Νά ξαναγίνει ἡ πατρίδα μας κιβωτός σωτηρίας καί ἐλπίδας

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

«...Οἱ πελαργοί, ὅταν οἱ γέροι γονιοί τους γυμνωθοῦν τελείως ἀπό τό πέσιμο τῶν φτερῶν πού γίνεται στά γεράματα, τούς περικυκλώνουν καί τούς ζεσταίνουν μέ τά φτερά τους, τούς ἑτοιμάζουν ἄφθονη τροφή καί τούς βοηθοῦν, ὅσο εἶναι δυνατόν, στήν πτήση, σηκώνοντάς τους ἁπαλά μέ τό φτερό καί ἀπό τίς δύο μεριές. Καί αὐτό εἶναι τόσο πολύ γνωστό, ὥστε μερικοί καί τήν ἀνταπόδοση τῶν εὐεργεσιῶν νά τήν ὀνομάζουν ἀντιπελάργωσιν». (ΕΠΕ 4, 318). Τοῦ Μεγάλου Βασιλείου αὐτό τό ἠλιοστάλαχτο κείμενο. Ὅταν γεράσουν οἱ πελαργοί, τά παιδιά τους, τούς παίρνουν στά φτερά τους... καί τούς σηκώνουν ψηλά... Ἀντίδωρο εὐγνωμοσύνης γιά τούς κόπους τῶν γονέων τους. Σπουδαῖο μάθημα, μεγαλοπρεπής εἰκόνα. «Εἰς ἀντιπελάργωσιν», τό ὀνομάζει ὁ ἅγιος. Ἔτσι πρέπει νά γίνει καί μέ τήν πατρίδα μας, πού ἔπεσε, ἀλλά δέν ξέπεσε. Προδομένη, συκοφαντημένη, φτωχή καί γερασμένη. Περιμένει, καρτερά τά παιδιά της, ὅσα ἀκόμη τήν σέβονται καί τήν ἀγαποῦν, νά τήν πάρουν στά σφριγηλά φτερά τους εἰς ἀνταπόδοση τῶν εὐεργεσιῶν της. Εἶναι ἡ μάνα μας ἡ πατρίδα, εἶναι βράχος, καί

«ὅταν γερά ἡ μάνα

καί ἄλλο κέ μπορεῖ

ἀτότε θέλ' βοήθειαν,

ἀτότε θέλ' ζωήν», 

ὅπως ὄμορφα τραγουδᾶ ὁ Ποντιακός Ἑλληνισμός, ἀπό τούς εὐλογημένους τόπους πού ἔζησε καί ὁ Μέγας Βασίλειος.

Γιορτάζουμε τήν Πρωτοχρονιά, τόν Μέγα Βασίλειο, πού τόσο ἀγαποῦσε καί σεβόταν ὁ λαός μας, ὅταν ἀκόμη βαστοῦσε τό ρωμαίικο ἦθος. Λένε κάποιοι δοκησίσοφοι τῆς σήμερον ὅτι ἡ Ἐκκλησία, οἱ ἱερεῖς, οἱ ἱεράρχες της δέν πρέπει νά παίρνουν θέση γιά θέματα τῆς πολιτείας, ἀλλά νά κοιτοῦν τα τοῦ οἴκου τους. Γιά τήν Ἐκκλησία ὅμως «τύπος καί ὑπογραμμός» εἶναι οἱ ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι δέν δίσταζαν νά συγκρουστοῦν καί μέ τόν Καίσαρα, ὅταν αὐτός νομοθετοῦσε κατά τοῦ ποιμνίου της. «Τήν βασιλέως φιλίαν μέγα μέν ἡγοῦμαι μετ' εὐσεβείας, ἄνευ δέ ταύτης, ὀλεθρίαν ἀποκαλῶ», θά πεῖ ὁ ἅγιος Βασίλειος στόν αἱρετικό αὐτοκράτορα Οὐάλη, ὅταν τόν ἀπειλεῖ. Ἔχουμε σήμερα εὐσεβεῖς ἄρχοντες;

Ὑποταχτήκαμε στίς ἄπληστες συμμορίες καί «ἀγορές» καί γονατίζουμε ἀπό τά καταστρεπτικά δάνεια. «Νά μή δεχτεῖς ποτέ δανειστή, πού σέ πολιορκεῖ. Νά μήν ἀνεχθεῖς ποτέ νά σέ ἀναζητοῦν, γιά νά βροῦν τά ἴχνη σου καί νά σέ συλλάβουν σάν ἄλλο θήραμα (οἱ τοκογλύφοι). Τό δάνειο εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ ψεύδους∙ εἶναι ἀφορμή ἀχαριστίας, ἀγνωμοσύνης καί ἐπιορκίας. Ἄλλα λέει ἐκεῖνος πού δανείζεται καί ἄλλα ἐκεῖνος πού δανείζει... Εἶσαι φτωχός τώρα, ἀλλά ἐλεύθερος. Ὅταν δανειστεῖς, ὄχι μόνο δέν θά πλουτίσεις, ἀλλά θά χάσεις καί τήν ἐλευθερία σου...

Ἡ φτώχεια δέν φέρνει καμμιά ντροπή. Γιατί λοιπόν νά προσθέτουμε στόν ἑαυτό μας τή ντροπή τοῦ δανείου; Κανείς δέν θεραπεύει τά τραύματά του μέ ἄλλο τραῦμα, οὔτε θεραπεύει τό ἕνα κακό μέ ἄλλο κακό, οὔτε ἐπανορθώνει τή φτώχεια μέ τόκους. Εἶσαι πλούσιος; Μή δανείζεσαι. Εἶσαι φτωχός; Μή δανείζεσαι». (Μεγ. Βασιλείου, «Ἴδ΄ Ψαλμ. καί περί τοκιζόντων, 2 ΕΠΕ 5, 78-80). Ἄν μορφώνονταν οἱ γενιές τῶν Ἑλλήνων μέ τέτοια κείμενα, ἀλλιῶς θά ἦταν τά πράγματα. Ἀλλά τί νά πεῖς γιά ἕνα κράτος, ἑλληνώνυμο, πού ἔχει στήν οὐσία καταργήσει τήν γιορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, δηλώνοντας ὅτι δέν θέλει νά ἔχει καμμιά σχέση μέ τήν παιδεία τῶν Πατέρων, τά γράμματα πού διαβάζουνε οἱ ἀγράμματοι κι ἁγιάζουνε. Μόνο ἡ Παιδεία τοῦ Γένους καί ὄχι τά τωρινά ἄθεα γράμματα, «μπορεῖ νά βοηθήσει τά παιδιά νά μείνουν ἀγράμματοι, σάν τόν Μακρυγιάννη, νά μάθουν, νά πάρουν την χάρη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί τότε νά γίνουν, οἱ ἀγράμματοι, οἱ καλύτεροι πεζογράφοι μας». («Ἅγιον Ὄρος,Ὅρος καί ἡ Παιδεία τοῦ Γένους μας»).

Τά κράτη, τά ἔθνη, σέ ἀντίθεση μέ τούς βιολογικούς ὀργανισμούς, πρῶτα ἀποσυντίθενται καί μετά πεθαίνουν. Βλέπουμε μέ ὀδύνη γύρῳ,γύρω μας τά σημάδια-τά σημεῖα καί τέρατα-αὐτῆς τῆς ἀποσύνθεσης. Κυρίως μέ τήν πνευματική γενοκτονία πού συντελεῖται στό πάλαι ποτέ ἑλληνικό σχολεῖο. Ξεβαπτίζονται καί ξεμυρίζονται τά παιδιά μας, γι' αὐτό ἀγρίεψαν καί θά χαθοῦμε. Καιρός εἶναι νά ἐπιστρέψουμε στά γράμματα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Στήν πειθαρχία καί τήν ὑπακοή. Ὄχι σέ ἕνα ἄχαρο καί σκυθρωπό σχολεῖο, ἀλλά στό σχολεῖο τῆς ἐλευθερίας καί τῆς μάθησης.

Καινοτομία μεγαλειώδης, κι ἄς παρεξηγηθῶ ἀπό τους ἀθεράπευτα προοδομανείς, θά ἦταν ἡ ἐπαναφορά τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος γραφῆς, ἡ ἱστορική ὀρθογραφία, ἡ ἀρτιμελής. Εἶναι μιά θαυμάσια ἄσκηση πειθαρχίας. Πολλοί μαθητές σήμερα γράφουν χωρίς κἄν νά κοιτοῦν τό γραπτό. Δέν ἐνδιαφέρονται γιά τά λάθη, πλήρης ἀπειθαρχία. Γράφουν, γιά παράδειγμα, τήν λέξη «ἀγαπῶ», πολλές φορές ἄτονη. Στήν ἱστορική της γραφή ὄφειλε ὁ μαθητής νά γνωρίζει δύο κανόνες. Ὅτι παίρνει ψιλή λόγῳ τοῦ ἀρχικοῦ φωνήεντος καί περισπωμένη ὡς συνῃρημένο ρῆμα. Πειθαρχοῦσε σέ κανόνες, δέν «ἀλήτευε» ὁ νοῦς του. Ἐπαναφορά τῆς ὀρθογραφίας, τῆς «ἔκθεσης ἰδεῶν». Σήμερα τά παιδιά δέν σκέπτονται μέ λέξεις, ἀλλά μέ εἰκόνες καί κινούμενα σχέδια. Στό δημοτικό νά καταργηθοῦν οἱ νέες τεχνολογίες, μάθημα μόνο μέσῳ κειμένων. Ὄχι τίς «συνταγές μαγειρικῆς» τῶν νῦν περιοδικῶν ποικίλης ὕλης, τάχα καί βιβλία Γλώσσας, ἀλλά μέ τά ἀρώματα καί τά μύρα πού μᾶς κληροδότησαν οἱ σπουδαῖοι μάστορες τοῦ ἑλληνικοῦ λόγου. Ἐπιμορφωτικά σεμινάρια στούς δασκάλους, ὄχι γιά τό πῶς θά «διδάξουν» τήν σεξουαλική ἀγωγή, φροντιστήρια ἀποαθωοποίησης οὐσιαστικά, ἀλλά πῶς θά ἀνακτήσουν τό κῦρος τους ἔναντι τῶν μαθητῶν, πῶς θά ἐμπνεύσουν καί πάλι, πῶς ἡ αἴθουσα θά ξαναγίνει χῶρος παράδοσης. «Πάω γιά παράδοση», ἔλεγε ὁ καθηγητής καί ἐννοοῦσε ὅτι ἔμπαινε στήν τάξη νά διδάξει, γιατί ἀκριβῶς παρέδιδε τήν κληρονομιά τῶν προγόνων. «Ἀρχέτυπον βίου, νόμος ἔμψυχος καί κανών ἀρετῆς», πρέπει νά εἶναι κατά τόν Μέγα Βασίλειο ὁ δάσκαλος.

Τά σκουπίδια πού μαζεύτηκαν εἶναι πολλά καί τό χαλί μικρό, δέν τά κρύβει. Ἀνίκανοι καί ἀνίδεοι οἱ κυβερνῶντες νά ἀντιληφθοῦν τό πρόβλημα, μοιράζουν ἐπιδόματα, ἀσπιρίνες σέ βαθιά ἄρρωστο ὀργανισμό. Κοντόφθαλοι, χωρίς ὅραμα, σκέπτονται μόνο τίς ἑπόμενες ἐκλογές, τήν διατήρηση τῶν προκλητικῶν προνομίων. Γι' αὐτούς τό νέο ἔτος πού ξημερώνει εἶναι ἁπλά ἔτος ἐκλογῶν καί... ἐπανεκλογῶν. Κι αὐτό εἶναι τό πιό ἀπογοητευτικό.

Εἶναι καιρός πιά ἡ πατρίδα ἀπό κρουαζερόπλοιο ψευτοευημερίας, νά ξαναγίνει κιβωτός σωτηρίας καί ἐλπίδας. Φτάνει πιά μέ τούς πολύξερους, μέ τήν «ἐπηρμένη ὀφρύν», τούς ἀταπείνωτους κοσμοπολῖτες τῆς μιᾶς πεντάρας.

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς