31 Ιαν 2018

Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἑλλάδος γιά δηλώσεις Μεσσηνίας

Ἀπάντηση Ι.Σ.Κ.Ε. στὶς δηλώσεις τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας
ΑΘΗΝΑ, 30-1-2018 - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ     
Εὐχαριστοῦμε τὸν Ἅγιο Μεσσηνίας ποὺ ἀσχολήθηκε, ἔστω καὶ ἀρνητικὰ μὲ τὸν -κατὰ τὴν ἁγιότητά του- «ἐκκλησιολογικᾶ ἀνυπόστατο συνδικαλιστικὸ ὀργανισμὸ ἱερέων – κληρικῶν». Ὑποθέτουμε ὅτι ἐννοεῖ τὸν ΙΣΚΕ. Ὁ Ἅγιος Μεσσηνίας ἐξέφρασε τὴ θέση ὅτι, λίγο ἢ πολύ, ἐπιδιώκουμε ἕναν ἀμιγῶς ἐκκλησιολογικὸ «ἐκπροτεσταντισμὸ πρεσβυτεριανοῦ καὶ συγχρόνως δημοσιοϋπαλληλικοῦ τύπου ἱεροσύνης» καὶ ἀναρωτιέται ἂν ἔχουμε τὴν κανονικὴ συγκατάθεση τῶν ἐπισκόπων, στοὺς ὁποίους ἀνήκουμε κανονικὰ καὶ ἐκκλησιολογικά.
Κατ’ ἀρχάς, ἐκπληττόμεθα καὶ λυπούμεθα ποὺ ἀγνοεῖ ὁ Σεβασμιώτατος καὶ Καθηγητὴς Θεολογίας στὸ ΕΚΠΑ ὅτι ὁ Ἱερὸς Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἑλλάδος, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀρχαιότερους...
Συνδέσμους τῆς πατρίδας μας -ἱδρυθεῖς μάλιστα ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Γερμανὸ Καλλιγὰ - δὲν εἶναι ἀνυπόστατος, ἀλλὰ ἔχει τὴν ἔγκριση τόσο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ εἶναι καταχωρημένος στὸν Καταστατικὸ Χάρτη της, ὅσο  καὶ τὴν ἔγκριση τῆς Πολιτείας.

Ὅσον ἀφορᾶ στὴν συγκατάθεση τῶν Ἐπισκόπων, στοὺς ὁποίους ὑπάγεται ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς, ἐννοεῖται πὼς τὴν ἔχουμε, γιατί οἱ σχέσεις μας εἶναι ἀγαστὲς καὶ ἀρκετοὶ μάλιστα Ἀρχιερεῖς εἶναι ἐπίτιμα μέλη τοῦ ΙΣΚΕ. Αὐτὸ δὲν ἰσχύει γιὰ τὸν Ἅγιο Μεσσηνίας καὶ μερικοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι, πιθανὸν σὰν κι αὐτόν, ἔχουν ἐνδοιασμοὺς περὶ τῆς κανονικότητος τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου μας.

Διαβεβαιώνουμε τὸν Ἅγιο Μεσσηνίας ὅτι γνωρίζουμε πολὺ καλὰ πὼς Ἐκκλησία καὶ συνδικαλισμὸς εἶναι δύο τελείως διαφορετικὰ κεφάλαια. O ἱερατικός, καὶ κάθε ἄλλη μορφὴ συνδικαλισμοῦ, δὲν ἔχει θέση σὲ μία Ἐκκλησία ποὺ διατηρεῖ τὰ θεανθρώπινα χαρακτηριστικά, ὅταν δηλαδὴ δὲν ἔχει ἐκκοσμικευθεῖ καὶ δὲν ἔχει ἀλλοιώσει τὶς ἐσωτερικές της λειτουργίες.

Δυστυχῶς, ὅμως, ἡ ὕπαρξη τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου Κληρικῶν Ἑλλάδος κρίνεται ἀπαραίτητη. Πέρα ἀπὸ τὰ αὐτονόητα ποὺ προσφέρει ὁ Συνδεσμος  στὰ μέλη του, ὑπάρχει πιὰ μία Ἐκκλησία τῆς ὁποίας ὁρισμένοι κληρικοί, κάθε βαθμοῦ, ἔχουν λησμονήσει τὴν ἀποστολή τους, ἔχουν μεταλλάξει τοὺς βασικοὺς κανόνες ἄσκησης τῆς διακονίας, ἔχουν ἀντιγράψει κοσμικοὺς τρόπους ἄσκησής της, μεταβάλλοντας τὴ διακονία σὲ ἐξουσία. Ἀπέναντι σὲ αὐτά, ὁ ΙΣΚΕ ἔρχεται ὑπερασπιστὴς τῶν μελῶν του. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε καὶ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, μὲ τὸν ἀπαρχαιωμένο, ἀλλὰ ἐν ἰσχὺ νόμο τοῦ 1932.

Ἀναφορικὰ μὲ τὸ θέμα τοῦ συλλαλητηρίου, ἔχουν ἀπαντηθεῖ οἱ δηλώσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀπὸ τοὺς πιστούς. Δὲν θὰ διαφωνοῦσε, φαντάζομαι, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι πρωτίστως οἱ πιστοί. Καθῆκον, συνεπῶς, τοῦ μαχόμενου κληρικοῦ εἶναι νὰ ποιμαίνει τοὺς πιστούς· ὄχι νὰ ἀποσύρεται στὸν κόσμο τῶν ἰδεῶν, οὔτε νὰ γίνεται προνομιακὸς συνομιλητὴς καὶ ἐκφραστὴς ποικιλώνυμων ἐλίτ.

ΕΚ ΤΟΥ Ι.Σ.Κ.Ε.

1 σχόλιο:

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.