Περὶ κλήσεως Θεοῦ - Ἀντιόχου τοῦ Πανδέκτου (Λόγος 126ος)

Ἐπιμέλεια - Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνική: Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος

Σήμερα, Κυριακὴ τῶν Προπατόρων, διαβάζεται ἡ παραβολὴ τοῦ Δείπνου, ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶ Εὐαγγέλιο (Λουκ. ,14, 16-24). Ὁ Θεὸς ἀπευθύνει τὸ προσκλητήριό του σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀνθρώπους, δίχως διακρίσεις. Ἀλλὰ δὲν ἀρκεῖ ἡ κλήση του, καθὼς πρέπει νὰ γίνει δεκτή. Γιὰ τὴν ἀνταπόκριση εὐθύνεται ὁ καθένας προσωπικά. Ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νὰ δεχτεῖ ἢ νὰ ἀπορρίψει τὴν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ. Ἡ παραβολὴ αὐτὴ μοιάζει πολὺ μὲ τὴν παραβολὴ τῶν βασιλικῶν γάμων (Ματθ. 22, 1-14), ἀλλὰ δὲν εἶναι ἡ ἴδια. Ἐκείνη ἔχει ἠθικὸ χαρακτῆρα καὶ μᾶς διδάσκει ὅτι γιὰ νὰ...παρουσιαστοῦμε στὸν Θεὸ ποὺ μᾶς κάλεσε, πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι. Τὸ ἴδιο ἐπίσης, στὴν παραβολὴ τῶν δέκα Παρθένων (Ματθ. 25, 1-13) ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σὲ ἐγρήγορση, σὲ πνευματικὴ καλλιέργεια, νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, γιὰ νὰ ὑποδεχτοῦμε τὸν Χριστό, ποὺ δὲν γνωρίζουμε πότε θὰ ἔρθει νὰ μᾶς συναντήσει, ἔχοντας τὶς λαμπάδες τῶν ἀρετῶν μας, τὶς ὁποῖες ὀφείλουμε νὰ καλλιεργήσουμε. Χωρὶς κόπο κανεὶς δὲν εἰσέρχεται στὴν Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ. 

Ὁ ἑκατοστὸς εἰκοστὸς ἕκτος Λόγος τοῦ Ἀντιόχου τοῦ Πανδέκτου, ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρος, ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΠΑΝΔΕΚΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ», τὸ ὁποῖο ἐξέδωσε ὁ ἅγιος Νεκτάριος, μᾶς προτρέπει νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν προσκόλληση στὰ γήινα καὶ πρόσκαιρα καὶ νὰ μὴν ἀδιαφορήσουμε στὴν κλήση τοῦ Θεοῦ πρὸς τὴν Οὐράνια Βασιλεία καὶ τὴν ἀπόλαυση τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. 

«Καθὼς ὁ Κύριος καὶ Θεός μας μᾶς καλεῖ καὶ μὲ τὸν Νόμο του καὶ μὲ τοὺς Προφῆτες ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς Ἀποστόλους καὶ Εὐαγγελιστές, καὶ ὄχι μόνο μᾶς καλεῖ, ἀλλὰ καὶ μᾶς παρακαλεῖ νὰ πᾶμε κοντά του, δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ περιφρονήσουμε τὴν ἐντολή Του μὲ τὴν πνευματικὴ ὀκνηρία καὶ νωθρότητα καὶ νὰ ἀμελήσουμε γιὰ τὴν σωτηρία μας. Διότι ἔτσι, μὲ τὴν βραδύτητά μας θὰ ἀποκλειστοῦμε ἀπὸ τὸν γάμο καὶ θὰ στερηθοῦμε τὸν ποθούμενο Νυμφίο. Καὶ ἀφοῦ θὰ χτυπήσουμε πολλὲς φορὲς τὴν θύρα, θὰ μείνουμε ἔξω ἄπρακτοι, κλαίγοντας χωρὶς καμιὰ ὠφέλεια. Ἀλλὰ ἂς προτιμήσουμε, ἀδελφοί, νὰ κινηθοῦμε βιαστικά, γιὰ νὰ κερδίσουμε τὴν ἀκρόπολη, μᾶλλον δὲ τὴν ἑτοιμασμένη γιὰ μᾶς μητρόπολη, δηλαδή, τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μητέρα ὅλων μας καὶ ἡ πατρίδα ὅλων αὐτῶν ποὺ ζοῦν αἰώνια. Σ` αὐτὴν καταλάμπει τὸ φῶς τῆς ζωῆς, ὁ ἄσβηστος λαμπτῆρας, ὁ ὀφθαλμὸς ποὺ ποτὲ δὲν κλείνει, ὁ χορηγὸς τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, ὁ Χριστός. 

Ἂν λοιπόν, ἀγαπητοί, πλησιάσουμε μὲ φόβο καὶ πόθο καὶ εἰλικρινή διάθεση κοντὰ στὸν Πανάγαθό μας Δεσπότη, ἐκεῖ θὰ δοῦμε ὅλη τὴν φύση τῶν Ἀγγέλων, τῶν Ἀρχαγγέλων, τῶν Δυνάμεων καὶ τῶν Ἐξουσιῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγαθά, τὰ ὁποία ἑτοίμασε καὶ φύλαξε ὁ Κύριος ἀπὸ αἰώνων γιὰ τοὺς δικούς του πιστούς. Ὅσοι λοιπὸν ἔγιναν ἐραστὲς τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἀπὸ αὐτὴν θὰ θηλάσουν καὶ θὰ ἀπολαύσουν τοὺς παρακλητικοὺς μαστούς της καὶ θὰ ποτιστοῦν ἀπὸ τὸν χείμαρρο τῶν αἰωνίων ἀπολαύσεων. 

Ἂς προσκολληθοῦμε σ` αὐτόν, ὁ ὁποῖος εἶπε: «πλησιάστε κοντά μου καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς πλησιάσω». Ἂς πλησιάσουμε στὸν νομοθέτη, ὁ ὁποῖος λέει: «Ἐὰν ἀκούσετε μὲ προσοχὴ τοὺς λόγους μου καὶ κάνετε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι καὶ φυλάξετε τὴν διαθήκη μου, θὰ εἶστε γιὰ μένα ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς μεταξὺ ὅλων τῶν ἄλλων ἐθνῶν. Θὰ εἶστε γιὰ μένα βασίλειο ἱερέων, ἔθνος ἅγιο καὶ θὰ ἁγιαστεῖτε καὶ θὰ γίνεται ἅγιοι, καθὼς καὶ ἐγὼ ὁ Κύριος καὶ Θεὸς σᾶς εἶμαι ἅγιος». Καὶ` «Ἐσένα διάλεξα καὶ ξεχώρισα γιὰ δικό μου λαὸ ἐκλεκτό, μεταξὺ ὅλων τῶν ἐθνῶν». Ἡ δὲ Σοφία Σειρὰχ λέει: «Ἐλᾶτε κοντά μου ὅσοι ἐπιθυμεῖτε νὰ μὲ ἀποκτήσετε καὶ θὰ χορτάσατε ἀπὸ τοὺς καρπούς μου». «Καὶ μόνη ἡ σκέψη καὶ ἀνάμνησή σας γιὰ μένα εἶναι πιὸ γλυκιὰ κι ἀπὸ τὸ μέλι. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μὲ τρῶνε, θὰ ἔχουν ἀκόμη ὄρεξη καὶ πεῖνα γιὰ μένα καὶ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι θὰ μὲ πίνουν θὰ διψοῦν πάλι γιὰ μένα. Ὅποιος μὲ προσέχει καὶ ὑπακούει στοὺς λόγους μου, δὲν θὰ ντροπιαστεῖ ποτέ». Καὶ πάλι` «Ἐλᾶτε νὰ φᾶτε ἀπὸ τοὺς ἄρτους μου καὶ νὰ πιεῖτε ἀπὸ τὸ κρασί, τὸ ὁποῖο ἐγὼ σᾶς ἔχω κεράσει. Ἀφῆστε τὴν ἀνοησία καὶ τὴν ἀπερισκεψία, στὴν ὁποία σᾶς προσκαλεῖ ἡ ἁμαρτία, καὶ ἐλᾶτε μαζί μου, γιὰ νὰ βασιλεύσετε μὲ μένα αἰωνίως. Ζητῆστε καὶ ἐπιδιῶξτε τὴν φρόνηση, ποὺ ἐγὼ παρέχω, καὶ ἀγωνιστεῖτε, γιὰ νὰ πετύχετε νὰ γίνετε συνετοὶ ἐν γνώσει». Ἀλλὰ καὶ ὁ Δαβὶδ λέει` «Ἐλᾶτε, λοιπόν, πρὸς αὐτὸν ὅλοι οἱ θλιμμένοι, γιὰ νὰ πάρετε τὸ φῶς τῆς χαρᾶς· καὶ ἂς εἶστε βέβαιοι, ὅτι τὰ θλιμμένα πρόσωπά σας δὲν θὰ ντροπιαστοῦν, διότι δὲν θὰ διαψευστοῦν οἱ ἐλπίδες σας». Ἐπίσης ὁ ἀπόστολος Παύλος` «Ἄν, λοιπόν, ἀναστηθήκατε μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, ζητᾶτε καὶ ἐπιδιώκετε τὰ ἄνω, αὐτὰ ποὺ βρίσκονται στοὺς οὐρανούς, ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχει ὁ Χριστός, καθήμενος ἐπὶ θρόνου στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ». Καὶ συνεχίζει: «ἄρα, δὲν εἶστε πλέον ξένοι, ὅπως προηγουμένως, καὶ προσωρινοὶ πολῖτες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ εἶστε συμπολῖτες ὅλων τῶν ἁγίων, καὶ οἰκιακοί του Θεοῦ. Λοιπὸν ἂς προσευχόμαστε μὲ θάρρος καὶ ἀκλόνητη πεποίθηση στὸν θρόνο τῆς χάριτος, γιὰ νὰ λάβουμε ἔλεος καὶ συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ γιὰ νὰ βροῦμε τὴν θεία χάρη, ποὺ θὰ μᾶς βοηθάει ἀποτελεσματικὰ εἰς κάθε περίσταση πειρασμῶν καὶ κινδύνων». Ὁ δὲ φιλάνθρωπος Σωτῆρας καὶ Κύριός μας, μᾶς προσκαλεῖ λέγοντας: «Ἐλᾶτε κοντά μου ὅλοι ὅσοι μοχθεῖτε καὶ κοπιάζετε καὶ εἶστε φορτωμένοι ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν θλίψεων καὶ τῶν πλανῶν καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ἀναπαύσω καὶ θὰ σᾶς ξεκουράσω. Σηκῶστε ἐπάνω σας τὸν ζυγὸ τῆς ὑπακοῆς σὲ μένα καὶ μάθετε ἀπὸ ἐμένα τὸν ἴδιον ὅτι εἶμαι πρᾶος καὶ ταπεινὸς στὴν καρδιὰ καὶ θὰ βρεῖτε τότε ἀνάπαυση καὶ εἰρήνη στὶς ψυχές σας. Μὴ διστάσετε· διότι ὁ ζυγός μου εἶναι καλὸς καὶ χρήσιμος καὶ τὸ φορτίο τῶν ὑποχρεώσεων καὶ τῶν καθηκόντων, ποὺ ἐπιβάλλω ἐγώ, εἶναι ἐλαφρύ». Καὶ τὸ: «Ἀκολουθῆστε μὲ καὶ θὰ σᾶς καταστήσω ψαράδες καὶ θὰ ψαρεύετε ἀνθρώπους». Αὐτῶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν». 

Ἐπιμέλεια – Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνική:

Σάββας Ἠλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 13-12-2020