Τήν Κύπρο καί τήν Ἑλλάδα ἐπισκέπτεται ὁ Πάπας Φραγκίσκος τίς πρῶτες ἡμέρες τοῦ Δεκεμβρίου.
Καί αὐτή τή φορά ὁ Πάπας δέν παραλείπει νά τονίσει ὅτι τό ταξίδι του γίνεται στά βήματα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἐνῶ οἱ Ἀρχιεπίσκοποι Ἑλλάδας καί Κύπρου, πού θά τόν ὑποδεχτοῦν, μέ περισσή εὐκολία συνδέουν τήν ἐπίσκεψή του μέ κάποιο συμβολισμό δῆθεν περιοδείας στά χνάρια τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν.
Ἡ πραγματικότητα εἶναι πολύ διαφορετική. Εἶναι λίαν διαφωτιστικά ὅσα σημειώνει ὁ Ἀρχιμ. Κωνσταντῖνος Ραμιώτης στό... βιβλίο του «Ἡ μαγεία ὑπό τό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Ἀναφέρει, λοιπόν, ὅτι ὁ Παπισμός ὄχι μόνο δέν παραδέχεται τήν αὐθεντία τοῦ Ἀποστολικοῦ ἀξιώματος τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου ἀλλά ἐπιπλέον ἔχει καταδικάσει κάθε ἀντίθετη διδασκαλία. Παραθέτει μάλιστα καί τή μαρτυρία τοῦ Paul Fr. Ballester Convalier, Ἱσπανοῦ στήν καταγωγή, πρώην Ρωμαιοκαθολικοῦ μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπέστρεψε στήν Ὀρθοδοξία μελετῶντας τήν παπική ἐκκλησιολογία καί ἐντοπίζοντας τά προβληματικά της σημεῖα. Στό βιβλίο του «Ἡ ἐπιστροφή μοῦ εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν» ὁ πρώην Ρωμαιοκαθολικός μοναχός ἀναφέρει ὅτι τό διάταγμα τῆς 24ης Ἰανουαρίου 1647 τοῦ Πάπα Ἰννοκεντίου τοῦ 10ου ἀναθεματίζει ὡς αἱρετικό κάθε Χριστιανό πού θά τολμοῦσε νά πιστέψει, νά ἀκολουθήσει ἤ νά μεταδώσει σέ ἄλλους τή διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου περί τῆς αὐθεντίας τοῦ ἀποστολικοῦ του ἀξιώματος. Τό διάταγμα περιέχει τή θεωρία ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διατελοῦσε ὑπό τήν μοναρχική ἐξουσία τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, τοῦ Πρώτου τῶν Παπῶν καί βασιλέων τῆς Ἐκκλησίας! Πρόκειται γιά ξεκάθαρη ὑποβάθμιση τοῦ ἀποστολικοῦ ἀξιώματος καί ὑποτίμηση τοῦ προσώπου τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὥστε καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά θεμελιωθεῖ ἡ παπική κακοδοξία τοῦ Πρωτείου.
Τό παραπάνω διάταγμα μάλιστα δέν εἶναι τό μοναδικό κείμενο σαφοῦς ἀμφισβήτησης τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί τῆς ἀποστολικῆς του ἰδιότητος. Σέ δύο παλαιότερες ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Ἐξέτασης, τό 1327 καί τό 1351 ὁ Πάπας Ἰωάννης ὁ 22ος καί ὁ Πάπας Κλήμης ὁ 6ος εἶχαν ἀναθεματίσει καί καταδικάσει κάθε ἄνθρωπο καί θεωρία πού θά τολμοῦσε νά ἀρνηθεῖ ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶχε διατελέσει κάτω ἀπό τίς διαταγές τῆς ἀπόλυτης ἐξουσίας τοῦ Πρώτου τῶν Παπῶν, τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Γιά τούς ἴδιους λόγους ὁ Πάπας Μαρτίνος ὁ 5ος εἶχε ἀναθεματίσει τόν Ἰωάννη Χοῦς στή Σύνοδο τῆς Κωνστάντσας. Ἀλλά καί ἄλλοι Πᾶπες εἶχαν ἐπαναλάβει τίς ἴδιες καταδίκες, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ Πίος ὁ 9ος, ὁ Πίος ὁ 10ος καί ὁ Βενέδικτος ὁ 14ος. Ἡ ἀμφισβήτηση λοιπόν τοῦ ἀποστολικοῦ ἀξιώματος τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου ἀποτελεῖ μία ἀκόμη κακοδοξία καί διαχρονική πλάνη τοῦ Παπισμοῦ, διόρθωση τῆς ὁποίας ποτέ δέν ἐπιχειρήθηκε, ἀκριβῶς διότι ἡ κακοδοξία αὐτή θέτει ἰσχυρό θεμέλιο λίθο στήν κυρίως κακοδοξία τοῦ παπικοῦ πρωτείου.
Μέ δεδομένες τίς παραπάνω θεολογικές θέσεις τῶν Παπικῶν περί τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἡ δῆθεν εὐλαβική ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στίς Ὀρθόδοξες χῶρες, ὅπου κήρυξε ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, φαντάζει τοὐλάχιστον ὑποκριτική καί εἶναι σίγουρα ψευδεπίγραφη.
Ἡ «καθησυχαστική» ἀπάντηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου στόν Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής καί Κονίτσης Ἀνδρέα ὅτι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Φραγκίσκου στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν εἶναι αὐστηρῶς ἐθιμοτυπική μοιάζει περισσότερο μέ ἔγγραφη διαβεβαίωση πολιτικοῦ ἄνδρα ἤ κάποιου διπλωμάτη καί ὄχι μέ θεολογική τοποθέτηση πού θά ἅρμοζε στά χείλη Ὀρθόδοξου Ἀρχιεπισκόπου. Ἀσφαλῶς τίποτε πλέον δέν μᾶς ξαφνιάζει καθώς δέν εἶναι οὔτε ἤ πρώτη οὔτε δυστυχῶς ἡ τελευταία φορά πού οἱ ἐκκλησιαστικοί μας ταγοί υἱοθετοῦν διπλωματική γλῶσσα ἀντί θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων. Ἄς μήν λησμονοῦν ὅμως οὔτε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος οὔτε ὅσοι ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ σπεύδουν σέ συνάντηση μέ τόν Πάπα ὅτι οἱ πνευματικοί νόμοι λειτουργοῦν, ὅπως μᾶς δίδαξε ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης.
Τέλος, ἐάν κανείς δέν φορέσει τά γυαλιά τῆς παπικῆς κακοδοξίας καί διαστροφῆς τοῦ ἀποστολικοῦ λόγου, προφανῶς μέ εὐκολία μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ τί ἐννοοῦσε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅταν ἔλεγε: « Ἑβραῖοί εἰσι; κἀγώ· Ἰσραηλῖταί εἰσι; κἀγώ· σπέρμα Ἀβραάμ εἰσι; κἀγώ· διάκονοι Χριστοῦ εἰσι; παραφρονῶν λαλῶ, ὑπὲρ ἐγώ·» (Β΄ Κορινθ. ἰα΄, 22-23).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου