Οἱ Τοῦρκοι πρὶν ἀπὸ 80 χρόνια: Ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς εἶναι ὁ καλύτερος τοῦ κόσμου

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος -Κιλκὶς

Νυχθημερὸν παρελαύνουν στὶς ὀθόνες μας πρωτοσέλιδα τουρκικῶν ἐφημερίδων. Ὅλες, σχεδόν, υἱοθετοῦν, προβάλλουν καὶ χρησιμοποιοῦν τὰ ἐπιχειρήματα καὶ τὸ λεξιλόγιο -δίκην κερκίδας φανατικῶν -τοῦ Ερντογάν καὶ ὅλων τῶν παλαβῶν ποὺ τὸν δορυφοροῦν. Ἀπειλές, πολεμικὲς ἰαχές, εἰρωνεῖες, κραυγές, βελάσματα, γαβγίσματα, ὑλακές, μυκηθμοί, ρεκάσματα, γρυλλισμοί, κοασμοί, ογκανίσματα καὶ λοιπὰ ηχομιμητικά λεξίδια, μὲ τὰ ὁποῖα ἐμπλούτισε τὴν γλῶσσα μας, τὸ ζωικὸ βασίλειο.

Νὰ μιλήσεις γιὰ ἐλευθερία τοῦ τύπου ἢ ἀνεξάρτητη καὶ ἀντικειμενικὴ δημοσιογραφία στὴν Τουρκία τοῦ Ερντογάν καὶ τοῦ κρετίνου Μπαχτσελί; Ἀστεῖα πράγματα. Δεκάδες Τοῦρκοι ἐκδότες καὶ δημοσιογράφοι σαπίζουν στὶς φυλακές, γιατί ἔγραψαν...
ἀλήθειες γιὰ τὸ καθεστὼς τρομοκρατίας τοῦ Ερντογάν. Ὁπότε, "παίρνουν ὅλοι γραμμὴ καὶ μπαίνουν στὴν γραμμὴ" καὶ ὄχι στὴν φυλακή.

Στὴν πατρίδα μας οἱ δημοσιογράφοι δὲν ἀπειλοῦνται μὲν μὲ φυλακή, ἀλλὰ ὑποτάσσονται στὰ πάθη τους καὶ δὴ τῆς φιλαργυρίας. Ὑποκύπτουν στὰ "δοσίματα" τῶν κυβερνώντων καὶ μετατρέπονται σὲ υμνολόγους καὶ ζητωκραυγαστές τους. (Ὑπάρχουν ἀκόμη ἀτρόμητοι δημοσιογράφοι). Ἰσχύει ὁ χρησμὸς ποὺ ἔλαβε ὁ βασιλιᾶς τῆς Μακεδονίας Φίλιππος ὁ Β', ὅταν ρώτησε πῶς θὰ ὑποτάξει τὶς πόλεις - κράτη: "Ἀργυραῖς λόγχαις μάχου καὶ πάντων κρατήσεις". Νὰ μάχεσαι μὲ ἀργυρὲς λόγχες, δηλαδὴ χρῆμα, καὶ θὰ νικήσεις. Τὸ ἔπραξε καὶ πάντες ὑποδουλώθηκαν, πλὴν Λακεδαιμονίων, ποὺ ἡ αφιλαργυρία ἦταν θεμελιώδης ἀρετὴ τῆς παιδείας τους. (Ὁ Βάρναλης ἔγραψε κάτι ὡραῖο.

Πέτα τὴν ἀνθρωπιά σου

Κι ἀπὸ τὸν ἀφέντη πιάσου

Καὶ ἅμα σὲ φτύσει αὐτὸς

Νὰ κάθεσαι σκυφτὸς

Καὶ θά 'χεις τὰ μεγαλεῖα

Στὴν σάπια πολιτεία.

Στὴν θέση τῆς λέξεως "ἀνθρωπιὰ" μπορεῖ νὰ μπεῖ ἡ "λευτεριά").

Ἔχω ἕνα παλιὸ βιβλίο μὲ τίτλο "Ἡ Ἑλλὰς ἔδωσε τὴν νίκην", τοῦ 1945. Συγγραφέας τοῦ ὁ Ἀχιλλέας Κύρου. Στὸ βιβλίο ἀντιγράφει "ὅσα οἱ ξένοι εἶπαν καὶ κατέγραψαν διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ διὰ τὸν ἀγῶνα της, ἀπὸ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 μέχρι τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1944". Ἐνδιαφέρον παρουσιάζουν το τί ἔγραφαν οἱ τουρκικὲς ἐφημερίδες. Ὁ Κύρου ὑποστηρίζει ὅτι ἕνας λόγος ποὺ ἡ συνήθης ὕαινα τῆς ἱστορίας δὲν εἰσῆλθε στὸν πόλεμο στὸ πλευρὸ τοῦ Ἄξονα, ἦταν οἱ ἑλληνικὲς νῖκες στὴν Βόρειο Ἤπειρο. "Εἰς τὰς ἐπιτυχίας αὐτὰς συνετέλεσεν ἡ Τουρκία, προστατεύσασα τὰ ἑλληνικὰ μετόπισθεν", ὅπως γράφει ὁ ἐν Ἀγκύρᾳ ἀνταποκριτής τῶν "Τάϊμς", τὸν Νοέμβριο τοῦ 1940. (σελ. 96). Πάντα κουτοπόνηρη καὶ παραπλανητικὴ ἡ πολιτική της.

Τὴν 29η Ὀκτωβρίου διαβάζουμε στὶς τουρκικὲς ἐφημερίδες: "Ζήτω ἡ Ἑλλάς: Εἴμεθα ὑπερήφανοι διότι συδεόμεθα διὰ συμμαχίας μὲ τοιοῦτον ἔθνος"., ἐφ "Ικδάμ". " Ἡ Ἑλλὰς θὰ ἐξέλθη ἀπὸ τὴν περιπέτειαν αὐτὴν μέγα καὶ ἔνδοξον ἔθνος", ἐφ. "Γενή Σαμπάχ". Ἡ "Βακήτ" χαρακτήριζε τὴν στάσιν τῆς Ἑλλάδας ὡς "ἀλησμόνητον δι' ὅλον τὸν κόσμον παράδειγμα γενναιότητος".

"Ὅταν πλέον ἡ ἑλληνικὴ νίκη ἐξεδηλώθη πλήρως, ὅλαι αἱ τουρκικαὶ ἐφημερίδες, ἀφιέρωναν εἰς αὐτὴν ἐνθουσιώδη ἄρθρα. Ὁ Τοῦρκος στρατηγὸς Ερκιλέτ ἔγραφε τὴν 10η Δεκεμρίου εἰς τὴν "Σὰν Πόστα": "Ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς ἀπέσπασε τὸν θαυμασμὸν ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου. Τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος δικαίως ὑπερηφανεύεται δι' αὐτόν. Ἡ ἀπήχησις τῆς ἑλληνικῆς νίκης υπηρξεν εὐρεῖα καὶ τὰ απότελέσματά της ἀκόμη εὐρύτερα. Ἤδη οἱ Ἄγγλοι ἐπιτίθενται εἰς τὴν Αἴγυπτον ἐναντίον τῶν στατευμάτων τοῦ Γκρατσιάνι". Εἰς τὴν "Αξάμ" διαβάζουμε:" Οἱ Ἕλληνες ἐπολέμησαν θαυμάσια καὶ ἐπέδειξαν ὑπέροχον στρατηγικὴν τέχνην. Ἡ ἄφθαστος ἱκανότης τοῦ ἑλληνικοῦ ἐπιτελείου ἐξασφαλίζουν τὰς σημερινὰς νίκας...". Ὅσο ὁ ἀνθὸς τῆς πατρίδας μᾶς κατασκοτώνεται στὸ πεδίο τῆς τιμῆς, ὑπερασπιζόμενος τὴν τιμὴ τῆς ἀνθρωπότητας, οἱ Τοῦρκοι ἐπιδίδονταν σὲ ἀτέρμονες συζητήσεις καὶ παζάρια μὲ τοὺς ἀντιπάλους, προσδοκῶντας τὰ μεγαλύτερα ἀνταλλάγματα. Ἀναξιόπιστοι, ἄτιμοι καὶ τυχοδιῶκτες πάντοτε. Τὴν 7η Μαρτίου τοῦ 1941, ὅταν διαφαίνεται ἡ γερμανικὴ ἐπίθεση στὴν Ἑλλάδα, συζητᾶ μὲ τοὺς Ἄγγλους, ἀλλὰ δέχεται καὶ διαβεβαιώσεις ἀπὸ τὴ Γερμανία. Σὲ μήνυμα τοῦ Χίτλερ στὸν Ινονού, ὁ ραδιοφωνικὸς σταθμὸς τοῦ Λονδίνου, ἀνέφερε "ὅτι ἡ Τουρκία θὰ ἐπωφεληθῆ ἠθικῶς καὶ ἐδαφικῶς ἀπὸ τὴν οὐδετερότητάς της". (Σελ. 173). Ἡ ἀπόφαση τῆς Ἑλλάδας νὰ ἀντισταθεῖ στοὺς Γερμανοὺς προκαλεῖ τὸν θαυμασμὸ ὅλου τοῦ κόσμου. Εἶναι χαρακτηριστικὸ αὐτὸ ποὺ γράφει ἡ "Herald-Tribune", τῆς Νέας Ὑόρκης, μὲ σαφεῖς ὑπαινιγμοὺς κατὰ τῆς Τουρκίας: "...Ὑπάρχει ἀκόμη μιὰ εὐρωπαϊκὴ πρωτεύουσα, ὅπου ὁ ἐκφοβισμὸς δὲν κατόρθωσε νὰ διεισδύση. Ὑπάρχει ἕνας Λαὸς μὲ ψυχὴ ἱκανὴ νὰ ἀντιμετωπίση τὰ γεγονότα. Οἱ ἄλλοι λαοὶ διστάζουν, ἐξαπολύουν διφορούμενας δηλώσεις, προσπαθοῦν νὰ διατηρήσουν τὴν θέσιν των, νὰ εὕρουν ἕνα τρόπον σωτηρίας. Ἀλλὰ οἱ Ἕλληνες, ὅπως καὶ οἱ ἀρχαῖοι προγονοί τους, ἀψηφοῦν τὰς ἀπειλὰς καὶ ὑψώνουν τὸ φῶς τῆς ἀνδρείας των ἀπέναντι ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου". (σελ. 187). Τὸ ἴδιο δὲν γίνεται καὶ σήμερα; Ὁ λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος παρακολουθεῖ ἀδιαμαρτύρητα τὴν χιτλερικὴ συμπεριφορὰ τῆς Τουρκίας, πρῶτα μὲ τοὺς λαθροεισβολείς καὶ τώρα μὲ τὴν παραβίαση ὅλων τῶν κανόνων τοῦ διεθνοῦς δικαίου καὶ "ἐξαπολύουν διφορούμενας" δηλώσεις ἢ κρύβονται "κάτω ἀπὸ τὴν φούστα τῆς Μέρκελ". Μετὰ τὴν θρυλικὴ μάχη τῶν Ὀχυρῶν, νέα κύματα θαυμασμοῦ γεμίζουν τὸν παγκόσμιο τύπο. Στὴν τουρκικὴ ¨Αξάμ", στὶς 24 Ἀπριλίου τοῦ 1941, ἀνευρίσκουμε τοῦτα τὰ ὡραῖα ποὺ ἴσως πρέπει νὰ ἀποσταλοῦν στὸν Ερντογάν. Διαβάζω καὶ ἀγαλλιῶ: "Ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς δοξάζει καὶ τιμᾶ τὸ ἔθνος του καὶ ἀπέδειξεν ὅτι εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς καλλιτέρους τοῦ κόσμου. Τὰ κατορθώματα τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν, προκαλοῦντα καὶ τῶν ἀντιπάλων ἀκόμη τὸν θαυμασμόν, ἐπισκιάζουν τὴν μυθολογίαν. Ὁ στρατὸς αὐτὸς ἔδειξε μεγαλύτερον ἡρωισμὸν καὶ ἐναντίον τοῦ δευτέρου ἀντιπάλου, ὁ ὁποῖος ἦτο ἰσχυρότερος καὶ πολυαριθμότερος τοῦ πρώτου....Αι γερμανικαὶ δυνάμεις ὁμολογοῦν ὅτι οὐδέποτε ἐπολέμησαν ἐχθρὸν τόσον πείσμονα ὅσον τοὺς Ἕλληνας. Οἱ Ἕλληνες στρατιῶται ἀπεδείχθησαν οὕτῳ ἀνώτεροι καὶ τῶν θρυλικῶν ἡρώων, προασπίσαντες σπιθαμὴν πρὸς σπιθαμὴν τὸ ἔδαφὸς των....Ο ἑλληνικὸς στρατὸς διὰ τοῦ ἀγῶνος του ἔδωσεν εἰς τὸν κόσμον τὸ μέγα παράδειγμα τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἀξιοπρεπείας, τὸ ὁποῖον θὰ παραμείνη εἰς τὴν ἱστορίαν".(σελ. 214). Αὐτὰ τὰ παχιὰ δὲν ἀπέτρεψαν βέβαια τους γενοκτόνους μᾶς Τούρκους, νὰ ἐπιβάλλουν τὸν ἑπόμενο χειμῶνα, τὸν διαβόητο φόρο περιουσίας "βαρλίκ βεργκισί", μέσῳ τοῦ ὁποίου ἀφάνισαν οἰκονομικά τους Ἕλληνες τῆς Πόλης καὶ ἐπανέφεραν τὰ "Αμελέ Ταμπουρού". (" Ὁ Τοῦρκος καὶ γεφύρι νὰ γίνει, ἀπὸ πάνω του μὴν περάσεις", λέει μιὰ σοφὴ παροιμία).

