Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι τυγχάνουν ἰδιαίτερης τιμῆς ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, διότι εἶχαν τήν ὑπέρτατη εὐλογία ἀπό τό Θεό νά ἐπιλεγοῦν καί νά γίνουν μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Νά δοῦν καί νά ζήσουν τά θαύματά Τοῦ καί νά ἀκούσουν τό κήρυγμα τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου. Κι ἀκόμα διότι ὑπῆρξαν οἱ πρῶτοι συνεχιστές τοῦ ἔργου Του. Ἕνας ἀπό αὐτούς ἦταν καί ὁ ἅγιος ἀπόστολος Σίμων, ὁ ἐπονομαζόμενος Καναναῖος, ἤ Κανανίτης, ἤ Ζηλωτής.
Τό ὄνομά του ἀναφέρεται στά λεγόμενα συνοπτικά Εὐαγγέλια, ἤτοι: τοῦ Ματθαίου, τοῦ Μάρκου καί τοῦ Λουκᾶ καί στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Στούς καταλόγους τοῦ Ματθαίου καί τοῦ Μάρκου κατατάσσεται ἑνδέκατος στή σειρά, καί στόν κατάλογο... τοῦ Λουκᾶ ἔνατος καί τέλος στίς Πράξεις ἑνδέκατος. Κάποιοι ὑποστηρίζουν ὅτι εἶναι ὁ Ναθαναήλ, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται στό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου καί κάποιοι ἄλλοι ὑποστηρίζουν ὅτι εἶναι ὁ Βαρθολομαῖος. Αὐτό τό συμπεραίνουν ἀπό τήν προσωνυμία του Ζηλωτής, στόν ὁποῖο ταιριάζουν τά λόγια τοῦ Κυρίου: «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἕν ώ δόλος οὐκ ἐστί» (Ἰωάν.1,48). Ὅπως εἶναι γνωστό ὁ Ναθαναήλ ὁμολόγησε εὐθαρσῶς στό Χριστό: «ράββί, σύ εἰ,εἶ ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, σύ εἰ,εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰωάν.1,50). Αὐτά ἄν πρόκειται γιά τόν Σίμωνα.
Καταγόταν πιθανότατα ἀπό τήν Χαναάν ἤ ὁποία εἶναι γνωστή ὡς Κανά τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ὁ Χριστός, παραβρέθηκε σέ γάμο καί ἔκαμε καί τό πρῶτο Του θαῦμα, μεταβάλλοντας τό νερό σέ κρασί (Ἰωάν.2,1-11). Κάποιοι μάλιστα ἰσχυρίζονται πώς ὁ γαμπρός τοῦ γάμου αὐτοῦ ἦταν ὁ Σίμων. Βέβαια αὐτό εἶναι αὐθαίρετη εἰκασία καί δέν ἔχει κανένα ἱστορικό ἔρεισμα. Ἡ προσωνυμία τοῦ ὡς Κανανίτης εἶναι ἴσως δηλωτικό τῆς καταγωγῆς του ἀπό τήν Χαναάν ἤ τήν Κανά τῆς Γαλιλαίας. Ἀλλά ἡ λέξη «Καναναῖος» εἶναι Χαλδαϊκή καί σημαίνει «Ζηλωτής». Πράγματι ὁ Λουκᾶς τόν προσονομάζει ὡς «Ζηλωτῆ» (Λούκ.6,15. Πράξ.1,13). Ἡ προσωνυμία αὐτή ἦταν τιμητική γιά τήν ἐποχή αὐτή καί δήλωνε τόν ἀνδρεῖο, τόν ἀγωνιστή, τόν τολμηρό, τόν πατριώτη.
Οἱ ζηλωτές ἀποτελοῦσαν μιά ξεχωριστή κοινωνική τάξη στήν ἰουδαϊκή κοινωνία στά χρόνια τοῦ Χριστοῦ. Ἀποτελοῦνταν ἀπό λαϊκούς ἀγωνιστές, οἱ ὁποῖοι μάχονταν ἐναντίον τῶν Ρωμαίων κατακτητῶν, συνεχίζοντας τήν παράδοση τῶν Μακκαβαίων ἐπαναστατῶν. Ὅμως συχνά, πολλοί ἀπό αὐτούς, ἐκμεταλλεύονταν τόν ἀπελευθερωτικό ἀγῶνα καί καταντοῦσαν τύραννοι τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ τους. Προέβαιναν σέ παράνομες πράξεις βίας καί ληστειῶν γιά ἴδιο ὄφελος καί γι' αὐτό τον 1ο μ. Χ. αἰῶνα εἶχε ἀναπτυχθεῖ λαϊκή δυσαρέσκεια κατά τοῦ κινήματος τῶν ζηλωτῶν. Οἱ συσταυρούμενοι μέ τόν Κύριο λῃστές ἦταν ζηλωτές.
Δέ γνωρίζουμε ἄν ὁ Σίμων ἀνῆκε στήν μερίδα τῶν ζηλωτῶν ἤ προέρχονταν ἀπό αὐτό. Τό πιό πιθανό εἶναι νά προέρχονταν ἀπό τούς ζηλωτές. Σέ καμιά περίπτωση δέν μπορεῖ νά ἀνῆκε ταυτόχρονα καί στούς ζηλωτές, διότι τό ζηλωτικό κίνημα ἦταν ἀντίθετο μέ τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Τά περί ἀγάπης τῶν ἐχθρῶν καί ἀνοχῆς κηρύγματά Του τους ἔβρισκε ἀντιθέτους, ὅπως καί οἱ ἐγκληματικές πράξεις τους ἦταν καταδικασμένες ἀπό τόν Κύριο.
Ὑπάρχει καί μιά ἄλλη ὑπόθεση γιά τόν Σίμωνα. Εἶναι πιθανό νά μήν εἶχε καμιά σχέση μέ τούς ζηλωτές καί τό προσωνύμιο «Ζηλωτής» νά σήμαινε τόν ἔνθερμο μαθητή τοῦ Χριστοῦ.
Μέσα ἀπό τά εὐαγγελικά κείμενα ὁ Σίμων φέρεται ὡς ἕνας ἄδολος, ἀθῶος καί ἅγιος ἄνθρωπος. Ὁ Χριστός ἐκδήλωνε συχνά τήν ἐκτίμησή Του γι' αὐτόν, τόν ὁποῖο κατέτασσε στούς πλέον ἀφοσιωμένους μαθητές Του. Τόν διακατεῖχε φόβος Θεοῦ καί βαθειά εὐσέβεια. Δέν ἀναφέρεται καμιά περίπτωση δυστροπίας του, ὅπως ἐκδήλωναν
συχνά κάποιοι ἀπό τούς ἀποστόλους. Σέβονταν τίς θρησκευτικές ἑβραϊκές παραδόσεις καί εἶχε μεγάλη προσμονή γιά τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία. Ἔζησε μέ δέος τά θαύματα τοῦ Κυρίου καί γοητεύτηκε ἀπό τήν διδασκαλία Του.
Εἶδε, μαζί μέ τούς ὑπολοίπους δέκα μαθητές τόν Κύριο ἀναστάντα καί τά θαυμαστά γεγονότα, πού ἐπακολούθησαν. Ἔγινε μάρτυρας τῆς ἀνάληψης τοῦ Κυρίου καί ἀποδέκτης τῆς ἀποστολῆς του γιά τόν εὐαγγελισμό τοῦ κόσμου (Μάτθ.28,20), «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πάρξ.1,8).
Τήν ἁγία ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς βρέθηκε στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, ὅπου, μαζί τους δέκα μαθητές καί τή Θεοτόκο, ἔλαβε το φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Πράξ.2,1-12) καί ἔλαβε μέρος στήν ἐκλογή τοῦ Ματθία, ὁ ὁποῖος πῆρε τή θέση τοῦ προδότη Ἰούδα (Πράξ.1,23-26).
Ἀκολούθως ἐστάλη στήν ἱεραποστολική του περιοδεία. Δέν γνωρίζουμε λεπτομέρειες γιά τό ἱεραποστολικό του ἔργο. Ἀρχαία παράδοση ἀναφέρει ὅτι μετέβη στήν Αἴγυπτο καί στήν Ἀφρική, φτάνοντας μέχρι τήν Μαυριτανία, κηρύσσοντας τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί ἱδρύοντας Ἐκκλησίες. Κατόπιν ἐπέστρεψε στήν Ἱερουσαλήμ, ὅπου ἀναχώρησε, μαζί μέ τόν ἀπόστολο Ἰούδα τοῦ Ἰακώβου ἤ τοῦ Θαδδαίου στή Μεσοποταμία καί τήν Περσία, ὅπου κήρυξε καί ἐκεῖ μέ θέρμη τό Εὐαγγέλιο καί βρῆκε μαρτυρικό θάνατο.
Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 10 Μαΐου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου