Ὁ ἱερεύς **· Τὰ
Σὰ ἐκ τῶν
Σῶν, Σοὶ προσφέρομεν …
Ὁ χορός· Σὲ ὑμνοῦμεν, Σὲ
εὐλογοῦμεν, Σοὶ εὐχαριστοῦμεν, Κύριε, καὶ δεόμεθά Σου, ὁ Θεὸς ἡμῶν.
** Μετὰ τὴν ἐκφώνησιν ταύτην, σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαῖαν καὶ ζῶσαν παράδοσιν μόνον τὸ Σὲ ὑμνοῦμεν ὑπὸ τοῦ Ἱεροψάλτου ἀκούγεται ἐν κατανύξει στὴν ἐκκλησία. Τὰ τρία Ἀμήν εἰς τὴν μυστικὴν στιγμὴν τῆς εὐλογήσεως τοῦ Ἁγίου Ἄρτου καὶ τοῦ Ἁγίου Ποτηρίου (ποὺ παραδοσιακὰ γίνεται μυστικῶς κατὰ τὴν διάρκεια ποὺ ψάλλει ὁ ἱεροψάλτης τὸ «Σὲ ὑμνοῦμεν»), δὲν ἀνήκουν στὸν κόσμο ἢ στοὺς ἱεροψάλτες διότι δὲν ἔχουν Ἱερωσύνη, ἀλλὰ ἀνήκουν μόνον σὲ ὅσους ἔχουν Ἱερωσύνη ([ΙΕΡ, σ. 126]), καὶ κανονικὰ λέγονται «μυστικῶς» (ἤτοι οὐχὶ εἰς ἐπήκοον τοῦ λαοῦ) ὑπὸ τοῦ...
διακόνου, ἐλλείψει δέ αὐτοῦ μόνον ὑπὸ τοῦ ἱερέως.Δυστυχῶς τὴν σήμερον, ὅτι ἔβλεπα στὴν ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς πρὸ 20ετίας, τὰ
βλέπω τώρα στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀπὸ «παραδοσιακοὺς»
μάλιστα ἱερεῖς (καὶ στὴν Ἀθήνα, καὶ στὴν Πάτρα, καὶ πιστεύω καὶ ἀλλοῦ). Μόνο τὰ φιλιὰ τοῦ λαοῦ (ἄνδρες μὲ γυναῖκες) δὲν ἔχω δεῖ ἀκόμη
στὸ «Ἀγαπήσωμεν».
Μερικοὶ θεωροῦν ὅτι μὲ τέτοια
τεχνάσματα, ποὺ εἶναι ἀντίθετα τῆς παράδοσής μας, θὰ φέρουν τὸν κόσμο στὴν ἐκκλησία.
Αὐτὲς οἱ «λειτουργικὲς ἀναγεννήσεις», ὑπῆρχαν ἀπὸ τὸ πρῶτον ἥμιση τοῦ 20ου αἰώνος,
ὑπὸ τὴν ἀνοχὴ τῆς Ἐκκλησίας1, κυρίως στὶς διάφορες χριστιανικὲς ὀργανώσεις/ ἀδελφότητες.
Στὸν 21ο αἰώνα ὅμως βρῆκαν πιὸ πρόσφορο ἔδαφος.
Ὁ κόσμος θὰ ἔρθει στὴν ἐκκλησία, ὄχι ἀλλάζοντας τὴν λατρεία μας, ἀλλὰ ἀπὸ
τὴν ἁγία βιωτὴ πρῶτον τῶν Κληρικῶν καὶ ἔπειτα ἡμῶν τῶν λαϊκῶν Χριστιανῶν, «ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ
καλὰ ἔργα καὶ
δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν
τοῖς Οὐρανοῖς».
Διαβάστε ὁλόκληρο τό ἄρθρο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου