Μία κατηγορία ἁγίων της Ἐκκλησίας μᾶς εἶναι αὐτὴ τῶν στρατιωτικῶν. Μάλιστα ἡ ἁγιασμένη αὐτὴ τάξη ἀνάδειξε πλῆθος Μαρτύρων στὰ πρωτοχριστιανικὰ χρόνια. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Μεγαλομάρτυρας Εὐστάθιος.
Ἔζησε στὰ χρόνια του Τραϊανοῦ (98-117) καὶ τοῦ Ἀδριανοῦ (117-138). Ἦταν στρατιωτικὸς καὶ ὑπηρετοῦσε ὡς ἀνώτερος ἀξιωματικὸς στὸν ρωμαϊκὸ στρατό. Τὸ ὄνομά του ἦταν Πλακίδας καὶ ἦταν εἰδωλολάτρης. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ὅμως ἦταν δίκαιος ἄνθρωπος καὶ ἐγκρατὴς στὶς ἐπιθυμίες του. Εἶχε εὐγενικὴ ψυχὴ καὶ ἔδειχνε συμπόνια πρὸς τοὺς ἀναξιοπαθοῦντες. Ἡ σύζυγός του....ὀνομαζόταν Τατιανὴ καὶ εἶχαν ἀποκτήσει δύο γιούς. Ἔχαιρε μεγάλης ἐκτιμήσεως στὸ στράτευμα καὶ τὴν κοινωνία.
Ἕνα ἀνεξήγητο θαῦμα στάθηκε ἀφορμὴ νὰ μεταστραφεῖ στὸ χριστιανισμὸ καὶ νὰ ἀφήσει γιὰ πάντα τὴν δεισιδαίμονα εἰδωλολατρία. Εἶχε πάει γιὰ κυνήγι στὸ δάσος μὲ τὴ συνοδεία στρατιωτῶν του. Τοῦ ἄρεσε νὰ κυνηγᾶ ἐλάφια. Ξαφνικὰ εἶδε ἕνα ὑπερμεγέθη ἐλάφι, τὸ ὁποῖο ἄρχισε νὰ τὸ κυνηγᾶ γιὰ νὰ τὸ σκοτώσει. Ὅμως εἶδε μὲ ἔκπληξη πὼς ἀνάμεσα στὰ μεγάλα κέρατά του ἔφερε ἕναν λαμπερὸ σταυρό, μὲ τὴ μορφὴ ἐσταυρωμένου ἄνδρα. Ταυτόχρονα ἄκουσε μία παράξενη φωνὴ ἀπὸ τὸ μέρος τοῦ ἐλαφιοῦ, ἡ ὁποία τοῦ ἔλεγε: «Πλακίδα γιατί μὲ διώκεις; Ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστός, τὸν Ὁποῖο τιμᾶς μὲ τὶς ἀρετές σου, ἀλλὰ δὲ μὲ γνωρίζεις!». Ἦταν ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ἴδια ἡ ὁποία εἶχε μεταστρέψει, μὲ ἴδια λόγια, τὸν ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν Παῦλο στὴν ἀληθινὴ πίστη.
Ὁ στρατηγὸς Πλακίδας σάστισε καὶ ἔπεσε ἀπὸ τὸ ἄλογό του. Ὅταν συνῆρθε ρώτησε τὸν ἀόρατο συνομιλητή του: «Ποιὸς εἶσαι; Φανερώσου γιὰ νὰ σὲ γνωρίσω». Ἡ φωνὴ ξανακούστηκε: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ ποιητὴς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γής. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινα ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου». Στρατηγὸς συνταράχτηκε ἀπὸ τὸ παράδοξο συμβάν. Ἡ ἀγαθὴ ψυχὴ τοῦ δέχτηκε τὴ σωτήρια ἀποκάλυψη καὶ ὁμολόγησε: «Ναὶ Κύριε σὲ πιστεύω, δεῖξε μου τί νὰ κάνω». «Νὰ πᾶς στὸν ἐπίσκοπο νὰ ζητήσεις νὰ βαπτιστεῖς Χριστιανὸς ἐσὺ καὶ ἡ οἰκογένειά σου»!
Γεμάτος συγκίνηση καὶ ἄφατη χαρὰ ὁ Πλακίδας ἐπέστρεψε ἀμέσως στὸ σπίτι του, ὅπου διηγήθηκε τὸ σωτήριο ὅραμά του στοὺς οἰκείους του καὶ τοὺς ἀνακοίνωσε τὴν ἀπόφασή του νὰ ἀσπασθεῖ τὴ νέα πίστη, ἡ ὁποία διώκονταν μὲ μανία ἀπὸ τὸ ρωμαϊκὸ κράτος καὶ τὰ σκοταδιστικὰ εἰδωλολατρικὰ ἱερατεῖα. Κατόπιν ἔτρεξαν ὅλοι μαζὶ στὸν ἐπίσκοπό της πόλεως καὶ ζήτησαν νὰ βαπτιστοῦν. Ἐκεῖνος, ἀφοῦ τοὺς κατήχησε, τοὺς ἔδωσε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα. Ὁ Πλακίδας μετονομάστηκε σὲ Εὐστάθιος, ἡ σύζυγός του σὲ Θεοπίστη καὶ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἀγάπιος καὶ Θεοπιστός. Ἄλλαξαν τὰ ὀνόματά τους διότι ἤθελαν νὰ ἀφήσουν γιὰ πάντα στὴ λήθη τὸ εἰδωλολατρικό τους παρελθόν.
Μετὰ τὸ βάπτισμά του ὁ Εὐστάθιος ἔσπευσε στὸ σημεῖο τοῦ θαύματος. Ἔπεσε μπρούμυτα στὴ γῆ γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸ Χριστὸ γιὰ τὴ μεγάλη δωρεὰ τῆς σωτηρίας του καὶ τῆς οἰκογένειάς του.
Ὅμως ὁ φθονερὸς διάβολος κήρυξε ἀνοιχτὸ πόλεμο μὲ τὸν νεοφώτιστο Εὐστάθιο. Ὁ Τραϊανὸς τὸν ἀπέλυσε ἀπὸ τὸ στρατό, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ἔγινε Χριστιανός. Φοβερὸς λοιμὸς ξέσπασε στὴν περιοχὴ ποὺ ζοῦσε. Ἀρρώστησαν βαριὰ καὶ σώθηκαν ἀπὸ θαῦμα ἀπὸ τὸ θάνατο. Ἔχασαν ἐπίσης τὴν περιουσία τους καὶ γι’ αὐτὸ ἀποφάσισαν νὰ μεταναστεύσουν στὴν Αἴγυπτο. Ἀλλὰ ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου ἐναντίον τοὺς συνεχίστηκε. Ἡ ἀγαπημένη τοῦ γυναίκα ἀπήχθη καὶ χάθηκαν τὰ παιδιά του. Ὁ ἴδιος γεμάτος θλίψη ἔφτασε σὲ μία πόλη ποὺ ὀνομαζόταν Βάδησσος, ὅπου ἄρχισε νὰ ἐργάζεται χειρονακτικὰ προσευχόμενος νὰ ξαναβρεῖ τὴν οἰκογένειά του. Τὸ θαῦμα ἔγινε, ὁ Θεὸς εἰσάκουσε τὶς θερμὲς προσευχές του καὶ ξανάσμιξε μὲ τὴν ἀγαπημένη τοῦ σύζυγο καὶ τὰ παιδιά του.
Ὕστερα ἀπὸ καιρὸ πέρασε ὁ λοιμὸς καὶ ξαναγύρισε στὴν πατρίδα του. Παράλληλα ὁ αὐτοκράτορας Τραϊανός, τὸν ἀποκατέστησε καὶ τοῦ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ἡγηθεῖ ἐκστρατείας κατὰ βαρβάρων, οἱ ὁποῖοι ἀπειλοῦσαν τὴ Ρώμη, λόγω τῆς ἀνδρείας του. Στρατολόγησε καὶ τὰ παιδιά του καὶ κατατρόπωσε τοὺς εἰσβολεῖς. Κυρίευσε ἄπαρτα φρούρια καὶ ἐλευθέρωσε χιλιάδες αἰχμαλώτους. Κατόπιν γύρισε θριαμβευτὴς στὴ Ρώμη. Ἀλλὰ τὸ 117 εἶχε πεθάνει ὁ Τραϊανὸς καὶ στὸ θρόνο ἀνέβηκε ὁ ἀνεψιὸς τοῦ Ἀδριανός, ὁ ὁποῖος μισοῦσε μὲ πάθος τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἐγκαινίασε νέους σκληροὺς διωγμοὺς ἐναντίον τους. Ὁ νέος αὐτοκράτορας βγῆκε νὰ προϋπαντήσει τὸ γενναῖο στρατηλάτη Εὐστάθιο, νὰ τὸν συγχαρεῖ καὶ νὰ τὸν τιμήσει γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κράτους.
Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ τοῦ ζήτησε Ἀδριανὸς ἦταν νὰ θυσιάσει στὸ «θεὸ» Ἀπόλλωνα, τὸν ὁποῖο θεωροῦσε σωτήρα τῆς Ρώμης καὶ προσωπικό του προστάτη καὶ στοὺς ἄλλους «θεούς». Ὅμως ὁ ἡρωικὸς Εὐστάθιος τοῦ ἀποκρίθηκε μὲ θάρρος καὶ παρρησία: «Εἶμαι Χριστιανὸς αὐτοκράτορά μου. Πιστεύω στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ μὴν ἐλπίζει νὰ θυσιάσω στὰ ἄψυχα ξόανα τῶν σιχαμερῶν εἰδωλολατρικῶν «θεῶν».
Ὁ θρησκομανὴς καὶ ἀκόλαστος αὐτοκράτορας ἔγινε θηρίο ἀπὸ τὸ θυμό του. Ἀντὶ γιὰ τιμές, διέταξε νὰ τοῦ ἀφαιρέσουν τὴ στολὴ τοῦ στρατηγοῦ καὶ μὲ κολακεῖες προσπαθοῦσε νὰ τὸν μεταπείσει. Ἀλλὰ ἐκεῖνος ἔμεινε σταθερὸς στὴν πίστη του, ὅπως καὶ ἡ οἰκογένειά του. Τότε ἄρχισαν τὰ βασανιστήρια. Τοὺς ὁδήγησαν σὲ μία πεδιάδα καὶ ἀμόλησαν ἕνα πεινασμένο λιοντάρι νὰ τοὺς κατασπαράξει. Ἐκεῖνο ὅμως τοὺς σεβάστηκε καὶ δὲν τοὺς ἔβλαψε, ἀλλὰ σὰν ὑπάκουο σκυλάκι τοὺς κουνοῦσε φιλικὰ τὴν οὐρά του! Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ διέταξε νὰ κατασκευάσουν ἕνα μεγάλο χάλκινο βόδι, νὰ τὸ πυρακτώσουν καὶ νὰ τοὺς κλείσουν μέσα, νὰ πεθάνουν μαρτυρικὸ θάνατο. Ἐκεῖνοι μπῆκαν μὲ εὐχαρίστηση στὸν φοβερὸ κλίβανο, ὅπου προσευχόμενοι ἄφησαν οἱ ψυχὲς τοὺς τὰ ἐγκόσμια καὶ πέταξαν στὰ οὐράνια. Ὅταν ἄνοιξαν οἱ δήμιοι τὸν κλίβανο βρῆκαν ἄθικτα τὰ τίμια λείψανά τους, γεγονὸς ποὺ ἔκαμε πολλοὺς εἰδωλολάτρες νὰ ὁμολογήσουν πίστη στὸ Χριστό. Τὰ ἔθαψαν μὲ τιμὲς οἱ διωκόμενοι Χριστιανοί. Ἡ μνήμη τοὺς τιμᾶται στὶς 20 Σεπτεμβρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου