Θὰ ἦταν πολὺ εὔκολο καὶ βολικὸ νὰ ἀποδοθεῖ, γιὰ παράδειγμα, στὴ ραστώνη τῶν ἡμερῶν ἡ ἀπόλυτη ἀδιαφορία ποὺ ἐπιδεικνύεται γιὰ τὶς νέες προκλήσεις τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖες μάλιστα κάθε φορὰ γίνονται πιὸ ἰταμὲς ἀπὸ τὶς προηγούμενες.
Πρὸ μηνός, ὅταν ἔγινε ἡ πρώτη «πολιορκία» τοῦ νησιοῦ ἀπὸ τὰ πέντε τουρκικὰ πολεμικὰ σκάφη, ἡ ἑλληνικὴ πλευρὰ εἶχε τηρήσει τοὐλάχιστον τὰ προσχήματα καὶ εἶχε ὁρίσει ὡς πεδίο ἐρευνῶν ἀπὸ τὸ ἰταλικὸ πλοῖο τὴν ΑΟΖ τῆς χώρας μας. Αὐτὴ τὴ φορὰ ἡ ὑποχώρηση τῆς κυβέρνησης τοῦ κ. Μητσοτάκη καὶ τοῦ κ. Γεραπετρίτη ὑπῆρξε μεγαλύτερη, διότι ὀπισθοχωρήσαμε ἀποκλειστικὰ ἐντὸς τῶν... 6 ναυτικῶν μιλίων. Ἡ Τουρκία ἀπὸ τὴν πλευρά της ἐπανέλαβε, μέσῳ φρεγάτας αὐτὴ τὴ φορά, τὴν εἰσβολή της καὶ ἀπὸ χθὲς ἔδωσε τὸν ρόλο αὐτὸν σὲ μὴ ἐπανδρωμένο ἀεροσκάφος ποὺ ἀνέλαβε νὰ ἐλέγχει καὶ νὰ παρενοχλεῖ τὸ ἰταλικὸ ἐρευνητικὸ «IEVOLI RELUME».
Συνέβη λοιπὸν τὸ ἑξῆς ἀντιφατικὸ ἀλλὰ καὶ ἐνδιαφέρον. Ἐνῷ τὴν προηγούμενη φορὰ καλύφθηκε σχετικὰ ἐπαρκῶς -καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ὀπτικὴ κάθε μέσου- τὸ γεγονός, τώρα ποὺ τὰ πράγματα εἶναι ἐπὶ τῆς οὐσίας σοβαρότερα ὑπῆρξε σχεδὸν γενικὴ ἐξαφάνιση αὐτὸ τὸ διήμερο. Ἀντιφατικὸ βεβαίως εἶναι, ὅμως ἔχει τὴν ἐξήγησή του. Ἡ μιντιακὴ ἀφωνία προσφέρει ἐξυπηρέτηση στὴν κυβέρνηση, ἡ ὁποία, ἀντὶ νὰ ἀντιδράσει σθεναρὰ καὶ κατὰ τὸ πρῶτο καὶ κατὰ τὸ δεύτερο περιστατικό, ἔχει βάλει τὴν οὐρὰ στὰ σκέλια. Κι ἂν ὁ κ. Γεραπετρίτης εἶχε προβεῖ τότε σὲ κάποιες δηλώσεις -ἔστω κι ἂν ἦταν ἐμφανῶς προβληματικὲς καὶ ἀπαράδεκτες-, τώρα ἤπιε τὸ ἀμίλητο νερό. Καὶ αὐτὴ ἡ σιωπὴ δὲν μαρτυρὰ μόνο τὴν ἐνοχή. Τὸ ἔκανε προφανῶς καὶ γιὰ νὰ μὴν τροφοδοτήσει ἀπὸ τυπικῆς πλευρᾶς τὴ σχετικὴ εἰδησεογραφία ποὺ θὰ ὑποχρέωνε τὰ μέσα ἐνημέρωσης νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ κάποιον τρόπο μὲ τὴν τουρκικὴ πρόκληση. Χωρὶς δήλωση τοῦ ὑπουργοῦ ἢ ἀνακοίνωση τοῦ ὑπουργείου προσφέρεται τὸ ἄλλοθι γιὰ νὰ μὴν «παίξει» σχεδὸν πουθενὰ τὸ ὅλο θέμα...
Αὐτοῦ του τύπου ἡ δημοσιογραφία καὶ ἡ ἐνημέρωση δυστυχῶς ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς κυβέρνησης Μητσοτάκη -καὶ γιὰ ὅλους τοὺς κατ’ ἐπανάληψη γνωστοὺς λόγους- ἔχουν μεταβληθεῖ σὲ θλιβερὸ κανόνα. Ὀταν ὅμως διακυβεύονται τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα τῆς πατρίδας μας, ἀγγίζοντας μάλιστα τὰ ὅρια τῆς κυριαρχίας της, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει κανένα ἐλαφρυντικὸ οὔτε ἄφεση ἁμαρτιῶν σὲ καμία πλευρά. Ὁ ρόλος τοῦ Τύπου, ἰδιαίτερα σὲ τέτοιες στιγμὲς καὶ συγκυρίες, γίνεται πραγματικὰ καθοριστικός. Διότι ἀλίμονο ἐὰν ὅλη αὐτὴ ἡ χειραγώγηση καὶ ἡ συγκάλυψη ἀφεθοῦν νὰ δημιουργήσουν τὴν εἰκόνα ὅτι οἱ ἐθνικὲς ὑποχωρήσεις, μὲ ἄρωμα προδοσίας μάλιστα, ἀποτελοῦν τὴ νέα «κανονικότητα» γιὰ τὴν Ἑλλάδα μας. Ὀταν θὰ ἔχουν σπάσει ὅλες οἱ κόκκινες γραμμές, θὰ εἶναι πολὺ ἀργά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου