Ἡ εἰσαγωγὴ τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης στὰ σχολεῖα στόχος καὶ τῆς νέας κυβέρνησης

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Ἕν Πειραιεῖ τῇ 1η Ἰουνίου 2020

Ὅπως πληροφορηθήκαμε ἀπὸ τὰ ΜΜΕ, ἀνακοινώθηκε ἐπισήμως τὸ νέο πολυνομοσχέδιο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων καὶ ἀναρτήθηκε πρὸς δημόσια διαβούλευση ἀπὸ τὴν Ὑπουργὸ κ. Κεραμέως. Τὸ πολυνομοσχέδιο αὐτὸ περιλαμβάνει διάφορες ἐπὶ μέρους θεματικὲς ἑνότητες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὴ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση στὰ σχολεῖα τῆς πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης. Μάλιστα ἡ σεξουαλικὴ ἀγωγὴ θὰ ἐπεκταθεῖ καὶ στοὺς μαθητὲς τῆς προσχολικῆς ἀγωγῆς, (Νηπιαγωγεῖα)! Σύμφωνα μέ τὴν εἰδησεογραφία: «θὰ ὑπάρχει "ειδικός" τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς ποὺ θὰ ἀρχίζει νὰ ἐνημερώνει καὶ νὰ ἐκπαιδεύει, μὲ τὴ συγκατάθεση τοῦ γονέα, τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ νηπιαγωγεῖο γιὰ θέματα τῆς ἀνθρώπινης ἀνατομίας... τὰ βασικὰ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ἀναπαραγωγὴ μὲ ἀντίστοιχη ἀναπαράσταση τῆς σεξουαλικῆς πράξης, τὸ ἀνατομικὸ λεξιλόγιο τῶν ἔξω γεννητικῶν ὀργάνων...», (βλ.... ἐφ. «Στόχος», 14.5.2020 κ.α.). Ἄς σημειωθεῖ πὼς ἡ παροῦσα κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας εἶχε ἐξαγγείλει στὸ προεκλογικό της πρόγραμμα τὴν εἰσαγωγὴ στὴν ἐκπαίδευση τοῦ «μαθήματος» αὐτοῦ. Ὁ τότε πρόεδρος τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως κ. Κυριάκος Μητσοτάκης εἶχε δηλώσει σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτὸ μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: «Ἡ ἐπένδυση γιὰ τὸ μέλλον, γιὰ τὴν ἑπόμενη γενιά, εἶναι ἡ ὑποχρεωτικὴ ἔνταξη τοῦ μαθήματος τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς, τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης, στὰ σχολεῖα. Ἔτσι ὥστε νὰ μποροῦν τὰ παιδιά μας νὰ...εἶναι σωστὰ ἐνημερωμένα, νὰ μὴν εἶναι θύματα προκαταλήψεων καὶ νὰ μποροῦν καὶ αὐτὰ μὲ τὸν τρόπο τους νὰ διαχειρίζονται τὶς δικές τους σεξουαλικὲς προτιμήσεις μὲ τρόπο ποὺ δὲν θὰ τὰ κάνει νὰ αἰσθάνονται ἐνοχικά».

Γύρω ἀπό τὸ φλέγον αὐτὸ θέμα ἀσχολήθηκε τὸ Γραφεῖο μας σὲ παλαιότερη ἀνακοίνωσή μας μὲ τίτλο: «Μάθημα "σεξουαλικής ἀγωγῆς": Ὀλέθρια μύηση σὲ ἄωρο ἐρωτισμό», (6.2.2020) καὶ εἴχαμε ἐπισημάνει, ὅτι ἡ καθιέρωση ἑνὸς τέτοιου «μαθήματος» ὄχι μόνο δὲν ἔχει νὰ προσφέρει τίποτε τὸ θετικὸ στὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν μας, ἀλλὰ ἀντίθετα θὰ προσθέσει νέα ψυχικὰ τραύματα στὶς ἀθῶες παιδικὲς ψυχές. Θὰ ἀποτελέσει ἀναγκαστικὴ μύηση σὲ ἕναν ἄωρο ἐρωτισμό, καταστροφικὸ γιὰ τὰ ἴδια καὶ ὀλέθριο γιὰ τὴν κοινωνία τοῦ μέλλοντος!

