Ὁ γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης (1991) ἐξομολόγησε κάποτε μία γερόντισσα καὶ τῆς ἔβαλε κανόνα νὰ μὴν κοινωνήσει γιὰ τρία χρόνια.
– Γιατί δὲν κοινωνᾶς; τὴ ρώτησε μία μέρα ὁ ἱερέας τῆς ἐνορίας της.
– Μοῦ ἔβαλε κανόνα ὁ π. Ἰάκωβος, ἀπάντησε ἐκείνη, καὶ τοῦ εἶπε τὴν αἰτία.
– Ὄχι γιαγιά, μὴ στενοχωριέσαι. Αὐτὸς εἶναι ἀγράμματος καλόγερος.
– Ἐγὼ εἶμαι μορφωμένος καὶ σοὺ λύνω τὸν κανόνα. Νὰ ἔρθεις τὴν Κυριακὴ νὰ σὲ κοινωνήσω.
– Παιδί μου, τῆς εἶπε ἐκεῖνος, ὁ κανόνας δὲν λύνεται. Πρέπει νὰ κάνεις τὸν κανόνα πού σου ἔβαλα.
Τὸ 1987, ὁ π. Ἰάκωβος ἐξομολόγησε μία κοπέλα, ἀλλὰ τῆς ἀπαγόρευσε νὰ κοινωνήσει. Ἐκείνη τότε ἐπισκέφθηκε κάποιον ἐπίσκοπο, ποῦ τῆς ἐπέτρεψε τὴ θεία μετάληψη. Ὅταν ὅμως πλησίασε νὰ κοινωνήσει, ἡ ἅγια λαβίδα μπῆκε ἄδεια στὸ στόμα της. Αὐτὸ ὁ παράδοξο καὶ θαυμαστὸ ἐπαναλήφθηκε κι ἄλλη φορᾶ, ὅποτε ἡ κοπέλα τρόμαξε, μετανόησε καὶ πῆγε νὰ ἐξομολογηθεῖ πάλι στὸν π. Ἰάκωβο.
Ὅταν κοινωνῶ τοὺς ἀνθρώπους, διηγιόταν χαρακτηριστικὰ ἄλλοτε ὁ μακαριστὸς γέροντας Ἰάκωβος, ποτὲ δὲν κοιτάζω τὰ πρόσωπά τους. Μερικὲς φορὲς ὅμως μου λέει ὁ λογισμὸς νὰ τὰ κοιτάξω. Τότε βλέπω μερικὰ πρόσωπα νὰ ἔχουν μορφὴ σκύλου, πιθήκου ἢ ἄλλων ζώων. Εἶναι φοβερὴ ἢ μορφή τους. Βλέπω ὅμως καὶ μερικὰ ἤρεμα καὶ ἱλαρὰ ποῦ μετὰ τὴ θεία μετάληψη λάμπουν σὰν τὸν ἥλιο.
Μία φορὰ τοῦ εἶπε κάποιος συλλειτουργός του:
– Μ’ ἔκαψε ἢ θεία Κοινωνία!…
– Ἐγώ, ἀπάντησε ὁ γέροντας, δὲν αἰσθάνθηκα νὰ μὲ καίει.
Ἀντίθετα, ζοῦσε τόσο ἔντονα τὴ μέθεξη τοῦ δεσποτικοῦ Σώματος, ὥστε ἀνακαινιζόταν ψυχικὰ καὶ σωματικά.
– Σήμερα ποῦ κοινώνησες, εἶπε σ’ ἕνα πνευματικό του παιδί, βλέπεις πῶς αἰσθάνεσαι; Ἐγὼ αἰσθάνομαι ἔτσι πάντοτε. Ὃ Χριστὸς βρίσκεται μέσα μου πάντα.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, Ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ἀττικῆς – Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης
Αγιε Ιάκωβε πρέσβευε υπερ των Ρωμιών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡωμιός