28η Ὀκτωβρίου: «Ὁ φασισμὸς βαδίζει πρὸς τὸν θάνατο κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες σκάβουμε τὸν τάφο του – Ἡ Ἑλλάδα πολεμᾶ γιὰ τὴ μοῖρα τοῦ κόσμου»

Τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα εἶναι προαιώνιος ἐχθρὸς τοῦ φασισμοῦ, ἀλλὰ σήμερα οἱ νεοταξίτες ἔχουν βαλθεῖ νὰ ταυτίσουν τὸ ἕνα μὲ τὸ ἄλλο. 

Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης 

«Ὁ ἰταλικὸς φασισμὸς βαδίζει πρὸς τὸν θάνατο κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες σκάβουμε τὸν τάφο του. Μπορεῖ νὰ πεθάνουμε, ἀλλὰ θὰ πεθάνει κι αὐτός. Θὰ τὸν σκοτώσει τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα, ποὺ ἔχει σκοτώσει ἐχθροὺς μεγαλύτερους καὶ φοβερώτερους ἀπ’ αὐτόν. Ἐλεύθεροι ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἐθνῶν, συγγραφεῖς, ποιητές, καλλιτέχνες, φιλόσοφοι, ἰδεολόγοι, μὴν ξεχνᾶτε ὅτι ἡ Ἑλλάδα πολεμᾶ γιὰ τὴ μοῖρα τοῦ κόσμου». 

Αὐτὸ εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ ἕνα ἐπικὸ μανιφέστο ποὺ ὑπόγραψαν πολλοὶ ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους ἀνθρώπους... τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος, ὅταν σήμανε ἡ ἱερὴ ὥρα γιὰ τὸ ἔπος τοῦ ’40. Ἀνάμεσά τους, ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης, ὁ Ἠλίας Βενέζης, ὁ Νικηφόρος Βρεττάκος, ὁ Μ. Καραγάτσης, ἡ Ἕλλη Ἀλεξίου, ὁ Κωνσταντῖνος Δημαράς, ὁ Γιῶργος Θεοτοκᾶς. 

Μία σεπτὴ ἀλήθεια εἰπώνεται σὲ αὐτὲς τὶς λέξεις. Καθαγιασμένη ἀπὸ ποταμοὺς αἵματος ἡρώων τοῦ γένους. Μιὰ ἀλήθεια ποὺ σήμερα ἀτιμάζεται καὶ διαστρέφεται, ἀλλὰ τότε ἦταν ξεκάθαρη σὰν τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Ποιά εἶναι αὐτή; Ὅτι τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα σκάβει τὸν τάφο τοῦ φασισμοῦ καὶ τὸν σκοτώνει γιὰ χάρη ὁλόκληρου τοῦ κόσμου. Τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα εἶναι φυσικὸς ἐχθρὸς τοῦ φασισμοῦ. Ὄχι μόνο του Μουσολίνι, ἀλλὰ κάθε εἴδους φασισμοῦ. Τοῦ παρελθόντος, τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντος. 

Μὲ αὐτὴ τὴν πνευματικὴ ρίζα δοξάστηκε ἡ Ἑλλάδα. Ἔτσι ἀδερφώθηκε αὐτὸς ὁ λαός, ἔτσι πορεύτηκε στὶς μάχες καὶ ἔτσι γιόρτασε τὶς μεγάλες νῖκες. Ὅμως γιὰ δυστυχία μας, σήμερα ἀντιστράφηκαν οἱ ἀξίες, τὸ μαῦρο ἔγινε ἄσπρο καὶ τὸ φῶς παρουσιάζεται ὡς σκοτάδι. 

Σήμερα τὸ ἀθάνατο πνεῦμα τῆς ἑλληνορθοδοξίας ἀντιμετωπίζεται σὰν συνώνυμο τοῦ φασισμοῦ. Καὶ ἀντιφασίστες θεωροῦνται ὅσοι σκάβουν τὸ λάκκο τῆς Ἑλλάδας, δηλαδὴ ὅσοι ξεπαστρεύουν τὸ ἰδεατὸ ποὺ σκοτώνει τὸν φασισμό. Τὶς ἀξίες ποὺ κράτησαν λεύτερη τὴν Ἑλλάδα, τὶς ἔχουν σὰν σκλαβιά. Γιατί ἀλλάξανε πατρίδα καὶ σύνορα. Πατρίδα τους εἶναι πλέον τὸ τομάρι τους καὶ σύνορα τὰ ἀτομικὰ συμφέροντά τους. 

Τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα εἶναι πιὰ ἐμπόδιο στὴν «πρόοδο» τους. Κατὰ ποὺ προοδεύουν δὲν μᾶς λένε ὅμως. Τοὺς ἀρκεῖ νὰ ξεμακραίνουν ἀπὸ τὴ ρίζα τους καὶ αὐτὸ τὸ ὀνομάζουν «πρόοδο». Προορισμὸ δὲν ἔχουν κανέναν, πέρα ἀπὸ τὸ νὰ σέρνονται πίσω ἀπὸ τὸ θέλημά τους. Τοὺς φτάνει νὰ ἀπαρνοῦνται μὲ ἀηδία τὴν ὑπόσταση τοῦ Ἕλληνα, τοῦ Χριστιανοῦ, ἀκόμα καὶ τοῦ ἀνθρώπου. 

Ἐν τούτοις τὸ πνεῦμα τῶν γραμμάτων τοῦ ’40 ἔλεγε ὅτι ὁ Ἕλληνας πολεμᾶ γιὰ τὴ μοῖρα τοῦ κόσμου. Καὶ τώρα γίνεται τὸ ἀκριβῶς ἀνάποδο: ὁ κόσμος καὶ οἱ «κοσμοπολῖτες» πολεμοῦν τὴν Ἑλλάδα, θέλοντας νὰ σφραγίσουν τὴ μοῖρα της. Οἱ παγκόσμιοι πολῖτες πολεμοῦν ὅ,τι πρεσβεύει ἡ ἑλληνορθοδοξία, γιὰ νὰ μὴ στέκεται ἐμπόδιο στὸν παγκοσμιοποιημένο φασισμό. Στοὺς νέους Χίτλερ, τοὺς νέους Μουσολίνι καὶ τοὺς νέους Στάλιν, ποὺ ἔκρυψαν τὶς στρατιωτικὲς στολὲς καὶ φόρεσαν σακάκια καὶ γραβάτες. Ποὺ πλέον δὲν κηρύσσουν γενικὴ ἔφοδο μιλῶντας σὲ συντάγματα, ἀλλὰ ἀγορεύοντας στὰ «σαλόνια» τῶν παγκόσμιων συνεδρίων καὶ τῶν φόρουμ. 

Τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα σκότωσε τὸν ἰταλικὸ φασισμὸ στὰ βουνὰ τῆς Ἠπείρου. Κυβερνήτης, λαὸς καὶ γραμματισμένοι, ὅλοι ἔγιναν μιὰ γροθιά. Πολέμησαν μὲ τὴ λόγχη καὶ τὴ γραφίδα ἔχοντας τὴν ἴδια συνείδηση μὲ τοὺς προγόνους τους, ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς εἶναι οἰκουμενικὸς θεματοφύλακας τῆς ἐλευθερίας. Αὐτὴν τὴν ἀνυπότακτη δύναμη τοῦ «ΟΧΙ» προσπαθεῖ σήμερα νὰ ἐξοντώσει ἡ ξιπασμένη αὐτοκρατορία τῶν «ΝΑΙ». 

Ὁ πραγματικὸς φασίστας, ὁ τύραννος, ὁ δυνάστης, εἶναι ὅποιος στερεῖ ἀπὸ τὸν κόσμο το φῶς τῆς Ἑλλάδας. Ὅποιος θέλει νὰ σβήσει ἀπὸ τὰ κιτάπια τῆς μνήμης τὶς μεγάλες μάχες μας ποὺ κράτησαν ἀναμμένη τὴ δᾶδα τῆς ἐλευθερίας. Τὴν τεράστια συνεισφορά μας στὸν ροῦ τῆς ἱστορίας. Τὴν κλίμακα τοῦ οὐρανοῦ ποὺ λέγεται Ὀρθοδοξία. Τὴν ἀρχαιοελληνικὴ διανόηση. Τὴν προδρομικὴ δράση του Μεγαλέξανδρου. Τὸ μεγαλεῖο τοῦ Βυζαντίου. Τὸ θαῦμα θαυμάτων τοῦ ’21. Καὶ τὸ συγκλονιστικὸ Ἔπος τοῦ ’40, ὅπου τὸ «ΟΧΙ», πρὶν τὸ πεῖ ὁ Μεταξᾶς καὶ ὁ λαός, τὸ εἶπε πρώτη ἡ Παναγία. 

Πλῆθος οἱ μαρτυρίες τῶν ἀγωνιστῶν γιὰ τὴ μαυροφορεμένη γυναικεία μορφὴ ποὺ βάδιζε στὰ παγωμένα μέτωπα τοῦ πολέμου καὶ ψύχωνε τοὺς Ἕλληνες, στεκόταν ὡς ὑπέρμαχος Στρατηγὸς καὶ ἔδειχνε τὸν δρόμο πρὸς τὴ νίκη. Τί νὰ πεῖ ὅμως σήμερα ἡ Παναγία γιὰ τὰ χάλια μας; Ποὺ νὰ βρεῖ τόπο καθαρὸ γιὰ νὰ περάσει; Πῶς νὰ βοηθήσει τὴν Ἑλλάδα, ἂν ἀπὸ μόνοι μας ἐμεῖς ἀναθεματίζουμε τὰ ἱερὰ νάματά της; 

Μᾶς ἔχουν ξοφλημένους, ὅσο ἐμεῖς λησμονοῦμε τὴν ἀποστολή μας. Ποιά εἶναι αὐτή; Ἡ ἴδια ποὺ ἦταν τό ’40, ἡ ἴδια παραμένει καὶ σήμερα. Τὸ νὰ συντρίβουμε τὸν φασισμὸ κάθε λογῆς. Εἴτε εἶναι στρατιωτικός, πολιτικός, ἰδεολογικός, εἴτε τεχνοκρατικὸς καὶ ψηφιακὸς ὅπως μετασχηματίζεται σήμερα. Γιατί Ἕλληνας καὶ Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος σημαίνει ἄνθρωπος ἐλεύθερος. 

Νὰ τί ἔγραφαν ἀκόμα οἱ λόγιοι τοῦ ’40, ἔχοντας πλήρη συνείδηση τοῦ διαχρονικοῦ χρέους μας: 

«...Οἱ Ἕλληνες δώσαμε, στὴν ἰταμὴ αὐτὴ ἀξίωση τῆς φασιστικῆς βίας, τὴν ἀπάντηση ποὺ ἐπέβαλαν τριῶν χιλιάδων ἐτῶν παραδόσεις, χαραγμένες βαθιὰ στὴν ψυχή μας, ἀλλὰ καὶ γραμμένες στὴν τελευταία γωνιὰ τῆς ἱερῆς μας γῆς, μὲ τὸ αἷμα τῶν μεγαλυτέρων ἡρώων τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας...][...έχουμε τὸ αἴσθημα ὅτι δὲν ὑπερασπιζόμαστε δική μας μόνον ὑπόθεση: ὅτι ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴ σωτηρία ὅλων ἐκείνων τῶν ὑψηλῶν ἀξιῶν ποὺ ἀποτελοῦν τὸν πνευματικὸ καὶ ἠθικὸ πολιτισμό, τὴν πολύτιμη παρακαταθήκη ποὺ κληροδότησαν στὴν ἀνθρωπότητα οἱ δοξασμένοι μας πρόγονοι καὶ ποὺ σήμερα βλέπουμε ν’ ἀπειλοῦνται ἀπὸ τὸ κῦμα τῆς βαρβαρότητος καὶ τῆς βίας». 

Νὰ ποιά εἶναι ἡ γνήσια λαλιὰ τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς. Καὶ ὀνειρευόμαστε τὴν ὥρα ποὺ θὰ ἀκουστεῖ ξανά, ἀπὸ ἡγέτη καὶ λαό. Ὅλα κι ὅλα τρία γράμματα ἔχει ἡ λέξη «ΟΧΙ», ἀλλὰ ἔφτασε νὰ εἶναι ἆθλος νὰ προφερθοῦν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κρατοῦν τὸ τιμόνι τῆς Ἑλλάδας. Θὰ τοὺς τὸ θυμίζουμε ἐμεῖς ξανὰ καὶ ξανά. 

Ζήτω ἡ 28η Ὀκτωβρίου, ζήτω τὸ «ΟΧΙ», ζήτω ἡ Ἑλλάδα μας! Δόξα καὶ τιμὴ στοὺς ἥρωες μας. Ποὺ πάντα θὰ ξορκίζουν τὸ φάντασμα τοῦ κάθε φασισμοῦ. 

sportime