Κοιτάζοντας στόν καθρέπτη τῆς ἐποχῆς μας, τόν ὁποῖο ὑψώνει ἀπέναντί μας ὁ μέγιστος τῶν Ἀποστόλων, Παῦλος, φρίττουμε μέ τήν κατάντια μας, καθώς βλέπουμε να εἴμαστε (οἱ περισσότεροι) ἄνθρωποι ὅλα αὐτά πού περιγράφει στόν Τιμόθεο γιά τά ἔσχατα. Μεταξύ αὐτῶν: φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, ἀσεβεῖς, διαβολεῖς, ἄγριοι, προδότες, φιλήδονοι καὶ ὄχι φιλόθεοι, εὐσεβιστές, διεφθαρμένοι στὸ μυαλό, ἀνάξιοι τῆς Πίστεως. ᾿Αλλὰ δὲν θὰ προκόψουμε περισσότερο. Διότι ἡ ἀφροσύνη μας θὰ γίνει ὁλοφάνερη σὲ ὅλους[1]. Καί παραφράζοντας τά λόγια τοῦ... μέγιστου τῶν Ἁγίων Πατέρων, Ἰωάννη Χρυσοστόμου, θά λέγαμε «Οὐκ ἐκ τῆς προφητείας ἡ ἀποστασία τῶν ἐσχάτων καιρῶν, ἀλλ’ ἐκ τῆς ἀποστασίας ἡ προφητεία»[2].
Κλῆρος καί λαός πορευόμαστε μέ σπουδή, γιά νά οἰκοδομηθεῖ ἡ «θρησκεία τοῦ μέλλοντος»[3], νά ἑτοιμασθεῖ ὁ ἐρχομός τοῦ Ἀντιχρίστου. Οἱ λίγοι συνειδητοί πιστοί θαυμάζουν τήν μακροθυμία τοῦ Θεοῦ καί θλίβονται μέ τήν ἐξαθλίωση τῆς πάλαι ποτέ Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας μας. Παρακολουθοῦν μέ τήν ἐλπίδα στραμμένη στόν Θεό τόν κατήφορο τοῦ ἔθνους μας, ὁ ὁποῖος δέν φαίνεται νά ἔχει τέλος. Αὐτό διαπίστωσε καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας: «Σίγουρα αὐτό πού συμβαίνει εἶναι μιά παρακμή. Εἴχαμε πεῖ κάποτε ὅτι ἡ κρίση θά περάσει, ἡ κάθε κρίση περνάει, αὐτή πού μένει εἶναι ἡ παρακμή. Ἡ παρακμή εἶναι μεγάλη καί τή βλέπουμε κάθε μέρα καί περισσότερο. Μήπως πρέπει νά συνέλθουμε; Ὅλα αὐτά μέ ἀπασχολοῦν πάρα πολύ καί λυπᾶμαι, περνᾶμε μιά κρίση, μιά παρακμή.»[4].
Στήν ἴδια συνέντευξη ἀναφέρει: «Κουβαλάω πείρα ὅλων αὐτῶν τῶν χρόνων, τά καλά καί τά ἄσχημα, τίς ἀντιθέσεις μέ τήν Πολιτεία, τά μαλώματα, ὅλα, ὅλα. Δέν ἔχω δικαίωμα νά φύγω στά 55 χρόνια χωρίς νά ἀφήσω πίσω ἕνα ἀποτύπωμα, τί ἔζησα, τί ἔχω ἐμπνευστεῖ, τί θά ἤθελα νά κάνω τώρα.». Ἔχουμε ἀναφερθεῖ ξανά στά πεπραγμένα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου[5]. Ὁ ἴδιος θεωρεῖ καθῆκον του νά ἀφήσει πίσω του κάποιο ἀποτύπωμα, ὡς ἀποτέλεσμα τῆς πολυετοῦς πείρας του. Ἤδη ὅμως, τό ἀποτύπωμά του εἶναι πολύ βαρύ, βαρύτατο! Δέν θά προβοῦμε σέ κρίση, παρά σέ καταγραφή τῶν γεγονότων, καθώς ἡ μέχρι τώρα θητεία του ὡς Ἀρχιεπισκόπου σφραγίστηκε μέ τήν πλήρη (σχεδόν) ἀποδόμηση τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων καί ἀξιῶν. Σῆμα κατατεθέν τῆς ἀρχιεπισκοπίας του και συνάμα σημεῖο τῶν καιρῶν, ἡ ἀφωνία πού μεταφράζεται ὡς ἀποδοχή ὅλων ὅσα προστάζει ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Ἕνα ἀπό τά ἀποτυπώματα πού ἄφησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, γιά τό ὁποῖο φαίνεται καί νά καυχιέται, εἶναι τό πλῆθος τῶν Ἀρχιερέων πού χειροτόνησε. «Ὁ Θεός εὐλόγησε νά εἶμαι ἐκεῖ πού εἶμαι σήμερα καί ἐνῶ κάθε Ἀρχιεπίσκοπος στή θητεία του ἔκανε 6, 7, 8 ἀρχιερεῖς, στή δική μου θητεία –μέ αὐτούς τῆς τελευταίας Ἱερᾶς Συνόδου– εἶναι συνολικά 57 στούς 80.»[6]. Ἡ ἀφωνία πολλαπλασιασμένη μέ τό 57! Ὁ «πρῶτος» σέρνει τόν χορό καί ἀκολουθοῦν (σχεδόν) ὅλοι! Μιά ἀφωνία πού κραυγάζει· «φωνή ἐν Ῥαμᾷ», μαζί μέ κλαυθμό καί ὀδυρμό ψυχῶν πού ἔγιναν σάρκες καί χάνονται στόν σύγχρονο πνευματικό κατακλυσμό.
Πρόσφατο δεῖγμα ἀποτυπώματος εἶναι ὁ τελευταῖος, ἀλλά ὄχι ἔσχατος, Νόμος[7] ὁ ὁποῖος σφραγίζει κάποια στόματα κληρικῶν πού δέν εἶχαν σφραγισθεῖ ἔως τώρα μέ τήν δεσποτική – ἐξουσιαστική καί ἀντιπατερική στάση ἐνίων Ἀρχιερέων. Ἐάν δηλαδή, «κάποιος ἁπλῶς τοὺς κάνει μήνυση γιὰ αὐτά, ἀκόμα καὶ ἀβάσιμη»[8], γιά τήν στάση του σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἐνάντια στήν ὁμοφυλοφυλία, στό Ἰσλάμ, στίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες, στήν μόλυνση τῶν ἱερῶν ναῶν, στίς μᾶσκες κατά τή θεία Λατρεία καί γενικότερα στούς ἀντίχριστους νόμους, τότε τοῦ κόβεται τό 50% τοῦ μισθοῦ του! Ἀκούστηκε ἡ φωνή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου; Ἀκούστηκε κάποια ἀντίδραση Ἀρχιερέως; Θίγονται τά στοιχειώδη, δημοκρατικά, δικαιώματα τοῦ κλήρου. «Σιγή ἰχθύος»! Μήπως τελικά βολεύει αὐτός ὁ νόμος τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τήν χορεία τῶν ἐπισκόπων του; Μήπως ἐνισχύει τήν ἐπιλογή τῆς ἀφωνίας;
Τέλος, ἕνα ἀποτύπωμα – βαρύ ἴχνος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, εἶναι ἡ ἐθνοφυλετική ἐπιλογή του νά συνταχθεῖ στό οὐκρανικό ζήτημα μέ τήν «οἰκογένεια» τοῦ Πατριάρχη, τοῦ ἐσχάτως ἐπονομαζόμενου καί «σκασίλα μου», πού ἔσχισε τήν Ἐκκλησία καί ὄχι μέ τήν «οἰκογένεια» τοῦ Χριστοῦ, ὅπως οἱ ὑπόλοιπες ἔντεκα τοπικές Εκκλησίες. «Θά σᾶς ἐξομολογηθῶ ὅτι γιά τό θέμα αὐτό μέ ἐπισκέφθηκε καί ὁ πρέσβης τῆς Ἀμερικῆς καί τρεῖς φορές ὁ πρέσβης τῆς Ρωσίας. Καί στόν μέν πρέσβη τῆς Ἀμερικής εἶπα ὅτι ἐγώ θά συνταχθῶ μέ τόν Πατριάρχη καί ἐπομένως θά γίνει τό θέλημά σας, ἀλλά δέν εἶναι πολιτική ἐπιλογή (σημ. γρ.: οὔτε ἐκκλησιαστική), δέν τό κάνω γιατί αὐτό ἐπιδιώκει ἡ Ἀμερική, το κάνω γιατί σέβομαι αὐτό πού ὑποστηρίζει ὁ Πατριάρχης. Καί στόν Ρῶσο εἶπα ὅτι λυπᾶμαι, ἀλλά εἴμαστε μιά οἰκογένεια μέ τόν Πατριάρχη. Πῶς θά ἀφήσω τήν οἰκογένεια γιά νά πάω κάπου ἀλλοῦ; Συντάσσομαι μέ τόν Πατριάρχη.»[9]. Ὁ Ἱεροσολύμων Θεόφιλος καί ὁ Ἀλβανίας Ἀναστάσιος σέ ποιά «οἰκογένεια» ἀνήκουν; Τί συμβαίνει; Συνεχίζουμε τά «ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. μεμέρισται ὁ Χριστός;»[10].
Τό ἀποτύπωμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καταπλάκωσε τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τήν παρακμή τῶν ὁποίων ἐπεσήμανε στή συνέντευξή του καί γιά τήν ὁποία ἔχει σημαντικό μερίδιο εὐθυνῶν. Φαῦλος κύκλος… Ἐλπίζουμε στόν Ἀρχηγό Της Ἰησοῦ Χριστό γιά τήν ἀνάκαμψή τους καί εὐχόμαστε νά μήν εἰσακουσθεῖ ἡ ἐπιθυμία του: «Θά ἤθελα ὁ διάδοχός μου νά συνεχίσει αὐτή τήν προσπάθεια…»[11]
[1] Β΄ Τιμ. 3, 1-9.
[2] «Οὐκ ἐκ τῆς προφητείας ἡ προδοσία, ἀλλ’ ἐκ τῆς προδοσίας ἡ προφητεία».
[3] Γιά περισσότερα στό βιβλίου τοῦ Ἱερομονάχου Seraphim Rose, «Ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Θρησκεία τοῦ Μέλλοντος», Ἐκδόσεις Ἐγρήγορση.
[4]«Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στην «Κ»: Δεν είμαι ούτε με τον Τσίπρα ούτε με τον Μητσοτάκη. Είμαι με την Εκκλησία», https://www.kathimerini.gr/politics/562104049/archiepiskopos-ieronymos-stin-k-den-eimai-oyte-me-ton-tsipra-oyte-me-ton-mitsotaki-eimai-me-tin-ekklisia/
[5] Τίτλος κειμένου σέ ὀρθόδοξα ἰστολόγια: «Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος: Ὁ θρόνος ‘‘εἶναι ὁ τάφος μου καί ἐγώ εἶμαι μέσα ὁ νεκρός ὁποῦ σᾶς ὁμιλῶ’’».
[7] «Φίμωσις διά νόμου Ἱεραρχῶν – Πρεσβυτέρων»,
[8] Ὅ. π.
[10] Α΄ Κορ. 1, 12-13.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου