Ἐμβάλλω σὲ σκέψεις

Γράφει ὁ Θεόφιλος Πουταχίδης

Προσπαθώντας νὰ παρακολουθήσω τὰ σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα τοῦ ἐμβολιασμοῦ γιὰ τὴν καταπολέμηση τῆς πανδημίας, παραμένω στὴν κυριολεξία ἄναυδος. Οἱ φοιτητές μου, διαχρονικά, ἀλλὰ καὶ ὅσοι παρακολουθοῦν τὴν ἀρθρογραφία μου, γνωρίζουν τὴν ἐπιμονή μου στὸ ὅτι ὁ ἐπιστήμονας καὶ ὁ ἐρευνητὴς πρέπει νὰ διαπνέονται ἀπὸ ταπεινὸ φρόνημα. Ἡ σύστασή μου αὐτὴ δὲν ἔχει κάποιον γενικὸ ἠθικοπλαστικὸ χαρακτήρα. Σχετίζεται κυρίως μὲ τὸ ρεαλιστικὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἐπιστήμονας ποὺ δὲν προσεγγίζει τὰ πράγματα ἔτσι, δὲν μπορεῖ νὰ σχεδιάσει σωστὰ τὴν... ἔρευνά του, οὔτε νὰ ἑρμηνεύσει ὀρθὰ καὶ μὲ ἀκρίβεια τὶς παρατηρήσεις του.

Ἡ ἀλαζονεία εἶναι πάντοτε κακὸς σύμβουλος.

Γίνομαι κι ἐγώ, ὅπως ὅλοι, αὐτόπτης καὶ αὐτήκοος μάρτυρας μίας ἀπόλυτης θέσης ποὺ μὲ σιγουριὰ ἐκστομίζεται δημόσια ἀπὸ πολλοὺς ἐπιστήμονες ποὺ καλοῦνται νὰ τοποθετηθοῦν στὸ ζήτημα τοῦ ἐμβολιασμοῦ. Ἐννοῶ αὐτοὺς ποὺ στὰ μεγάλης ἐπιρροῆς μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης τῆς χώρας ρητὰ διακηρύσσουν ὅτι: τὰ ἐμβόλια γιὰ τὸν SARS-CoV-2 «εἶναι ἀποτελεσματικὰ καὶ ἀπόλυτα ἀσφαλῆ» ἢ «εἶναι ἀποτελεσματικὰ καὶ ἑκατὸ στὰ ἑκατὸ ἀσφαλῆ».

Σὰν νὰ μὴν μᾶς ἔφταναν οἱ συγκεκριμένοι, ἔχουμε κι ἄλλους ποὺ παραδέχονται ἀδίστακτα αὐτὴν τὴ βεβαιότητα. Δημοσιογράφοι, ἱερωμένοι καὶ ἄλλοι πολλοὶ γίνονται ὑπέρμαχοί της καὶ τὴ διακηρύσσουν μὲ ἔνταση, σιγουριά, συναισθηματικὴ φόρτιση καὶ πάθος. Οἱ ἐξαιρέσεις σὲ αὐτὸν τὸν κανόνα τῆς ἀνενδοίαστης τοποθέτησης μετριοῦνται στὰ δάκτυλα τοῦ ἑνὸς χεριοῦ, καὶ ἐν πολλοῖς δὲν παρουσιάζονται ἀπὸ τὸ κυρίαρχο σύστημα τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης τῆς χώρας. Μάλιστα, ἐνῶ οἱ ἀντικειμενικὲς αὐτὲς ἐπιστημονικὲς φωνὲς ἐκφράζουν αὐτονόητα πράγματα, ἀμαυρώνονται ἀδίκως μὲ γενικολογίες περὶ «γραφικῶν» καὶ «ψεκασμένων» καὶ ταυτίζονται αὐθαίρετα μὲ τὶς τοποθετήσεις κάποιων «τερατολόγων».

Γιὰ μία ἀκόμα φορᾶ, συστήματα ἐξουσίας καὶ «τερατολόγοι» παίζουν συνεργατικὰ τὸ παιχνίδι τους, γιὰ νὰ ἀκυρώσουν μὲ προπαγανδιστικὰ ἅλματα λογικῆς τὴν εὔλογη διαφοροποίηση καὶ τὴν κριτικὴ σὲ ἀποφάσεις τῆς ἐξουσίας.

Δὲν εἶμαι εἰδικός· δὲν εἶμαι γιατρός, ἀλλά κτηνίατρος. Δὲν εἶμαι ἰολόγος, ἀνοσολόγος ἢ ἐπιδημιολόγος, ἀλλὰ παθολογονατόμος. Ἐπιπλέον, τὰ ἰογενῆ νοσήματα καὶ τὰ ἐμβόλια δὲν ἀνήκουν στὰ κύρια ἐρευνητικά μου ἐνδιαφέροντα. Ἡ κτηνιατρικὴ ἐμπειρία, ὡστόσο, ἀπὸ ἀρκετὰ -ἐδῶ καὶ δεκαετίες γνωστὰ- σημαντικὰ νοσήματα τῶν ζώων ποὺ προκαλοῦνται ἀπὸ διάφορους κορονοϊούς, δείχνει ὅτι τὸ ζήτημα τῶν ἐμβολίων στὴν περίπτωση τῶν συγκεκριμένων ἰῶν δὲν εἶναι καθόλου ἁπλὴ ὑπόθεση.1 Στό πλαίσιο τῶν σύγχρονων ἀντιλήψεων τῆς Συγκριτικῆς Ἰατρικῆς καὶ τῆς Ἑνιαίας Ὑγείας, τὰ δεδομένα αὐτὰ πρέπει τουλάχιστον νὰ λαμβάνονται ὑπόψιν. Ἄλλωστε, ἡ ἀνακάλυψη τοῦ ἐμβολιασμοῦ βασίζεται στὶς μελέτες τοῦ Edward Jenner (1749-1823) στὴν εὐλογιὰ τῶν βοοειδῶν καὶ τοῦ χοίρου.

Ὅταν ἀκούω, λοιπόν, νὰ λέγεται αὐτὸ τὸ «ἀπόλυτα» καὶ τὸ «ἑκατὸ στὰ ἑκατὸ» τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ λέω ἀνθρωπίνως εἶναι «μακάρι, ἀπὸ τὸ στόμα σας καὶ στοῦ Θεοῦ τ’ αὐτί!». Ποιὸς νοήμων ἄνθρωπος δὲν τὸ εὔχεται καὶ ποιὸς δὲν προσεύχεται γι’ αὐτό; Ὡς ἐπιστήμονας, ὅμως, προσωπικὰ δὲν θὰ ἐκφραζόμουν ποτὲ μὲ τέτοια ἀπόλυτη βεβαιότητα πάνω σὲ αὐτὸ τὸ ζήτημα. Ἀντίθετα, ἡ τοποθέτησή μου θὰ ἦταν γιὰ παράδειγμα ἡ ἑξῆς: «σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα ποὺ ἔχουν δημοσιευτεῖ, τὸ ἐμβόλιο τάδε δὲν ἔδειξε σοβαρὲς παρενέργειες στὸ χρόνο γιὰ τὸν ὁποῖο ἔχει ἐλεγχθεῖ ποὺ εἶναι τάδε μῆνες». Αὐτὴν τὴ στιγμὴ ἀναφερόμαστε σὲ χρόνο ἐλέγχου - παρακολούθησης τῶν ἐμβολιασθέντων ποὺ μετριέται σὲ μέρες ἢ λίγους μῆνες, ὄχι σὲ χρόνο ἢ χρόνια. Αὐτὸ εἶναι μία ἀναντίρρητη πραγματικότητα – δὲν εἶναι ἄποψη ἢ ἀντικείμενο συζήτησης.

Ἑπομένως, σήμερα ποὺ μιλᾶμε, ἡ μόνη ἀποδεκτὴ ἐπιστημονικὰ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα «ποιὲς μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ σὲ τί ποσοστὸ ἐνδέχεται νὰ ἐμφανιστοῦν πιθανὲς μακροχρόνιες ἀντενδείξεις τοῦ ἐμβολίου κατὰ τοῦ SARS-CoV-2 τῆς τάδε ἑταιρείας;» εἶναι: «δὲν γνωρίζω!». Οἱ μακροχρόνιες ἀντενδείξεις ὄχι μόνο τῶν ἐμβολίων, ἀλλὰ σχεδὸν κάθε ἐγκεκριμένης φαρμακευτικῆς ἀγωγῆς, εἶναι συνήθως σπάνιες, ἀλλὰ εἶναι μία πραγματικότητα.

Τὸ βασικὸ ἐρώτημα πάντοτε εἶναι σὲ τί ποσοστὸ ἐμφανίζονται, ὥστε νὰ συνεκτιμηθεῖ σὲ κάθε περίπτωση τὸ ὄφελος σὲ σχέση μὲ τὰ ποσοστὰ καὶ τὸ εἶδος τῶν ἀνεπιθύμητων ἐπιδράσεων ποὺ προκαλοῦνται.

Στὴν ἔρευνα, μέχρι νὰ παγιωθοῦν μετὰ ἀπὸ πολύχρονη ἐρευνητικὴ δραστηριότητα κάποια ψήγματα νέας γνώσης, ὑπάρχουν συνεχεῖς ἀναθεωρήσεις θέσεων καὶ ἀπόψεων ποὺ θεωροῦνταν «δεδομένες». Πάντοτε ὑπάρχουν ἀμέτρητες ἄγνωστες παράμετροι ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπηρεάζουν τὰ ἀποτελέσματα μίας ἔρευνας. Ὅταν αὐτὲς ἀνακαλύπτονται ἐκ τῶν ὑστέρων, ὑπάρχουν ἀνατροπές, ἐκπλήξεις, καὶ τὰ δεδομένα ἀλλάζουν.

Ὁ ἐμβολιασμὸς ἐναντίον τοῦ SARS-CoV-2 ἀποτελεῖ οὐσιαστικά, ἀναγκαστικὰ καὶ ἐκ τῶν πραγμάτων, μία ἐν ἐξελίξει παγκόσμια κλινικὴ δοκιμὴ ἐρευνητικοῦ, δηλαδὴ πειραματικοῦ χαρακτήρα. Ὁ καθένας δικαιοῦται μὲ βάση τὸ σύνολο τῶν παραμέτρων τῆς δικῆς του περίπτωσης καὶ τὶς συμβουλὲς ποὺ θὰ πάρει ἀπὸ τοὺς γιατροὺς ποὺ ἐμπιστεύεται, νὰ ἀποφασίσει χωρὶς ἄμεσους ἢ ἔμμεσους ἐξαναγκασμοὺς τὸ ἂν θὰ ἐμβολιαστεῖ ἄμεσα, ἀργότερα ἢ ποτέ. Ἡ ἀπόφαση καὶ ἡ εὐθύνη τῆς συμμετοχῆς σὲ κλινικὴ δοκιμὴ δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ἐλεύθερη καὶ ἀτομική.

Οἱ πάπες καὶ οἱ πάπισσες τῆς ἐπιστήμης καὶ οἱ ὑπόλοιποι ποὺ μιλοῦν στὰ κανάλια μὲ ὅρους ἀπόλυτης βεβαιότητας προφητεύοντας ἀπόλυτους ἀριθμοὺς ἀποτελεσματικότητας καὶ ἀσφάλειας τῶν συγκριμένων ἐμβολίων, εἶναι προδήλως ἐκτὸς τῶν ὁρίων σοβαρότητας τοῦ ἐπιστημονικοῦ λόγου. Ἂς συμβουλευτοῦν, τουλάχιστον, τὴν ἰστοσελίδα τοῦ ΕΟΔΥ μὲ τίτλο «Ἐρωτήσεις καὶ ἀπαντήσεις σχετικὰ μὲ τὸν ἐμβολιασμὸ γιὰ τὸν κορονοϊὸ SARS-CoV-2», ὅπου οἱ ἀνάλογες γραπτὲς διατυπώσεις εἶναι πολὺ πιὸ προσεκτικὲς καὶ ὑπεύθυνες…

____

1. I.R. Tizard, «Vaccination against coronaviruses in domestic animals», Vaccine, 2020 Jul 14:38(33):5123-5130.

pontos