Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος
«Τὸ ἀνατριχιαστικὸ προσωνύμιο «Ἑωσφόρος» ἔδωσε ὁμάδα ἐπιστημόνων στὸν πρωτοφανῆ καύσωνα ποὺ πλήττει τὴν Ἰταλία καὶ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες. Προβληματίζουν τόσο οἱ ὑψηλὲς θερμοκρασίες, καθὼς ὁ ὑδράργυρος σὲ πολλὲς περιοχὲς ἔχει κολλήσει στοὺς 46 βαθμούς, ὅσο καὶ ἡ διάρκεια τοῦ ἀκραίου φαινομένου. Τὴν ὥρα ποὺ οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἀνακοίνωσαν καὶ ἐπίσημα ὅτι ἀποχωροῦν ἀπὸ τὴ συμφωνία γιὰ τὸ κλίμα, οἱ προειδοποιήσεις τῶν εἰδικῶν εἶναι δραματικές. Ἂν δὲν ἀντιμετωπιστεῖ ἡ κλιματικὴ ἀλλαγή, ὁ ἀριθμὸς τῶν θανάτων ἀπὸ ἀκραία καιρικὰ φαινόμενα θὰ αὐξηθεῖ στὴν Εὐρώπη κατὰ 50 φορὲς ἕως τὸ τέλος τοῦ αἰώνα». (Εἰδήσεις ΕΡΤ).
Ἐκπλήσσει, πραγματικά, ἡ προσωνυμία ποὺ προσέδωσαν οἱ ἐπιστήμονες στὸν καύσωνα, ποὺ σαρώνει τὴν Εὐρώπη. «Ἑωσφόρος», λέει, τουτέστιν διάβολος. Λεκτικὸ παιχνίδι μὲ τὸ ὄνομα τοῦ ὑπαρκτοῦ πνευματικοῦ ὄντος, τοῦ πλέον μισητοῦ ἐχθροῦ του ἀνθρώπου. Ἡ ἴδια ἡ φύση χαρακτηρίζεται διάβολος, καταστροφέας τοῦ ἐαυτοῦ της, ὅπως τὸ ἀόρατο πρόσωπο, ὁ Σατανᾶς, χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν....
Ἐκκλησία ὡς ὁ μέγιστος ἐχθρὸς καὶ καταστροφέας τοῦ ἀνθρώπου.
Εἶναι ἀπορίας ἄξιον, πῶς τόλμησε ὁ σημερινὸς δημοκρατικός, μορφωμένος καὶ πολιτισμένος ἄνθρωπος τῆς Δύσης, αὐτὸς ποὺ πέταξε τελείως ἔξω ἀπὸ τὴ ζωὴ του ὄχι μόνο το Θεό, ἀλλὰ καὶ ὅλον τὸν πνευματικὸ κόσμο, ἀκόμη καὶ τὸ διάβολο στὴν ἀνυπαρξία, νὰ καταφύγει σὲ ἕνα τέτοιο ὄνομα! Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ μεταλλάχτηκε, μετασχηματίστηκε καὶ τοποθέτησε τὸν ἑαυτὸ του ἀντιπρόσωπο τοῦ διαβόλου πάνω στὴ γῆ, πῶς καὶ μὲ ποιὰ ἔννοια «βάφτισε» τὸ φυσικὸ φαινόμενο μὲ αὐτὸν τὸν ἀκραῖο τρόπο, μὲ τὸ ὄνομα τοῦ ἀφεντικοῦ του; Αὐτός, ποὺ τὴ λέξη «ἀκραῖος» τὴ χρησιμοποιεῖ, γιὰ νὰ θέσει στὸ περιθώριο συνανθρώπους του, καὶ νὰ τοὺς κλείσει τὸ στόμα, ὅταν δὲν συμφωνοῦν μαζί του καὶ μιλᾶνε, ἀποκαλύπτοντας τὴν Ἀλήθεια, ἀποκάλεσε τὴ φύση «Ἑωσφόρο»!
Ἄκουσον, ἄκουσον, ἡ φύση δαιμονίστηκε! Ποιὸς τὸ λέει; Ὁ δαιμονισμένος ἄνθρωπος τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα. Ἐκτὸς καὶ ἂν τέτοια ὥρα ὑπάρχει διάθεση καὶ γιὰ λογοπαίγνια. Ἡ ἀλήθεια πάντως εἶναι πώς, μέσα ἀπὸ τὴ φοβερὴ αὐτὴ ἀντίφαση, μόνο ὡς ἀστεῖο θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ ἐκληφθεῖ. Διότι, κατὰ τὴ δική του γνώμη, τίποτε ἀκραῖο δὲν κάνει σήμερα τοῦτος ὁ αὐτονομημένος καὶ δαιμονοθηριώδης νανογίγαντας. Ὅλα τα κάνει δημοκρατικὰ καὶ λογικὰ καὶ πολιτικὰ ὀρθά. Ὅλα ἔχουν τὸ μέτρο τους καὶ τὴ λογική τους. Στὶς διαστάσεις τοῦ δικοῦ του μυαλοῦ καὶ τῶν δικῶν του ἐπιθυμιῶν.
Μόνο σὲ ἕνα πράγμα δὲν ἔχει μέτρο καὶ εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἀκραῖος καὶ ἀντιδημοκρατικός. Ἐκεῖ φτάνει στὰ ἄκρα: ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ. Θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε μᾶλλον πὼς δὲν ὑφίσταται καν ὡς ἔννοια στὴν καθημερινότητά του. Τὴν ἀπέβαλε βιαίως καὶ διαπαντὸς ἀπὸ τὸ λεξικὸ τῆς «ἠθικῆς του». Ἄρα καὶ ἐδῶ, κατ` αὐτόν, δὲν ἀποκλίνει ἀπὸ τὴ λογική του καὶ τὶς σταθερές του, ἀπὸ τὸ «σωστό».
Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἀποκαλεῖ τὴ φύση Ἑωσφόρο, δείχνοντας ἐπιπλέον ἀσέβεια στὸ Δημιουργό της, ἀλλὰ καὶ κλείνοντας τὰ μάτια μπροστὰ στὴ δική του ἀπόλυτη εὐθύνη γιὰ τὴν κατάσταση, στὴν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ φύση καὶ γενικὰ ὅλος ὁ πλανήτης. Δὲν δέχεται, δὲν ἀντέχει νὰ παραδεχτεῖ πὼς ἡ κλιματικὴ ἀλλαγὴ εἶναι ἀποτέλεσμα καὶ μόνο αὐτῆς τῆς ἀκρότητας. Τὸ κυνήγι τῆς ἁμαρτίας μὲ ἐπιστημονικὸ τρόπο, στὸν ἀκραῖο του βαθμό, ποὺ ὁδηγεῖ μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὸν ἀφανισμὸ τῆς ζωῆς ἐπάνω στὴ γῆ.
Ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ φανταστεῖ τὴ συνέχεια; Μὴ μᾶς ποῦν οἱ «εἰδικοὶ» πὼς ὅλες αὐτὲς οἱ «θεομηνίες», γράφε «θεομηνύματα» - θὰ παραμείνουν στάσιμες ἢ θὰ εἶναι περαστικές. Μὴν ξεχνᾶμε τὸ παγόβουνο ποὺ ξεκόλλησε στὴν Ἀνταρκτικὴ καὶ ἔχει ἐπιφάνεια ὅσο τὸ νησὶ τῆς Κύπρου. Ὅσο θὰ συνεχίζει ἡ ἀνθρωπότητα νὰ ἀποθρασύνεται καὶ νὰ ἀγνοεῖ τὸν Οὐρανό, τόσο θὰ ἐντείνεται ἡ ὁρμὴ τῶν φαινομένων πρὸς τὴν πλήρη καταστροφή. Μὴ γένοιτο, ἀλλά, χωρὶς βαρὺ ταρακούνημα, ἡ ἐπιστροφὴ εἶναι ἀδύνατη.
Τὸ μέτρο θεραπείας αὐτῆς τῆς προχωρημένης ἀσθένειας δὲν εἶναι κανένα ἀπὸ τὰ προτεινόμενα τεχνολογικὰ καὶ ἐπιστημονικά. Δὲν εἶναι τεχνικό το θέμα. Δὲν εἶναι μηχανικῆς φύσεως. Εἶναι ἁπλούστατο. Εἶναι καθαρὰ πνευματικό. Εἶναι τὸ ἀνάθεμα στὸ διάβολο καὶ ἡ ἐπιστροφὴ στὴν κατὰ Χριστὸ ζωή. Εἶναι ἡ δοκιμασμένη ἀπὸ αἰώνων καὶ ἐγγυημένη γιὰ τὴ θεραπεία ρωμαίικη παράδοση. Ἡ ζωὴ ποὺ ἔζησε ἡ φύτρα μας μὲ τὴ χαρακτηριστικὴ δύναμη, ποὺ τῆς προσδίδει τὸ πνεῦμα τῆς ὀλιγάρκειας, τῆς αὐτάρκειας καὶ μὲ μιὰ φράση: τὸ ἀσκητικό της πνεῦμα. Αὐτό, ποὺ συνεχίζει σήμερα ὁ παραδοσιακὸς μοναχισμός, σύμφωνα μὲ τὸν εὐαγγελικὸ λόγο καὶ σέβεται καὶ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴ φύση ὅλη.
Ὅσοι καλοπροαίρετοι, ξυπνῆστε καὶ ἀγκαλιάστε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Πεῖτε στὸν ἑαυτό σας καὶ σ` ὅσους μπορεῖτε το : «ἐγείρεσθε, ἄγωμεν ἐντεῦθεν». Νὰ φύγετε μιὰ γιὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τῆς πλάνης καὶ τοῦ ἀδιεξόδου τῆς ἄρνησης καὶ νὰ ἐπιστρέψετε στὸ φυσικό σας χῶρο, στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας του.
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 7-8-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου