Νεοελληνικὴ ἀπόδοση - Ἐπιμέλεια: Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος Κιλκίς, 15-1-2020
Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ –ΜΕΛΕΤΗ ΚΒ΄ (γ)
Στὸν ἀπόηχο τῶν μεγάλων ἑορτῶν τοῦ δωδεκαημέρου - ἐχθὲς ἀποδόθηκε ἡ ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων – καὶ ἀποχαιρετώντας τὲς μὲ πνευματικὴ χαρὰ ἀλλὰ καὶ νοσταλγία, ἀξίζει νὰ μείνουμε γιὰ λίγο ἀκόμη στὰ γεγονότα καὶ στὰ πρόσωπα ἀλλὰ καὶ στὰ ὠφέλιμα διδάγματα, τὰ ὁποῖα «ἐξορύσσει» καὶ μᾶς προσφέρει ἡ γραφίδα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου:
1. «… Ἂν ἐσὺ ἀδελφέ, ποὺ διαβάζεις αὐτὰ ποὺ γράφω, εἶσαι φτωχός, πρόσφερε στὸν νεογέννητο βασιλιὰ Ἰησοῦ,
α). σὰν χρυσάφι τὸ ἐπιθυμητικὸ μέρος τῆς ψυχῆς σου, δηλαδή, πρόσφερέ του μία καρδιὰ καὶ θέληση, ποὺ θὰ εἶναι καθαρὴ σὰν χρυσάφι, καθαρὴ ἀπὸ κάθε κακὴ ἐπιθυμία καὶ ὄρεξη, ὅλη νὰ ποθεῖ τὰ οὐράνια, ὅλη νὰ κλίνει πρὸς τὰ πνευματικὰ πράγματα, ὅλη νὰ καίγεται μόνο ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ καὶ ὄχι ἀπὸ κανένα ἄλλο γήινο πράγμα. Καὶ ἁπλῶς καὶ μὲ λίγα λόγια, νὰ μπορεῖς καὶ σὺ μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά, μὲ ὅλα τὰ θελήματά της καὶ τὶς ἐπιθυμίες της , νὰ λὲς ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Δαβὶδ «Κύριε, ἐναντίον σου πάσα ἡ ἐπιθυμία μου». (Ψαλμ. 37,10). Διότι, γι` αὐτὸν τὸν λόγο πρόσταξε καὶ ὁ Θεὸς στὸ Λευιτικὸ νὰ προσφέρονται σ` αὐτὸν , ὄχι μόνο τὸ ξύγκι τῶν νεφρῶν ἀλλὰ καὶ τὰ δύο νεφρὰ μαζὶ «καὶ τοὺς δύο νεφροὺς καὶ τὸ στέαρ τὸ επ' αὐτῶν, τὸ ἐπὶ τῶν μηρίων, καὶ τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος σὺν τοῖς....
νεφροῖς περιελεῖ». (Λεύ. 3, 4), τὸ ὁποῖο, καθὼς ἑρμηνεύει ὁ μέγας Βασίλειος στὸν λόγο τοῦ Περὶ Παρθενίας, δείχνει ὅτι πρέπει νὰ προσφέρουμε στὸν Θεὸ ὡς δῶρο, ὄχι μόνο κάθε λογὴς ἐπιθυμία σαρκική, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ ὄργανα καὶ μέλη ἀπὸ τὰ ὁποία προέρχεται αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία καὶ ἡ παραγωγὴ τοῦ σπέρματος, ἀπὸ τὸ τί εἴδους εἶναι οἱ νεφροί. Ὅσο γιὰ τὰ νεφρά, ὄχι μόνο τὸ λίπος τοὺς παραδίδουν στὴ φωτιὰ ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ ἴδια, καθὼς λέγοντας καὶ χωρὶς νεφρά, ἐννοεῖ πὼς μποροῦν νὰ ζήσουν χωρὶς γάμους. Γι` αὐτὸ καὶ ὁ Δαβίδ, προσφέροντας στὸν Θεό, ὄχι μόνο κάθε ἐπιθυμία τοῦ ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ νεφρὰ, τὰ πρῶτα ὄργανα τῆς ἐπιθυμίας, ἔλεγε, «ὅτι σὺ ἐκτήσω τοὺς νεφρούς μου, Κύριε». (Ψάλμ. 138, 13).
β). Πρόσφερε, ἀδελφέ, στὸν Ἰησοῦ σὰν λιβάνι, τὸν νοῦ καὶ τὸ λογιστικὸ μέρος τῆς ψυχῆς σου, καθαρὸ ἀπὸ βλάσφημους λογισμούς. Καθαρὸ ἀπὸ αἰσχροὺς λογισμούς. Καθαρὸ ἀπὸ πονηροὺς λογισμούς. Ὁλόκληρο πεντακάθαρο ἀπὸ πνευματικὲς ἐνθυμήσεις. Ὁλόκληρο λαμπερὸ ἀπὸ τὴν νοερὰ προσευχή, ἡ ὁποία ἀναπέμπεται στὸν Θεὸ σὰν θυμίαμα καὶ λιβάνι, ὅπως λέει ὁ Δαβίδ, «κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου». (Ψάλμ. 140,2) Ὁλόκληρο ὑποταγμένο (τὸ λογικό σου), μὲ ὅλα του τὰ φρονήματα, στὴν ὑπακοὴ τοῦ Χριστοῦ, ὅπως λέει ὁ Παύλος` « λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ». (Β΄ Κόρ. 10, 5). Ὁλόκληρο φλεγόμενο ἀπὸ καλοὺς καὶ θεϊκοὺς λογισμούς, καθὼς λέει ὁ θεολόγος Γρηγόριος στὸ Πάσχα` «καὶ τοῖς καλοῖς ἀνθραξι καθαιρώμεθα τὸ διανοητικὸν ἠμῶν, ἀναπτουσι καὶ καθαίρουσι παρὰ τοῦ πῦρ ἐλθόντος βαλεῖν ἐπὶ τῆς γής, τὸ τῶν μοχθηρῶν ἕξεων ἀναλωτικὸν καὶ τὴν ἀναψιν ἐπισπεύδοντος», γιὰ νὰ ἀποπνέεις καὶ στοὺς ἄλλους ὀσμὴ εὐωδίας καὶ πνευματικῆς γνώσεως καὶ γιὰ νὰ λὲς καὶ σὺ μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο` «τῷ δὲ Θεῶ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἠμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανερούντι δὶ ἠμῶν ἐν παντὶ τόπω•ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμέν». (Β΄ Κόρ. 2,14). Πρόσφερέ του, λέω, τὸ λογιστικό σου ὅλο συντετριμμένο, ὅλο τεταπεινωμένο μὲ πνεῦμα κατανύξεως.
γ). Πρόσφερε δῶρο στὸν Ἰησοῦ σὰν σμύρνα, τὴν νέκρωση τοῦ θυμικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς σου, ἀπομακρύνοντας τὴν καρδιά σου ἀπὸ κάθε ταραχή, κάθε ὀργή, κάθε θυμό, κάθε πικρία, κάθε μίσος, κάθε κραυγή, κάθε ὕβρη καὶ λοιδορία, καθὼς παραγγέλλει ὁ Ἀποστολος` « πάσα πικρία καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἂφ ὑμῶν σὺν πάση κακία». (Ἔφ. 4,31). Γὶ` αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς πρόσταξε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη νὰ προσφέρεται σ` αὐτόν, σὰν θυσία καὶ δῶρο τὸ αὐτὶ τοῦ συκωτιοῦ μαζὶ μὲ τὴν χολή, καθὼς λέει ὁ μέγας Βασίλειος στὸν λόγο τοῦ περὶ Παρθενίας. Γιὰ νὰ μᾶς φανερώσει ὅτι πρέπει νὰ ὑποτάσσουμε σ` αὐτὸν ὅλο τὸ θυμικὸ μέρος τῆς ψυχῆς μας, ἀφοῦ, κατὰ τοὺς γιατρούς, ὄργανο τοῦ θυμοῦ εἶναι ἡ χολή. Εἶναι γνωστὴ καὶ ἡ παροιμία ποὺ λέει «ἐστι καὶ ἐν μύρμηκι χολή, ἤτοι θυμός». Πρέπει νὰ ξέρεις, ἀδελφέ, ὅτι τὰ πάθη τοῦ θυμικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς εἶναι πολὺ περισσότερο δυσκολονίκητα ἀπὸ τὰ πάθη τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, ὅπως λέει ὁ θεῖος Μάξιμος: «Δυσκαταγώνιστα εἶναι μᾶλλον τὰ πάθη τοῦ θυμικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς, παρὰ τὰ πάθη τοῦ ἐπιθυμητικοῦ. Γι` αὐτὸ καὶ μᾶς δόθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο τὸ μεγαλύτερο φάρμακο ἐναντίον αὐτοῦ, ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης» (β΄ ἑκατοντ. περὶ ἀγάπης). Ἐξαιτίας ὅλων αὐτῶν, εἶναι ἀνάγκη νὰ τὰ πολεμᾶς μὲ περισσότερη δύναμη καὶ ἀγώνα, γιὰ νὰ τὰ νικήσεις καὶ νὰ τὰ ὑποτάξεις στὸν Χριστό.
2. Ἂν δὲ ἐσύ, ποὺ τὰ διαβάζεις αὐτά, εἶσαι πλούσιος, τότε μαζὶ μὲ τὰ τρία μέρη τῆς ψυχῆς ποὺ πρέπει νὰ προσφέρεις σὰν δῶρα στὸν Ἰησοῦ, ὅπως προείπαμε, πρέπει ἀκόμη νὰ τοῦ προσφέρεις καὶ τὸν πλοῦτο σου καὶ τὰ ἀγαθά σου. Διότι αὐτὰ εἶναι δῶρα δικά του καὶ σοὺ τὰ ἔδωσε, ὄχι γιὰ νὰ τὰ ἔχεις μόνος σου καὶ νὰ τὰ ἀπολαμβάνεις σὰν ἐκεῖνον τὸν ἄφρονα πλούσιό του Εὐαγγελίου, ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνεις οἰκονόμος, διαχειριστὴς αὐτῶν, μοιράζοντας τὰ σὲ πτωχοτροφεία, σὲ νοσοκομεῖα, σὲ χῆρες, σὲ ὀρφανά, σὲ ἐκτυπώσεις βιβλίων ψυχωφελῶν καὶ σὲ ἄλλες ἀγαθοεργίες, ἔτσι ὥστε μὲ αὐτὴν τὴν φιλοχριστῆ διαχείριση νὰ μπεῖς στὶς οὐράνιες σκηνές, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος` «ποιήσατε ἐαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ἴνα, ὅταν ἐκλίπητε, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους σκηνᾶς». (Λουκ. 16,9). Γὶ` αὐτὸ καὶ ὁ θεολόγος Γρηγόριος εἶπε ὅτι «μὲ τίποτε ἄλλο ἀπὸ ὅσα ὑπάρχουν δὲν τιμᾶται τόσο ὁ Θεός, ὅσο μὲ τὴν ἐλεημοσύνη». (Λόγος περὶ φιλοπτωχείας).
Ὥστε λοιπόν, ἂν μέχρι τώρα ἐσὺ δὲν τὰ πρόσφερες ὅλα αὐτὰ στὸν Ἰησοῦ, ἀποφάσισε ἀπὸ τώρα καὶ ὕστερα νὰ τοῦ τὰ προσφέρεις μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά. Διότι ἔτσι πρόσταξε αὐτὸς καὶ δὲν πρέπει νὰ ἐμφανιστεῖ ποτὲ κανεὶς μπροστά του μὲ ἄδεια χέρια «οὐκ ὀφθήση ἐνώπιόν μου κενός». (Ἐξ. 23, 15). Εἰδάλλως, ἂν ἡ κακὴ συνήθεια τῆς φιλαργυρίας δὲν σὲ ἀφήνει νὰ προσφέρεις τὰ ἀγαθά σου στὸν Χριστὸ καὶ νὰ τοῦ δίνεις ἐλεημοσύνη ἀπὸ αὐτά, βίασε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὸν ἑαυτό σου στὸ νὰ δίνεις. Καὶ ἀφοῦ τὸ συνηθίσεις, τότε θὰ ἀρχίσεις νὰ ἐλεεῖς μὲ εὐκολία καὶ μὲ χαρὰ καρδιακή. Καὶ ὅπως κάθε ἀρετὴ ἀποκτᾶται μὲ βία, ἔτσι καὶ ἡ ἐλεημοσύνη, ποὺ ἂν δὲν ἐκβιάσει κανεὶς τὸν ἑαυτό του, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἐλεήμονας καὶ κατὰ συνέπεια οὔτε κληρονόμος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐπειδὴ «βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν». (Ματθ. 11, 12). Ζήτησε συγχώρεση ἀπὸ τὸν Κύριο, διότι ξόδεψες τόσον πλοῦτο σὲ μάταια πράγματα καὶ καθόλου ἀναγκαία γιὰ τὴν ζωή σου, τὰ ὁποία, ἂν τὰ ἔδινες στοὺς φτωχούς, θὰ εἶχες κερδίσει μὲ κάθε βεβαιότητα τὸν Παράδεισο. Δεῖξε ντροπὴ γιὰ τὴν τσιγκουνιά σου καὶ τὸ λιγοστό της ἀγάπης, ποὺ ἔδειξες μέχρι τώρα γιὰ τὸν Ἰησοῦ, παραβλέποντας τοὺς ἀδελφούς του, τοὺς φτωχούς, τοὺς γυμνοὺς καὶ ἀσθενεῖς καὶ πεινασμένους καὶ διψασμένους καὶ παρακάλεσε τὸν νὰ πλατύνει τὴν καρδιά σου μὲ τὴ χάρη του, γιὰ νὰ δίνεις στὸ ἑξῆς ἐλεημοσύνη πλουσιοπάροχα, μὲ ἀφθονία καὶ μὲ κάθε ἐλευθερία. Ἐπειδή, ὅποιος σπέρνει λίγο, λίγο καὶ θὰ θερίσει, ἀλλὰ ὅποιος σπέρνει πολύ, πολὺ καὶ θὰ θερίσει` «ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἒπ εὐλογίαις ἒπ εὐλογίαις καὶ θερίσει». (Β΄ Κορ. 9,6)
Στὸν ἀπόηχο τῶν μεγάλων ἑορτῶν τοῦ δωδεκαημέρου - ἐχθὲς ἀποδόθηκε ἡ ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων – καὶ ἀποχαιρετώντας τὲς μὲ πνευματικὴ χαρὰ ἀλλὰ καὶ νοσταλγία, ἀξίζει νὰ μείνουμε γιὰ λίγο ἀκόμη στὰ γεγονότα καὶ στὰ πρόσωπα ἀλλὰ καὶ στὰ ὠφέλιμα διδάγματα, τὰ ὁποῖα «ἐξορύσσει» καὶ μᾶς προσφέρει ἡ γραφίδα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου:
1. «… Ἂν ἐσὺ ἀδελφέ, ποὺ διαβάζεις αὐτὰ ποὺ γράφω, εἶσαι φτωχός, πρόσφερε στὸν νεογέννητο βασιλιὰ Ἰησοῦ,
α). σὰν χρυσάφι τὸ ἐπιθυμητικὸ μέρος τῆς ψυχῆς σου, δηλαδή, πρόσφερέ του μία καρδιὰ καὶ θέληση, ποὺ θὰ εἶναι καθαρὴ σὰν χρυσάφι, καθαρὴ ἀπὸ κάθε κακὴ ἐπιθυμία καὶ ὄρεξη, ὅλη νὰ ποθεῖ τὰ οὐράνια, ὅλη νὰ κλίνει πρὸς τὰ πνευματικὰ πράγματα, ὅλη νὰ καίγεται μόνο ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ καὶ ὄχι ἀπὸ κανένα ἄλλο γήινο πράγμα. Καὶ ἁπλῶς καὶ μὲ λίγα λόγια, νὰ μπορεῖς καὶ σὺ μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά, μὲ ὅλα τὰ θελήματά της καὶ τὶς ἐπιθυμίες της , νὰ λὲς ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Δαβὶδ «Κύριε, ἐναντίον σου πάσα ἡ ἐπιθυμία μου». (Ψαλμ. 37,10). Διότι, γι` αὐτὸν τὸν λόγο πρόσταξε καὶ ὁ Θεὸς στὸ Λευιτικὸ νὰ προσφέρονται σ` αὐτὸν , ὄχι μόνο τὸ ξύγκι τῶν νεφρῶν ἀλλὰ καὶ τὰ δύο νεφρὰ μαζὶ «καὶ τοὺς δύο νεφροὺς καὶ τὸ στέαρ τὸ επ' αὐτῶν, τὸ ἐπὶ τῶν μηρίων, καὶ τὸν λοβὸν τὸν ἐπὶ τοῦ ἥπατος σὺν τοῖς....
νεφροῖς περιελεῖ». (Λεύ. 3, 4), τὸ ὁποῖο, καθὼς ἑρμηνεύει ὁ μέγας Βασίλειος στὸν λόγο τοῦ Περὶ Παρθενίας, δείχνει ὅτι πρέπει νὰ προσφέρουμε στὸν Θεὸ ὡς δῶρο, ὄχι μόνο κάθε λογὴς ἐπιθυμία σαρκική, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ ὄργανα καὶ μέλη ἀπὸ τὰ ὁποία προέρχεται αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία καὶ ἡ παραγωγὴ τοῦ σπέρματος, ἀπὸ τὸ τί εἴδους εἶναι οἱ νεφροί. Ὅσο γιὰ τὰ νεφρά, ὄχι μόνο τὸ λίπος τοὺς παραδίδουν στὴ φωτιὰ ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ ἴδια, καθὼς λέγοντας καὶ χωρὶς νεφρά, ἐννοεῖ πὼς μποροῦν νὰ ζήσουν χωρὶς γάμους. Γι` αὐτὸ καὶ ὁ Δαβίδ, προσφέροντας στὸν Θεό, ὄχι μόνο κάθε ἐπιθυμία τοῦ ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ νεφρὰ, τὰ πρῶτα ὄργανα τῆς ἐπιθυμίας, ἔλεγε, «ὅτι σὺ ἐκτήσω τοὺς νεφρούς μου, Κύριε». (Ψάλμ. 138, 13).
β). Πρόσφερε, ἀδελφέ, στὸν Ἰησοῦ σὰν λιβάνι, τὸν νοῦ καὶ τὸ λογιστικὸ μέρος τῆς ψυχῆς σου, καθαρὸ ἀπὸ βλάσφημους λογισμούς. Καθαρὸ ἀπὸ αἰσχροὺς λογισμούς. Καθαρὸ ἀπὸ πονηροὺς λογισμούς. Ὁλόκληρο πεντακάθαρο ἀπὸ πνευματικὲς ἐνθυμήσεις. Ὁλόκληρο λαμπερὸ ἀπὸ τὴν νοερὰ προσευχή, ἡ ὁποία ἀναπέμπεται στὸν Θεὸ σὰν θυμίαμα καὶ λιβάνι, ὅπως λέει ὁ Δαβίδ, «κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου». (Ψάλμ. 140,2) Ὁλόκληρο ὑποταγμένο (τὸ λογικό σου), μὲ ὅλα του τὰ φρονήματα, στὴν ὑπακοὴ τοῦ Χριστοῦ, ὅπως λέει ὁ Παύλος` « λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ». (Β΄ Κόρ. 10, 5). Ὁλόκληρο φλεγόμενο ἀπὸ καλοὺς καὶ θεϊκοὺς λογισμούς, καθὼς λέει ὁ θεολόγος Γρηγόριος στὸ Πάσχα` «καὶ τοῖς καλοῖς ἀνθραξι καθαιρώμεθα τὸ διανοητικὸν ἠμῶν, ἀναπτουσι καὶ καθαίρουσι παρὰ τοῦ πῦρ ἐλθόντος βαλεῖν ἐπὶ τῆς γής, τὸ τῶν μοχθηρῶν ἕξεων ἀναλωτικὸν καὶ τὴν ἀναψιν ἐπισπεύδοντος», γιὰ νὰ ἀποπνέεις καὶ στοὺς ἄλλους ὀσμὴ εὐωδίας καὶ πνευματικῆς γνώσεως καὶ γιὰ νὰ λὲς καὶ σὺ μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο` «τῷ δὲ Θεῶ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἠμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανερούντι δὶ ἠμῶν ἐν παντὶ τόπω•ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμέν». (Β΄ Κόρ. 2,14). Πρόσφερέ του, λέω, τὸ λογιστικό σου ὅλο συντετριμμένο, ὅλο τεταπεινωμένο μὲ πνεῦμα κατανύξεως.
γ). Πρόσφερε δῶρο στὸν Ἰησοῦ σὰν σμύρνα, τὴν νέκρωση τοῦ θυμικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς σου, ἀπομακρύνοντας τὴν καρδιά σου ἀπὸ κάθε ταραχή, κάθε ὀργή, κάθε θυμό, κάθε πικρία, κάθε μίσος, κάθε κραυγή, κάθε ὕβρη καὶ λοιδορία, καθὼς παραγγέλλει ὁ Ἀποστολος` « πάσα πικρία καὶ θυμὸς καὶ ὀργὴ καὶ κραυγὴ καὶ βλασφημία ἀρθήτω ἂφ ὑμῶν σὺν πάση κακία». (Ἔφ. 4,31). Γὶ` αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς πρόσταξε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη νὰ προσφέρεται σ` αὐτόν, σὰν θυσία καὶ δῶρο τὸ αὐτὶ τοῦ συκωτιοῦ μαζὶ μὲ τὴν χολή, καθὼς λέει ὁ μέγας Βασίλειος στὸν λόγο τοῦ περὶ Παρθενίας. Γιὰ νὰ μᾶς φανερώσει ὅτι πρέπει νὰ ὑποτάσσουμε σ` αὐτὸν ὅλο τὸ θυμικὸ μέρος τῆς ψυχῆς μας, ἀφοῦ, κατὰ τοὺς γιατρούς, ὄργανο τοῦ θυμοῦ εἶναι ἡ χολή. Εἶναι γνωστὴ καὶ ἡ παροιμία ποὺ λέει «ἐστι καὶ ἐν μύρμηκι χολή, ἤτοι θυμός». Πρέπει νὰ ξέρεις, ἀδελφέ, ὅτι τὰ πάθη τοῦ θυμικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς εἶναι πολὺ περισσότερο δυσκολονίκητα ἀπὸ τὰ πάθη τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, ὅπως λέει ὁ θεῖος Μάξιμος: «Δυσκαταγώνιστα εἶναι μᾶλλον τὰ πάθη τοῦ θυμικοῦ μέρους τῆς ψυχῆς, παρὰ τὰ πάθη τοῦ ἐπιθυμητικοῦ. Γι` αὐτὸ καὶ μᾶς δόθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο τὸ μεγαλύτερο φάρμακο ἐναντίον αὐτοῦ, ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης» (β΄ ἑκατοντ. περὶ ἀγάπης). Ἐξαιτίας ὅλων αὐτῶν, εἶναι ἀνάγκη νὰ τὰ πολεμᾶς μὲ περισσότερη δύναμη καὶ ἀγώνα, γιὰ νὰ τὰ νικήσεις καὶ νὰ τὰ ὑποτάξεις στὸν Χριστό.
2. Ἂν δὲ ἐσύ, ποὺ τὰ διαβάζεις αὐτά, εἶσαι πλούσιος, τότε μαζὶ μὲ τὰ τρία μέρη τῆς ψυχῆς ποὺ πρέπει νὰ προσφέρεις σὰν δῶρα στὸν Ἰησοῦ, ὅπως προείπαμε, πρέπει ἀκόμη νὰ τοῦ προσφέρεις καὶ τὸν πλοῦτο σου καὶ τὰ ἀγαθά σου. Διότι αὐτὰ εἶναι δῶρα δικά του καὶ σοὺ τὰ ἔδωσε, ὄχι γιὰ νὰ τὰ ἔχεις μόνος σου καὶ νὰ τὰ ἀπολαμβάνεις σὰν ἐκεῖνον τὸν ἄφρονα πλούσιό του Εὐαγγελίου, ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνεις οἰκονόμος, διαχειριστὴς αὐτῶν, μοιράζοντας τὰ σὲ πτωχοτροφεία, σὲ νοσοκομεῖα, σὲ χῆρες, σὲ ὀρφανά, σὲ ἐκτυπώσεις βιβλίων ψυχωφελῶν καὶ σὲ ἄλλες ἀγαθοεργίες, ἔτσι ὥστε μὲ αὐτὴν τὴν φιλοχριστῆ διαχείριση νὰ μπεῖς στὶς οὐράνιες σκηνές, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος` «ποιήσατε ἐαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ἴνα, ὅταν ἐκλίπητε, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους σκηνᾶς». (Λουκ. 16,9). Γὶ` αὐτὸ καὶ ὁ θεολόγος Γρηγόριος εἶπε ὅτι «μὲ τίποτε ἄλλο ἀπὸ ὅσα ὑπάρχουν δὲν τιμᾶται τόσο ὁ Θεός, ὅσο μὲ τὴν ἐλεημοσύνη». (Λόγος περὶ φιλοπτωχείας).
Ὥστε λοιπόν, ἂν μέχρι τώρα ἐσὺ δὲν τὰ πρόσφερες ὅλα αὐτὰ στὸν Ἰησοῦ, ἀποφάσισε ἀπὸ τώρα καὶ ὕστερα νὰ τοῦ τὰ προσφέρεις μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά. Διότι ἔτσι πρόσταξε αὐτὸς καὶ δὲν πρέπει νὰ ἐμφανιστεῖ ποτὲ κανεὶς μπροστά του μὲ ἄδεια χέρια «οὐκ ὀφθήση ἐνώπιόν μου κενός». (Ἐξ. 23, 15). Εἰδάλλως, ἂν ἡ κακὴ συνήθεια τῆς φιλαργυρίας δὲν σὲ ἀφήνει νὰ προσφέρεις τὰ ἀγαθά σου στὸν Χριστὸ καὶ νὰ τοῦ δίνεις ἐλεημοσύνη ἀπὸ αὐτά, βίασε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὸν ἑαυτό σου στὸ νὰ δίνεις. Καὶ ἀφοῦ τὸ συνηθίσεις, τότε θὰ ἀρχίσεις νὰ ἐλεεῖς μὲ εὐκολία καὶ μὲ χαρὰ καρδιακή. Καὶ ὅπως κάθε ἀρετὴ ἀποκτᾶται μὲ βία, ἔτσι καὶ ἡ ἐλεημοσύνη, ποὺ ἂν δὲν ἐκβιάσει κανεὶς τὸν ἑαυτό του, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἐλεήμονας καὶ κατὰ συνέπεια οὔτε κληρονόμος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐπειδὴ «βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν». (Ματθ. 11, 12). Ζήτησε συγχώρεση ἀπὸ τὸν Κύριο, διότι ξόδεψες τόσον πλοῦτο σὲ μάταια πράγματα καὶ καθόλου ἀναγκαία γιὰ τὴν ζωή σου, τὰ ὁποία, ἂν τὰ ἔδινες στοὺς φτωχούς, θὰ εἶχες κερδίσει μὲ κάθε βεβαιότητα τὸν Παράδεισο. Δεῖξε ντροπὴ γιὰ τὴν τσιγκουνιά σου καὶ τὸ λιγοστό της ἀγάπης, ποὺ ἔδειξες μέχρι τώρα γιὰ τὸν Ἰησοῦ, παραβλέποντας τοὺς ἀδελφούς του, τοὺς φτωχούς, τοὺς γυμνοὺς καὶ ἀσθενεῖς καὶ πεινασμένους καὶ διψασμένους καὶ παρακάλεσε τὸν νὰ πλατύνει τὴν καρδιά σου μὲ τὴ χάρη του, γιὰ νὰ δίνεις στὸ ἑξῆς ἐλεημοσύνη πλουσιοπάροχα, μὲ ἀφθονία καὶ μὲ κάθε ἐλευθερία. Ἐπειδή, ὅποιος σπέρνει λίγο, λίγο καὶ θὰ θερίσει, ἀλλὰ ὅποιος σπέρνει πολύ, πολὺ καὶ θὰ θερίσει` «ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἒπ εὐλογίαις ἒπ εὐλογίαις καὶ θερίσει». (Β΄ Κορ. 9,6)
Μεταθανάτια εμφάνιση του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.orthodoxianewsagency.gr/pneymatika-apospasmata/mia-agnosti-epeteios
Ευλογημένη και ψυχωφελής η παραπομπή. Ναι, η μελέτη των Αγίων στηρίζει στις δύσκολες ώρες και βοηθάει στην ανανέωση των αποφάσεων για τον πνευματικό αγώνα. Ευχαριστούμε!
ΔιαγραφήΣ.Η.