22 Σεπ 2018

Κυριακὴ Α΄Λουκᾶ – Διδάγματα ἀπὸ τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο

Μητροπολίτου Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία 
1. Τελείωσε, ἀδελφοὶ χριστιανοί, ἡ περίοδος τῶν ἀναγνωσμάτων τὶς Κυριακὲς ἀπὸ τὸ κατὰ Ματθαῖον ἅγιο Εὐαγγέλιο καὶ τώρα, ἀπὸ τὴν σημερινὴ Κυριακή, θὰ διαβάζει ὁ ἱερεὺς περικοπὲς ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶν ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ λέγεται Ἃ/ Κυριακή του Λουκᾶ. Τὸ Εὐαγγέλιο σήμερα μᾶς εἶπε γιὰ μία θαυμαστὴ ἁλιεία τοῦ Πέτρου, ποῦ ἔγινε κατὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ αὐτὴ ἡ ἁλιεία μίλησε δυνατὰ στὴν ψυχὴ τοῦ Πέτρου καὶ ἔγινε αἰτία καὶ ὁ Πέτρος καὶ τὰ παιδιὰ τοῦ Ζεβεδαίου, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, ποῦ ἤσαν συνεταῖροι μὲ τὸν Πέτρο, νὰ τὰ ἐγκαταλείψουν ὅλα καὶ νὰ... ἀκολουθήσουν τὸν Χριστὸ ὡς μαθητές Του. 

2. Θὰ παρακαλέσω, ἀδελφοί, νὰ ἀκούσετε μερικὰ διδάγματα, ποῦ θὰ ἐπισημάνω ἀπὸ τὴν σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή: Κατὰ πρῶτον ἡ περικοπὴ μᾶς λέγει γιὰ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ στὴν λίμνη τῆς Γεννησαρέτ, ὅπου εἶχαν πάει κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ τὸν πίεζαν καὶ τὸν ἐστρίμωχναν γιὰ νὰ ἀκούσουν τὸν λόγο Τοῦ (5,1). Πολὺ θαυμαστὸ τὸ φαινόμενο αὐτό, ἀγαπητοί μου. Θαυμάζουμε τὸν πόθο τῶν ἁπλοϊκῶν αὐτῶν ἀνθρώπων νὰ ἀκούσουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο γινόταν καὶ μὲ τοὺς χριστιανοὺς ὅταν κήρυτταν οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, γιὰ παράδειγμα. Σὲ μᾶς τοὺς νέους ἱεροκήρυκες δὲν συμβαίνει αὐτό, γιατί ἐμεῖς δὲν ἔχουμε καθαρὴ καρδιά, γιατί δὲν ἔχουμε ἱεροπρέπεια οὔτε λόγο θεολογικό. Βλέποντας, λοιπόν, ὁ Χριστὸς τὸν πόθο τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν μπῆκε σὲ ἕνα πλοῖο ποῦ ἦταν τοῦ Σίμωνα, ὁ ὁποῖος ὀνομάστηκε ἀργότερα Πέτρος, καὶ ἄρχισε ἀπὸ ἐκεῖ νὰ διδάσκει τὰ πλήθη. Λέγει ὅμως ὁ Εὐαγγελιστὴς γιὰ τὸν Χριστὸ «καθίσας», ὅτι, δηλαδὴ κάθισε γιὰ νὰ κάνει τὸ κήρυγμα (στίχ. 5), ἐνῶ πρῶτα εἶπε γιὰ τὸν Χριστὸ «ἐστῶς», ὅτι, δηλαδὴ στεκόταν (στίχ. 1). Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός, ὡς ἄνθρωπος ποῦ ἦταν καὶ ὄχι μόνον Θεός, ἦταν πολὺ κουρασμένος. Καὶ ὅμως, ἂν καὶ κατάκοπος ὁ Ἰησοῦς, πρόσθεσε καὶ νέο κόπο στὸν Ἑαυτό Του μὲ τὸ κήρυγμα καὶ τὴν θαυματουργία, ποῦ ἔκανε στὴν συνέχεια. 

3. Κήρυξε ὁ Χριστὸς στὰ πλήθη τοῦ λαοῦ, ἀλλά, ὅπως λέγει ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, ἔπρεπε τώρα νὰ ἀμείψει (!) καὶ τὸν Πέτρο, γιατί τοῦ παραχώρησε τὸ πλοῖο γιὰ τὸ κήρυγμα τόση ὥρα! Καὶ τὸν ἄμειψε, χριστιανοί μου, διπλὰ ὁ Χριστὸς τὸν Πέτρο. Πρῶτον, μὲ τὸ ὅτι θαυματούργησε καὶ ἐπίασε πάρα πολὺ μεγάλο πλῆθος ἰχθύων καὶ δεύτερον, μὲ τὸ ἀνώτερο καὶ σπουδαιότερο ἀκόμη, μὲ τὸ ὅτι, δηλαδή, ἔκανε τὸν Πέτρο μαθητή Του. Ἂς δοῦμε σύντομα καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο δῶρο τοῦ Χριστοῦ στὸν Πέτρο. Μετὰ τὸ κήρυγμά Του, ὁ Χριστός, γνωρίζοντας ὡς Θεὸς παντογνώστης ὅτι ὁ Πέτρος δὲν εἶχε καλὴ ἁλιεία, τοῦ εἶπε νὰ φέρει πάλι τὸ πλοῖο στὰ βαθειὰ νερὰ τῆς λίμνης καὶ νὰ ρίξει μὲ τοὺς συντρόφους τοῦ τὰ δίχτυά τους, γιὰ νὰ πιάσουν ψάρια. Καὶ ὁ Πέτρος εἶπε στὸν Χριστὸ τὴν ἀποτυχία ποῦ εἶχαν τὴν προηγούμενη νύχτα. Ὅλη τὴν νύχτα κοπιάσαμε – Τοῦ εἶπε – καὶ δὲν πιάσαμε τίποτε. Ἀλλά, ἐπειδὴ τὸ λὲς Ἐσύ, Κύριε, θὰ ρίξω τὸ δίκτυο (στίχ. 5). 

