"Ἡ ἀποδόμηση τοῦ βιολογικοῦ πυρήνα τῆς προσωπικότητας καὶ τῆς οἰκογένειας, ὡς ὅρος χειραγώγησης, μέσω τῆς ὑπονόμευσης κάθε δυνατότητας συγκρότησης τοῦ ἀνθρώπου ὡς ὑποκειμένου"

Συνέντευξη ποὺ παραχώρησε ὀ Δημήτρης Πατέλης, ἀναπληρωτὴς καθηγητὴς τοῦ Πολυτεχνείου Κρήτης στην Σοφία Τσέκου, τὴν Κυριακὴ 19-03-2017 τὸ ἀπόγευμα, προσκεκλημένος τῶν Θεολόγων καθηγητῶν τῆς Κορίνθου.

Το θέμα ἔχει σαφεῖς ἐπιστημονικὲς-φιλοσοφικές, ἰδεολογικοπολιτικὲς καὶ πρακτικὲς πτυχές, ποὺ δὲν διευθετοῦνται ποικίλους εὔκολους χαρακτηρισμοὺς καὶ “ταμπέλες”. Ἡ ἐπιστημονικὴ προσέγγιση, ἔχει καὶ ἐδῶ παραχωρήσει τὴ θέση της σὲ εὔκολες “θέσεις” καὶ “τοποθετήσεις”, χωρὶς ἐρευνητικὸ-μεθοδολογικὸ ἕρμα...

Διακρατικοὶ θεσμοί, ἑσμὸς ΜΚΟ κλπ. διαγκωνίζονται μὲ ἐθελοντές, μοντέρνα ἕως μεταμοντέρνα κόμματα, φορεῖς κλπ γιὰ τὴν ἐναρμόνιση μὲ ὁρισμένα ἐπιβεβλημένα πρότυπα καὶ προδιαγραφές.

Αὐτοὶ ποὺ ἐξαπολύουν πολέμους καὶ διαπράττουν γενοκτονίες, ἐπιβάλλουν καὶ τὰ LGBTQ πρότυπα - ταυτότητες, ὡς ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ στοιχεῖα “ριζοσπαστικότητας” καὶ ἐλευθερίας...

Κατακεραυνώνουν ἐκ τοῦ προχείρου ὡς “σεξιστὲς καὶ ὁμοφοβικούς” ὅλους/-eς τοὺς/-τὶς ἀντιφρονοῦντες ἔναντι αὐτοῦ τοῦ....
κυρίαρχου προτύπου πλανητικῶν ἀξιώσεων...

Θὰ ἦταν εὐχῆς ἔργο, ἀντὶ γιὰ φλυαρίες καὶ ἀνταλλαγὲς ἐπιφανειακῶν χαρακτηρισμῶν, νὰ ἀναπτυχθεῖ τὸ θέμαθεωρητικα καὶ μεθοδολογικὰ στὶς ἑξῆς θεματικὲς ἑνότητες:

Τὸ θέμα τοῦ φύλου. Ὁ βιολογικὸς πυρήνας τῆς οἰκογένειας καὶ οἱ οἰκονομικές, κοινωνικές, πολιτισμικὲς κλπ λειτουργίες της, στὴν δομὴ τῆς κοινωνίας. Συνάρτηση τῆς ἐν λόγω προβληματικῆς μὲ τὴν παραγωγὴ καὶ ἀναπαραγωγὴ τοῦ ἀνθρώπινου γένους-εἴδους, μὲ τὴν παραγωγὴ καὶ ἀναπαραγωγὴ τοῦ ἑκάστοτε ἱστορικὰ συγκεκριμένου ὑποκειμένου τῆς ἐργασίας καὶ τοῦ συνόλου τῶν κοινωνικῶν δραστηριοτήτων καὶ σχέσεων, μὲ τὸν τρόπο ζωῆς καὶ τὶς δημογραφικὲς πτυχές του, μὲ τὶς συνειδητὲς καὶ ἀσυνείδητες πτυχὲς τῆς ταυτότητας τῆς ἀτομικότητας, τῆς προσωπικότητας καὶ τῶν συλλογικοτήτων, μὲ τὶς μορφὲς κοινωνικῆς συνείδησης (ἠθικές, πολιτικές, δικαιικές, αἰσθητικές, θρησκευτικὲς καὶ φιλοσοφικές), μὲ τὴ θέση καὶ τὸ ρόλο τῆς ἔμφυλης διάστασης τῆς προσωπικότητας καὶ τοῦ ὑποκειμένου, μὲ τὴ θέση καὶ τὸ ρόλο τῶν θεσμικῶν καὶ συμβολικῶν στοιχείων τοῦ ἐποικοδομήματος κ.ο.κ.

Τὸ θέμα τοῦ φύλου, τοῦ βιολογικοῦ πυρήνα τῆς οἰκογένειας στὴν ἱστορία τῆς κοινωνίας.

Βιολογικὲς προϋποθέσεις καὶ ἐξελικτικοὶ μηχανισμοί, ἀγελαῖος τρόπος ζωῆς καὶ ἀναπαραγωγὴ στοὺς ἀνθρωπίδες καὶ στὸν Homo Sapiens. Τροφοσυλλεκτικὴ πρωτόγονη κοινότητα: διευθέτηση γενετήσιας ὁρμῆς καὶ ἀναπαραγωγικῆς λειτουργίας. Ἡ διασφάλιση τῆς διαγενεακῆς ἀλληλουχίας. Γένος, φυλή, ἑνώσεις φυλῶν. Συνδυασμοὶ ἐνδογαμίας καὶ ἐξωγαμίας. Ταμπού. Καταμερισμὸς ἐργασίας καὶ φύλο στὴν πρωτόγονη κοινότητα. Μητριαρχία.

Καταμερισμὸς ἐργασίας καὶ ἐμφάνιση κτηνοτροφίας καὶ γεωργίας. Ὑπερπροϊόν, ἐκμετάλλευση, καταπίεση καὶ πατριαρχικὴ οἰκογένεια. Δουλοκτητικὴ κοινωνία καὶ ἄρδην ὑποβάθμιση τῆς γυναίκας. Ἔναρξη μετασχηματισμοῦ τῶν πρωτόγονων κοινοτικῶν κληροδοτημάτων. Ἀπὸ τὴ μαγεία - μυθολογία στὴ θρησκεία - πατριαρχικὰ πρότυπα. Ἀδυναμία διάκρισης τῆς προσωπικότητας - σύγχυση διαπροσωπικῶν σχέσεων μὲ τὶς σωματικὲς-γενετήσιες.

Φεουδαρχικὴ κοινωνία καὶ δουλοπαροικία. Ἀναβάθμιση τῆς πατριαρχίας, δικαιώματα πρώτης νύχτας τοῦ γάμου, θρησκευτικὰ - μονοθεϊστικὰ πρότυπα, τὸ σῶμα ὡς “σαρκίον” καὶ πηγὴ “ἁμαρτίας” - ἐνοχῶν.

Ἡ ἄνοδος τῆς κεφαλαιοκρατίας, γενίκευση καὶ ἐμβάθυνση τῶν ἐμπορευματικῶν καὶ χρηματικῶν σχέσεων, ἐμπόρευμα “ἐργασιακὴ δύναμη”, τυπικὴ ἐλευθερία καὶ ἰσονομία. Ἡ προβληματική του “λελογισμένου ἐγωισμοὺ” καὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου. “Φυσικό δίκαιο”. Πρωταρχικὴ συσσώρευση τοῦ κεφαλαίου καὶ ἠθική. Ἡ ἐξατομίκευση τῆς θρησκείας (προτεσταντισμός, καλβινισμὸς) καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση τοῦ κράτους καὶ τῆς κοινωνίας. Γυναικεία καὶ παιδικὴ ἐργασία. Ἀλλαγὲς στὴ δομὴ τῆς οἰκογένειας καὶ τῶν ρόλων. Μαζικὴ παραγωγή, τεϊλορισμός, φορντισμός, καταναλωτισμὸς καὶ οἰκογενειακὰ πρότυπα. Ἀναδιάρθρωση τῆς παραγωγῆς ἀπὸ τὴν τελευταία 25-ἐτία τοῦ 20ου αι.

Ἡ νεοσυντηρητικὴ - νεοφιλελεύθερη στρατηγικὴ καὶ ἡ οἰκογένεια. Ἀποδόμηση ἐργασιακῶν σχέσεων, θέσεων, ρόλων καὶ προτύπων. Ἀποδόμηση καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ βιολογικοῦ πυρήνα τῆς οἰκογένειας. Ἀποδόμηση τῆς ἴδιας τῆς ταυτότητας τῆς προσωπικότητας μὲ ἔμφαση στὸ βιολογικό της πυρήνα. Χειραγώγηση προσανατολισμῶν, προτύπων, συμπεριφορῶν (πολιτικῶν, καταναλωτικῶν, κ.ο.κ.) μέσω τῆς κατευθυνόμενης ὑπερδιόγκωσης τῆς ἔμφυλης προβληματικῆς. Ἰδεολογικοὶ καὶ θεσμικοὶ μηχανισμοὶ κρατικῆς καὶ διακρατικῆς ἐπιβολῆς θεσμῶν καὶ προτύπων (π.χ. Gender Equality in the Council of Europe, Standards and mechanisms, Gender Equality Commission (GEC), με εστίαση στη συμμόρφωση εθνικών κρατών στην επιβολή, National Focal Points, Gender Equality Rapporteurs, European Committee for Social Cohesion, Human Dignity and Equality (CDDECS) κ.ο.κ.). Μ.Κ.Ο. καὶ ἐπιβολὴ προτύπων.

Ἡ προοπτική τῆς ἑνοποιημένης ἀνθρωπότητας ὡς πραγματικὴ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Ὁλόπλευρη ἀνάπτυξη τῶν ψυχοσωματικῶν δημιουργικῶν ἱκανοτήτων ὡς ὅρος ἀνάπτυξης τῆς κοινωνίας. Ἄρση διαλεκτική τῶν προϋποθέσεων καὶ τοῦ γίγνεσθαι συνολικά τῆς κοινωνίας.

Θεωρητικὲς καὶ ἰδεολογικὲς τάσεις, ἀρχὲς καὶ προσεγγίσεις τοῦ θέματος: (κοινοτικός, ἐθνολογικός, πολιτισμικός, θρησκευτικὸς κ.ο.κ.) συντηρητισμός. Ὀρθολογισμὸς καὶ ἀνορθολογισμός. Μυστικισμός, βιολογισμός, κοινωνιολογισμός, φιλοσοφία τῆς ζωῆς, πιοκίλες ἐκδοχὲς φροϋδισμοῦ - ψυχανάλυσης, συμπεριφορισμός, ὑπαρξισμός, περσοναλισμός, μαρξισμός, νιτσεϊσμος, πραγματισμός, φεμινισμός, φιλελεύθερος καὶ νεοφιλελεύθερος φεμινισμός, Women’s Studies, Gender Studies. Ἔμφαση στὴ μετάβαση ἀπὸ τὴ δομικὴ-στρουκτουραλιστικὴ ἑρμηνεία τοῦ μαρξισμοῦ στὸ μεταδομισμὸ καὶ στὸ μεταμοντέρνο. Ἀπὸ τὴν “ἱστορία χωρὶς ὑποκείμενο” στὴ “μικροφυσική τῆς ἐξουσίας”, στὴ “βιοπλιτικὴ” καὶ στὴν ἀναγωγὴ ταυτότητας καὶ φύλου σὲ “κοινωνικὲς - συμβολικὲς κατασκευές” κατὰ τὸ δοκοῦν κ.ο.κ. Μιὰ ἀπὸ τὶς ἀφετηριακὲς ἀρχὲς τῆς κονστρουκτσιονιστικῆς προσέγγισης συνίσταται στὴν ἀποδόμηση τοῦ νεωτερικοῦ ὑποκειμένου, στὴν πολυδιάσπασή του σὲ πολλαπλὰ δίκτυα σχέσεων καὶ στὴν διαμόρφωση «ψηφιδωτῶν», «κλασματοποιημένων» προσωπικοτήτων.

Ἡ ἐπιστημονικὴ κοινωνικὴ θεωρία καὶ μεθοδολογία τῆς Λογικῆς της Ἱστορίας εἶναι διαλεκτική. Ὡς ἐκ τούτου, μὲ τὸν πλέον κατηγορηματικὸ τρόπο δὲν ἀνάγει τέτοια προβλήματα στὴ νεοφιλελεύθερη “λογικὴ” τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων (τὰ ὁποῖα μάλιστα ἐπισταμένως ἀντιδιαστέλλονται στὰ συλλογικά). Ἐπίσης, μὲ τὸν πλέον κατηγορηματικὸ τρόπο ἀπορρίπτει μεταφυσικὲς ἀντιλήψεις τύπου βιολογικοῦ καὶ νευροφυσιολογικοὺ ἀναγωγισμού. Ἐπιπλέον, στὰ πλαίσια τῆς περίπλοκης καὶ ἀντιφατικῆς διαδικασίας διαλεκτικῆς ἄρσης τοῦ βιολογικοῦ ἀπ' τὸ κοινωνικὸ στὴ δομὴ καὶ τὴν ἱστορία τῆς κοινωνικῆς ἀνάπτυξης, ἡ σεξουαλικὴ ἀνάγκη καὶ ἡ ἀναπαραγωγικὴ λειτουργία ἀνεξαρτοποιοῦνται μὲν σχετικὰ ὡς πρὸς ἄλληλες, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ ἀποκόπτονται καὶ νὰ ἀντιδιαστέλλονται πρὸς ἄλληλες.

Ἡ ὅλη προβληματική, ἐξετάζεται ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς συμβολῆς ὅλων τῶν σχέσεων, δραστηριοτήτων, στάσεων, συμπεριφορῶν, θεσμῶν κ.ο.κ. στὴν προοπτική τῆς ὁλόπλευρης ἀνάπτυξης κάθε προσωπικότητας καὶ συλλογικότητας, τῆς ἐνοποίησης τῆς ἀνθρωπότητας. Ὑπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα ἐνδείκνυται νὰ ἐξετάζεται καὶ ὁ βιολογικὸς πυρήνας τῆς προσωπικότητας καὶ τῆς οἰκογένειας.

Ὡς ἐκ τούτου, δὲν μποροῦμε νὰ παίζουμε αὐθαίρετα μὲ αὐτό, μὲ τὴν ἀμφιγονικὴ ἀναπαραγωγὴ τοῦ ἀνθρώπινου γένους καὶ τὸ βιολογικὸ πυρήνα τῆς οἰκογένειας. Τὸ φύλο δὲν εἶναι καὶ δὲν μπορεῖ νὰ συνιστᾶ αὐθαίρετη ἐπιλογὴ-προτίμηση, “συμβολικὴ κατασκευή”, ἀκόμα καὶ ἂν αὐτὴ ἡ “ἐπιλογὴ” γίνεται μὲ τὴν ἐξ ἴσου αὐθαίρετη ἐπίκληση κάποιου βιολογισμοῦ ἢ/καὶ νευροφυσιολογικοὺ ἀναγωγισμοὺ (εἶναι ἐντυπωσιακὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο στὴν σχετικὰ διαδεδομένη νεοφιλελεύθερη προβληματικὴ -ποὺ υἱοθετεῖται αὐτούσια καὶ ἀπὸ ὁρισμένου τύπου “ἀριστερὰ” συνυπάρχουν αὐτὲς οἱ ἐκ πρώτης ὄψεως ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες καὶ ἀλληλοαποκλειόμενες μορφὲς ἀναγωγισμού: ἀκραίου βιολογισμοῦ καὶ ἀκραίου βουλησιαρχικοῦ κοινωνιολογισμοῦ).  

Ἡ συστηματικὴ προπαγάνδα τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ (καὶ οἱ συνακόλουθες στοχευμένες θεσμικὲς παρεμβάσεις) στὸ ἐν λόγω ζήτημα, περιλαμβάνει στὸν πυρήνα τῆς μιὰ βίαιη διέγερση σεξουαλικῶν προβληματισμῶν καὶ πρακτικῶν στὰ παιδιὰ (μὲ εἰδικὰ ἐπιδοτούμενα ἀπὸ ΕΕ προγράμματα σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης ἀπὸ τὸ βρεφονηπιακὸ σταθμό!), συνεπικουρούμενη ἀπὸ ἀντίστοιχο καταιγισμὸ στὰ ΜΜΕ, στὸ διαδίκτυο, στὴ μαζικὴ κουλτούρα (καταναλωτισμός, σὲξ καὶ βία). Ἡ διέγερση τοῦ σεξουαλικοῦ στοιχείου σὲ ἠλικιακὲς βαθμίδες ὅπου (ὁρμονικὰ καὶ ἀνατομοφυσιολογικὰ) εἶναι ἀδύνατο νὰ συνδεθεῖ μὲ τὴν ἀναπαραγωγικὴ λειτουργία, γεγονὸς ποὺ εὐνοεῖ τὴν ἐγχάραξη-ἐνστάλαξη-ἐπιβολὴ τῆς ἀντίληψης ὅτι ἡ σεξουαλικὴ διέγερση-ἀπόλαυση-ἐπιθυμία εἶναι μιὰ ἀνάγκη (ποὺ ἐνισχύεται ὡς ὑποκειμενικὴ-ἀτομικὴ ἐπιθυμία ἡδονιστικῆς κατανάλωσης), ἐξ ὑπαρχῆς ἄσχετη μὲ τὴν ἀναπαραγωγή.

Εἶναι ἐντυπωσιακὸς ὁ βαθμὸς διείσδυσης τῆς ἀστικῆς ἰδεολογίας, ὁ βαθμὸς ἐνσωμάτωσης τῶν πλέον ἀντιδραστικῶν, ἀνορθολογικῶν καὶ ἀντιεπιστημονικῶν ἀρχῶν ἀπὸ ὁρισμένου τύπου διανόηση καὶ “ἀριστερά”. Αὐτὸ φαίνεται καὶ μὲ τὴν ἄρδην υἱοθέτηση ἐκ μέρους τους τῶν ἀκραίων νεοφιλελεύθερων δογμάτων περὶ apri ori ἀπόλυτης ἰσχύος τῶν παντοειδῶν ὑποκειμενικῶν, αὐθαίρετων, μερικῶν, “πολυφωνικών”, ἀτομικῶν, κ.ο.κ. ταυτοτήτων καὶ δικαιωμάτων, πάντα σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ ὁτιδήποτε μπορεῖ νὰ συγκροτηθεῖ καὶ νὰ ὀρθώσει τὸ ἀνάστημά του συλλογικά, στὴ βάση ἀντικειμενικῶν κοινωνικῶν ἀναγκῶν καὶ νόμων, ἐπιστημονικὰ ἐγνωσμένων ἀναγκῶν συλλογικῶν ἀγώνων.

Δὲν εἶναι τυχαία ἡ συστηματικὴ ἀπόρριψη τῆς λογικῆς τῶν φυσικῶν καὶ κοινωνικῶν ἀναγκῶν καὶ ἡ ὑποκατάστασή της στὴν ἐπιστήμη καὶ στὶς ἰδεολογικὲς & πολιτικὲς πρακτικὲς κάποιων ἀπὸ τὴν ἐξ' ὑπαρχῆς ἀνορθολογικὰ ἑρμηνευόμενη ὑποκειμενικὴ “ἐπιθυμία”... Βασικὸς στόχος: ἡ ἀποτροπὴ τῆς συγκροτημένης καὶ ἐπιστημονικὰ θεμελιωμένης συλλογικῆς πάλης γιὰ τὴν προοπτική τῆς ἐπαναστατικῆς ἐνοποίησης τῆς ἀνθρωπότητας.

Ἡ ἀποδόμηση κάθε ἀντικειμενικῆς ἢ καὶ ἀντικειμενότροπης βάσης ἀναφορᾶς τῆς προσωπικότητας καὶ τῆς συλλογικότητας (συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ βιολογικοῦ πυρήνα τους), μὲ ἀντίστοιχη ἀπώλεια κάθε δυνατότητας συγκρότησης, μὲ τὴ μετατροπὴ τοῦ ἀνθρώπου σὲ ἕνα “εὐέλικτο”, “ἄμορφο”, ἀσπόνδυλο, μὲ ἀνύπαρκτη-ἀπροσδιόριστη-ἀδιάγνωστη κ.ο.κ. ταυτότητα, σὲ ἕνα οὐσιαστικὰ ἄβουλο καὶ χειραγωγήσιμο ὅν, εἶναι βασικὸ μέσο ἐπίτευξης τοῦ παραπάνω στόχου. Ἐδῶ ἐντάσσονται τὰ νεοφιλελεύθερα-μεταμοντέρνα δόγματα “κοινωνικῆς/συμβολικῆς κατασκευής” φύλου, κοινωνικῆς τάξης, πολιτικῆς & ἰδεολογίας, ἔθνους, πατρίδας κ.ο.κ.

Πίσω ἀπὸ τὴν πολυχρωμία ρευστῶν ταυτοτήτων κ.ο.κ. ἀποκαλύπτεται στὴν κρίση καὶ στὸν πόλεμο ἡ σκοπιμότητα μετατροπῆς τῶν ἀνθρώπων σὲ χύδην μάζες, ἀδρανεῖς ἢ καὶ ἐπιθετικὰ ταγμένες στὶς ἑκάστοτε ἐπιλογὲς κατασκευῶν καὶ ἀναδομήσεων τῶν πιὸ ἐπιθετικῶν κύκλων τοῦ κεφαλαίου.   

Στὴ θέση τῶν παραδοσιακῶν, μονοφωνικῶν «μεγάλων ἀφηγήσεων», ἔρχονται οἱ μικρές, καθημερινές, πολυφωνικὲς ἀφηγήσεις, ποὺ ὑπερτονίζουν τὶς πολιτισμικὲς (γλωσσικές, θρησκευτικὲς κλπ.) ἰδιαιτερότητες, ἐπιμέρους διαφορὲς κ.ο.κ. καὶ ὁδηγοῦν στὴν θεωρητικὴ νομιμοποίηση τῆς πολυδιάσπασης τῶν κοινωνικῶν σχέσεων καὶ τῆς ἀποδόμησης τῶν κοινωνικῶν ὑποκειμένων...

korinthostv