Ἡ γιαγιὰ Ρόϊδω καὶ οἱ μελωδίες τοῦ βουνοῦ
Στὸ Καρπενήσι συναντήσαμε τὴν 84χρονη κυρία Ρόϊδω, μιὰ γυναῖκα ποὺ ἡ ζωή της εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὰ ζῶα της. Μᾶς ὑποδέχτηκε στὸ κτῆμα της, ἀνάμεσα στὰ ἀγαπημένα της γιδοπρόβατα, καὶ μᾶς ἄνοιξε τὴν πόρτα στὸν κόσμο της, ἕναν κόσμο γεμᾶτο ἀγάπη γιὰ τὰ ζῶα καὶ σεβασμὸ στὴν παράδοση.
Ἀπὸ μικρή, ἡ κυρία Ρόϊδω θυμᾶται τὴν οἰκογένειά της νὰ ζεῖ δίπλα στὰ ζῶα, βασίζοντας τὴν ἐπιβίωσή της σὲ αὐτά. Μεγαλώνοντας, ἡ ἀγάπη της γιὰ τὰ γιδοπρόβατα δυνάμωσε, φτάνοντας νὰ ἔχει μέχρι καὶ 100 πρόβατα!
Μᾶς τραγούδησε καὶ μᾶς διηγήθηκε ἱστορίες ἀπὸ τὰ παιδικά της... χρόνια, ὅταν μὲ ἐνθουσιασμὸ βοηθοῦσε στὴ φροντίδα τῶν ζώων.
"Εἶναι ἡ ζωή μου", μᾶς ἐξομολογήθηκε, "δὲν μπορῶ χωρὶς αὐτά". Ἡ καθημερινότητά της ξεκινᾶ μὲ ἕναν καφὲ καὶ συνεχίζεται στὸν στάβλο, ὅπου ἀφιερώνει ἀμέτρητες ὧρες στὴ φροντίδα τῶν ζώων της. "Τὰ ζῶα σὲ θέλουν κάθε μέρα", μᾶς ἐξήγησε, "δὲν μπορεῖς νὰ πᾶς πουθενά".
Ἡ ζωὴ τοῦ κτηνοτρόφου δὲν εἶναι πάντα εὔκολη. Ἡ κυρία Ρόϊδω μοιράστηκε μαζί μας τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετωπίζει, ἀπὸ τὸν ἐρχομὸ τῶν λύκων μέχρι τὶς ἀκραῖες καιρικὲς συνθῆκες της Εὐρυτανίας. Μὲ νοσταλγία, θυμήθηκε τὰ παλιὰ χρόνια, ὅταν οἱ πλαγιὲς ἦταν γεμᾶτες κοπάδια καὶ τὰ κυπροκούδουνα ἠχοῦσαν σὰν μελωδία. Σήμερα, ὅπως μᾶς εἶπε, ἡ κτηνοτροφία ἐξαφανίζεται, οἱ νέοι δὲν ἐνδιαφέρονται καὶ οἱ παλιοὶ βοσκοὶ ἔχουν φύγει.
Παρὰ τὶς δυσκολίες, ἡ κυρία Ρόϊδω συνεχίζει μὲ τὸ ἴδιο πάθος. Ἡ ἀγάπη της γιὰ τὰ ζῶα της δίνει δύναμη καὶ αἰσιοδοξία. Μᾶς τραγούδησε παραδοσιακὰ τραγούδια τῶν βοσκῶν, μοιράζοντας μαζί μας ἕνα κομμάτι τῆς ψυχῆς της.
Ἡ συνάντησή μας μὲ τὴν κυρία Ρόϊδω ἦταν ἕνα μάθημα ζωῆς. Μᾶς θύμισε τὴν ἀξία τῆς ἐπιμονῆς, τῆς ἀγάπης γιὰ τὴ φύση καὶ τῆς πίστης στὴν παράδοση. Φεύγοντας ἀπὸ τὸ κτῆμα της, νιώσαμε πλουσιότεροι σὲ ἐμπειρίες καὶ συγκίνηση.
Ἀπὸ μικρή, ἡ κυρία Ρόϊδω θυμᾶται τὴν οἰκογένειά της νὰ ζεῖ δίπλα στὰ ζῶα, βασίζοντας τὴν ἐπιβίωσή της σὲ αὐτά. Μεγαλώνοντας, ἡ ἀγάπη της γιὰ τὰ γιδοπρόβατα δυνάμωσε, φτάνοντας νὰ ἔχει μέχρι καὶ 100 πρόβατα!
Μᾶς τραγούδησε καὶ μᾶς διηγήθηκε ἱστορίες ἀπὸ τὰ παιδικά της... χρόνια, ὅταν μὲ ἐνθουσιασμὸ βοηθοῦσε στὴ φροντίδα τῶν ζώων.
"Εἶναι ἡ ζωή μου", μᾶς ἐξομολογήθηκε, "δὲν μπορῶ χωρὶς αὐτά". Ἡ καθημερινότητά της ξεκινᾶ μὲ ἕναν καφὲ καὶ συνεχίζεται στὸν στάβλο, ὅπου ἀφιερώνει ἀμέτρητες ὧρες στὴ φροντίδα τῶν ζώων της. "Τὰ ζῶα σὲ θέλουν κάθε μέρα", μᾶς ἐξήγησε, "δὲν μπορεῖς νὰ πᾶς πουθενά".
Ἡ ζωὴ τοῦ κτηνοτρόφου δὲν εἶναι πάντα εὔκολη. Ἡ κυρία Ρόϊδω μοιράστηκε μαζί μας τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετωπίζει, ἀπὸ τὸν ἐρχομὸ τῶν λύκων μέχρι τὶς ἀκραῖες καιρικὲς συνθῆκες της Εὐρυτανίας. Μὲ νοσταλγία, θυμήθηκε τὰ παλιὰ χρόνια, ὅταν οἱ πλαγιὲς ἦταν γεμᾶτες κοπάδια καὶ τὰ κυπροκούδουνα ἠχοῦσαν σὰν μελωδία. Σήμερα, ὅπως μᾶς εἶπε, ἡ κτηνοτροφία ἐξαφανίζεται, οἱ νέοι δὲν ἐνδιαφέρονται καὶ οἱ παλιοὶ βοσκοὶ ἔχουν φύγει.
Παρὰ τὶς δυσκολίες, ἡ κυρία Ρόϊδω συνεχίζει μὲ τὸ ἴδιο πάθος. Ἡ ἀγάπη της γιὰ τὰ ζῶα της δίνει δύναμη καὶ αἰσιοδοξία. Μᾶς τραγούδησε παραδοσιακὰ τραγούδια τῶν βοσκῶν, μοιράζοντας μαζί μας ἕνα κομμάτι τῆς ψυχῆς της.
Ἡ συνάντησή μας μὲ τὴν κυρία Ρόϊδω ἦταν ἕνα μάθημα ζωῆς. Μᾶς θύμισε τὴν ἀξία τῆς ἐπιμονῆς, τῆς ἀγάπης γιὰ τὴ φύση καὶ τῆς πίστης στὴν παράδοση. Φεύγοντας ἀπὸ τὸ κτῆμα της, νιώσαμε πλουσιότεροι σὲ ἐμπειρίες καὶ συγκίνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου