30 Ιαν 2017

Διαμαρτυρία τῆς Μητροπόλεως Γλυφάδας γιὰ τὴν προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας στὰ σχολεῖα

Πρὸς τὸ Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς καθ΄ ἠμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Μὲ μεγάλη ἔκπληξη πληροφορηθήκαμε γιὰ τὴν πρόσφατη ἐγκύκλιο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας[1] μὲ θέμα «Ὑλοποίηση στὸ Γυμνάσιο Θεματικῆς Ἑβδομάδας Ἐνημέρωσης καὶ Εὐαισθητοποίησης», μὲ τίτλο «Σῶμα καὶ ταυτότητα». Συγκεκριμένα, τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2016 οἱ Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, τὰ Γυμνάσια τῆς χώρας, οἱ ὑπεύθυνοι ἀγωγῆς ὑγείας καὶ οἱ ὑπεύθυνοι συμβουλευτικῶν σταθμῶν νέων ἔλαβαν ἐπείγουσα ἐγκύκλιο γιὰ τὴν ὑλοποίηση θεματικῆς ἑβδομάδας, ἡ ὁποία περιλαμβάνει τρεῖς θεματικοὺς ἄξονες: α) τὴ διατροφὴ καὶ τὴν ποιότητα ζωῆς, β) τὴν πρόληψη τοῦ ἐθισμοῦ καὶ τῶν ἐξαρτήσεων καὶ...
γ) τὶς ἔμφυλες ταυτότητες.

Ἡ ἐγκύκλιος αὐτή, εἰδικὰ μὲ τὴν ἑνότητα «ἔμφυλες ταυτότητες», ζητᾶ ἀπὸ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς νὰ παρουσιάσουν σὲ παιδιὰ ἡλικίας 12-15 ἐτῶν θέματα ποὺ προσεγγίζουν τὴ σεξουαλικότητα καὶ μάλιστα μὲ τρόπο διαστρεβλωτικό. Ἡ θεματικὴ αὐτὴ ἑβδομάδα, ἡ ὁποία ἀναμένεται νὰ ὑλοποιηθεῖ σὲ πρώτη φάση στὰ Γυμνάσια ὁλόκληρης τῆς χώρας, φαίνεται ὅτι ἀποτελεῖ τραγικὴ συνέχεια παλαιότερων δηλώσεων τοῦ τ. ἀναπληρωτὴ ὑπουργοῦ Παιδείας, ὁ ὁποῖος εἶχε δηλώσει τὸ 2015, στὸ πλαίσιο τοῦ 4ου ὁμοφυλοφιλικοῦ «Thessaloniki Pride – Φεστιβὰλ Ὑπερηφάνειας»: «Πρέπει νὰ μάθουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα τῆς χώρας ὅτι ἡ διαφορετικότητα εἶναι πλοῦτος καὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ αἰσθάνονται συστολὴ καὶ φόβο»!

Τὸ 2017 οἱ ἐκπαιδευτικοὶ καλοῦνται νὰ διακόψουν τὴ μαθησιακὴ διαδικασία γιὰ μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα, ὥστε νὰ κάνουν, χωρὶς τὴν ἔγγραφη συγκατάθεση τῶν γονέων, βιωματικὰ ἐργαστήρια καὶ βιωματικὲς ἀσκήσεις πάνω σὲ θέματα, ὅπως: «βιολογικὸ καὶ κοινωνικὸ φύλο, ἀποδομώντας τὰ ἔμφυλα στερεότυπα, ὁμοφοβία καὶ τρανσφοβία στὴν κοινωνία καὶ τὸ σχολεῖο» κ.α. Στὸ σχετικὸ ὑλικό τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς, ποὺ διατίθεται στὰ σχολεῖα γιὰ ἐκπαιδευτικὴ χρήση, βρήκαμε, μεταξὺ ἄλλων:

1. συζητήσεις γιὰ θέματα σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς καὶ σεξουαλικῶν σχέσεων (στὶς δραστηριότητες τοῦ θεματικοῦ ἄξονα «πρόληψη ἐθισμοῦ καὶ ἐξαρτήσεων»),
2. ἀναλύσεις γιὰ «φαλλικὰ σύμβολα» (στὸ θεματικὸ ἄξονα «ἔμφυλες ταυτότητες»),
3. δραστηριότητα μὲ τίτλο «“Κακές” λέξεις!!!», ὅπου οἱ μαθητὲς καλοῦνται «νὰ καταγράψουν στὸ φύλλο ἐργασίας ὅλες τὶς ὑβριστικὲς ἐκφράσεις καὶ λέξεις ποὺ θὰ ἀκούσουν νὰ χρησιμοποιοῦνται στὸ χῶρο τοῦ σχολείου ἢ ἔξω ἀπὸ αὐτὸ ἀπὸ τοὺς συμμαθητὲς καὶ τὶς συμμαθήτριές τους» καὶ «νὰ συγκεντρώσουν ὑβριστικὲς ἐκφράσεις ἀπὸ τὴν τηλεόραση καὶ τὰ περιοδικὰ» (στὶς δραστηριότητες τοῦ θεματικοῦ ἄξονα «ἔμφυλες ταυτότητες»),
4. δραστηριότητα μὲ τίτλο «Σεξουαλικότητα στὴν ἐφηβεία» μὲ ἐρωτήσεις γιὰ συζήτηση, οἱ ὁποῖες περιλαμβάνουν: «σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγηση, ἡ ἐμφάνιση τῆς σεξουαλικότητας, σεξουαλικὴ ἐπαφὴ (ὁρισμός, ἡ πρώτη φορά, φόβοι - ἀνασφάλειες κ.λπ.), ἔκφραση τῆς σεξουαλικότητας, γονεῖς καὶ ἐφηβικὴ σεξουαλικότητα, ὁμοφυλοφιλία, σεξουαλικὲς ταυτότητες καὶ στερεότυπα φύλου» (στὸν θεματικὸ ἄξονα «ἔμφυλες ταυτότητες»).

Εἶναι ἀπορίας ἄξιον, πῶς χωρὶς τὴν ἄδεια τῶν γονέων ἐπιχειρεῖται ἡ προσέγγιση τόσο εὐαίσθητων θεμάτων, ἡ ὁποία σὲ καμμία περίπτωση δὲν θὰ πρέπει νὰ γίνεται μαζικά, χωρὶς νὰ λαμβάνονται ὑπόψιν οἱ ἰδιαιτερότητες καὶ ἡ ὡριμότητα κάθε παιδιοῦ, πράγμα ποὺ συνεπάγεται τὴ δημιουργία ψυχικῶν τραυμάτων. Μὲ τρόπο ἀνεπίτρεπτα παρεμβατικό, τὰ παιδιὰ μας βομβαρδίζονται μὲ στρεβλὲς ἰδέες καὶ κατευθύνονται σὲ διαμόρφωση μὴ ὑγιῶν στάσεων ζωῆς. Στὴν ὅλη διαδικασία μάλιστα, παροτρύνονται οἱ ἐκπαιδευτικοὶ νὰ ὀργανώσουν καὶ «προβολὴ ταινιῶν μὲ σχετικὸ περιεχόμενο», κάτι ποὺ παραπέμπει σὲ ἀντίστοιχες ταινίες ἀπροκάλυπτης προώθησης τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τῶν «διαφορετικῶν» ἀποκαλούμενων οἰκογενειῶν, οἱ ὁποῖες προβάλλονται στὸ ἐξωτερικό. Ὅπως δηλώνει διευθύντρια σχολείου στὸ ἐξωτερικό, μετὰ τὴν προβολὴ σχετικῆς ταινίας, «οἱ μαθητὲς μπόρεσαν νὰ ἀποδομήσουν τὶς ἰδέες περὶ οἰκογένειας».

