4 Μαΐ 2021

Πρὸς ἕναν ἁπλὸ ἄνθρωπο γιὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστης...

Ἐπιστολὴ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ἐπιμέλεια – Ἀντιγραφή: Ἠλιάδης Σάββας, Δάσκαλος
Καθόσουν στὸ τρένο καὶ σώπαινες. Δίπλα σου κάθονταν κάποιοι κύριοι καὶ συζητοῦσαν γιὰ τοὺς μεγάλους ἀνθρώπους. Ἕνας ἀπ` αὐτοὺς ἀπαριθμοῦσε ὀνόματα μεγάλων προσωπικοτήτων ποὺ ἐκτιμᾶ καὶ μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κάποιος ἄλλος εἶπε ὅτι αὐτὸς δὲν θεωρεῖ τὸν Χριστὸ μεγάλο ἄνθρωπο. Καὶ ἄρχισαν νὰ φιλονικοῦν γύρω ἀπὸ τὸν Κύριό μας, κατὰ τὴν προφητεία τοῦ Ἁγίου Συμεὼν ὅτι αὐτὸς θὰ εἶναι «εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λούκ. 2,34). Τότε ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ἀπευθύνθηκαν σ` ἐσένα καὶ ρώτησαν ἐὰν ἐσὺ θεωρεῖς τὸν Χριστὸ μεγάλη προσωπικότητα. Ἐσὺ ἀπάντησες ὄχι. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι γιὰ σύγκριση. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι μεγάλος ἄνθρωπος. Εἶναι Θεός. Ἀκούγοντας τὰ λόγια σου ὅλοι γέλασαν καὶ ἄρχισαν νὰ...χλευάζουν τὴν πεποίθησή σου περὶ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγο διαχωρισμένοι μεταξύ τους, μὲ μίας ὅλοι συμφώνησαν ἐναντίον σου καὶ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ σου, ὅπως τότε ποὺ ὁ Πιλᾶτος καὶ ὁ Ἡρῴδης συμφιλιώθηκαν, ὅταν ἤθελαν νὰ καταδικάσουν τὸν Χριστό. Κι ἔτσι, ἐσὺ ὑπὸ τὴν μάστιγα τῶν κοροϊδιῶν καὶ χλευασμῶν ταξίδευες ἕως τὸν τόπο σου.

Μακάρια ἡ ψυχή σου! Ἔτσι ὑπέμεναν τοὺς χλευασμοὺς γιὰ τὸν Χριστὸ οἱ κάλλιστοι τῶν καλλίστων, οἱ μάρτυρες καὶ οἱ ἀρεστοὶ στὸν Θεό. Τὸν Καισάριο, τὸν ἀδελφό τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τὸν θεωροῦσαν φιλόσοφο μὲ ὑπόληψη. Καὶ ὁ βασιλιὰς Ἰουλιανός, κολασμένος παραβάτης τῆς χριστιανικῆς πίστης, ἤθελε νὰ κερδίσει τὸν Καισάριο στὴ δική του πλευρὰ ἐνάντια στοὺς χριστιανούς. Τὸν κάλεσε στὸ παλάτι του καὶ ἄρχισε νὰ τὸν συμβουλεύει νὰ ἐγκαταλείψει τὸν Χριστιανισμὸ καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὴν εἰδωλολατρία. Τελικά, μετὰ ἀπὸ μακρὰ φιλονικία, ὁ Καισάριος δήλωσε στὸν βασιλιὰ ἀποφασιστικά: «Εἶμαι Χριστιανὸς καὶ παραμένω Χριστιανός’.

Πρόσφατά μου ἔλεγε ἕνας Μαυροβούνιος: «Ἤμουν στὸν στρατὸ καὶ δὲν ντρεπόμουν γιὰ τὴν πίστη μου. Ὅμως γὶ` αὐτὸ ὑπέμεινα πολλὲς πικρίες. Ἔβαλε ὁ δεκανέας τὴ δεκάδα μας στὴ σειρὰ καὶ μοῦ φώναξε: “ Ἰβᾶν, ποιὸς εἶναι ὁ Θεός σου;”. Κι ἐγὼ τοῦ ἀπάντησα ἀμέσως: “Ὁ Θεός μου εἶναι ὁ Ὕψιστος στὰ οὐράνια”. Αὐτὸς λοιπὸν μὲ χαστούκισε στὸ μάγουλο καὶ μοῦ εἶπε: “Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεός σου!”. “Όχι, δὲν εἴσαι”, τοῦ ἀπάντησα ἐγώ, “ἐσὺ εἶσαι ὁ δεκανέας μου, ἐνῷ ὁ Θεός μου εἶναι στὰ οὐράνια”. Πάλι χαστοῦκι στὸ ἄλλο μάγουλο. Ἐμένα δὲν μὲ πονᾶ τὸ χαστοῦκι ἀλλὰ ἡ καρδιά μου ἀγαλλιάζει ἀπὸ κάποια εὐχαρίστηση, ποὺ κάτι λίγα ὑποφέρω κι ἐγὼ γιὰ τὸν Δημιουργό μου».

Μακάριος εἶσαι Ἰβᾶν, λέω ἐγώ, ποὺ σὲ χλεύασαν καὶ σὲ χτύπησαν γιὰ χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ἐνῷ τώρα καὶ σ` ἐσένα καὶ στὸν Ἰβᾶν λέω: «χαίρετε καὶ ἀγαλλιάσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Μάτθ. 5,12).

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Δὲν φτάνει μόνο ἡ πίστη…» Ἐκδόσεις: «ΕΝ ΠΛΩ»

Γιὰ τὴν ἀντιγραφή:
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 4-5-2021

1 σχόλιο:

  1. Ως εισαγωγικό σημείωμα, το οποίο παρέλειψα, παραθέτω το παρακάτω σχόλιο:
    Γράφει ο Άγιος:"...Μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγο διαχωρισμένοι μεταξύ τους, μὲ μιάς ὅλοι συμφώνησαν ἐναντίον σου καὶ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ σου, ὅπως τότε ποὺ ὁ Πιλᾶτος καὶ ὁ Ἡρῴδης συμφιλιώθηκαν, ὅταν ἤθελαν νὰ καταδικάσουν τὸν Χριστό..."!
    Ίδια ακριβώς η σημερινή εικόνα, "ρήμα τυράννου επεί υπερίσχυσε"! Πού οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Βουλής των Ελλήνων; Πού η αντιπολίτευση; Πού ο διαχωρισμός της θέσεως, έστω κάποιων βουλευτών της συμπολίτευσης; "Το δεινόν βουλευτήριον των ανόμων, σκέπτεται θεομάχου ψυχής υπάρχον, ως δύσχρηστον τον δίκαιον σε αποκτείναι..."! Πού οι επιστήμονες, οι αξιωματούχοι διαφόρων υπουργείων; Πού οι ακαδημαϊκοί και μάλιστα οι "προσωπικότητες του Ανωτάτου πνευματικού Ιδρύματος της χώρας, της, Ακαδημίας Αθηνών, που κατάντησε να παίζει απλώς τον ρόλο του απονομέα μεταλλείων για αγαθές πράξεις σε συμπολίτες μας, άπαξ του έτους! Πού οι εκπρόσωποι της δικαιοσύνης, της μιάς των εξουσιών της δημοκρατίας, για τον διωγμό που υφίσταται, ασεβώς, με άνέκφραστη, απερίγραπτη ασχημοσύνη και αγνωμοσύνη η Εκκλησία, το μέσο της σωτηρίας του ανθρώπου, το ευσεβές και θείο καθίδρυμα, το οποίο μας παρέδωσε ο Χριστός με τα πάθη και την αγία του Ανάσταση, για να μας καταστήσει αδελφούς και συμβασιλείς στην αιωνιότητα!
    Πάλι γελάνε πολλοί, και επαναλαμβάνουν την πράξη του Ιούδα, κατά την υμνολογία πάλι της Μ. Εβδομάδος: "Ω, πόσο πόσο μεγάλη ήταν η τύφλωσή σου από την φυλαργυρία άσπονδε"! Η Εκκλησία, ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες, συνεχίζει να περιμένει την μετάνοια. Και η θεολογούσα υμνολογία της Μ. Εβδομάδος αποκαλύπτει την μακροθυμία και την αγάπη του Θεού, έστω και την δεκάτη ώρα, προβάλλοντας στον αντίποδα τον ληστή: "Τον ληστήν αυθημερόν, του Παραδείσου ηξίωσας Κύριε..."! Είθε η χάρις και το φως της Αναστάσεως να μας φωτίσει, ώστε να αλλάξουμε στάση, ανάλογα με το αξίωμα και την διακονία του ο καθένας, καθώς ανθρωπίνως δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοια αγωνία και τέτοιος πόθος για την εν Χριστώ ελευθερία: "Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε"! (Γαλ. 5,1)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.