Ἐπειδὴ τὸ θέμα αὐτὸ ἦρθε καὶ πάλι στὴν ἐπικαιρότητα καὶ ἐπειδὴ εἶναι ἄκρως σοβαρό, ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία σὲ πρόσφατη ἀνακοίνωσή της (βλ. ἀποφάσεις τῆς ΔΙΣ στὴν πρώτη συνεδρία τοῦ Μαΐου ἔ. ἔ.), ἐξέφρασε τὶς ἐπιφυλάξεις τῆς ὡς πρὸς τὴν ἀναγκαιότητα καὶ σκοπιμότητα αὐτοῦ τοῦ «μαθήματος». Ἡ παρέμβαση τῆς ΔΙΣ πυροδότησε πλῆθος δημοσιευμάτων ἀπὸ πολλούς, δημοσιογράφους καὶ μή, οἱ ὁποῖοι μὲ ἰδιαίτερη σφοδρότητα βρῆκαν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπιτεθοῦν καὶ πάλι ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Στὶς γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν θὰ σχολιάσουμε ἐν ὀλίγοις ἕνα ἐξ αὐτῶν, τὸ ἄρθρο τῆς δημοσιογράφου κ. Έλενας Ακρίτα, μὲ θέμα: «Τὸ σὲξ καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος», στὴν ἐφημερίδα «Τὰ Νέα» (17-5-2020), μὲ σκοπὸ ὄχι τόσο νὰ ἀνατρέψουμε τὰ γραφόμενά της, (δὲν ἀξίζει ἄλλωστε τὸν κόπο, ἀφοῦ στὸ σύντομο ἄρθρο της δὲν διατυπώνει κανένα σοβαρὸ ἐπιστημονικὸ ἐπιχείρημα ὑπὲρ τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς), ὅσο κυρίως νὰ ὑπομνήσουμε στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ βασικὲς ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς γύρω ἀπό τὸ θέμα αὐτὸ καὶ παράλληλα νὰ ὑπογραμμίσουμε τὴν ἀνάγκη γιὰ ἐπαγρύπνηση καὶ ἀγωνιστικότητα κλήρου καὶ λαοῦ.

Ἀντιπαρερχόμαστε τὸ ἔντονο σκωπτικὸ ὕφος, τὸν σαρκασμὸ καὶ τὴν εἰρωνεία, ποὺ διατρέχει τὸ κείμενο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος. Εἶναι μιὰ γνωστὴ τακτικὴ ὅλων ἐκείνων, ποὺ θέλουν νὰ πλήξουν τὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ δείξουν τὴν πλήρη περιφρόνηση καὶ ἀπέχθειά τους πρὸς Αὐτήν, λὲς καὶ πρόκειται γιὰ μιὰ νεωστὶ ἐμφανισθεῖσα σέκτα, ἡ ὁποία εὐθύνεται γιὰ κοινωνικὰ ἐγκλήματα!

Τὸ κύριο ἐπιχείρημα τῆς κ. Ἔ. Ακρίτα εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τελείως ἀναρμόδια, «δὲν τῆς πέφτει λόγος», ὅπως ἰσχυρίζεται, νὰ κρίνει, ἂν θὰ πρέπει νὰ διδαχθοῦν, ἢ ὄχι τὰ παιδιὰ τὸ ἐν λόγῳ «μάθημα». Γράφει: «Εἶναι ἀδιανόητο νὰ ἔχει ἄποψη ὁ κάθε παπᾶς γιὰ τὸ μάθημα τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης. Εἶναι ἀδιανόητο νὰ δίνει αὐτὸς ντιρεκτίβα σὲ μιὰ θρησκόληπτη ὑπουργό». Ὁ ὑπεύθυνος θεολογικὸς λόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐκφραζόμενος ἀπὸ ἔμπειρα καὶ καταξιωμένα, μὲ πλούσια θεολογικὴ καὶ παιδαγωγικὴ γνώση πρόσωπα, ὑποβιβάζεται καὶ ἐξευτελίζεται μὲ τὴ φράση «ὁ κάθε παπᾶς». Ὄχι κ. Ακρίτα! Εἶναι ἀδιανόητο νὰ ταυτίζετε τὴν Ἐκκλησία, ἢ τὴν ΔΙΣ, μὲ τὸν «κάθε παπᾶ». «Ὁ κάθε παπᾶς» φυσικὰ καὶ δὲν εἶναι ἁρμόδιος, ἐπειδὴ δὲν ἔχει τὶς ἀνάλογες θεολογικὲς προϋποθέσεις καὶ ἐπιστημονικὲς γνώσεις, γιὰ νὰ ὁμιλήσει πάνω σε,σέ τέτοιου εἴδους λεπτὰ θέματα. Εἶναι ὅμως ἁρμοδία ἡ Ἐκκλησία, ὅπως ἐπίσης καὶ πρόσωπα - μέλη της, ἐγνωσμένου ἐπιστημονικοῦ καὶ πνευματικοῦ κύρους, ποὺ μποροῦν νὰ ὁμιλήσουν ὑπεύθυνα πάνω σε θέματα χριστιανικῆς παιδαγωγικῆς καὶ κατ' ἐπέκταση στὸ θέμα τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγωγήσεως τῶν παιδιῶν.

Πέραν αὐτῶν ἀγνοεῖ προφανῶς ἡ ἀρθρογράφος τὸ γεγονός, ὅτι τὸ θέμα τῶν σεξουαλικῶν σχέσεων, φυσιολογικῶν, ἢ παρὰ φύσιν, ἐντός, ἢ ἐκτὸς τοῦ γάμου, ἀλλὰ καὶ σὲ κάθε ἡλικία, ἀπὸ τῆς νηπιακῆς καὶ παιδικῆς, μέχρι καὶ τῆς γεροντικῆς, εἶναι ἕνα θέμα μὲ τὸ ὁποῖο ἀσχολεῖται ὁ αἰώνιος καὶ θεόπνευστος λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔθεσε ὅρια καὶ τάξη καὶ κανόνες, ποὺ ἀφ' ἑνὸς ρυθμίζουν τὶς σχέσεις αὐτὲς καὶ ἀφ' ἑτέρου στιγματίζουν καὶ καταδικάζουν κάθε παρὰ φύσιν σεξουαλικὴ σχέση. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς ἐπιστολές του διασαφηνίζει καὶ ξεκαθαρίζει, τί εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τί ὄχι. Στὴν Ἅ' πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή του μάλιστα ἀφιερώνει ἕνα ὁλόκληρο κεφάλαιο, τὸ 7ο, γύρω ἀπό τὸ θέμα αὐτό. Περαιτέρω οἱ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας νομοθετοῦν καὶ ρυθμίζουν ἄλλες ἐπὶ μέρους λεπτομέρειες καὶ παραμέτρους τοῦ θέματος αὐτοῦ.

Φαίνεται νὰ ἀγνοεῖ ἀκόμη ἡ ἀρθρογράφος, ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος κλῆρος ἔχει νὰ παρουσιάσει μιὰ τεράστια καὶ ἀνυπολόγιστη προσφορὰ στὴν ὑπόθεση τῆς παιδείας τοῦ Γένους μας. Ὅταν οἱ μορφωμένοι γόνοι ἐπιφανῶν ἑλλήνων ἔφευγαν γιὰ τὴν «πολιτισμένη» Ἑσπερία, γιὰ νὰ ζήσουν τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν εὐζωία, (βλέπε Κοραής), τὴν παιδεία τοῦ ὑπόδουλου Γένους την εἶχαν ἀναλάβει οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι σήμερα λοιδοροῦνται καὶ ὑβρίζονται ὡς «θρησκόληπτοι» καὶ «σκοταδιστές». Αὐτοί, δυστυχῶς γιὰ τὴν ἀρθρογράφο καὶ τοὺς ὁμόφρονές της, σήκωσαν τὸ βάρος τῆς Ἐθνικῆς μας παιδείας καὶ προσέφεραν ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες στὴν καλλιέργεια τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας καὶ τῆς ἰδέας τῆς ἀπελευθέρωσης.

Ἀλλὰ καὶ σήμερα ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ κλήρου μας διαθέτει ὑψηλοῦ ἐπιπέδου θεολογικὴ καὶ ἐπιστημονικὴ μόρφωση καὶ Ὀρθόδοξο ἦθος. Οἱ ἔγγαμοι κληρικοί μας, κατὰ κανόνα, ἔχουν νὰ παρουσιάσουν ὑποδειγματικὲς οἰκογένειες, στὴν πλειοψηφία τοὺς πολύτεκνες, διαπαιδαγωγῶντας τὰ τέκνα τους «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου», (Εφ.5,4) καὶ δίδοντας ὀρθὲς κατευθύνσεις στὸ λεπτὸ θέμα τῶν σεξουαλικῶν σχέσεων. Καὶ ἀπὸ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως εἶναι πολὺ πιὸ κατάλληλοι ἀπὸ πολλοὺς ἀμοραλιστὲς ἐκπαιδευτικούς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὶς «προοδευτικὲς» ἰδέες τους ἐξωθοῦν τοὺς νέους σὲ πειραματισμοὺς καὶ σεξουαλικὲς «δοκιμές», μὲ τραγικὰ καὶ ὀλέθρια ἐπακόλουθα, (βλέπε φαινόμενα παιδοφιλίας, σεξουαλικῆς αποπλάνησης κ.α.)!

Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἐκεῖ τὸ ζήτημα, ἂν δηλαδὴ μποροῦν νὰ διδάξουν οἱ παπᾶδες τὸ συγκεκριμένο μάθημα. Τὸ ζήτημα εἶναι, ἂν πρέπει νὰ εἰσαχθεῖ στὰ σχολεῖα καὶ μάλιστα σὲ παιδιὰ τῆς προσχολικῆς ἡλικίας. Κατὰ τὴ γνώμη μας, ἡ ὁποία εἶναι καὶ γνώμη,γνώμῃ διαπρεπῶν παιδαγωγῶν καὶ εἰδικῶν ἐπιστημόνων, ἡ εἰσαγωγὴ τέτοιου μαθήματος θὰ ἔχει ὀλέθρια ἀποτελέσματα, λόγῳ τῆς ἀθωότητας καὶ ἀνωριμότητας τῶν παιδιῶν, νὰ κατανοήσουν τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς. Ἡ ἐρωτικὴ σχέση ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς μέσα στὰ πλαίσια τοῦ γάμου, (καὶ ὄχι ἡ χυδαιότητα τῆς σεξουαλικότητας, ὅπως τὴν ἀντιλαμβάνονται πολλοί), εἶναι ἕνα βαθὺ μυστήριο, τὸ ὁποῖο παραλληλίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος μὲ τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, (βλ. Εφ.5,32). Ρωτᾶμε τὴν ἀρθρογράφο: Εἶναι παιδαγωγικῶς ὀρθό, νὰ φορτώνουμε τὰ ἁγνὰ καὶ ἀθῶα παιδάκια τῆς νηπιακῆς καὶ παιδικῆς ἡλικίας, στὰ ὁποῖα δὲν ἔχει ἀκόμη «ξυπνήσει» τὸ γενετήσιο ἔνστικτο καὶ ἡ ἕλξη πρὸς τὸ ἄλλο φῦλο, μὲ γνώσεις ποὺ σ' αὐτὴν τὴν ἡλικία δὲν τὶς χρειάζονται; Εἶναι παιδαγωγικῶς ὀρθό, νὰ τὰ εἰσαγάγουμε σὲ μιὰ διαδικασία μυήσεως, κάνοντας ἀναφορὲς στὴν ἀνατομία τῶν γεννητικῶν ὀργάνων ἀνδρὸς καὶ γυναικός, στὸ βιολογικὸ καὶ κοινωνικὸ φῦλο, στὴν ἀναπαραγωγὴ καὶ στὶς ἐρωτικὲς σχέσεις, προκειμένου νὰ «ἀπαντήσουμε» σ' αὐτὰ σὲ «ἐρωτήματα», ποὺ οὔτε κἂν ἔχουν ποτὲ σκεφθεῖ; Ἀναλογίσθηκε ποτὲ ἡ ἀρθρογράφος τὸ ἐνδεχόμενο, μιὰ τέτοιου εἴδους «διαφώτιση», νὰ ἐνθαρρύνει τὴν περιέργεια τῶν μικρῶν παιδιῶν καὶ νὰ τὰ ὁδηγήσει σὲ «πειραματισμούς», γεγονὸς ποὺ θὰ φέρει ἀντίθετα ἀποτελέσματα;

Ἀλλὰ καὶ στὰ παιδιὰ τῆς ἐφηβικῆς ἡλικίας, στὰ ὁποῖα ἀρχίζει πλέον νὰ «ξυπνάει» τὸ γενετήσιο ἔνστικτο καὶ ἡ ἕλξη πρὸς τὸ ἄλλο φῦλο, ἡ σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση στὸ σχολεῖο ἐγκυμονεῖ πολλοὺς κινδύνους. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἐγγυηθεῖ, ὅτι τὸ μάθημα δὲν θὰ ἐξελιχθεῖ σὲ πληροφόρηση γιὰ τρόπους καὶ πρακτικὲς ποὺ προσφέρουν σεξουαλικὴ ἱκανοποίηση. Ὅτι δὲν θὰ συνοδεύεται ἀπὸ ἐποπτικὸ ὑλικό, ποὺ θὰ ἐρεθίζει τὴν περιέργεια καὶ θὰ ἐξωθεῖ σὲ σεξουαλικὲς «δοκιμές», ὅτι δὲν θὰ περιλαμβάνει ἐνημέρωση γιὰ ὁμοφυλοφιλικὲς σχέσεις, ἢ γιὰ ἀποκλίσεις σὲ παρὰ φύσιν σεξουαλικὲς σχέσεις. Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι προϊὸν «ἐπιστημονικῆς φαντασίας», διότι ἤδη ἔχουν παρατηρηθεῖ σὲ ἄλλες «προοδευμένες» χῶρες τῆς Εὐρώπης.

Πέραν αὐτῶν ἡ ἀρθρογράφος φαίνεται νὰ ἀγνοεῖ, ὅτι σύμφωνα μέ τὸν νόμο οἱ μοναδικοὶ ὑπεύθυνοι γιὰ τὸ εἶδος τῆς διαπαιδαγώγησης τοῦ παιδιοῦ τους καὶ βεβαίως καὶ τῆς σεξουαλικῆς, εἶναι οἱ γονεῖς. Ὅπως ὁρίζει ἡ Διεθνὴς Σύμβαση γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ: «Οἱ γονεῖς ἔχουν, κατὰ προτεραιότητα, τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιλέγουν τὸ εἶδος τῆς παιδείας ποὺ θὰ δοθεῖ στὰ παιδιά τους» (ἄρθρο 26, παρ. 3). Καὶ ἐμεῖς προσωπικὰ πιστεύουμε, ὅτι οἱ ἁρμοδιότεροι γιὰ νὰ βοηθήσουν τοὺς νέους τῆς ἡλικίας αὐτῆς εἶναι κατ' ἀρχὴν οἱ γονεῖς. Ἡ προσέγγιση ἑνὸς τόσο λεπτοῦ καὶ ἀκανθώδους θέματος ὀφείλει νὰ γίνεται ὄχι στὰ πλαίσια ἑνὸς σχολικοῦ μαθήματος, ἰσοπεδωτικὰ καὶ ὁριζόντια, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἐξατομικευμένη, ἀνάλογα μὲ τὴν ἰδιοσυγκρασία καὶ τὸ βαθμὸ ὡριμότητας τοῦ ἐφήβου. Οἱ γονεῖς λοιπὸν καλοῦνται, νὰ προσεγγίσουν τὸ ἐξαιρετικὰ εὐαίσθητο αὐτὸ θέμα κατόπιν προσευχῆς, μὲ τὸν κατάλληλο τρόπο καὶ στὸν κατάλληλο χρόνο καὶ ἀφοῦ προηγουμένως συμβουλευτοῦν τὸν «πνευματικό» τους. Καλοῦνται νὰ θέσουν τὸ θέμα κατ' ἀρχὴν πάνω σε,σέ πνευματικὴ βάση, πάνω δηλαδὴ στὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὀφείλουν νὰ ἐπισημάνουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἡ κορωνίδα τῆς δημιουργίας καὶ διακρίνεται ἀπὸ τὸ ὑπόλοιπο ζωικὸ βασίλειο ἀπὸ τὸ γεγονός, ὅτι ὁ Θεός τον ἔπλασε κατ' εἰκόνα καὶ καθ' ὁμοίωση ἰδικὴ Τοῦ. Τὸν ἐπροίκισε μὲ δύο ὑπέρτατα δῶρα, ποὺ συνιστοῦν τὸ κατ' εἰκόνα, τὸ νοερὸ καὶ τὸ αὐτεξούσιο, τὰ ὁποῖα τὸν καθιστοῦν ἱκανὸ νὰ ὑπερβεῖ τὴν βιολογική του φύση, νὰ κυριαρχεῖ στὰ κατώτερα ἔνστικτα καὶ πάθη του, (ὅπως τὸ γενετήσιο) καὶ νὰ φθάσει στὸ καθ' ὁμοίωσιν, δηλαδὴ στὴ θέωση. Ὅτι σύμφωνα μέ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας οἱ προγαμιαίες σχέσεις ἀποτελοῦν σοβαρότατο σαρκικὸ ἁμάρτημα, ποὺ ἀφαιρεῖ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τραυματίζει καίρια τὴν ψυχὴ τοῦ ἐφήβου, ἐνῶ παράλληλα καλοῦνται νὰ τονίσουν τὴν ἀξία τῆς ἐγκράτειας καὶ τῆς ἁγνότητας μέχρι τὴν ὥρα τοῦ γάμου, ὡς ἄριστη προϋπόθεση γιὰ μιὰ εὐλογημένη ἀπὸ τὸν Θεὸ μετέπειτα συζυγικὴ καὶ οἰκογενειακὴ ζωή. Καλοῦνται ἐπίσης νὰ θέσουν τὸ θέμα καὶ ἀπὸ ἰατρικῆς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κοινωνικῆς πλευρᾶς. Νὰ επιστήσουν στὰ παιδιά τους τὴν προσοχὴ γύρω ἀπό τοὺς κινδύνους μεταδόσεως αφροδισίων νοσημάτων, τὰ ὁποῖα μποροῦν νὰ μεταδοθοῦν μὲ τὶς σεξουαλικὲς σχέσεις, ὅπως ἐπίσης καὶ γύρω ἀπό τοὺς κινδύνους γιὰ μιὰ ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ ἄλλο, μεγαλύτερο ἁμάρτημα καὶ ἔγκλημα, τὴν ἔκτρωση, μὲ ὅλα τὰ κοινωνικὰ παρεπόμενά της.

Δὲν παρέλειψε ἐπίσης ἡ ἀρθρογράφος νὰ ἐπιτεθεῖ μὲ πολὺ σαρκασμὸ στὴν προγαμιαία ἁγνότητα.

Γράφει: «Κατ' ἀρχὰς γιατί νὰ τὰ μάθουν, [τα σχετικὰ μὲ τὶς σεξουαλικὲς σχέσεις]; Ὑπάρχει κάποιος λόγος πρὶν τὸ γάμο; Παρθένοι δὲν θὰ παντρευτοῦν; Τότε νὰ τὰ μάθουν καὶ νὰ τὰ μάθουν σωστά. Ἡ μελισσούλα μὲ τὸν μελισσούλο. Ἡ λουλουδίτσα μὲ τὸν λουλουδίτσο. Ὁ πελαργὸς ποὺ ἐκτοξεύει μωρὰ στὶς ταράτσες κι ὅποιο ζήσει, ἔζησε. Καὶ πάν' ἀπ' ὅλα ὁ κρίνος. Ποὺ δὲν πονάει κιόλας»! Δὲν ἀξίζει τὸ κόπο νὰ ανασκευάσουμε τέτοιου εἴδους συλλογισμούς. Ἁπλῶς τὴν παραπέμπουμε στὶς χῶρες τῆς Εὐρώπης, στὶς ὁποῖες, ἂν καὶ ἔχει καθιερωθεῖ ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν τὸ μάθημα τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς, τὰ ἀποτελέσματα ὑπῆρξαν τραγικά. Τὰ σεξουαλικῶς μεταδιδόμενα νοσήματα ὄχι μόνον δὲν ἔχουν ἐξαλειφθεῖ, ἀλλὰ συνεχῶς αὐξάνουν. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ περιπτώσεις νεαρῶν κοριτσιῶν ἐφηβικῆς ἡλικίας, ποὺ μένουν έγκυες καὶ στὴ συνέχεια κάνουν ἔκτρωση. Οἱ ὑπάρχουσες στατιστικὲς ἐπίσης μαρτυροῦν, ὅτι τὰ κρούσματα βιασμοῦ παιδιῶν μεταξὺ τους, ἀκόμα καὶ σὲ νηπιαγωγεῖα, συνεχῶς αὐξάνουν, ἐνῶ τὰ σεξουαλικὰ «ἐνημερωμένα» παιδιά, πολλὲς φορὲς παρουσιάζουν ἀντικοινωνικὴ συμπεριφορά.

Κλείνοντας, θὰ θέλαμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἀγωνία καὶ τὸν προβληματισμό μας, γιὰ τὸν ἐπικίνδυνο κατήφορο στὸν ὁποῖο ὁδηγεῖται ἡ παιδεία μας, μὲ ό, τί αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν αὐριανὴ Ἑλλάδα καὶ νὰ κρούσουμε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, πρὶν εἶναι πλέον πολὺ ἀργά. Περιμέναμε ἀπὸ τὴν νέα κυβέρνηση, νὰ διορθώσει τὰ λάθη τῆς προηγούμενης καὶ νὰ βαδίσει πάνω στὰ χνάρια τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παράδοσής μας. Νὰ μὴν ἀκολουθήσει τὸν ὀλέθριο δρόμο, ποὺ ἀκολούθησε ἡ κυβέρνηση ΣΙΡΙΖΑ, τοὐλάχιστον σὲ θέματα παιδείας. Ὅμως δυστυχῶς μὲ θλίψη καὶ ἀπογοήτευση διαπιστώνουμε το ἀκριβῶς ἀντίθετο. Ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ «μαθήματος» αὐτοῦ μαζὶ μὲ τὴν μετάλλαξη τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικό, πολὺ φοβούμεθα, ὅτι θὰ ἀποτελέσει τὴν ταφόπλακα τῆς Ἑλληνορθόδοξης Παιδείας στὴ χώρα μας. Ἀπό μας, καὶ πρωτίστως ἀπὸ τὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία, ἐξαρτᾶται, ἂν θὰ φθάσουμε σ' αὐτὸ τὸ κατάντημα, ἢ ὄχι.

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειών

thriskeftika