Καρά τὸν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πολλὲς χῶρες ἔδωσαν ἐξετάσεις. Ἡ Ἑλλάδα ἀρίστευσε. Ἡ Τουρκία βαθμολογήθηκε μὲ μηδέν. Τὰ μηδενικά την συνοδεύουν καὶ τὴν κυβερνοῦν. Τὸ τί συνέβη πρὶν ἀπὸ 80 τὸ ξέρουν οἱ μεμέτηδες καὶ φοβοῦνται. (Τὸν λαὸ καὶ ὄχι τοὺς ἀνίκανους πολιτικούς, ποὺ εἶναι ἱκανοὶ γιὰ κάθε προδοσία, ὅπως στὸ θέμα τῆς Μακεδονίας)

Στὸ ἐπίλογο τοῦ προαναφερόμενου βιβλίου διαβάζουμε: "Τελειώνω μὲ αὐτὰ τὰ τρία ἄρθρα σημαινουσῶν ἀγγλικῶν καὶ ἀμερικανικῶν ἐφημερίδων: "Ποτὲ ἡ Ἀγγλία δὲν θὰ λησμονήσει...Οι Ρῶσοι θὰ θυμοῦνται πάντα...Κανείς Ἀμερικανὸς δὲν θὰ ξεχάσει...". Τὸ εἴδαμε ὅλα αὐτὰ τὰ καὶ τὸ βλέπουμε πόσο θυμοῦνται τὰ μεγάλα ἔθνη, τὶς θυσίες τοῦ λαοῦ μας. Ἴσως, δὲν ξέρω, Κύριος οἵδε, ἦρθε καὶ πάλι ἡ ὥρα νὰ τοὺς ξεντροπιάσουμε...