Ἡ ἐμφάνιση τῆς Θεοτόκου

ΖΟΥΣΕ στή χώρα των Αλαμανών ἕνας ἱερέας πολὺ ἐνάρετος, ὁ Πελάγιος, πού ἔτρεφε ξεχωριστὴ εὐλάβεια στὴν Ὑπεραγίας Θεοτόκο.

Ὁ διάολος ὅμως τὸν φθόνησε καὶ τοῦ ἔσπειρε λογισμὸ ἀπιστίας γιὰ τὴ θεία Κοινωνία.

"Πῶς εἶναι! δυνατόν", σκεφτόταν, "νά γίνονται τὸ ψωμὶ Σῶμα; καὶ τὸ κρασὶ Αἷμα Χριστοῦ!" .

Άπ' τούς λογισμοὺς αὐτοὺς ἔπεφτε σὲ μεγάλη θλίψη, ἀλλὰ δὲν τολμοῦσε νά συμβουλευθεῖ κανέναν ἄνθρωπο.

Γι' αὐτὸ πρόστρεξε στὴν ἴδια τὴν Παναγία καὶ τὴν παρακάλεσε νά τὸν πληροφορήσει σχετικά.

Κάποια μέρα λοιπόν, ἐνῶ λειτουργοῦσε, ὅταν ἔφτασε στό...
«Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας ἀχράντου...», ἐξαφανίστηκε ἀπὸ τὸ δισκάριο ὁ ἅγιος Ἄρτος. 'Ερεύνησε ὁ Πελάγιος -τριγύρω, ἀλλὰ δὲν τὸν βρῆκε.

Παναγία μου! Φώναξε τρομαγμένος, γνωρίζω ὅτι γιὰ τὴν ὀλιγοπιστία καὶ τὴν ἀμφιβολία μου μὲ σιχάθηκε ὁ Χριστὸς κι ἔφυγε ἀπὸ μπροστά μου γιὰ νά μὴν κοινωνήσω, ὁ ἀνάξιος.

Ἐσὺ ὅμως παρακάλεσέ Τὸν νά μὲ συγχωρήσει!

Βλέπει τότε μπροστὰ στὴν άγία τράπεζα τὴν ὑπερένδοξη Βασίλισσα μὲ τὸ θεῖο Βρέφος στὴν ἀγκαλιὰ της νά του λέει:

Αὐτὸ τὸ Βρέφος εἶναι ὁ Ποιητὴς τῆς οἰκουμένης, ὁ γιος καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος.

Αὐτὸς πέθανε στὸ Σταυρὸ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου καὶ ἀναστήθηκε.

Αὐτὸς καὶ τώρα καθημερινὰ συγκαταβαίνει μὲ θαυμαστὸ τρόπο στὸ σχῆμα τοῦ ψωμιοῦ καὶ τοῦ κρασιοῦ, γιὰ τὴν πολλὴ ἀγάπη Του στοὺς ἀνθρώπους, καὶ προσφέρεται σ' αὐτοὺς γιὰ τὸν ἁγιασμὸ τῆς ψυχῆς τους.

Ψηλάφισέ Τὸν λοιπὸν κι ἐρεύνησε ἄφοβα, γιὰ νά διαπιστώσεις ὅτι πρόκειται γιὰ ἀληθινὴ θεωρία, ὅτι εἶναι σῶμα πραγματικὸ μὲ σάρκα καὶ Αἷμα, καθὼς τὸν γέννησα.

'Ἔτσι ἀκριβῶς γίνονται ὁ Ἄρτος καὶ ὁ οἶνος ὅταν λειτουργεῖς.

Ἐπειδὴ ὅμως ἢ ἀνθρώπινη φύση δὲν μπορεῖ νά φάει σάρκα ὠμὴ καὶ νά πιει Αἷμα, γι' αὐτὸ μὲ πάνσοφο τρόπο ὁ Παντοδύναμος προσφέρεται μὲ τὴ μορφὴ τοῦ ψωμιοῦ καὶ τοῦ κρασιοῦ, ὥστε νά μπορεῖ ὁ καθένας νά τον μεταλαμβάνει μὲ λαχτάρα καὶ πόθο. Κοινώνησε λοιπὸν κι ἐσὺ μὲ εὐλάβεια καὶ πίστη, γιατί ὁποῖος τὸν παίρνει μέσα του ἄξια, γίνεται μέτοχος τῆς θείας δόξας Του.

Μ' αὐτὰ τὰ ἢ Δέσποινα ἀπέθεσε τὸ Βρέφος στὴν άγία τράπεζα, κι ἀφοῦ τὸ προσκύνησε ταπεινά, ἔγινε ἄφαντη.

Τότε ὁ ἱερέας πῆρε μὲ φόβο καὶ χαρὰ στὰ χέρια του τὸ θεῖο Βρέφος, τὸ ἀσπάστηκε εὐλαβικὰ καὶ διαπίστωσε πως ἦταν πράγματι ἕνα ζωντανὸ βρέφος μὲ ἀληθινὴ σάρκα.

Ὕστερα το ἀκούμπησε στὴν άγία τράπεζα, ἔπεσε στὴ γῆ καὶ προσευχήθηκε μὲ δάκρυα:

"Πιστεύω, Κύριε, καὶ ὁμολογῶ πως Ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, πού γεννήθηκες ἀπὸ τὴν άειπάρθενη Μαρία.

Σ' εὐχαριστῶ γιὰ τὴ χάρη πού ἀξιώθηκα σήμερα ὁ ἀνάξιος, καὶ παρακαλῶ νά μου συγχωρέσεις τὴν παλιά μου δυσπιστία. καὶ τώρα ἀξίωσέ με νά Σὲ κοινωνήσω ὄχι σὰν βρέφος, άλλά σὰν" Ἄρτο".

Ἀφοῦ προσευχήθηκε ἔτσι μὲ πίστη, σηκώνεται, καὶ βλέπει μπροστά του τὸν ἅγιο " Ἄρτο ὅπως καὶ πρίν.

Μετάλαβε μὲ εὐφρόσυνη, καὶ συνέχισε σ ὅλη του τή ζωή νά ἱερουργεῖ τὰ θεῖα Μυστήρια μὲ περισσὴ εὐλάβεια.

panagia40ek