Ὡς γονεῖς ὀφείλουμε νὰ ἀντιδράσουμε σὲ ὁποιαδήποτε προσπάθεια χειραγώγησης τῆς συνείδησης τῶν παιδιῶν μας καὶ καταπάτησης τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας μας. Δὲν δεχόμαστε τὴ συμμετοχὴ τῶν παιδιῶν μας σὲ θεματικὲς ἑβδομάδες μὲ τὸ προαναφερθὲν περιεχόμενο. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ μποροῦμε νὰ συμπληρώσουμε τὴ σχετικὴ δήλωση ἀπαλλαγῆς τοῦ παιδιοῦ μας ΕΔΩ. Ὡς ἐκπαιδευτικοὶ ἀρνούμεθα νὰ διδάξουμε ὁτιδήποτε ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν πίστη μας καὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Εἰρήσθω ἐν παρόδω, ὅτι ἡ Ο.Λ.Μ.Ε. ἀνακοίνωσε[2] ὅτι ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας νὰ ἀποσύρει τὴν ὑποχρεωτικότητα τῆς θεματικῆς ἑβδομάδας.


Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καλοῦνται νὰ βρίσκονται σὲ διαρκῆ ἐγρήγορση, προσευχόμενοι καὶ ἀγωνιζόμενοι ἐν χάριτι, ἀγάπη καὶ ἀληθεία.

Μητρόπολη Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βουλιαγμένης και Βάρης

5 σχόλια:

  1. ΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΟΥΝΣΜΟ
    Παρασκευή, 13 Νοεμβρίου 2015
    Το πνεύμα του Λενινισμού (ζει ανάμεσά μας)
    http://redskywarning.blogspot.gr/2015/11/blog-post_13.html
    ...
    Η οικογένεια. Ο Oliver Figes γράφει: «Οι Μπολσεβίκοι ήθελαν να κατασκευάσουν την κομμουνιστική ουτοπία τους ως μια συνεχή μάχη ενάντια στα έθιμα και τις συνήθειες του λαού. Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου προετοιμάζονταν για μια νέα και μεγαλύτερη μάχη που δόθηκε στο «εσωτερικό μέτωπο», ένα επαναστατικό πόλεμο για την απελευθέρωση του κομμουνιστικού ανθρώπου μέσα από την εξάλειψη της ατομικιστικής («αστικής») συμπεριφοράς και των αποκλίνουσων συνηθειών (πορνεία, αλκοολισμός, χουλιγκανισμός και θρησκεία) που κληρονομήθηκαν από την παλιά κοινωνία. Υπήρχε μικρή διαφωνία στους μπολσεβίκους, ότι για αυτήν την μάχη που θα μεταμόρφωνε την ανθρώπινη φύση θα χρειαστούν δεκαετίες. Υπήρχε μόνο η διαφωνία σχετικά με το πότε θα έπρεπε να αρχίσει η μάχη. Ο Μαρξ είχε διδάξει ότι η μεταβολή της συνείδησης εξαρτάται από τις αλλαγές στο υλικό κομμάτι και ο Λένιν επιβεβαίωσε ότι αυτή θα ήταν μια διαδικασία που θα έπαιρνε μια ολόκληρη ιστορική εποχή. Αλλά οι περισσότεροι Μπολσεβίκοι πίστευαν ότι η ενεργός συμμετοχή ήταν απαραίτητη σε κάθε στιγμή και σε κάθε πεδίο της μάχης της καθημερινής ζωής - στην οικογένεια, το σπίτι και το εσωτερικό κόσμο του ατόμου, καθώς η διατήρηση των παλαιών νοοτροπιών ήταν μια σημαντική απειλή για τους βασικούς ιδεολογικούς στόχους του κόμματος. Όπως ο Ανατόλι Λουνατσάρσκι έγραψε το 1927: «Η λεγόμενη σφαίρα της ιδιωτικής ζωής δεν μπορεί να μας ξεφύγει, διότι εδώ ακριβώς είναι που θα επιτευχθεί ο τελικός στόχος της Επανάστασης».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «Η οικογένεια ήταν η πρώτη αρένα στην οποία οι Μπολσεβίκοι έπεσαν να αγωνιστούν. Στη δεκαετία του 1920, το δόγμα τους ήταν ότι η «αστική οικογένεια» ήταν κοινωνικά επιζήμια: ήταν εσωστρεφής και συντηρητική, ένα προπύργιο της θρησκείας, με δεισιδαιμονία, άγνοια και προκαταλήψεις, προωθηθεί τον εγωισμό και την απληστία και καταπιέζει τις γυναίκες και τα παιδιά. Οι Μπολσεβίκοι έλπιζαν ότι η οικογένεια θα εξαφανιζόταν καθώς η Σοβιετική Ρωσία θα εξελισσόταν σε ένα πλήρως σοσιαλιστικό σύστημα, στο οποίο το κράτος θα αναλάμβανε την ευθύνη για όλες τις βασικές λειτουργίες του νοικοκυριού και απελευθερωμένες από την εργασία στο σπίτι, οι γυναίκες θα ήταν ελεύθερες να εισέλθουν στο εργατικό δυναμικό επί ίσοις όροις με τους άνδρες. Ο πατριαρχικός γάμος, με επακόλουθο τη σεξουαλική ηθική του, θα σβήσει – και θα αντικατασταθεί από «ελεύθερα συνδικάτα της αγάπης».

    «Για τους Μπολσεβίκους, η οικογένεια ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο στην κοινωνικοποίηση των παιδιών. «Με το να βιώνει αγάπη ένα παιδί, η οικογένεια το μετατρέπεται σε ένα εγωιστικό ον, ενθαρρύνοντας το να βλέπει τον εαυτό του ως το κέντρο του σύμπαντος», έγραψε η σοβιετική εκπαιδευτική στοχάστρια Zlata Lilina. Μπολσεβίκοι θεωρητικοί συμφώνησαν για την ανάγκη να αντικατασταθεί αυτή η «εγωιστική αγάπη» με την «ορθολογική αγάπη» μιας ευρύτερης «κοινωνικής οικογένειας». Το αλφαβητάρι του κομμουνισμού (1919) προέβλεπε τη μελλοντική κοινωνία στην οποία οι γονείς δεν θα χρησιμοποιούν πλέον τη λέξη «μου» για να αναφερθούν στα παιδιά τους, αλλά και θα φροντίζουν για όλα τα παιδιά στην κοινότητά τους. Μεταξύ των μπολσεβίκων υπήρχαν διαφορετικές απόψεις σχετικά με το πόσο καιρό θα έπαιρνε αυτή η αλλαγή. Οι ριζοσπάστες υποστήριξαν ότι το Κόμμα θα έπρεπε να λάβει άμεσα μέτρα για να υπονομεύσει την οικογένεια, αλλά οι περισσότεροι αποδέχθηκαν τα επιχειρήματα του Μπουχάριν ότι σε μια χώρα αγροτών, όπως ήταν η Σοβιετική Ρωσία η οικογένεια θα παραμείνει για κάποιο χρονικό διάστημα η κύρια ενότητα της παραγωγής και της κατανάλωσης και ότι θα αποδυναμώσει σταδιακά καθώς η χώρα θα έκανε τη μετάβαση σε μια αστική σοσιαλιστική κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. «Εν τω μεταξύ, οι Μπολσεβίκοι ενέκριναν διάφορες στρατηγικές - όπως ο μετασχηματισμός του οικιακού χώρου - που προοριζόταν να επιταχύνει την αποσύνθεση της οικογένειας. Για την αντιμετώπιση των ελλείψεων κατοικιών στις υπερπλήρεις πόλεις οι μπολσεβίκοι ανάγκασαν πλούσιες οικογένειες να μοιράζονται τα διαμερίσματά τους με φτωχούς αστούς - μια πολιτική γνωστή ως «συμπύκνωση» (uplotnenie). Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 ο πιο κοινός τύπος κοινόχρηστου διαμερίσματος (kommunalka) ήταν εκείνο στο οποίο οι αρχικοί ιδιοκτήτες κατελάμβαναν τα κύρια δωμάτια στην «μπροστινή πλευρά», ενώ τα πίσω δωμάτια γέμιζαν από ξένες οικογένειες. Εκείνη την εποχή ήταν ακόμα δυνατό οι πρώην ιδιοκτήτες να επιλέξουν τους συγκατοίκους τους, με την προϋπόθεση ότι θα πληρούσαν τον «υγειονομικό κανόνα» (ο κατά κεφαλήν ζωτικός χώρος έπεσε από τα 13,5 τετραγωνικά μέτρα το 1926, στα μόλις 9 τετραγωνικά μέτρα το 1931). Πολλές οικογένειες έφερναν υπαλλήλους ή γνωστούς τους για να γεμίσουν τον πλεονάζοντα χώρο διαβίωσης και να αποτρέψουν την εγκατάσταση αγνώστων. Η συγκεκριμένη πολιτική είχε μια ισχυρή ιδεολογική γοητεία, όχι μόνο ως «ένας πόλεμο κατά των προνομίων», όπως παρουσιάστηκε από την προπαγάνδα του νέου καθεστώτος («Πόλεμος κατά των Ανακτόρων!»), αλλά και ως μέρος μιας σταυροφορίας για την οικοδόμηση ενός πιο συλλογικού τρόπου ζωής. Αναγκάζοντας τους ανθρώπους να μοιράζονται κοινοτικά διαμερίσματα, οι μπολσεβίκοι πίστευαν ότι θα μπορούσαν να τους κάνουν κομμουνιστές στον τρόπο σκέψης και συμπεριφορά. Ο ιδιωτικός χώρος ιδιοκτησίας θα εξαφανιζόταν και η «μπουρζουά» οικογένεια θα αντικαθίσταντο από την κομμουνιστική αδελφότητα και οργάνωση, και η ζωή του ατόμου, θα βυθιζόταν στην κοινότητα. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1920, οι νέοι τύποι κατοικιών σχεδιάζονταν με αυτόν τον τρόπο σκέψης. Οι πιο ριζοσπαστικοί σοβιετικοί αρχιτέκτονες πρότειναν την πλήρη εξάλειψη της ιδιωτικής σφαίρας με την οικοδόμηση «κοινοτικών σπιτιών» (doma kommuny) όπου όλα τα περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων ακόμα και των ρούχων και των εσωρούχων, θα τα μοιράζονταν όλοι οι συγκάτοικοι, όπου οι οικιακές δουλειές όπως το μαγείρεμα και η φροντίδα των παιδιών θα έπρεπε να ανατεθούν σε ομάδες εκ περιτροπής, και όπου όλοι θα κοιμούνταν σε ένα μεγάλο κοιτώνα, διαιρούμενο ανά φύλο, με ειδικά δωμάτια για σεξουαλικές σχέσεις. Λίγα σπίτια αυτού του είδους κατασκευάστηκαν, παρόλο που δεσπόζουν στα ουτοπικά φουτουριστικά μυθιστορήματα όπως το «Εμείς» του Yevgeny Zamiatin (1920).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «Οι Μπολσεβίκοι παρενέβησαν επίσης πιο άμεσα στην οικογενειακή ζωή. Ο νέος κώδικας του γάμου και της οικογένειας (1918), θέσπισε ένα νομοθετικό πλαίσιο που αποσκοπούσε σαφώς στην διευκόλυνση της διάσπασης της παραδοσιακής οικογένειας. Αφαιρούσε κάθε επίδραση της Εκκλησίας από το γάμο και το διαζύγιο, κάνοντας και τα δύο μια απλή διαδικασία του κράτους. Παρέχονταν τα ίδια νομικά δικαιώματα με τους νόμιμους γάμους στα ζευγάρια που ζούσαν μαζί. Ο νέος κώδικας μετέτρεψε το διαζύγιο από μια πολυτέλεια για τους πλούσιους σε κάτι που ήταν εύκολο και προσιτό για όλους. Το αποτέλεσμα ήταν μια τεράστια αύξηση των ‘χαλαρών’ γάμων και το υψηλότερο ποσοστό διαζυγίων στον κόσμο - τρεις φορές υψηλότερο από ό, τι ήταν στη Γαλλία ή τη Γερμανία και είκοσι έξι φορές υψηλότερο από ό, τι ήταν στην Αγγλία το 1926 - καθώς η κατάρρευση της χριστιανικής-πατριαρχικής τάξης και το χάος των επαναστατικών χρόνων χαλάρωσαν τα σεξουαλικά ήθη, μαζί με τους οικογενειακούς και τους κοινοτικούς δεσμούς».
    Τον Νοέμβριο του 1920 οι Μπολσεβίκοι νομιμοποίησαν επίσης τις αμβλώσεις, που γίνονταν δωρεάν κατόπιν αιτήματος της μητέρας. Η «απόστολος του ελεύθερου έρωτα» στη Σοβιετική Ρωσία ήταν η Αλεξάνδρα Κολοντάι, η πιο σημαντική γυναίκα των Μπολσεβίκων. Είτε έκανε αυτά που κήρυττε, είτε κήρυττε αυτά που έκανε, τα στοιχεία δείχνουν ότι η Κολοντάι είχε μια ανεξέλεγκτη σεξουαλική ορμή σε συνδυασμό με την αδυναμία να σχηματίσει σταθερές σχέσεις. Κόρη ενός πλούσιου, ήταν τρομερά κακομαθημένη στην παιδική ηλικία, και αντέδρασε στην αγάπη που της δόθηκε επλόχερα, με εξέγερση. Το 1906 πήγε στους μενσεβίκους, στη συνέχεια, το 1915, πήγε στον Λένιν, του οποίου την αντιπολεμική στάση θαύμαζε, και του οποίου πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες ως πράκτορας.

    «Στα κείμενά της, η Κολοντάι υποστήριξε ότι η σύγχρονη οικογένεια είχε χάσει την παραδοσιακή οικονομική της λειτουργία, το οποίο σήμαινε ότι οι γυναίκες θα πρέπει να αφήνονται ελεύθερες να επιλέξουν τους συντρόφους τους. Το 1919 εξέδωσε την Νέα Ηθική και την Εργατική Τάξη, ένα έργο βασισμένο στα γραπτά της γερμανίδας φεμινίστριας Grete Meisel-Hess. Σε αυτό που υποστήριζε ότι οι γυναίκες έπρεπε να χειραφετηθούν, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ψυχολογικά. Για αυτό έπρεπε να υποβληθούν σε μαθητεία με τη μορφή «παιχνιδιών αγάπης» όπου θα συμμετείχαν σε σεξουαλικές σχέσεις χωρίς συναισθηματική προσήλωση. Κάθε μορφή σεξουαλικής σχέσης ήταν αποδεκτή: η Κολοντάι υποστήριζε αυτό που ονόμαζε «διαδοχική πολυγαμία». Με την ιδιότητα της "Κομισάριου Κηδεμονίας" (Prizrenia) προώθησε τις κοινόχρηστες κουζίνες ως έναν τρόπο «που θα χώριζε την κουζίνα από το γάμο», ήθελε την φροντίδα των παιδιών να αναλάβει η Κοινότητα και εκλαΐκευσε τις θεωρίες της στη νουβέλα της «Ελεύθερη Αγάπη: Η αγάπη των Εργαζομένων Μελισσών» (Svobodnaia liubov’: liubov’ pchel trudovykh) (1924). Η ηρωίδα της κήρυττε τον χωρισμό του σεξ από την ηθική και από την πολιτική. Γενναιόδωρη με το σώμα της, είπε ότι αγαπούσε τους πάντες, από τον Λένιν μέχρι τον τελευταίο και θα έδινε τον εαυτό της σε κάθε άντρα που θα έτυχε να την ελκύσει. [

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η ΕΛΛΑΔΑ ΖΕΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΠΡΑΞΙΚΌΠΗΜΑ.ΚΑΤΑΠΑΤΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌ ΣΥΝΤΑΓΜΑ MAΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.