1 Αυγ 2017

Τό ἰδεολογικό περιεχόμενο τοῦ νέου προγράμματος τῶν Θρησκευτικῶν

Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο «Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, τεῦχ. 99, Ἀπρ. – Ἰουν. 2017
Ἡ συνεχιζόμενη ἐπικαιρότητα τοῦ θέματος
Στό πρόβλημα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί στό νέο περιεχόμενό του ἔχουμε ἀναφερθεῖ πολλές φορές στό ἔντυπό μας. Ὡστόσο, τό θέμα συνεχίζει νά βρίσκεται στό ἐπίκεντρο τοῦ ἐνδιαφέροντος καί αὐτές τίς μέρες διεξάγεται ἕνας ἀγώνας ἐναντίον τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί μιᾶς μερίδας «ἐκσυγχρονιστῶν» Θεολόγων, πού ἐπιχειροῦν νά μεταβάλλουν ριζικά τό περιεχόμενο καί τή μέθοδο διδασκαλίας τοῦ μαθήματος. Πρωτοστάτες τοῦ ἀγῶνα εἶναι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἔχει ὁδηγηθεῖ σέ ἕνα εἶδος διαλόγου μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, καί ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.), ἡ ὁποία ἐκπροσωπεῖ τή συντριπτική πλειοψηφία τῶν Θεολόγων, πού διδάσκουν τό μάθημα στά ἑλληνικά σχολεῖα.
Τό πρόβλημα ἔγκειται στό ὅτι οἱ ἐπιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις ἀποτελοῦν εὐθεῖα ἐπίθεση ὄχι μόνο κατά τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί κατά ὅλων τῶν θρησκειῶν, μέ τήν....
εἰσαγωγή τοῦ ἐξ ὁρισμοῦ ἄθεου πραγματισμοῦ τοῦ John Dewey (1859-1952) σάν μοντέλου ὑποχρεωτικῆς ἐκπαίδευσης στά σχολεῖα. Ἡ σχετικοποίηση κάθε ἀλήθειας καί κάθε ἀξίας εἶναι ἄμεση ἀντικατήχηση στόν ἀθεϊσμό. Τό ἰδεολογικό ὑπόβαθρο τοῦ νέου μαθήματος μπορεῖ νά συνοψισθεῖ στίς φράσεις: «Δέν ὑπάρχει ἀπόλυτη ἀλήθεια. Ὅλα εἶναι ἀνθρώπινες κατασκευές. Ὁ μαθητής καλεῖται νά κατασκευάσει τή δική του θρησκεία κατά τή φαντασία του». Ὅταν εἰρωνικά ὅλα τά τῶν θρησκειῶν προβάλλονται ὡς σχετικά καί ὡς ἀνθρώπινες κατασκευές, ἡ συνέπεια εἶναι ὁ ἀκραῖος ὑλισμός καί ὁ μαχητικός ἀθεϊσμός. Γονεῖς, εὐσεβεῖς ἐκπαιδευτικοί, μαθητές, κλῆρος καί λαός ὀφείλουν νά ἀντιδράσουν διά παντός μέσου, μή ἀποδεχόμενοι τά παιδιά τους νά γίνουν θύματα τέτοιου εἴδους προπαγάνδας, τήν ὁποία ἡ ἱστορία διέψευσε μαζί μέ τόν ἀρχιπροπαγανδιστή της Dewey, ὁ ὁποῖος προέβλεπε τόν θάνατο τῆς θρησκείας.

Στήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», τῆς 5-5-2017, ὑπάρχει ἕνα ὄντως ἀποκαλυπτικό ἄρθρο μέ τίτλο «Ὄχι εἰς τό νέον παιδομάζωμα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν», τό ὁποῖο ἀναδημοσιεύουμε αὐτούσιο καί τό ὁποῖο ἀποδεικνύει ποιά ἀκριβῶς φιλοσοφία διέπει τά νέα Προγράμματα Σπουδῶν.

Τό κείμενο τοῦ «Ὀρθοδόξου τύπου»


«Ποιά εἶναι ἡ ἰδεολογική βάση τοῦ νέου προγράμματος σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά: Ἀπόλυτος σχετικισμός καί ἄρνηση ὅτι ὑπάρχει ἀντικειμενική ἀλήθεια στό χῶρο τῆς θρησκείας.

Αὐτήν τήν περίοδο διεξάγεται συζήτηση μέ ἐκπροσώπους τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί εἰδικούς πού ὅρισε ἡ Σύνοδος μέ ἐκπροσώπους τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς γιά τό θέμα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐπειδή στό χῶρο ὑπάρχει πολλή παραπληροφόρηση ἡ ἐφημερίδα μας ἐρευνώντας σέ βάθος τό θέμα ἀποκαλύπτει σήμερα κείμενα τῶν ἰδίων τῶν ἐμπνευστῶν τοῦ προγράμματος, τά ὁποῖα σαφῶς ἀποκαλύπτουν ποιές εἶναι οἱ ἰδεολογικές προϋποθέσεις τῶν σχεδιαστῶν τους. Ἐπιπλέον παρουσιάζουμε γιά τούς ἀναγνῶστες μας ἀπομαγνητοφωνημένα τμήματα τῆς ὁμιλίας ἑνός ἐξ αὐτῶν, ὁ ὁποῖος μίλησε γιά τό ὑποτιθέμενο παιδαγωγικό μέρος τοῦ μαθήματος. Τά πράγματα ἔχουν ὡς ἑξῆς:

Ὁ τότε Λέκτωρ κ. Κουκουνάρας - Λιάγκης, ὁ ὁποῖος σημειωτέον εἶναι μέσα στήν ὁμάδα εὐθύνης τοῦ ΙΕΠ γιά τήν ἐπιμόρφωση 70 ἐκπαιδευτικῶν, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται ὀνομαστικά 2 μέ 4 Μαΐου νά μετεκπαιδευτοῦν σέ αὐτό τό πρόγραμμα, ἐνῷ ὑποτίθεται ὅτι γιά τό περιεχόμενό του γίνεται διάλογος μέ τήν Ἐκκλησία (69511_ΕΓΚΡΙΣΗ_ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ_ΠΣ_ΘΡΗΣΚ_ΥΑ_27_04_2017), σέ ἄρθρο του στό περιοδικό «Ἐπιστημονικό Ἐκπαιδευτικό Περιοδικό «eκπ@ιδευτικός κύκλος» Τόμος 3, Τεῦχος 1, 2015 © eκπ@ιδευτικός κύκλος ISSN: 2241-4576, σελ. 141, παρουσιάζει ἕνα πίνακα (σελ. 141-142) γιά τίς κατά τήν ἄποψή του διαθέσιμες παιδαγωγικές φιλοσοφίες ὡς πρός τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τίς ὁποῖες καί συγκρίνει.

Τίς διαχωρίζει σέ κατηγορίες, σέ αὐτήν τοῦ ἰδεαλισμοῦ, τοῦ ρεαλισμοῦ, τοῦ κριτικοῦ ρεαλισμοῦ, τοῦ πραγματισμοῦ καί τοῦ ὑπαρξισμοῦ. Κατ’ αὐτόν ἰδεαλιστική προσέγγιση, εἶναι ὅταν πιστεύεις ὅτι ἡ πραγματικότητα εἶναι πνευματική, ἠθική, ἀμετάβλητη, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι λογικό ὄν, αἰώνιος στή φύση ὅπως ὁ Θεός καί ἡ φύση του εἶναι ἴδια στό χωροχρόνο καί ὑπάρχουν ἀξίες ἀπόλυτες καί αἰώνιες. Ὁ ρεαλισμός δέχεται κατά τόν συγγραφέα ὅτι ὑπάρχει πραγματικότητα ὑλική - ἀντικειμενική, ἡ ὁποία ὁρίζεται ἀπό φυσικούς νόμους καί ἡ ὁποία ὑπάρχει ἀνεξ¬άρτητα ἀπό τόν ἄνθρωπο, ὁ ἄνθρωπος εἶναι πνευματικό ὄν, Tabula Rasa, οἱ δέ ἀξίες εἶναι ἀπόλυτες καί αἰώνιες καί βασίζονται στούς φυσικούς νόμους. Κατά τόν κριτικό ρεαλισμό, ὅπως τόν ἀντιλαμβάνεται ὁ συγγραφέας, ὑπάρχει μία ὑλική πραγματικότητα ἀνεξάρτητη ἀπό τόν ἄνθρωπο, ὁ ἄνθρωπος εἶναι βιολογικό καί κοινωνικό ὄν, οἱ δέ ἀξίες εἶναι σχετικές καί ἀποτελοῦν κοινωνικές κατασκευές συγκεκριμένου πλαισίου. Ὡς πρός τόν πραγματισμό ὁ συγγραφέας θεωρεῖ ὅτι ἡ πραγματικότητα βρίσκεται στήν ἐμπειρία, στήν ἀλληλεπίδραση προσώπου-πλαισίου, ἡ ὁποία ἀλλάζει καί δέν ὑπάρχει ἀνεξάρτητα ἀπό ἐμᾶς, ὁ ἄνθρωπος εἶναι βιολογικό καί κοινωνικό ὄν, οἱ δέ ἀξίες εἶναι σχετικές καί ὑποκείμενες σέ ἀλλαγές. Τέλος, ὡς πρός τόν ὑπαρξισμό ἡ πραγματικότητα εἶναι ὑποκειμενική καί ἀπροσδιόριστη, τό ἄτομο ζεῖ τό δρᾶμα τῆς ζωῆς καί ἡ πραγματικότητα ὑπάρχει στή δράση τοῦ ἀτόμου. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα τίποτα μέχρι νά δράσει, γίνεται ὅπως θέλει λόγω προσωπικῆς ἐπιλογῆς καί εἶναι καταδικασμένος στήν ἐλευθερία του. Οἱ ἀξίες εἶναι σχετικές, ὄχι ἀπόλυτες, ἐπιλέγονται ἐλεύθερα, βασίζονται στίς ἀτομικές ἀντιλήψεις καί μεγαλύτερη ἀξία εἶναι ἡ ἐλευθερία καί ἡ ὑπευθυνότητα τοῦ ἀτόμου.

Ὁ κ. Κουκουνάρας - Λιάγκης στήν παρουσίαση πού ἔγινε γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τό σύλλογο ΚΑΙΡΟΣ στήν αἴθουσα τῆς Στοᾶς τοῦ Βιβλίου στίς 3 Ἀπριλίου 2017 ἀνέφερε τά ἀκόλουθα, τά ὁποῖα ἔχουν ἀναρτηθεῖ καί ὡς βίντεο στήν ἱστοσελίδα τοῦ ΚΑΙΡΟΥ καί στό youtube (https://www.youtube.com/watch?v =H5VgSx3uMqU). Στά 56 λεπτά τοῦ βίντεο ἀναφέρει τά ἀκόλουθα:

"Τά νέα προγράμματα σπουδῶν γόνιμα ἀναπτύ¬χθηκαν μέ βάση τόν κριτικό ρεαλισμό καί στίς μεγαλύτερες τάξεις μέ βάση τόν πραγματισμό τοῦ Dewey καί τῆς κονστρουκτιβιστικῆς προσέγγισης τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης τοῦ Grimmitt ἀλλά τοῦ Grimmitt τῆς δεκαετίας τοῦ ’90".

Ὁ περίφημος Michael Grimmitt (2000) στή σελίδα 144 τοῦ ἀνωτέρω ἄρθρου τοῦ κ. Κουκουνάρα - Λιάγκη κατατάσσεται στούς πραγματιστές. Ἐπελέγησαν δηλαδή ἀπό τό Ὑπ. Παιδείας ἀπό τίς ἀνωτέρω περιγραφόμενες φιλοσοφίες μόνο οἱ σκληρά σχετικιστικές. Ἀπαντώντας στίς ἀντιρρήσεις γιά τά νέα προγράμματα σπουδῶν ὁ ὁμιλητής ἀνεφέρθη καί στίς ἀντιρρήσεις ὡς πρός τό ἄν προκύπτει ἐξ αὐτῶν κίνδυνος σχετικισμοῦ. Στή 1 ὥρα καί 10  τοῦ βίντεο προσθέτει ἐπίσης καί τά ἑξῆς:

"Ποιός θά νοηματοδοτήσει αὐτό τό σοῦπερ μάρκετ τῆς ἀγορᾶς καί τοῦ διαδικτύου ἄν δέν τό κάνει ἀντικειμενικά καί μέ σεβασμό τό ἴδιο τό σχολεῖο… Ὡς πρός τό φόβο τοῦ σχετικισμοῦ εἶναι ὁμολογουμένως ρεαλιστικός καί ἔχει βάση ὄντως… Ἀπό τήν ἄλλη ὡστόσο δέν ἔχουμε κανένα δικαίωμα κινούμενοι στενά ὁμολογιακά ἀφενός νά ἀρκούμαστε στήν ἀλήθεια τῆς δικῆς μας πίστης καί ἀφετέρου νά δίνουμε ὑπεραπλουστευμένες καί προκατασκευασμένες ἀπαντήσεις στίς μεγάλες πνευματικές καί διανοητικές προκλήσεις πού ἀντιμετωπίζουν οἱ ἄνθρωποι στή ζωή τους".

Ἐπίσης στό 56 λεπτό τοῦ βίντεο καί λίγο πιό πρίν καί μετά, προεβάλλετο πίσω ἀπό τόν ὁμιλητή ἡ εἰκόνα μιᾶς ζυγαριᾶς, ἡ ὁποία ἀπό τή μία μεριά ἔδειχνε τή χαμένη φιλοσοφία, δηλ. τόν ἰδεαλισμό, καί ἀπό τήν ἄλλη τίς κερδισμένες φιλοσοφίες πού γίνονται ἀποδεκτές στό νέο πρόγραμμα σπουδῶν, οἱ ὁποῖες εἶναι ὁ κριτικός ρεαλισμός καί ὁ κονστρουκτιβισμός. Ἡ ζυγαριά λοιπόν στήν ὁποία ζυγίζεται ἡ τύχη τῶν ἑκατομμυρίων τῶν Ἑλλήνων ἔδειξε βάσει τῆς ταξινόμησης τοῦ ἴδιου τοῦ ὁμιλητῆ, ὅτι τά παιδιά πρέπει νά ἐκπαιδευτοῦν στό ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι μόνο ἕνα βιολογικό καί κοινωνικό ὄν καί ὅτι οἱ ἀξίες εἶναι σχετικές καί ἀποτελοῦν κοινωνικές κατασκευές, ἡ δέ ἀναφορά σέ ἀπόλυτες καί αἰώνιες ἀξίες συνιστᾶ ἤ ἰδεαλισμό ἤ ὅπως ἐλέχθη κατά φρικτό τρόπο κατηχητισμό. Ἡ ὑποτιθέμενη ἀντικειμενική πληροφόρηση τήν ὁποία ὀφείλει νά δώσει τό σχολεῖο κατά τόν ὁμιλητῆ, στό ἀνωτέρω ἀπομαγνητοφωνημένο κείμενό του, εἶναι ἁπλά ὅτι ἀντικειμενικές ἀξίες δέν ὑπάρχουν, ὅτι ὅλα εἶναι σχετικά καί κοινωνικές κατασκευές.

Ὁ κ. Κουκουνάρας ἀναφερόμενος στό ἄρθρο του "Οἱ θρησκεῖες στό σχολεῖο: μία μετανεωτερική προσέγγιση τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης μέ τεχνικές ἀπό τό θέατρο στήν ἐκπαίδευση" (Θέατρο καί Ἐκπαίδευση δεσμοί ἀλληλεγγύης, ἐπιμ. Γκόβας, Ν., Κατσαρίδου, Μ., Μαυρέας, Δ. (ἐπιμ.). (2012). Ἀθήνα: Πανελλήνιο Δίκτυο γιά τό Θέατρο στήν Ἐκπαίδευση) ἀναφερόμενος στήν κονστρουκτιβιστική θεώρηση τῆς μάθησης γράφει τά ἑξῆς:

"Ὁ κονστρουκτιβισμός ἀποτελεῖ μιά ψυχολογική καί φιλοσοφική θεωρία καί ἑρμηνεία τῆς φύσης τῆς μάθησης (Simpson 2002), κατά τήν ὁποία ὁ μαθητής δημιουργεῖ τή δική του μάθηση (Schunk 2010: 252). Ἐπηρεάστηκε ἀπό τή θεωρία καί ἔρευνα τῆς ἀνθρώπινης ἀνάπτυξης, κυρίως τῶν Piaget (1970,1972), Vygotsky (1997) καί ἄλλων (Von Glasersfeld 1995, Bruner 1996, 1997). Ἔχει ὡς βάση τή πραγματιστική παραδοχή ὅτι ἡ ἀλήθεια ἔχει σχετική ἀξία, γιατί δέν εἶναι μία ἀντικειμενική, ἀμετάβλητη καί ἀπόλυτη. Σχετική ἀξία ἔχει καί ἡ γνώση της, γι’ αὐτό δέν ὑπάρχει ἀπόλυτη καί ἀντικειμενική γνώση ἤ ἐξήγηση τοῦ κοινωνικοῦ κόσμου. Αὐτό πού συμβαίνει στήν πραγματικότητα εἶναι ἡ ὑποκειμενική οἰκοδόμηση τῆς γνώσης μέσα ἀπό πολλαπλά νοήματα καί σημασιοδοτήσεις, πού προσδίνει ὁ καθένας".

Ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας στό ἄρθρο του "Ἡ χρήση βιβλικῶν κειμένων στήν κονστρουκτιβιστική προσέγγιση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν" (Δελτίο Βιβλικῶν Μελετῶν, 29Β, 2011) ἀναφερόμενος στήν κονστρουκτιβιστική θεώρηση τῆς μάθησης ἔγραφε τά ἑξῆς:

"Ἡ κονστρουκτιβιστική θεώρηση τῆς μάθησης ἀμφισβητεῖ ὅτι ἡ σκέψη ἐνυπάρχει στό  νοῦ, λόγω ἐνδείξεων ὅτι αὐτή λαμβάνει χώρα στό πλαίσιο καταστάσεων. Ἀκόμη, δέχεται ὅτι οἱ διεργασίες τῆς γνώσης, κατά κύριο λόγο, οἰκοδομοῦνται ἀπό τά ἄτομα, σέ συνάρτηση μέ τίς ἐμπειρίες τους (Bredo 1997). Ἡ θεωρία ὅτι ὁ μαθητής δημιουργεῖ τή δική του μάθηση εἶναι περισσότερο ἀνατρεπτική ἀπό ὅ,τι φαίνεται. Τοποθετεῖ στό κέντρο τῆς θεωρίας τήν πραγματιστική παραδοχή ὅτι ἡ ἀλήθεια δέν εἶναι μία ἀντικειμενική, ἀμετάβλητη, ἀδιαπραγμάτευτη καί ἀπόλυτη. Γιά αὐτό ἡ ἀξία τῆς ἴδιας, ἀλλά καί ἡ γνώση της εἶναι σχετικές. Ἡ γνώση στήν πραγματικότητα, γιά τόν κονστρουκτιβισμό, διαμορφώνεται ὑποκειμενικά, οἰκοδομεῖται μέσα ἀπό τά πολλαπλά νοήματα καί σημασιοδοτήσεις, πού προσδίδει ὁ καθένας".

Εἶναι αὐτονόητο κατόπιν ὅλων αὐτῶν ὅτι τό νά μιλήσουμε γιά συγχυτικό μεῖγμα θρησκειῶν ἤ πανθρησκεία εἶναι πολύ λίγο καί ἴσως καί κολακευτικό. Στήν πραγματικότητα ἐπιχειρεῖται μία θρασύτατη εἰσαγωγή στό γενικευμένο σχετικισμό, ὁ ὁποῖος ἀποδομεῖ ὄχι μόνο τήν Ὀρθοδοξία ἀλλά καί κάθε μορφή θρησκείας. Ὁ μαθητής ὑποχρεοῦται νά προσηλυτισθεῖ στό σχετικισμό καί ὅπως ἀνέφερε κάποιος ἄλλος ὁμιλητής "ὅποιος καθηγητής δέν ἐφαρμόζει τό νέο πρόγραμμα ἁπλά φεύγει".

Ἀπό τά ἀνωτέρω κείμενα, τά ὁποῖα εἶναι κείμενα πιστῆς ἀντιγραφῆς καί ἀπομαγνητοφώνησης τῆς παρουσιάσεως τῶν ἐμπνευστῶν τῆς νέας ἀντικατήχησης τῶν ἐκπαιδευτικῶν, προκύπτει ὅτι βρισκόμαστε σέ διαδικασία μακιαβελικοῦ τύπου παραπληροφόρησης τῆς Ἐκκλησίας πρῶτα ἀπ’ ὅλα, τῶν γονέων, τῶν μαθητῶν καί τοῦ θεολογικοῦ κόσμου. Αὐτό πού παρουσιάζεται σάν γνώση πού προκύπτει ἀπό τήν ἐμπειρία - βίωμα δέν ἔχει καμία σχέση μέ αὐτό πού ὅλες οἱ θρησκεῖες ἐννοοῦν ὡς βίωμα, ἡ κάθε μία μέ τό δικό της τρόπο βέβαια, ἀλλά μέ αὐτό πού ἐννοοῦσε ὁ Dewey. Στό βιβλίο τοῦ "Α Common Faith" (Yale University Press) πού ἐκδόθηκε τό 1934 (ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ οἱ συντάκτες τοῦ προγράμματος εἶναι πολύ ἐνημερωμένοι μέ τίς πρόσ¬φατες ἐξελίξεις τῆς παιδαγωγικῆς βασιζόμενοι στά εὐφυολογήματα τοῦ προπολεμικοῦ Dewey τοῦ 1934!) μᾶς διαβεβαίωνε ὅτι ἡ παραδοσιακή θρησκεία ὁδεύει πρός τή λησμονιά καί θά ἀφορᾶ μόνο τήν περιέργεια τῆς ἱστορίας. Ὅπως τό αὐτοκίνητο, συνεχίζει, ξεπέρασε τό ἄλογο ἔτσι καί ἡ ἐπιστήμη θά ξεπεράσει τή θρησκεία. Ὅλες οἱ θρησκευτικές μορφές, συνεχίζει, εἶναι μυθολογικές καί ὅλες οἱ μυστικές ἐμπειρίες ἔχουν μία φυσική ἐξήγηση. Στή σελίδα 30 τοῦ βιβλίου αὐτοῦ προσδοκᾶ ὅλοι οἱ μορφωμένοι ἄνθρωποι νά ἐγκαταλείψουν τή θρησκεία, τόν Θεό, τά περί σωτηρίας, χάριτος, προσευχῆς, μυστηρίων, κλήρου, ἀποκαλύψεως κ.ἄ. Γιά νά βοηθήσει ὁ φιλάνθρωπος κ. Dewey τά ἀμερικανάκια καί τούς ντόπιους θαυμαστές του τό 2017 νά ξεπεράσουν τό ψυχολογικό πρόβλημα ἀπό τήν ἀπώλεια τοῦ Θεοῦ πρότεινε δύο ἀλλαγές: τόν κοσμικό μετασχηματισμό τῆς θρησκείας, πού πλέον δέν θά δεχόμαστε σάν ἁγίους αὐτούς πού ἀγωνίζονται κατά τῶν παθῶν, ἀλλά θά δεχόμαστε στή θέση τους τούς ἀκτιβιστές, πού θά ἀσχολοῦνται μέ τή βελτίωση τῆς ζωῆς σέ αὐτόν τόν πλανήτη. Ἐπίσης πρότεινε, ἡ δεύτερη πρότασή του, ὅτι ἡ ἔννοια Θεός δέν θά ἀντιστοιχεῖ σέ κάποια συγκεκριμένη θεότητα, ἀλλά θά ἀντιστοιχεῖ στήν ἔννοια τῆς ἑνότητος ὅλων τῶν σκοπῶν, τά ὁποῖα διεγείρουν σέ ἐμᾶς ἐπιθυμίες καί δράσεις. Τό ὅτι βέβαια διαψεύστηκε ὁ κ. Dewey ἀπό τήν ἱστορία τό ξέρουν οἱ πάντες. Τό ὅτι ὅμως ἐμφανίζεται αὐτό τό κωμωδιογράφημα ἡλικίας σχεδόν 100 ἐτῶν ὡς λύση γιά τά παιδαγωγικά προβλήματα τῆς ἑλληνικῆς νεότητος τό 2017 μᾶλλον θά πρέπει νά τό ἀποδώσει κανείς στό θουκυδίδειο, ὅτι οἱ ἔννοιες ἔχουν χάσει τή σημασία τους, γιά νά μήν ποῦμε τό βαρύτερο ὅτι, ὅταν μιά ἱστορία αὐτοῦ τοῦ τύπου ἐπαναλαμβάνεται, δέν εἶναι κωμῳδία ἀλλά τραγῳδία. Ὅταν αὐτοί οἱ κύριοι μέ ὕφος 40 Καρδιναλίων μας κουνοῦν τό δάχτυλο καί μᾶς ζητοῦν νά ἐκσυγχρονιστοῦμε, ἴσως θά πρέπει νά ὑποψιαστοῦν πρίν μᾶς ἀπειλήσουν μέ τίς περισπούδαστες παραπομπές τους, ὅτι μπορεῖ νά ὑπάρχουν καί ἄνθρωποι πού εἶναι σέ θέση νά διαβάσουν αὐτές τίς παραπομπές, νά ξέρουν ξένες γλῶσσες καί κυρίως νά ξέρουν ἱστορία τῆς ἐκπαίδευσης. Ἄν λοιπόν κοπτόμαστε ὅτι ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ἀλλαγῆς πού προτείνεται στά νέα προγράμματα σπουδῶν εἶναι θέμα παιδαγωγικῆς ἀνάγκης, εἶναι καλό νά λεχθεῖ ποιός τά εἶπε αὐτά, πότε τά εἶπε καί ἄν τό ὅραμα τῆς ἑλληνικῆς παιδείας εἶναι ὁ ἐξαμερικανισμός προπολεμικῆς παλιᾶς κοπῆς. Γιά νά καταλάβουν οἱ ἀναγνῶστες τῆς ἐφημερίδας μας περί τίνος πρόκειται ὡς πρός τόν μακαρίτη Dewey, εἶναι  ἐνδιαφέρον  νά  λεχθεῖ ὅτι ἡ περίφημη φιλοσοφία τοῦ πραγματισμοῦ του βασίζεται σέ μία ἀμίμητη φράση του: "ὅ,τι δέν μετριέται σέ δολλάριο δέν ἀξίζει τόν κόπο νά τό λαμβάνουμε σοβαρά ὑπόψη"! Μπορεῖ νά εἴμαστε ἀποικία χρέους ὑλικά λόγω τοῦ ὑπερδανεισμοῦ μας, ἀλλά δέν χρειάζεται νά γίνουμε καί ἀποικία λοβοτομημένων δολλαριοπλήκτων ἤ εὐρωπλήκτων καί νά θεωροῦμε νομική μας ὑποχρέωση νά πείσουμε δικαίους καί ἀδίκους ὅτι αὐτό εἶναι τό προοδευτικό μέλλον τῆς παιδαγωγικῆς στήν Ἑλλάδα.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί οἱ ἅγιοι Ἀρχιερεῖς πού συμμετέχουν στόν διάλογο πρέπει νά προσέξουν, γιατί τό παιχνίδι παίζεται μέ σημαδεμένα χαρτιά. Ὅσο καί νά προσθέσουμε στοιχεῖα στόν προετοιμαζόμενο φάκελο σπουδῶν ἀπό τήν Ὀρθοδοξία μέσα σέ αὐτό τό γκεμπελιστικό πλαίσιο, τό μόνο τό ὁποῖο θά καταφέρουμε εἶναι νά γελοιοποιήσουμε καί τήν Ὀρθοδοξία μέ ὑπογραφή μάλιστα τῆς Ἱ. Συνόδου. Ὅταν ἡ φιλοσοφία τῶν νέων προγραμμάτων εἶναι ὅτι ὅλα εἶναι σχετικά καί δέν ὑπάρχει ἀντικειμενική ἀλήθεια, ἔχουμε τήν ἔναρξη τῆς ἐπιβολῆς ἑνός ριζοσπαστικοῦ ἀθεϊσμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀκολουθεῖ λογικά τήν ἀποδόμηση ὅλων τῶν θρησκειῶν. Εἶναι καιρός ἐγρήγορσης, καιρός ἀποφάσεων καί καιρός ἑνός ὄντως ριζοσπαστικοῦ ΟΧΙ ἀπό κλῆρο καί λαό στό νέο αἰσχρό παιδομάζωμα εἰς βάρος τῆς ἑλληνικῆς νεότητας. Ἐπιπλέον ἄς λε¬χθεῖ ὡς ὑποσημείωση ὅτι ἡ ἰδέα τοῦ νά ἐκκοσμικευθεῖ ἡ παιδεία στήν Τουρκία  μέσω  τοῦ  πρα¬γματισμοῦ τοῦ Dewey ἦταν "εὐφυής" ἰδέα τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ. Ὁ ἴδιος ὁ John Dewey ἐκλήθη τό 1923 ἀπό τόν τότε Ὑπ. Δημόσιας Ἐκπαίδευσης Σεφά Μπέη καί μετέβη στήν Τουρκία. Παρέμεινε δυό μῆνες περιοδεύοντας τήν Τουρκία καί συνομιλώντας μέ Τούρκους ἐκπαιδευτικούς καί ὑπέβαλε δύο ἐκθέσεις μία πρώτη πρίν φύγει ἀπό τήν Τουρκία καί μία δεύτερη πιό περιεκτική, ὅταν ἐπέστρεψε στήν Ἀμερική. Ἄν ὁ κεμαλισμός ἔχει καί ἑλληνική ἔκδοση θά τό δοῦμε σύντομα στίς αἴθουσες τῶν ἑλληνικῶν σχολείων. Ἐλπίζουμε ἡ ἡγεσία τοῦ Ὑπ. Παιδείας νά μή θέλει νά συνδέσει τό ὄνομά της μέ ἕνα τόσο παλιομοδίτικο ἀμερικανοκεμαλισμό».

Καί μιά ἀποκαλυπτική καταγγελία

Στήν ἱστοσελίδα τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων (ΠΕΘ) ὑπάρχει Δελτίο τύπου - Καταγγελία (15/5/2017) γιά προσπάθεια ἐκφοβισμοῦ Θεολόγων ἀπό γνωστό Σύμβουλο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Κατά τήν Καταγγελία, ὁ Σύμβουλος «περιφερόταν στό 2ο ΠΕΚ Ἀθηνῶν, στίς 9/5/2017 καί παραπλανοῦσε τούς ἐπιμορφούμενους Θεολόγους λέγοντάς τους ὅτι "ἄς ἀντιδράει ἡ ΠΕΘ ὅσο θέλει, ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀποδεχθεῖ τά νέα Προγράμματα καί ἔχει συμφωνήσει μέ τό Ὑπουργεῖο καί τό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) γιά τήν ἐφαρμογή τους στά σχολεῖα" ... Σέ ἐρώτηση ἐπιμορφούμενου Θεολόγου "ἐπί ποίου ἐπίσημου ἀποδεικτικοῦ στοιχείου στηρίζετε αὐτή σας τήν τοποθέτηση κ. Σύμβουλε (ὅτι ἡ Ἐκκλησία συμφώνησε);", ἡ ἀπάντηση ἦταν ἡ σιωπή. Ἡ σιωπή ἐπίσης, ἦταν ἡ ἀπάντηση σε ἐπιμορφούμενο πού ρώτησε: "Θά ἐπιμορφώσετε καί τούς καθηγητές Θεολόγους τῶν ἑτεροδόξων θρησκευτικῶν κοινοτήτων (Ρωμαιοκαθολικῶν, Μουσουλμάνων, Ἑβραίων), τῆς χώρας μας γιά τά νέα Προγράμματα;"». Σέ ἄλλη περίπτωση ὁ ἐν λόγω Σύμβουλος «ἀκούγοντας τούς προβληματισμούς συναδέλφου χτύπησε τό χέρι τοῦ στό ἕδρανο καί φώναξε μέ ἔνταση: "Ἐγώ εἶμαι ὁ ... καί Θεολόγους σάν κι ἐσένα θά τούς κάνω εἰδική ἐπιμόρφωση τόν Σεπτέμβριο"». Τά παραπάνω εἶναι ἰδιαίτερα ἀποκαλυπτικά τῶν «δημοκρατικῶν» φρονημάτων καί μεθόδων τῶν ἐμπνευστῶν τῶν νέων Προγραμμάτων γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

1 σχόλιο:

  1. ΑΜΑ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΛΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΝΑ ΤΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ 5 ΤΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΣΟΥΡΩΤΗΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.