4. Άς σταθοῦμε λίγο ἐδῶ, χριστιανοί μου, γιὰ νὰ ποῦμε ἕνα-δυὸ ὠφέλιμα διδάγματα: (α) Ὁ Πέτρος ὅλη τὴν περασμένη νύχτα ἔριχνε μὲ τοὺς συντρόφους τοῦ τὰ δίχτυα. Ψάρευε τὴν νύχτα, γιατί τὴν νύχτα εἶναι ὁ πιὸ κατάλληλος χρόνος γιὰ ἁλιεία. Ἀλλά, παρὰ τὴν ὁλονύκτια ἀγρυπνία τοῦ ὁ Πέτρος, πράγμα ποῦ μποροῦσε νὰ τὸν δικαιολογήσει νὰ πάει νὰ ξεκουραστεῖ, αὐτὸς καὶ τὴν ἄλλη μέρα παρέμεινε ἄγρυπνος κοντὰ στὸν Χριστό. Τοῦ παρεχώρησε τὸ πλοῖο του γιὰ νὰ κηρύξει καὶ μάλιστα κάθισε καὶ ὁ ἴδιος γιὰ νὰ ἀκούσει τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ (στίχ. 4). Εἶχε τόσο πόθο νὰ ἀκούσει τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ὥστε ὁ πόθος αὐτὸς τοῦ ἀποτίναξε κάθε νυσταγμὸ ἀπὸ τὰ μάτια του καὶ τὸν ἀνανέωσε. Εἶναι πολὺ εὐχάριστο καὶ συγκινητικὸ αὐτὸ ποῦ συμβαίνει σὲ πολλοὺς χριστιανοὺς νὰ ἐργάζονται συνεχῶς στὶς ἐργασίες τους, χωρὶς μάλιστα ἐπιτυχία, σὰν τὸν Πέτρο μὲ τὴν ἁλιεία, ποῦ ἀκούσαμε σήμερα, καὶ ὅμως νὰ μὴν γογγύζουν, ἀλλὰ νὰ εἶναι πρόθυμοι καὶ ζηλωτὲς στὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία καὶ νὰ προσφέρονται μὲ περισσότερη ἐργασία, γιὰ νὰ δοξασθεῖ τὸ ἅγιο Ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Σὰν τὸν Πέτρο, ξαναλέγω, ποῦ ἀκούσαμε σήμερα στὸ Εὐαγγέλιο, τὴν Ἃ/ Κυριακή του Λουκᾶ. – (β) Τὸ δευτεροδίδαγμα ποῦ ἤθελα νὰ πῶ εἶναι ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ποῦ εἶπε στὸν ἀπογοητευμένο γιὰ τὴν ἐργασία τοῦ Πέτρο. Τοῦ εἴπεναμηναπογοητευεταιγιατηννυκτερινη ἀποτυχία τῆς ἁλιείας του, ἀλλὰ νὰ ἐπαναλάβει τὴν προσπάθειά του σὲ ἄλλο τόπο. Ναί! Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητεύονται ἀπὸ τὴν πρώτη καὶ δεύτερη ἢ καὶ τὴν πολλαπλὴ προσπάθεια στὸ ἔργο τους, ἀλλὰ νὰ προσπαθοῦν συνεχῶς ἐργαζόμενοι στὸ τίμιο καθῆκον τους καὶ θὰ ἔχουν τὴν χαρὰ μιᾶς καλῆς καὶ μεγάλης ἐπιτυχίας. Καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη διαβάζουμε γιὰ τὸν προφήτη Ἱερεμία ὅτι ἦταν ἀπογοητευμένος ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊκὸ λαό, στὸν ὁποῖο ἐργαζόταν ὡς προφήτης, καὶ πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ σταματήσει νὰ ἐργάζεται ὡς προφήτης στὸν ἀμπελώνα αὐτόν. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε: «Ξανατρύγησε, ξανατρύγησε ὅπως κάνουν στὸ ἀμπέλι. Ἄλλη μιὰ φορὰ βάλε τὸ χέρι σου, ὅπως ὁ τρυγητὴς εἰς τὰ κλήματα κάνει»(Ἱερ. 6,9)! Πραγματικά, ὁ πνευματικὸς ἐργάτης δὲν πρέπει ποτὲ νὰ σταματᾶ τὸ ἔργο του στὸν ἀμπελώνα τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ αὐτὸς δὲν τοῦ δίνει καρπούς, ἀλλὰ νὰ προσεύχεται, νὰ ζητᾶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἐπαναλαμβάνει τὴν διακονία του στὸν θεῖο ἀμπελώνα. – (γ) Πρέπει ἀκόμη νὰ μᾶς κάνει ἐντύπωση, ἀδελφοὶ χριστιανοί, ὁ λόγος τοῦ Πέτρου στὸν Χριστό, ὅταν τοῦ εἶπε νὰ ρίξει τὰ δίχτυά του στὰ βαθειὰ νερὰ τῆς λίμνης καὶ θὰ πιάσουν ψάρια (στίχ. 4). Ὁ Πέτρος γνώριζε καλὰ τὰ νερὰ σὲ κάθε γωνιὰ τῆς λίμνης, ἂν ἔχουν ψάρια, καὶ ὅμως δὲν πρόβαλε ἀντίρρηση στὸν Χριστό, δὲν φάνηκε ἀπρόθυμος στὸν λόγο Του, ἀλλὰ τοῦ εἶπε: «Ἐπειδὴ τὸ λὲς Ἐσύ, Κύριε, θὰ κάνω αὐτὸ ποῦ μου λές· θὰ ρίξω τὰ δίχτυα στὰ βαθειὰ νερὰ τῆς λίμνης». «Ἐπὶ δὲ τὸ ρήματί Σου χαλάσω τὸ δίκτυον» (στίχ. 5)! Καὶ ἔκανε πρόθυμη ὑπακοὴ στὸν λόγο τοῦ Κυρίου. Καὶ ἔριξε μὲ τοὺς συνεργοὺς τοῦ τὰ δίχτυα στὰ βαθειὰ νερὰ καὶ ἐπίασαν πάρα πολλὰ ψάρια. Τόσο πολλά, ὥστε ἄρχισε νὰ σπάζει τὸ δίχτυ τους, ἐπειδὴ δὲν ἄντεχε στὸ βάρος τόσο πολλῶν ψαριῶν. Ἀναγκάστηκαν μάλιστα γί’ αὐτὸ νὰ καλέσουν συνεταίρους καὶ ἀπὸ ἄλλο πλοῖο, γιὰ νὰ ἔλθουν νὰ τοὺς βοηθήσουν. Ἦλθαν καὶ αὐτοὶ καὶ γέμισαν καὶ τὸ δικό τους πλοῖο μὲ ψάρια, ἀλλὰ αὐτὰ ἦταν τόσο πολλά, ὥστε ἀπὸ τὸ βάρος τοὺς κινδύνευε νὰ βυθιστοῦν καὶ τὰ δύο πλοῖα (στίχ. 7)! 

5. Ο Πέτρος, χριστιανοί μου, τώρα, ποῦ γνώριζε καλὰ τὴν λίμνη Γεννησαρέτ, σὰν ψαρὰς σ’ αὐτήν, καὶ δὲν ἐνθυμεῖτο ποτὲ τέτοια θαυμαστὴ ἁλιεία σ’ αὐτήν, μετὰ μάλιστα καὶ ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ ποῦ ἀκροάστηκε, ἐννόησε καλὰ ὅτι τὸ συμβὰν ἦταν θεῖο σημεῖο. Καὶ ἦλθε, λοιπόν, στὸν Χριστό, γονάτισε μπροστά Του, ὅπως ἀκούσαμε στὸ Εὐαγγέλιο καὶ Τοῦ εἶπε τὰ ἑξῆς: «Ἔβγα ἀπὸ τὸ πλοῖο, Κύριε, φύγε ἀπὸ μένα, γιατί εἶμαι ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος» (στίχ. 8). Καὶ εἶπε, χριστιανοί μου, ὁ Πέτρος αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ λόγια, γιατί, ὅπως ἀκούσαμε πάλι στὸ Εὐαγγέλιο, τὸν κατέλαβε μεγάλη ἔκπληξη καὶ αὐτὸν καὶ ὅλους τους συνεταίρους του γιὰ τὸ θαυμαστὸ καὶ πρωτοφανὲς αὐτὸ θαῦμα στὴν λίμνη, ποῦ ἐξηγεῖται μόνο ἀπὸ τὸ ὅτι ἔγινε ἀπὸ τὸν Θεό. Αὐτὴ ἡ στάση τοῦ Πέτρου, ἀδελφοὶ χριστιανοί, διδάσκει ἕνα μεγάλο δίδαγμα γιὰ ὅλους τους χριστιανούς, ἀλλὰ ἰδιαίτερα γιὰ ‘μᾶς τοὺς ἱερεῖς. Τὸ θαῦμα, ποῦ ἔκανε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴν θαυμαστὴ ἁλιεία, ὅπως ἀκούσαμε στὸ Εὐαγγέλιο, ἦταν γιὰ νὰ τὸν καλέσει ὡς μαθητή Του καὶ ἀπόστολό Του. Ἔτσι συνέβαινε καὶ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅταν ὁ Θεὸς καλοῦσε κάποιον γιὰ προφήτη Του. Τὸν καλοῦσε μὲ κάποιο θαυμαστὸ σημεῖο. Ὁ Χριστός, λοιπόν, καλεῖ τὸν Πέτρο γιὰ ἀπόστολό Του. Ἀλλὰ ἐκεῖνοι ποῦ τοὺς καλεῖ ὁ Χριστός, γιὰ νὰ ἀναλάβουν τὸ μεγάλο ἔργο τοῦ ἱερέα καὶ τοῦ ἀρχιερέα, πρέπει νὰ λέγουν – καὶ νὰ πιστεύουν βέβαια – ὅτι δὲν εἶναι ἄξιοι γί’ αὐτὴν τὴν τιμή, γιατί «ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς εἰμι, Κύριε», εἶπε ὁ Πέτρος. Καὶ ὅταν τὸ σκεπτόμαστε καὶ τὸ νοιώθουμε ἔτσι, τότε ὁ Χριστὸς ἔρχεται πιὸ κοντά μας καὶ μᾶς παραχωρεῖ τὴν χάρη Του καὶ τὴν τιμὴ τῆς Ἱερωσύνης («χειροτονία» λέγεται αὐτὸ) λέγοντάς μας, «ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔση ζωγρῶν» (στίχ. 10). 

Χριστιανοί μου! Ἂς μὴν ξεχνᾶμε τὰ διδάγματα, ποῦ ἀκούσαμε ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ἰδιαίτερα ἂς λέγουμε καὶ ‘μεῖς μὲ πίστη τὸν λόγο τοῦ Πέτρου, «θὰ τὸ κάνω, Κύριε, ἐπειδὴ τὸ λὲς Ἐσύ»! Καὶ τὸν ἄλλο, τὸν ταπεινὸ λόγο τοῦ Πέτρου στὸν Χριστό: «Ἔξελθε ἄπ’ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς εἰμι, Κύριε». Ἐκεῖνοι, ποῦ ὁ Χριστὸς τοὺς καλεῖ σὲ ἄμεση καὶ στενὴ σχέση μαζί Του, αὐτοὶ πρέπει νὰ τηροῦν, ὅσο τὸ δυνατόν, μεγαλύτερη ἀπόσταση ἀπὸ τὸ ἀξίωμα ποῦ θέλει νὰ τοὺς δώσει ὁ Χριστός, λέγοντας «ἀνὴρ ἁμαρτωλὸς εἰμι, Κύριε»! Καὶ τότε, γιὰ τὴν ταπείνωσή τους αὐτή, θὰ τιμηθοῦν καὶ θὰ εὐλογηθοῦν περισσότερο ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ θὰ τοῦ φέρνουν χιλιάδες ἀνθρώπους κοντά Του, κατὰ τὸν λόγο Του, «ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔση ζωγρῶν»! 

Μὲ πολλὲς εὐχές, 
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίας 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.