὶς ἐκτρώσεις. Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο δολοφονήθηκε. 
Ἡ πράξη αὐτὴ δὲν εἶναι μεμονωμένο περιστατικὸ· εἶναι τὸ ἀποκορύφωμα μιᾶς πνευματικῆς ἐκτροπῆς ποὺ ἔχει καταλάβει τὸν δυτικὸ κόσμο. Σήμερα, ὅποιος ὑπερασπίζεται τὴν παράδοση, τὴν πίστη, τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν πατρίδα χαρακτηρίζεται ἄμεσα καὶ συλλήβδην "ἀκροδεξιός", "φονταμενταλιστὴς" ἢ "ἀναχρονιστικός". Οἱ ἰδεολογικοί του ἀντίπαλοι δὲν κάνουν διακρίσεις· δὲν μπαίνουν σὲ ἀποχρώσεις. Γιὰ αὐτούς, ὁ παραδοσιακὸς πολίτης δὲν εἶναι ἁπλᾶ διαφωνῶν, ἀλλὰ «ἐχθρὸς» ποὺ τοῦ ἀξίζει ἀκόμα καὶ βίαιο τέλος! 
Ἔτσι καταλήγουμε στὸ παράλογο: ἐκεῖνοι ποὺ μιλοῦν στὸ ὄνομα τῶν "δικαιωμάτων" καὶ τῆς "ἐλευθερίας" εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ θέλουν νὰ ἀφαιρέσουν κάθε δικαίωμα καὶ... κάθε ἐλευθερία ἀπὸ ὅποιον σκέφτεται διαφορετικά. 
Ἡ κατάχρηση τοῦ ὅρου «ἀκροδεξιὸς» εἶναι χαρακτηριστική. Σήμερα ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ μετριοπαθὴς παραδοσιακὸς πολίτης στιγματίζεται μὲ αὐτὸν τὸν ὅρο. Κι ὅταν ὅλα ταυτίζονται μὲ τὸν ναζισμό, τότε καμία συζήτηση δὲν εἶναι δυνατή. Καταργεῖται ἡ ἀξία τοῦ διαλόγου καὶ κυριαρχεῖ ὁ νόμος τῆς ἀριστερῆς ἰσχύος. 
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ἡ ἔνοπλη τρομοκρατία, εἴτε τοῦ περιθωρίου εἴτε τοῦ παρακρατικοῦ συστήματος, δὲν θὰ εἶχε καμία πιθανότητα ἐπιτυχίας ἂν οἱ παραδοσιακοὶ ἦταν ἑνωμένοι καὶ ἀποφασισμένοι. Ὁ φόβος μπορεῖ νὰ φυλάει τὰ ἕρμα, ἀλλὰ "ἐρημοποιεῖ" τὶς χῶρες. Πατρίδες κάποτε ἀκμαῖες καὶ περήφανες, γεμᾶτες εὐσέβεια καὶ πολιτισμό, καταντοῦν χωματερὲς ἐγκληματικότητας καὶ πνευματικῆς σήψης. 
Ἡ δολοφονία τοῦ Τσάρλι Κὲρκ εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλα μήνυμα. Ἕνα μήνυμα ποὺ ἀπευθύνεται σὲ κάθε παραδοσιακὸ πολίτη, σὲ κάθε πατριώτη, σὲ κάθε πιστό: νὰ σταθοῦμε πιὸ ἀποφασιστικοί, γρηγοροῦντες, πιὸ πιστοὶ στὶς ἀξίες μας. Νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴ ζωή, τὴν οἰκογένεια, τὴν πίστη καὶ τὸν πολιτισμό μας. Νὰ ἀποδείξουμε ὅτι οἱ ρίζες μας δὲν ξεριζώνονται μὲ σφαῖρες...