Ἡ χορεία τῶν Νεομαρτύρων λαμπρύνει καί αὐτή μέ τό δικό της τρόπο τό ἁγιολόγιο τη Ἐκκλησίας μας. Χιλιάδες ἄνδρες καί γυναῖκες, γέροντες, νέοι, ἀκόμα καί μικρά ἔδωσαν τήν ὁμολογία τῆς πίστεώς τους στό Χριστό καί τήν ἐπισφράγισαν μέ τό αἷμα τους καί τή ζωή τους.
Ἡ ἁγία Νεομάρτυς Κυράννα εἶναι μιά ἀπό αὐτούς. Ἔζησε σέ χρόνους χαλεπούς γιά τήν Ἐκκλησία καί τό Γένος μας, στά μαῦρα χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, ὅπου οἱ βάρβαροι ἀσιᾶτες ἀσκοῦσαν ἐξουσία ζωῆς καί θανάτου στούς ὑποδούλους Χριστιανούς καί ἐφάρμοζαν το «νόμο της σπάθας»! Γεννήθηκε στήν... Ἀβυσσάκα τῆς Θεσσαλονίκης, τή σημερινή Ὄσσα Λαγκαδά. Εἶχε προικιστεῖ ἀπό τό Θεό μέ θαυμαστή ἐξωτερική ὀμορφιά καί σπάνιο ψυχικό μεγαλεῖο. Διακρίνονταν ἀπό ὅλα τά ἄλλα κορίτσια τοῦ χωριοῦ γιά τή σεμνότητά της καί τήν σωφροσύνη της.
Ὅλοι τήν ἀγαποῦσαν καί τή σέβονταν, ἐκτός ἀπό τό μισόκαλο διάβολο, ὁ ὁποῖος φθόνησε τήν ἁγνότητά της. Ἐπειδή δέ μπόρεσε νά παρασύρει τήν ἴδια σέ αἰσχρούς λογισμούς καί ἁμαρτωλές ἐπιλογές, ἔγειρε σέ κάποιο τοπικό τοῦρκο διοικητῆ ἀστυνομικοῦ τμήματος καί εἰσπράκτορα τῶν φόρων, γενίτσαρο, σφοδρό ἐρωτικό πάθος γιά τή σεμνή καί ὄμορφη Χριστιανή νέα. Προσπαθοῦσε μέ διάφορες κολακεῖες νά τήν κατακτήσει. Τίς ἔταζε χρήματα, κοσμήματα, φορέματα καί ἀξιώματα, χωρίς ἀποτέλεσμα. Μεταχειρίστηκε κατόπιν ἀπειλές γιά σκληρά καί ἀπάνθρωπα βασανιστήρια, ἀκόμα καί το θάνατο, μά ἐκείνη ἔμεινε ἀμετάπειστη καί ἀπωθοῦσε τόν ἔκφυλο τοῦρκο.
Ὅσο ἡ Κυράννα ἀρνιόταν τίς ἀνήθικες προτάσεις τοῦ γενίτσαρου, τόσο μεγάλωνε τό ἁμαρτωλό του πάθος γιά ἐκείνη. Ἀπογοητευμένος ὅμως ἀπό τήν ἄρνηση τῆς κόρης, γεννήθηκε μέσα του φοβερό μῖσος γιά ἐκείνη, τό ὁποῖο ἔφτανε ὡς τήν καταστροφή της. Ἔβαλε ἄλλους γενίτσαρους, τήν ὁποία συνέλαβαν καί τήν ὁδήγησαν στή Θεσσαλονίκη νά δικαστεῖ, ὅτι δῆθεν ἀθέτησε τήν ὑπόσχεσή της νά τόν παντρευτεῖ καί νά ἀλλαξοπιστήσει. Τήν ἀκολούθησαν καί οἱ γονεῖς της μέ δάκρυα καί προσευχές γιά τό ἄδικο πάθος τοῦ παιδιοῦ τους. Οἱ ἀνακριτές τήν μεταχειρίστηκαν κατ' ἀρχήν μέ τήν προσφιλῆ τους τακτική, τῶν κολακειῶν καί κατόπιν τίς φοβέρες καί τίς ἀπειλές. Ὅμως ἡ Κυράννα ἔμεινε ἡρωικά τολμηρή καί ἀτάραχη μπροστά τους. Ὁμολόγησε μέ θάρρος πώς εἶναι Χριστιανή, ὅτι ἔχει ὡς νυμφίο της τό Χριστό, στόν ὁποῖο ἀνήκει τό σῶμα καί ἡ ψυχή της. Γιά τήν ἀγάπη Του ἦταν διατεθειμένη νά χύσει τό αἷμα της καί νά δώσει τή ζωή της. Πώς οἱ κολακεῖες τους, πολλῷ δέ μᾶλλον τά βασανιστήρια, δέ θά στέκονταν ἐμπόδιο γιά τήν ἀγάπη της γιά τό Χριστό, τόν ἀληθινό Θεό. Μετά τή θαρραλέα ὁμολογία της σώπασε ἔσκυψε τό κεφάλι της καί μέ σεμνότητα ἄρχισε νά προσεύχεται νοερά στόν Κύριο, νά τήν ἐνδυναμώσει στή μεγάλη δοκιμασία πού πρόσμενε.
Οἱ τοῦρκοι ἀνακριτές βλέποντας τόν ἡρωισμό καί τήν ἀμετακίνητη γνώμη της, ἔνοιωσαν ντροπιασμένοι καί ἔγιναν θηρία ἀπό το θυμό τους. Τήν ἔριξαν στό πιό σκοτεινό καί ὑγρό κελί τῆς φυλακῆς. Ὁ ἐρωτύλος γενίτσαρος ἔλαβε τήν ἄδεια ἀπό τόν διευθυντή τῆς φυλακῆς νά μπαίνει ὅτι ὥρα ἤθελε στό κελί της γιά νά τή βασανίζει. Μαζί του ἔμπαιναν καί ἄλλοι γενίτσαροι, οἱ ὁποῖοι ξεσποῦσαν ἐπάνω της μέ ἰδιαίτερη ἀγριότητα. Τήν ἔδερναν, τήν κλωτσοῦσαν, τήν κρεμοῦσαν ἀπό τά πλούσια μαλλιά της γιά ὧρες στό ταβάνι τοῦ κελιοῦ, μέχρι λιποθυμίας. Τό βράδυ ὁ δεσμοφύλακας τήν κρεμοῦσε ἀπό τίς μασχάλες ὅλη τή νύχτα, στό χειμωνιάτικο κρύο ὥστε νά μή μπορεῖ νά κοιμηθεῖ. Ὅμως ἐκείνη, ὄχι μόνο ὑπέμεινε, μέ πρωτοφανῆ καρτερία τό μαρτύριο, ἀλλά φαινόταν νά τό ἀντιμετωπίζει μέ χαρά καί ἱκανοποίηση γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ!
Ἀλλά στήν ἴδια φυλακή ὑπῆρχαν καί ἄλλοι κρατούμενοι Χριστιανοί, ἄνδρες καί γυναῖκες, καί μαζί τους καί κάποιες τουρκάλες, οἱ ὁποῖοι ἔβλεπαν τό μαρτύριο τῆς Κυράννας καί ἤλεγξαν τόν ἀπάνθρωπο δεσμοφύλακα, ὅτι δέ φοβᾶται το Θεό καί βασανίζει μιά ἀθώα. Ἀλλά ἐκεῖνος ἔγινε ἀγριότερος καί τά βασανιστήρια συνεχίστηκαν γιά μιά ἑβδομάδα.
Τήν ἑπομένη ἡμέρα ὁ δεσμοφύλακας ἔγινε πιό ἐπιθετικός καί ἄγριος. Ἅρπαξε τήν Κυράννα, τήν κρέμασε μέ ἁλυσίδες καί ἄρχισε νά τή χτυπᾶ ἀλύπητα μέ μιά σανίδα. Οἱ ἄλλοι φυλακισμένοι ἄρχισαν νά φωνάζουν καί νά διαμαρτύρονται, μαζί τους καί οἱ τουρκάλες κρατούμενες. Ὁ δεσμοφύλακας ἄρχισε νά τρέμει ὁλόκληρος καί ἔπεσε στό ἔδαφος μπρούμυτα νά κλαίει γοερά.
Ὅμως τήν ἴδια στιγμή ἡ ἁγία ξεψύχησε, παραδίδοντας τήν ψυχή της στό Χριστό, τόν Ὁποῖο τόσο ἀγάπησε καί Τοῦ χάρισε τή ζωή της, ὅπως ἦταν κρεμασμένη, χωρίς νά τό καταλάβει κανείς. Σιμά τά χαράματα ἕνα ἐκτυφλωτικό φῶς κατέβηκε ἀπό τή στέγη τῆς φυλακῆς καί ἔλουσε τό σῶμα τῆς ἁγίας, φωτίζοντας ὅλη τή φυλακή. Οἱ φυλακισμένοι ξύπνησαν ἔντρομοι καί ἄρχισαν νά φωνάζουν καί νά προσεύχονται! Οἱ τουρκάλες καί κάποιοι Ἑβραῖοι κρατούμενοι φώναζαν πώς «τό κρίμα τῆς φτωχῆς Ρωμιᾶς θά μᾶς κάψει»! ἔφτασε καί ὁ δεσμοφύλακας, ὁ ὁποῖος τρέμοντας κατέβασε τό σῶμα της ἀπό τήν κρεμάλα καί διαπίστωσε τό θάνατό της. Τό φῶς ἄρχισε νά ἐλαττώνεται καί μιά ὑπερκόσμια εὐωδία πλημμύρησε τή φυλακή. Ὁ φύλακας σκέπασε τό τίμιο λείψανο μέ σεβασμό καί δόξασε τό Θεό, πού τόν ἀξίωσε νά δεῖ τέτοια θαυμαστά γεγονότα. Προφανῶς μετάνιωσε καί ἔγινε Χριστιανός, πιθανότατα «κρυπτοχριστιανός».
Ὅταν ξημέρωσε διαδόθηκε σέ ὅλη τή Θεσσαλονίκη ἡ τελείωση τῆς ἁγίας καί ἡ ἔκλαμψη τοῦ θαυμαστοῦ φωτός. Οἱ τοῦρκοι ἔνιωσαν ντροπιασμένοι καί ἔδωσαν τήν ἄδεια στούς Ρωμιούς νά παραλάβουν τό σῶμα τῆς ἁγίας καί νά τό ἐνταφιάσουν μέ τίς δικές τους συνήθειες. Τό ἔθαψαν ἔξω ἀπό τή Θεσσαλονίκη, ἀφοῦ μοίρασαν γιά εὐλογία καί ἁγιασμό, σέ τεμάχια, τά ματωμένα ἐνδύματά της. Ἦταν 28 Φεβρουαρίου τοῦ 1751. Τήν ἡμέρα αὐτή ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν ἱερή της μνήμη. Ἰδού λοιπόν καί ὁ ἡρωισμός τῶν ἁγίων γυναικῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐφάμιλλος τῶν ἁγίων ἀνδρῶν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου