Γιὰ πολλὰ συζητᾶμε στὴν Ἑλλάδα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ βασικά. Ἐνα ἀπὸ τὰ κεφαλαιώδη ζητήματα γιὰ τὰ ὁποῖα ἐπιλέγει νὰ ἀδιαφορεῖ ἡ διεφθαρμένη καὶ ἀνυπόληπτη «ἐλὶτ» τῆς χώρας εἶναι ἡ εἰσβολὴ τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο τὸ 1974, τὰ ἐγκλήματα πολέμου ποὺ διέπραξαν τὰ κτήνη τοῦ «Ἀττίλα» σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων καὶ ἡ κατοχὴ τμήματος τῆς Μεγαλονήσου ἀπὸ τὰ στρατεύματα τῶν νατοϊκὼν «συμμάχων» μας.
Εἶναι ἐλάχιστα ὅσα λέγονται καὶ ἀκούγονται γιὰ τὴν ἀνοιχτὴ πληγὴ τῆς Κύπρου μας, ποὺ κοστίζει στὸν Ἑλληνισμὸ πολὺ περισσότερο ἀπ’ ὅσο μπορεῖ νὰ φανταστεῖ κάποιος ποὺ ἀγνοεῖ τὰ βασικὰ γιὰ τὴν πολιτικὴ καὶ τὴν Ἱστορία. Τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ ἑλληνικὸ κράτος καὶ ὅσοι τὸ διοικοῦν ἀνέχονται αὐτὴ τὴν παράνομη καὶ ἀπάνθρωπη κατάσταση, καὶ συνομιλοῦν μὲ τοὺς ἑκάστοτε ἀρχηγοὺς τοῦ κράτους-μαφία γιὰ «ἐξεύρεση λύσης» στέλνει τὸ μήνυμα σὲ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη ὅτι ἡ χώρα, οἱ κάτοικοί της, τὸ ἔθνος ὁλόκληρο εἶναι ἀναλώσιμα καὶ μποροῦν νά... διατεθοῦν σὲ ξένους ἀντὶ εὐλόγου ἀντιτίμου.
Συζητήσεις μὲ τοὺς Τούρκους γιὰ τὴν Κύπρο μποροῦν νὰ γίνουν μόνο ἐὰν καὶ ἐφόσον ἀποχωρήσει καὶ ὁ τελευταῖος στρατιώτης τοὺς ἀπὸ τὸ νησί, παύσει ἡ κατοχή, ἀποδοθοῦν οἱ περιουσίες τῶν Κατεχομένων πίσω στοὺς νόμιμους κτήτορες, πληρωθοῦν οἱ δέουσες ἀποζημιώσεις στὰ θύματα τῆς εἰσβολῆς καὶ ὁδηγηθοῦν σὲ διεθνὲς δικαστήριο ὅσοι Τοῦρκοι ἀξιωματικοὶ καὶ ὁπλῖτες ζοῦν ἀκόμα καὶ τὸ 1974 συμμετεῖχαν στὶς ἀγριότητες ἐναντίον τῶν Ἑλληνοκυπρίων. Αὐτὴ εἶναι λύση καὶ ὄχι ἡ ἐκ τῶν ὑστέρων νομιμοποίηση τῶν ἐγκλημάτων ποὺ διέπραξαν οἱ βάρβαροι.
Ἐπίσης, προκαλεῖ ἀλγεινὴ ἐντύπωση ὅτι ἐνῷ συμπληρώνονται 50 ἔτη ἀπὸ τὶς μαῦρες μέρες τοῦ «Ἀττίλα» τοῦ 1974, οὔτε τὰ κρατικὰ καὶ ἄλλα συστημικὰ ΜΜΕ οὔτε ὁ πολιτικὸς κόσμος ἔχουν ἀφιερώσει τὸν χρόνο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ προβάλουν τοῦτο τὸ μεῖζον ἐθνικὸ καὶ ἠθικὸ θέμα στοὺς Ἑλληνες.
Εἶναι τόσο λίγα τὰ ἀφιερώματα, οἱ δημόσιες ἐκδηλώσεις καὶ οἱ ὁμιλίες γιὰ τὸ θέμα, ὥστε δημιουργεῖται ἡ ἐντύπωση ὅτι οἱ «βασικοὶ παῖκτες» στὴν πολιτικὴ σκηνὴ ἐπιθυμοῦν νὰ ξεχαστεῖ ἡ ἄβολη πραγματικότητα. Καὶ σὲ αὐτὸ σφάλλουν. Ἡ ἀνάταξη τῆς κατάστασης στὴν Ἑλλάδα περνάει ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Κύπρου.
Εἶναι ἐλάχιστα ὅσα λέγονται καὶ ἀκούγονται γιὰ τὴν ἀνοιχτὴ πληγὴ τῆς Κύπρου μας, ποὺ κοστίζει στὸν Ἑλληνισμὸ πολὺ περισσότερο ἀπ’ ὅσο μπορεῖ νὰ φανταστεῖ κάποιος ποὺ ἀγνοεῖ τὰ βασικὰ γιὰ τὴν πολιτικὴ καὶ τὴν Ἱστορία. Τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ ἑλληνικὸ κράτος καὶ ὅσοι τὸ διοικοῦν ἀνέχονται αὐτὴ τὴν παράνομη καὶ ἀπάνθρωπη κατάσταση, καὶ συνομιλοῦν μὲ τοὺς ἑκάστοτε ἀρχηγοὺς τοῦ κράτους-μαφία γιὰ «ἐξεύρεση λύσης» στέλνει τὸ μήνυμα σὲ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη ὅτι ἡ χώρα, οἱ κάτοικοί της, τὸ ἔθνος ὁλόκληρο εἶναι ἀναλώσιμα καὶ μποροῦν νά... διατεθοῦν σὲ ξένους ἀντὶ εὐλόγου ἀντιτίμου.
Συζητήσεις μὲ τοὺς Τούρκους γιὰ τὴν Κύπρο μποροῦν νὰ γίνουν μόνο ἐὰν καὶ ἐφόσον ἀποχωρήσει καὶ ὁ τελευταῖος στρατιώτης τοὺς ἀπὸ τὸ νησί, παύσει ἡ κατοχή, ἀποδοθοῦν οἱ περιουσίες τῶν Κατεχομένων πίσω στοὺς νόμιμους κτήτορες, πληρωθοῦν οἱ δέουσες ἀποζημιώσεις στὰ θύματα τῆς εἰσβολῆς καὶ ὁδηγηθοῦν σὲ διεθνὲς δικαστήριο ὅσοι Τοῦρκοι ἀξιωματικοὶ καὶ ὁπλῖτες ζοῦν ἀκόμα καὶ τὸ 1974 συμμετεῖχαν στὶς ἀγριότητες ἐναντίον τῶν Ἑλληνοκυπρίων. Αὐτὴ εἶναι λύση καὶ ὄχι ἡ ἐκ τῶν ὑστέρων νομιμοποίηση τῶν ἐγκλημάτων ποὺ διέπραξαν οἱ βάρβαροι.
Ἐπίσης, προκαλεῖ ἀλγεινὴ ἐντύπωση ὅτι ἐνῷ συμπληρώνονται 50 ἔτη ἀπὸ τὶς μαῦρες μέρες τοῦ «Ἀττίλα» τοῦ 1974, οὔτε τὰ κρατικὰ καὶ ἄλλα συστημικὰ ΜΜΕ οὔτε ὁ πολιτικὸς κόσμος ἔχουν ἀφιερώσει τὸν χρόνο ποὺ ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ προβάλουν τοῦτο τὸ μεῖζον ἐθνικὸ καὶ ἠθικὸ θέμα στοὺς Ἑλληνες.
Εἶναι τόσο λίγα τὰ ἀφιερώματα, οἱ δημόσιες ἐκδηλώσεις καὶ οἱ ὁμιλίες γιὰ τὸ θέμα, ὥστε δημιουργεῖται ἡ ἐντύπωση ὅτι οἱ «βασικοὶ παῖκτες» στὴν πολιτικὴ σκηνὴ ἐπιθυμοῦν νὰ ξεχαστεῖ ἡ ἄβολη πραγματικότητα. Καὶ σὲ αὐτὸ σφάλλουν. Ἡ ἀνάταξη τῆς κατάστασης στὴν Ἑλλάδα περνάει ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Κύπρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου