Παραγγελιὰ

Γράφει ὁ Θεόφιλος Πουταχίδης

Ἡ λεγόμενη «παραγγελιὰ» ἀποτελεῖ αἴτηση ἑνὸς θαμῶνα σὲ χῶρο διασκέδασης πρὸς τὴν ὀρχήστρα. Ὁ μερακλωμένος θαμῶνας ζητᾶ ἀπὸ τοὺς μουσικοὺς νὰ παίξουν κάποιο συγκεκριμένο τραγοῦδι. Τὸ αἴτημα συνοδεύεται ἀπὸ ἀμοιβή. Παλαιότερα, στὴν πιὸ ἐμβληματικὴ ἐκδοχή της, τὰ χαρτονομίσματα ἐπικολλώνταν δίκην γραμματοσήμου –μετὰ σιέλου– στὸ μέτωπο τοῦ ἀρχιμουσικοῦ. Σὲ μία πιὸ διακριτικὴ ἐκδοχή, τὰ χρήματα τοποθετοῦνται στὴν τσέπη τοῦ μουσικοῦ, ἐνῷ κατὰ τὰ ἑλληνοαμερικανικὰ ἤθη τῆς νυχτερινῆς διασκέδασης τὰ μονοδόλαρα σκορπίζονται στὴν... πίστα.

Ἂν μποροῦσε κάποιος νὰ φανταστεῖ, πάντως, ἕναν πρωθυπουργὸ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους νὰ κάνει μία τέτοια παραγγελιά, αὐτὸς σίγουρα θὰ ἦταν ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου.

Τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν μὲ τὸν ἀλλοτινὸ ἄσπονδο πολιτικὸ ἀντίπαλο τῆς οἰκογένειάς του, τὸν μακαρίτη τὸν Ἀνδρέα, ὁ νῦν πρωθυπουργὸς ἔκανε κι αὐτὸς τὶς προάλλες μία παραγγελιά. Όχι πρὸς κάποιο νυχτερινὸ κέντρο, ἀλλὰ πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Όχι πρὸς κάποιον λαϊκὸ τραγουδιστή, ἀλλὰ πρὸς τὸν σεβασμιότατο μητροπολίτη Ἰωαννίνων. Δεν ἀναφερόταν σὲ ρεπερτόριο τραγουδιῶν, ἀλλὰ σὲ κήρυγμα ἀπὸ ἄμβωνος.

Νὰ ποιὰ ἦταν ἡ παραγγελιά του: «Παρακαλῶ σεβασμιότατε να πεῖτε στὸ ἑπόμενο κήρυγμά σας ὅτι δὲν θέλετε κανέναν ἀνεμβολίαστο… Πρέπει ὅλοι ὅσοι δὲν ἐμβολιάστηκαν στὸ πρῶτο κῦμα, τώρα ποὺ βλέπουν ὅτι τὰ ἐμβόλια δὲν εἶναι ἁπλὰ ἀποτελεσματικά, ἀλλὰ καὶ ἀπολύτως ἀσφαλῆ, νὰ σπεύσουν νὰ τὸ κάνουν».

Ἂν ἦταν λίγο πιὸ εὐφάνταστος θὰ μποροῦσε νὰ ζητήσει ἀπ’ τὸν δέσποτα νὰ ψάλει κιόλας σὲ ἦχο πλάγιο β’ τὸ σουξέ: «Κάντε ὅλοι, κάντε ὅλοι, τὸ θαυματουργὸ τὸ μπόλι».

Στὸ ἄρθρο μου «Ἐμβάλλω σὲ σκέψεις» ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ προηγούμενο χρόνου εἶχα κάνει τὴν κριτική μου ἀπέναντι σὲ συναδέλφους ἐπιστήμονες, ἀλλὰ καὶ ἄλλους ποὺ διακήρυσσαν ὅτι τὰ ἐμβόλια γιὰ τὸν SARS-CoV-2 «εἶναι ἀποτελεσματικὰ καὶ ἀπόλυτα ἀσφαλῆ» ἢ «εἶναι ἀποτελεσματικὰ καὶ ἑκατὸ στὰ ἑκατὸ ἀσφαλῆ».

Εἶχα ἐπίσης γράψει: «Οἱ πάπες καὶ οἱ πάπισσες τῆς ἐπιστήμης καὶ οἱ ὑπόλοιποι ποὺ μιλοῦν στὰ κανάλια μὲ ὅρους ἀπόλυτης βεβαιότητας προφητεύοντας ἀπόλυτους ἀριθμοὺς ἀποτελεσματικότητας καὶ ἀσφάλειας τῶν συγκριμένων ἐμβολίων, εἶναι προδήλως ἐκτὸς τῶν ὁρίων σοβαρότητας τοῦ ἐπιστημονικοῦ λόγου».

Μὲ τὸν ἐξοπλισμὸ τῶν βασικῶν στοιχείων τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ τῶν μαθηματικῶν του δημοτικοῦ, σχεδὸν ὅλοι γνωρίζουμε τὴ σημασία τῆς λέξης «ἀπολύτως», ἀλλὰ καὶ τὸ μαθηματικὸ νόημα τοῦ «ἑκατὸ στὰ ἑκατό». Μὲ βάση αὐτὴν τὴ γνώση, εἶναι πασίδηλο καὶ ἀδιαφιλονίκητο ὅτι ὅλοι ὅσοι ὑποστήριξαν δημόσια τὴν «ἀπόλυτη ἀσφάλεια» τῶν ἐμβολίων κατὰ τοῦ SARS-CoV-2 εἶναι ἤδη ἐκτεθειμένοι, ὑπάρχει πρόβλημα μὲ τὴν ἀξιοπιστία καὶ τὴν ἐπιστημονικὴ ἀκρίβεια τοῦ λόγου τους.

Βλέπετε, περιπτώσεις σοβαρῶν παθολογιῶν καὶ θανάτων ποὺ ἀκολούθησαν τὸν ἐμβολιασμὸ ἔχουν ἤδη δεῖ τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας στὴν Ἑλλάδα καὶ διεθνῶς. Το γιατί ὁ πρωθυπουργὸς τῆς χώρας κάνει τὴν «παραγγελιὰ» στὸν ἱεράρχη, ἐπιμένοντας στὸ ἐκτὸς πραγματικότητας καὶ κοινῆς λογικῆς ἐπιχείρημα τῶν ἀπολύτως ἀσφαλῶν ἐμβολίων, εἶναι ἐντελῶς ἀκατανόητο.

Τὸ πρόβλημα, βέβαια, στὴν οὐσία του γίνεται ἀρκετὰ ὀξύτερο μὲ τὴν ὑποψία μίας προβληματικῆς ἢ ἀναξιόπιστης πρακτικῆς στὴν καταγραφὴ τῶν ἀνεπιθύμητων ἐνεργειῶν καὶ πιθανῶν θανάτων μετὰ ἀπὸ τὸν ἐμβολιασμό. Στὸ πλαίσιο αὐτό, ἡ κριτικὴ ποὺ ἀσκεῖ μὲ τὴν ἐπιστολὴ τῆς παραίτησής του ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ Φαρμακοεπαγρύπνησης τοῦ Ἐθνικοῦ Ὀργανισμοῦ Φαρμάκων, ὁ καθηγητὴς Π. Βλαχογιαννόπουλος, εἶναι ἀνησυχητική.

Αὐτὰ ποὺ εἰσπράττω, πάντως, ἀπὸ τὴν ὅποια δημόσια συζήτηση περὶ τῆς καταγραφῆς τῶν ἀνεπιθύμητων ἐνεργειῶν τῶν ἐμβολίων μὲ τρομάζει.

Ἡ συζήτηση βρίσκεται σὲ ἀπολύτως λανθασμένη ἐπιστημονικὴ βάση. Δὲν μπορεῖ, γιὰ παράδειγμα, νὰ ἀποφαινόμαστε γιὰ τὸ ἐὰν μία θανατηφόρα παθολογία σχετίζεται ἢ δὲν σχετίζεται μὲ τὸ ἐμβόλιο ἀβασάνιστα ἢ κατὰ τὰ φαινόμενα ἢ μὲ βάση, ἔστω, τὰ μέχρι τώρα γνωστὰ καὶ δεδομένα. Η συνεχιζόμενη χορήγηση τῶν ἐμβολίων κατὰ τοῦ SARS-CoV-2 εἶναι μία πειραματικὴ κλινικὴ δοκιμή, εἶναι δηλαδὴ μία ἐρευνητικὴ διαδικασία σὲ ἐξέλιξη. Ἐρευνᾶς γιατί δὲν γνωρίζεις.

Πῶς ἀποφαίνεσαι, λοιπόν, ὅτι ἡ τάδε θανατηφόρα παθολογία δὲν σχετίζεται μὲ τὸ ἐμβόλιο; Πες μοῦ ποιὲς παθολογίες σχετίζονται μὲ τὸ ἐμβόλιο, γιὰ νὰ μοῦ πεῖς ὕστερα ποιὰ δὲν σχετίζεται!

Σὲ μία κλινικὴ δοκιμὴ τὸ πρωτόκολλο εἶναι αὐστηρὸ καὶ ἀπαράβατο. Ὅλα –ἐννοῶ, ὅλα!– τὰ προβλήματα ποὺ ἐμφανίζονται μετὰ τὴ χορήγηση τοῦ δοκιμαζόμενου σκευάσματος ἀναφέρονται καὶ καταγράφονται. Εἶναι ἀδιανόητο κάποια κλινικὴ ποὺ συμμετέχει στὴ δοκιμὴ νὰ ἀποφασίζει τί εἶναι σχετικὸ ἢ ἄσχετο μὲ τὴ χορήγηση καὶ νὰ τὸ ἀναφέρει ἢ ὄχι κατὰ τὸ δοκοῦν! Δὲν λειτουργοῦν ἔτσι τὰ πράγματα…

Ἡ ὀρθὴ πρακτικὴ ἐπιτάσσει: Ὑποχρεωτικῶς καταγράφονται τὰ πάντα. Κατά τὴ διάρκεια καὶ στὸ τέλος τῆς δοκιμῆς, ἡ στατιστικὴ ἐπεξεργασία τῶν παθολογιῶν καὶ τῶν θανάτων ποὺ καταγράφονται, δείχνει ἐὰν ὑπάρχει στατιστικῶς σημαντικὴ θετικὴ συσχέτισή τους μὲ τὴ χορήγηση τοῦ φαρμάκου. Ἔτσι, ἀποκαλύπτονται οἱ –ἔτσι κι ἀλλιώς– ἐκ τῶν προτέρων ἄγνωστες ἀντενδείξεις τοῦ φαρμάκου, καὶ διερευνᾶται ἔπειτα ὁ μηχανισμὸς τῆς πρόκλησής τους. Εάν παραβιάζεται μὲ ὁποιοδήποτε τρόπο ἡ συγκεκριμένη πρακτικὴ στὴν περίπτωση τῶν ἐμβολίων κατὰ τοῦ SARS-CoV-2, τότε ὑπάρχει σοβαρότατο ζήτημα.

Τέλος, δύο λόγια καὶ γιὰ τὸ θέμα τῶν προνομίων ἢ τῶν διευκολύνσεων γιὰ τοὺς ἐμβολιασμένους. Ὅταν ἀνάμεσα σὲ δύο μὲ τὰ ἴδια δικαιώματα δίνεις στὸν ἕναν κάτι παραπάνω γιὰ νὰ τὸν ἀνταμείψεις, αὐτὸ λέγεται προνόμιο. Ὅταν στερεῖς κι ἀπὸ τοὺς δύο δικαιώματα καὶ διατείνεσαι ὅτι θὰ τὰ ἐπιστρέψεις μόνο σὲ ὅποιον κάνει αὐτὸ ποὺ θές, αὐτὸ λέγεται ἐκβιασμός.

«Φίλοι κι ἀδέρφια» ἀπὸ τὸν Νίκο Ξυλούρη. Παραγγελιά… Τώρα!

pontosnews.gr