9 Σεπ 2016

Μία ἀκόμη «Σύνοδος» ἔχει καταγραφεῖ στὴν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία. Ποιὸ εἶναι τὸ χρέος μας;

Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»
Ἱερὰ Μητρόπολις Πειραιῶς, γραφεῖο ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν
Ἔχουν περάσει δύο καὶ πλέον μῆνες ἀπὸ τὴν σύγκληση τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία προβλήθηκε καὶ διαφημίστηκε ἐπὶ δεκαετίες ἀπὸ τοὺς θιασῶτες της ὡς ἡ μέλλουσα νὰ συνέλθει «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ προσδοκία του νὰ πληροφορηθεῖ, νὰ λάβει ἔγκυρες καὶ αὐθεντικὲς ἀπαντήσεις σχετικὰ μὲ τὴν φύση τῆς ἐν λόγω «Συνόδου», τὴν νομιμότητα τῆς συγκλήσεώς της, τὸν τρόπο ὀργανώσεώς της καὶ τὴν ὀρθότητα, ἤ μὴ τῶν ἀποφάσεών της, βρίσκεται στὸ ἀποκορύφωμά της. Οἱ φόβοι καὶ οἱ ἀνησυχίες, ποὺ ἐκφράστηκαν στὴν μεγάλη καὶ πολὺ σημαντική, πανορθοδόξου ἐμβελείας, Ἡμερίδα, ποὺ διοργάνωσαν στὶς 23.3.2016 οἱ Ἱερὲς Μητροπόλεις Πειραιῶς, Γλυφάδας, Κυθήρων καὶ  Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως καὶ ἡ «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» κατὰ τὶς εἰσηγήσεις...
τῶν ὁμιλητῶν, ὅτι δηλαδὴ ἡ μέλλουσα νὰ συγκληθεῖ Σύνοδος δὲν θὰ εἶναι γνήσια Ὀρθόδοξη Σύνοδος, ἀλλὰ μία οἰκουμενιστικὴ «Σύνοδος», δυστυχῶς ἐπαληθεύτηκαν! Μία ἁπλὴ ἀντιπαραβολὴ τῶν πορισμάτων τῆς Ἡμερίδος μὲ ὅσα ἀπεφασίσθησαν, ἐλέχθησαν καὶ ἐπράχθησαν στὴ «Σύνοδο» τῆς Κρήτης ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Τὶς προβλέψεις τῆς Ἡμερίδος ἐπιβεβαίωσε ἕνα πλῆθος δημοσιευμάτων στὸ διαδίκτυο καὶ τὰ ΜΜΕ ἀπὸ ἀρχιερεῖς, ἀπὸ τὴν «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν», ἀπὸ χριστιανικὰ σωματεῖα καὶ ὀργανώσεις, ἀπὸ  κληρικούς, καθηγητὲς Θεολογικῶν καὶ ἄλλων Σχολῶν, ἁγιορεῖτες μοναχοὺς καὶ ἄλλους φορεῖς. Οἱ παρὰ πάνω εὐστοχότατες, ἄριστες θὰ λέγαμε, δημοσιεύσεις ἀναλύουν, ἐκτιμοῦν καὶ ἀξιολογοῦν τὶς ἐπὶ μέρους πλευρὲς καὶ παραμέτρους τῆς «Συνόδου» αὐτῆς καὶ ὅλες μαζὶ συγκλίνουν σ’ ἕνα γενικὸ συμπέρασμα: Ὅτι ἡ «Ἁγία καὶ μεγάλη Σύνοδος», ὅπως τὴν ὀνόμασαν οἱ θιασῶτες της, δὲν ἦταν τίποτε ἄλλο παρὰ μία ἀπόπειρα ἐπαναλήψεως τῆς Φεράρας -Φλωρεντίας. 

Καὶ τοῦτο, διότι ἡ «Σύνοδος» αὐτή:
Α) Δὲν ἀποτελεῖ ὀργανικὴ συνέχεια τῶν ἀρχαίων μεγάλων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διότι δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μ’ αὐτές. Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ ὅτι: 1. Ὅλες οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι συνεκαλοῦντο πρωτίστως καὶ κυρίως γιὰ νὰ καταδικάσουν αἱρέσεις τῆς ἐποχῆς των. Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης καμιὰ αἵρεση δὲν ἐπεσήμανε, οὔτε κατεδίκασε, (ἡ λέξη αἵρεση εἶναι ἄγνωστη στὰ κείμενά της), ἀντίθετα μάλιστα κατοχύρωσε καὶ νομιμοποίησε συνοδικὰ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἀναγνώρισε ὡς Ἐκκλησίες τοὺς ἑτεροδόξους. 2. Στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, κάθε ἑπομένη Σύνοδος ἐπεκύρωνε τὶς δογματικὲς ἀποφάσεις ὅλων τῶν προηγουμένων. Ἀντίθετα ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης καμία ἀπὸ τὶς δογματικὲς ἀποφάσεις τῶν προγενέστερων Οἰκουμενικῶν Συνόδων δὲν θεώρησε χρέος της νὰ ἐπικυρώσει. Καὶ τοῦτο διότι ἂν τὸ ἔπραττε, θὰ ἦταν ἀναγκασμένη νὰ ἀνανεώσει τὴν καταδίκη τῶν ἑτεροδόξων ὡς αἱρετικῶν, πράγμα ποὺ δὲν τὸ ἤθελε ἐπ’ οὐδενὶ λόγω. 3. Κατεπάτησε καὶ ἀκύρωσε στὴν πράξη θεοπνεύστους Ἱεροὺς Κανόνες διαχρονικοῦ κύρους, ὅπως αὐτοὺς ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχές, τοὺς μεικτοὺς γάμους κλπ.

4. Προσκάλεσε ἐκπροσώπους τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων τῶν Παπικῶν, Προτεσταντῶν, Ἀγγλικανῶν καὶ Μονοφυσιτῶν ὡς τιμώμενα πρόσωπα, κάτι ποὺ εἶναι μία πρωτοφανὴς καινοτομία, ξένη πρὸς τὴν Συνοδική μας Παράδοση. Ποτὲ στὴν ἱστορία τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων δὲν ὑπῆρξε τὸ φαινόμενο νὰ προσκαλοῦνται αἱρετικοὶ ὡς τιμώμενα πρόσωπα, ἀλλὰ πάντοτε ὡς ὑπόδικοι καὶ ὡς ἀπολογούμενοι, ὡς ἔνοχοι αἱρετικῶν διδασκαλιῶν. 5. Οἱ ἀποφάσεις τὶς ὁποῖες ἔλαβε ἦταν προδιαγεγραμμένες καὶ προαποφασισμένες. Οἱ προειλημμένες ἀποφάσεις, ὅπου ὁ ἀνθρώπινος παράγων παίζει τὸν κυρίαρχο, ἢ καὶ τὸν ἀποκλειστικὸ ρόλο στὴ λήψη τῶν ἀποφάσεων, ἀποτελοῦν κατ’ οὐσίαν ἐμπαιγμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικότερα γνωρίσματα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Πῶς εἶναι δυνατὸ μὲ τέτοιου εἴδους ἀνθρώπινες μεθοδεύσεις, ξένες πρὸς τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, νὰ θεωρηθεῖ μία τέτοια Σύνοδος ὡς γεγονὸς Πεντηκοστῆς, ὅπου θὰ πνεύσει καὶ θὰ ὁμιλήσει διὰ τῶν Συνοδικῶν μελῶν τὸ ἴδιο τὸ ἅγιο Πνεῦμα, ἀφοῦ οἱ ἀποφάσεις εἶναι ἤδη προειλημμένες; 6. Εἶχε μία μακροχρόνια πορεία προπαρασκευῆς 93 ἐτῶν. Πρόκειται γιὰ ἕνα πρωτοφανὲς γεγονὸς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι σὲ καμιὰ ἄλλη Σύνοδο, Οἰκουμενική, ἡ Τοπική, τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, δὲν ὑπῆρξε τόση ἐργώδης καὶ μακροχρόνια προετοιμασία. Ὁ λόγος εἶναι προφανής. Ἀπὸ τὸ ξεκίνημά της ἡ Σύνοδος εἶχε οἰκουμενιστικοὺς στόχους, ποὺ ὅμως οἱ γενικότερες παγκόσμιες γεωπολιτικὲς  μεταβολές, οἱ ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ  καὶ ἄλλα ἐξωτερικὰ ἐμπόδια, δὲν ἐπέτρεψαν τὴν πραγματοποίησή της. Ὡστόσο οἱ θιασῶτες της ἔψαχναν νὰ βροῦν τὶς κατάλληλες συνθῆκες. Καὶ οἱ συνθῆκες αὐτὲς ἔγιναν εὐνοϊκὲς μόλις φέτος τὸ 2016. 

Β) Στερεῖται Κανονικότητος καὶ Νομιμότητος.
Ἡ «Σύνοδος» αὐτὴ συγκλήθηκε κατὰ παράβασιν τοῦ Κανονισμοῦ Ὀργανώσεως καὶ Λειτουργίας, ποὺ ὑπογράφηκε κατὰ τὴν Σύναξη τῶν Προκαθημένων τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2016. Ὁ ἐν λόγω Κανονισμὸς μεταξὺ ἄλλων προέβλεπε, ὅτι ἡ Σύνοδος «συγκαλεῖται ὑπὸ τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, συμφρονούντων καὶ τῶν Μακαριωτάτων Προκαθημένων πασῶν τῶν ὑπὸ πάντων ἀνεγνωρισμένων κατὰ τόπους Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» (ἄρθ. 1). Ὡστόσο ὅπως εἶναι γνωστὸ τέσσαρες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, (Ρωσίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας καὶ Ἀντιοχείας), ζήτησαν τὴν ἀναβολὴ τῆς «Συνόδου», μὲ σκοπὸ τὴν ἐκ νέου μελέτη τῶν προσυνοδικῶν κειμένων, διότι αὐτὰ περιεῖχαν ἀντιφάσεις, ἀσάφειες καὶ κακόδοξες διατυπώσεις. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ αἴτημά τους ἀπερρίφθη ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τελικὰ δὲν ἔλαβαν μέρος στὴ «Σύνοδο».

Ἑπομένως ἡ «Σύνοδος» συνεκλήθη χωρὶς νὰ πληροῦται ὁ ὅρος, ποὺ προβλέπει ὁ Κανονισμός: «συμφρονούντων καὶ τῶν Μακαριωτάτων Προκαθημένων», χωρὶς δηλαδὴ τὴν σύμφωνη γνώμη ὅλων τῶν Προκαθημένων. Πέραν τούτου τὸν ἐν λόγω Κανονισμὸ δὲν ὑπέγραψε τὸ Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας, ὁπότε καταπατήθηκε καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς ὁμοφωνίας, ἡ ὁποία συνομολογήθηκε ἀπὸ ὅλους τούς προκαθημένους ὡς πάγια ἀρχὴ σ’ ὅλες τὶς φάσεις τῆς διαδικασίας συγκλήσεως καὶ διεξαγωγῆς τῆς «Συνόδου». Ἐπὶ πλέον, ὅπως παρατηρεῖ ὁ κ. Κυριάκος Κυριαζόπουλος, καθηγητὴς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου στὴ Νομικὴ Σχολὴ τοῦ Α.Π.Θ.: «Εἶχε, μὴ ἔγκυρα, στὴν ἡμερήσια διάταξή της ὡς θέματα τὸ σχέδιο κειμένου ‘Τὸ μυστήριον τοῦ γάμου καὶ τὰ κωλύματα αὐτοῦ’, τὸ ὁποῖο δὲν εἶχε ὑπογραφεῖ ἀπὸ τὰ Πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας καὶ Γεωργίας στὴ Σύναξη τῶν Προκαθημένων τοῦ Σαμπεζὺ τοῦ Ἰανουαρίου 2016, ὅπως καὶ τὰ λοιπὰ πέντε (5) σχέδια κειμένων τὰ ὁποία δὲν εἶχαν ὑπογραφεῖ ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας, δηλ. κατὰ παράβαση τῆς πάγιας ἀρχῆς τῆς ὁμοφωνίας στὴ συνεργασία τῶν Αὐτοκέφαλων Ἐκκλησιῶν».

Γ) Ἡ «Σύνοδος» εἶχε σοβαρότατο ἔλλειμα συνοδικότητος, τόσο κατὰ τὴν περίοδο τῆς προετοιμασίας της, ὅσο καὶ κατὰ τὴν διεξαγωγὴ τῆς διότι 1. Τὰ προσυνοδικὰ κείμενα παρέμεναν ἄγνωστα ἐπὶ μακρὰ σειρὰ ἐτῶν στὶς Ἱεραρχίες τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν καὶ δὲν ἔτυχαν συνοδικῆς μελέτης καὶ ἐπεξεργασίας ἀπὸ τὶς ἐν λόγω Ἱεραρχίες. Κοινοποιήθηκαν τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2016, μόλις λίγους μῆνες πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς «Συνόδου», ὁπότε δὲν δόθηκε ἐπαρκὴς χρόνος συνοδικῆς μελέτης καὶ ἐπεξεργασίας. 2. Δὲν συμμετεῖχαν σ’ αὐτὴν ὅλοι οἱ ἐπίσκοποί της ἀνὰ τὴν Οἰκουμένην Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ μόνον εἰκοσιτέσσερις ἀπὸ κάθε Τοπικὴ Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία. Ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν 800 περίπου Ἐπισκόπων της ἀνὰ τὴν Οἰκουμένην Ἐκκλησίας συμμετεῖχαν μόλις 156, ἕνα μικρὸ ποσοστό, ποὺ ἀντιστοιχεῖ μόλις στὸ 19,5%  περίπου τοῦ συνολικοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἐπισκόπων παγκοσμίως.

3. Στὶς συνοδικὲς ἀποφάσεις υἱοθετήθηκε τὸ σχῆμα: μία ψῆφος - μία Ἐκκλησία, πράγμα ποὺ ἀποτελεῖ μία πρωτοφανῆ συνοδικὴ καινοτομία. Οἱ κληθέντες νὰ συμμετάσχουν στὴ «Σύνοδο» ἐπίσκοποι ἦταν ἁπλῶς διακοσμητικὰ στοιχεῖα, διότι δὲν εἶχαν δικαίωμα ψήφου. Ἀποφασιστικὴ ψῆφο εἶχαν μόνο οἱ δέκα παρόντες Προκαθήμενοι, πράγμα ποὺ προσβάλλει τὴν ἰσότητα τῶν ἐπισκόπων, διότι μεταβάλλει τοὺς προκαθημένους ἀπὸ «πρώτους μεταξὺ ἴσων» (primos inter pares) σὲ «πρώτους ἄνευ ἴσων» (primos sine paribus). 4. Καταφρονήθηκε ἐπιδεικτικὰ στὴν ὅλη συνοδικὴ διαδικασία ὁ συνοδικὸς ρόλος τοῦ  ὑπόλοιπου κλήρου, τοῦ μοναχισμοῦ καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, λὲς καὶ τὰ θέματα τῆς πίστεως εἶναι μία ἰδιωτικὴ ὑπόθεση τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν Προκαθημένων. Καταφρονήθηκαν οἱ Εἰσηγήσεις καὶ τὰ Πορίσματα τῆς Ἡμερίδος, ποὺ ἔγινε στὸν Πειραιά, (23.3.2016) καὶ οἱ ἐπισημάνσεις ἐγκρίτων καθηγητῶν τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, (ὅπως τοῦ κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη) καὶ ἄλλες δημοσιεύσεις καταξιωμένων θεολόγων. Καταφρονήθηκαν οἱ ἐπισημάνσεις καὶ παρατηρήσεις τῶν εἴκοσι ἁγιορειτικῶν Μονῶν καὶ ἐν γένει ὅλου συλήβδην τοῦ ἁγιορειτικοῦ καὶ λοιποῦ Μοναχισμοῦ. Πρὸ πάντων καταφρονήθηκαν καὶ δὲν ἐλήφθησαν ὑπ΄ ὄψιν ἐπισημάνσεις καὶ παρατηρήσεις ἁγίων ἀνδρῶν, ὅπως τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, τοῦ ὁσίου Φιλόθεου Ζερβάκου κ.ἂ., οἱ ὁποῖοι ὁμίλησαν ἐν ἁγίω Πνεύματι περὶ τῆς μελλούσης Συνόδου.

Δ) Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης αὐτοαναγορεύθηκε ὡς ἡ ὑπέρτατη αὐθεντία καὶ ὁ ἔσχατος κριτὴς σὲ θέματα πίστεως καὶ ἑπομένως παραθεωρήθηκε τὸ γεγονὸς ὅτι ἔσχατος κριτής, τῆς ὀρθότητας καὶ τῆς ἐγκυρότητας τῶν ἀποφάσεων τῶν Συνόδων εἶναι τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, οἱ κληρικοί, οἱ  μοναχοὶ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, μὲ τὴν γρηγοροῦσα ἐκκλησιαστικὴ καὶ δογματική του συνείδηση ἐπικυρώνει, ἤ ἀπορρίπτει τὶς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων. Ἀποτέλεσμα τῆς πεπλανημένης αὐτῆς ἀντιλήψεως εἶναι ἡ ἀξίωση τῶν μελῶν τῆς «Συνόδου», νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς οἱ ἀποφάσεις τῆς πανορθοδόξως.

Ε) Δὲν ἔλαβε Ὀρθόδοξες ἀποφάσεις. Τὸ δογματικοῦ περιεχομένου κείμενο μὲ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον» νομιμοποιεῖ συνοδικά, ἀντὶ νὰ καταδικάσει καὶ θεσμοθετεῖ τὸν Οἰκουμενισμό. Ἀντὶ νὰ ἀνανεώσει τὴν καταδίκη τῶν ἑτεροδόξων ὡς αἱρετικῶν καὶ ἀντὶ νὰ τοὺς καλέσει σὲ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ στὴν Ὀρθοδοξία, ἀναγνώρισε τὴν ἱστορικὴ ὀνομασία τους ὡς «Ἐκκλησιῶν»! Ὅπως πολὺ σωστὰ ἔχει ἐπισημανθεῖ ἀπὸ τὴν «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν»: «Οἱ διορθώσεις καὶ οἱ βελτιώσεις, τὶς ὁποῖες ἐπρότεινε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀκόμη καὶ ἂν ἐγίνοντο συνοδικὰ δεκτές, δὲν ἐπρόκειτο βέβαια νὰ καταστήσουν τὸ κείμενο ὀρθόδοξο καὶ ἀποδεκτό, ἀφοῦ οὔτε τὰ ἀπαράδεκτα κείμενα τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων ἐκρίνοντο [κείμενα τοῦ Balamand, τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε, τῆς Ραβέννας, τοῦ Πουσᾶν κ.λ.π.] οὔτε πολὺ περισσότερο ἡ μὲ ἀντορθόδοξους ὅρους συμμετοχή μας στὸ ‘Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν’.

Ἀντίθετα, μέσα στὸ κείμενο ἐπαινοῦνται καὶ ἐγκωμιάζονται. Ἡ δὲ ὀρθὴ πρόταση τὸ ‘χριστιανικὲς ἐκκλησίες’ νὰ γίνει ‘χριστιανικὲς κοινότητες’ συνάντησε λυσσώδη ἀντίδραση καὶ ἀπορρίφθηκε μὲ ἀνιστόρητες, ἀθεολόγητες, παράλογες, σοφιστικὲς ἀντιπροτάσεις, τὶς ὁποῖες υἱοθέτησε, ἄγνωστο πῶς, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ποὺ δὲν ὑπεστήριξε, ὡς ὄφειλε, τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ὑπερέβη ἀναιτιολόγητα τὴν ἐξουσιοδότηση, ποὺ εἶχε λάβει ἀπὸ αὐτήν, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν ἐγκυρότητα τῶν ἀποφάσεων ποὺ ἐλήφθησαν. Ἀναμένονται οἱ ἀπαραίτητες ἐξηγήσεις ποὺ ὀφείλουν νὰ δώσουν στὸ Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τόσο ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὅσο καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἑλλαδίτες Ἱεράρχες τῆς ‘συνόδου’ τῆς Κρήτης».

ΣΤ) Οἰκοδόμησε ἕνα «νέο εἶδος συνόδου». Ὅπως ἀπερίφραστα ὁμολόγησε ἕνας ἀπὸ τοὺς Προκαθημένους, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος, ἡ Σύνοδος αὐτὴ «δὲν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων ἀλλὰ ἕνα νέο εἶδος Συνόδου». Ἦταν μία «Σύνοδος» ὄχι «ἑπομένη τοῖς Ἁγίοις Πατράσι», ἀλλὰ  μία «Σύνοδος» οἰκουμενιστικῶν προδιαγραφῶν, τέτοια ποὺ ταιριάζει στὸ πνεῦμα, στὶς ἀπαιτήσεις καὶ στὴν ἀτμόσφαιρα  τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς Πανθρησκείας, πρὸς τὴν ὁποία ὁδεύει ὁλοταχῶς ἡ ἀνθρωπότητα. Ἦταν μία «Σύνοδος» ποὺ ἐναρμονίστηκε πλήρως μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου, τὴν Ἐκκλησιολογία, τῆς ὁποίας ἀντιγράφει μὲ θαυμαστὴ ἀκρίβεια.

Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε πανηγύρισε ὁ «Πάπας», ὅταν πληροφορήθηκε τὶς ἀποφάσεις τῆς «Συνόδου». Ὁ ἔντυπος καὶ ἠλεκτρονικὸς τύπος τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῶν ἁπανταχοῦ παπικῶν ἀφιέρωσε πλῆθος ἄρθρων μὲ ἐπαινετικὰ σχόλια γιὰ τὴ «Σύνοδο» τῆς Κρήτης. Καταλαβαίνει ὁ καθένας, τί σημαίνει αὐτό, ὅταν πανηγυρίζουν οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας καὶ λυποῦνται καὶ θλίβονται τὰ μέλη Της! Τὸ ὅτι ἡ «Σύνοδος» αὐτὴ κινήθηκε σὲ οἰκουμενιστικὰ πλαίσια φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀπέφυγε νὰ ἀξιολογήσει τὴν πορεία τῶν μέχρι τώρα γενομένων Διαλόγων καὶ νὰ ὁμολογήσει τὴν χρεοκοπία καὶ τὸ ἀδιέξοδο, στὸ ὁποῖο αὐτοὶ ἔχουν φθάσει. Τελικὰ οἱ Διάλογοι ἐξυπηρέτησαν καὶ προώθησαν τοὺς στόχους τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως. Ἀπέφυγε νὰ καταδικάσει τὰ κείμενα τοῦ Balamand (1993), τοῦ Porto Alegre (2006), τῆς Ραβέννας (2007) καὶ τοῦ Πουσᾶν (2013), τὰ ὁποία εἶναι γεμάτα ἀπὸ ἐκκλησιολογικὲς αἱρέσεις. Ἀντίθετα ἐπήνεσε τὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» καὶ τὰ παραχθέντα ἀπὸ αὐτὸ κείμενα.

Ζ) Ἔχασε τὸν πανορθόδοξο χαρακτήρα της. Στὴν «Σύνοδο» δὲν συμμετεῖχαν ὅλες οἱ Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, ἀλλὰ μόνον δέκα, ποὺ ἐκπροσωποῦν μόνο τὸ ἕνα τρίτο (1/3) τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιπες τέσσερις, οἱ Ἐκκλησίες τῆς Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας καὶ Γεωργίας ποὺ ἐκπροσωποῦν τὰ δύο τρίτα (2/3) τῶν Ὀρθοδόξων, δὲν συμμετεῖχαν, γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ἀναφέραμε παρὰ πάνω. Ἡ «Σύνοδος» σὲ τελικὴ ἀνάλυση μπορεῖ νὰ χαρακτηριστεῖ ὡς μία διευρυμένη «Σύνοδος»  Προκαθημένων!

Η) Ἀπέφυγε νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ θέματα ἐπείγοντα καὶ φλέγοντα, ὅπως τὸ ἡμερολογιακό, ποὺ τραυμάτισε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ τραυματίζει μέχρι σήμερα τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καὶ μὲ τὸ θέμα τῆς Οὐνίας, ποὺ ἐξακολουθεῖ νὰ ἀποτελεῖ μία ἀνοιχτὴ πληγὴ στὸ σῶμα της. Ἡ ὅλως ἀπερίσκεπτη καὶ πραξικοπηματικὴ ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου ἀπὸ τὸν Μασόνο Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, δημιούργησε ἕνα ἄνευ προηγουμένου ἐορτολογικὸ διχασμὸ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, πρὸς μεγίστη χαρὰ τῶν ἐχθρῶν της, Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν καὶ ὁ ὁποῖος ταλανίζει τὴν Ἐκκλησία ἐδῶ καὶ ἕναν σχεδὸν αἰώνα!  

Θ) Στὸ παρασκήνιο τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης χρησιμοποιήθηκαν ἀθέμιτες μεθοδεύσεις καὶ ἀσκήθηκαν ἀπαράδεκτες πιέσεις πρὸς τοὺς ὀλίγους ἐκείνους ἐπισκόπους, ποὺ δὲν δέχθηκαν νὰ ὑπογράψουν τὸ κακόδοξο κείμενο μὲ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον». Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰερόθεος ἀποκάλυψε, ὅτι δέχτηκε ἀπίστευτες ὕβρεις καὶ ἀπειλὲς ἀπὸ Ἐπισκόπους, ἐπειδὴ ὑπερασπίσθηκε τὴν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Τὸ πρωτόγνωρο καὶ ἀλγεινὸ φαινόμενο τῶν πλαστογραφιῶν εἶδε ἐπίσης τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας. Σύμφωνα μὲ ἔγκυρες πληροφορίες, Προκαθήμενος ὑπέγραψε στὰ πρακτικὰ τῆς Συνόδου γιὰ λογαριασμό, (δηλαδὴ «ἀντ’ αὐτῶν», παρόντων τῶν ἰδίων), ὅλων ἐκείνων τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας του, ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ ὑπογράψουν! Ὅλα αὐτὰ μας θυμίζουν τὶς δόλιες μεθοδεύσεις κατὰ τὴν Ψευδοσύνοδο τῆς Φεράρας - Φλωρεντίας καὶ ἀποδεικνύουν τετραγωνικὰ ὅτι στὴ «Σύνοδο» αὐτὴ δὲν ἦταν παρὸν τὸ ἅγιο Πνεῦμα. 

Καὶ τώρα τίθεται τὸ ἐρώτημα: Τί δέον γενέσθαι; Ποιὸ εἶναι τὸ χρέος μας ὡς κλῆρος καὶ ὡς πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ μετὰ τὴν πραγματοποίηση αὐτῆς τῆς «Συνόδου»; Ἁπλούστατα, καλούμαστε νὰ μιμηθοῦμε τοὺς ἁγίους Πατέρες μας καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε, ὅπως ἀγωνίστηκαν αὐτοὶ σὲ παρόμοιες περιστάσεις. Στὸ σημεῖο αὐτὸ θεωροῦμε ἀναγκαῖο νὰ ξεκαθαρίσουμε κάτι πολὺ σημαντικό. Νὰ ἀπαντήσουμε σὲ μία λανθασμένη ἀντίληψη, ὅτι δῆθεν ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης πέθανε καὶ ἐτάφη. Ὅτι εἶναι ἀπὸ μόνη της ἄκυρη. Ὅτι σὲ λίγο καιρὸ θὰ ξεχαστεῖ καὶ κανένας δὲν θὰ τὴν θυμᾶται καὶ ἑπομένως δὲν χρειάζεται νὰ γίνει κανένας ἀγώνας γιὰ τὴν συνοδικὴ καταδίκη της.

Ἀλλοίμονο ἂν νομίσουμε ὅτι ἡ «Σύνοδος» πέθανε καὶ ἐτάφη καὶ μὲ τὴν σκέψη αὐτὴ παραμείνουμε ἀδρανεῖς καὶ ἀδιάφοροι ἀπὸ φόβο καὶ δειλία, μήπως μποῦμε σὲ περιπέτειες καὶ κινδύνους. Θὰ εἴμαστε ἀναπολόγητοι ἐν ἡμέρα Κρίσεως, ὅτι δὲν πράξαμε τὸ καθῆκον μας. Πολὺ σωστὰ ἐπισημάνθηκε ἀπὸ πατέρες τῆς «Συνάξεως» ὁ θεοφώτιστος λόγος τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, ὅτι «δὲν ἀρκεῖ ἡ ‘ἐξαφάνιση’ ἤ ‘παρασιώπηση’ ἑνὸς κειμένου αἱρετικοῦ τὸ ὁποῖο ἐγκρίθηκε συνοδικά, ἀλλὰ ἀπαιτεῖται ἡ συνοδικὴ καταδίκη του, ὥστε νὰ μὴ βλάπτει τὶς ψυχὲς ὅσων τὸ διαβάσουν» (Βλ. «Περὶ τῶν πραχθέντων ἐν τῇ πρώτῃ αὐτοῦ ἐξορία, ἤτοι ἐν Βιζύῃ» 12, PG 90, 145 B.C.)

Πολὺ σωστὰ ἐπίσης παρατηρεῖ ὁ καθηγητὴς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου κ. Κυριάκος Κυριαζόπουλος ὅτι ἡ «Σύνοδος» «δὲν εἶναι ἔγκυρη, οὔτε αὐτοδικαίως ἄκυρη, ἀλλὰ εἶναι ἀκυρώσιμη, ἤτοι μπορεῖ νὰ ἀκυρωθεῖ ἀπὸ μία ὄντως Ὀρθόδοξη Πανορθόδοξη Σύνοδο, ἡ ὁποία μπορεῖ ἐνδεχομένως νὰ συγκληθεῖ στὸ μέλλον». Οἱ θιασῶτες καὶ οἱ  διοργανωτὲς της τὴν θεωροῦν βέβαια αὐτοδικαίως ἔγκυρη καὶ στὸ μέλλον θὰ ἐπικαλοῦνται τὶς ἀποφάσεις της γιὰ νὰ δικαιολογοῦν καὶ νὰ κατοχυρώνουν τὶς οἰκουμενιστικὲς παρεκτροπές τους. Κατ’ ἐπέκταση θὰ στηρίζονται στὶς ἀποφάσεις αὐτὲς γιὰ νὰ ἐπιβάλλουν ποινὲς καὶ ἀφορισμοὺς σὲ ὅσους ἀντιδροῦν.

Οἱ διωγμοὶ ἔχουν ἤδη ἀρχίσει στὸ ἅγιον Ὅρος. Τέσσερις μοναχοὶ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Χιλανδαρίου ἐδιώχθηκαν ἀπὸ τὴν Μονὴ τῆς μετανοίας τους, ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ δεχθοῦν τὶς ἀποφάσεις τῆς «Συνόδου». Ἐπίσης ὁ π. Σάββας, προϊστάμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας καθαιρέθηκε ἀπὸ τὸ ἀξίωμα τοῦ προϊσταμένου ἐξ’ αἰτίας τῆς ἀντιαιρετικῆς του δράσεως, ὅλως ἀδίκως καὶ κατὰ παράβασιν τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Ὡστόσο παρὰ τὶς διώξεις τὸ κύμα τῶν ἀντιδράσεων διογκώνεται ὅλο καὶ περισσότερο. Πολλοὶ κελιῶτες μοναχοί, γύρω στοὺς 300 μέχρι στιγμῆς, ἔχουν ἤδη διακόψει τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου καὶ ὁ ἀριθμὸς συνεχῶς αὐξάνεται. Τὸ Ἅγιον Ὅρος αὐτὴ τὴ στιγμὴ μοιάζει μὲ ἕνα καζάνι ποὺ βράζει καὶ αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ τρομάζει, καὶ πολὺ μάλιστα, τὸ Φανάρι.

Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ κατὰ τὴν ταπεινή μας γνώμη πρέπει νὰ γίνει τώρα, εἶναι νὰ δημιουργηθοῦν οἱ προϋποθέσεις γιὰ τὴν συγκρότηση μίας νέας ἀληθινῆς Ὀρθοδόξου Συνόδου, ἡ ὁποία θὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό. Γιὰ νὰ φθάσουμε ὅμως σ’ αὐτὸ τὸ ἀποτέλεσμα χρειάζεται προηγουμένως προσέγγιση καὶ συνεργασία μεταξὺ τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ποὺ δὲν ἔλαβαν μέρος στὴν «Σύνοδο» καὶ ἀπορρίπτουν τὶς ἀποφάσεις της. Ἐπίσης ἀπαιτεῖται συνεργασία καὶ συνεννόηση τῶν παρὰ πάνω τοπικῶν Ἐκκλησιῶν μὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς ἐπισκόπους, ποὺ ἀνήκουν σὲ ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες καὶ οἱ ὁποῖοι, εἴτε δὲν ἔλαβαν μέρος στὴ «Σύνοδο» καὶ ἀπορρίπτουν τὶς ἀποφάσεις της, εἴτε ἔλαβαν μέν, ἀλλὰ δὲν ὑπέγραψαν τὶς ἀποφάσεις της. Ἀπαιτεῖται περαιτέρω συνεργασία ὅλων τῶν παρὰ πάνω ἐπισκόπων μὲ τοὺς ἁγιορεῖτες πατέρες, μὲ μοναστήρια ἐκτὸς ἁγίου Ὅρους καὶ μὲ ἄλλα μοναστήρια σὲ ἄλλες Ὀρθόδοξες χῶρες, ποὺ ἀπορρίπτουν τὶς ἀποφάσεις τῆς «Συνόδου». Ἐπίσης περαιτέρω συνεργασία μὲ τὸν ὑπόλοιπο κλῆρο καὶ τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.

Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Θεὸ μὲ πολλὲς προσευχὲς καὶ δεήσεις νὰ εὐλογήσει τὴν ταπεινή μας διακονία, νὰ χαρίσει σὲ ὅλους, ὅσοι ἀγωνίζονται πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή, ἑνότητα, ὁμοψυχία καὶ ὁμολογιακὸ φρόνημα, ὥστε νὰ φθάσουμε μὲ τὴν Χάρη Του στὴν εὐλογημένη ἐκείνη ὥρα, ποὺ θὰ συγκληθεῖ ἡ ἀληθινὴ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅποτε θὰ πανηγυρίσει ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἡ θριαμβεύουσα καὶ ἡ στρατευομένη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν!


Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ Παραθρησκειῶν

3 σχόλια:

  1. Στον κατακλυσμό του Νώε, ΣΩΘΗΚΕ ΜΟΝΟ η οικογένεια του Νώε. Οι άλλοι εξολοθρεύτηκαν αμετανόητοι μέσα στα νερά.

    Στα Σόδομα και Γόμορρα, ΣΩΘΗΚΕ ΜΟΝΟ η οικογένεια του Λώτ. Οι άλλοι εξολοθρεύτηκαν αμετανόητοι, με την άμεση επέμβαση του Θεού.

    Τι σημαίνουν τα προηγούμενα; Σε όλη τη γη, θα σώσει ο Θεός, όσους κρίνει ο ίδιος ότι πρέπει να σωθούν. Στον ίδιο γενικό κανόνα, υπόκειται (σύμφωνα με τα λεχθέντα από Οσίους) ΚΑΙ το Άγιο Όρος. Καθένας έχει προσωπική ευθύνη για τη ζωή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορούμε να πούμε ότι από όσους πνίγηκαν στον κατακλυσμό, κανενός η ψυχή δεν σώθηκε; Δεν μπορούμε να το ξέρουμε αυτό.

      Διαγραφή
  2. Ένας Ρωμηός δάσκαλος11 Σεπτεμβρίου 2016 στις 4:55 μ.μ.

    Οι συντάκτες του κειμένου αυτού - το πνεύμα του οποίου ως επί το πλείστον αποδέχομαι- διαφωνούν με την άποψη ότι η Σύνοδος της Κρήτης "απέθανε και ετάφη", με τον ισχυρισμό ότι, όσοι αποδέχονται την άποψη αυτή, στην ουσία παραμένουν αδρανείς και αδιάφοροι, από φόβο ή δειλία μήπως μπουν σε περιπέτειες και κινδύνους και δεν πράττουν το καθήκον τους. Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη θεώρηση είναι αυθαίρετη. Προφανώς, λέγοντας πως η Σύνοδος αυτή "απέθανε και ετάφη", οι υποστηρικτές της θέσεως αυτής εννοούν πως, ευθύς εξαρχής, οι όροι και οι προϋποθέσεις που θα καθιστούσαν - από πλευράς νομίμου διεξαγωγής - την Σύνοδο έγκυρη, δεν υπήρχαν! Ήταν από πριν γνωστοί αυτοί οι όροι και αυτές οι προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις οποίες η Σύνοδος τελικά διεξήχθη, γι'αυτό και χαρακτηρίστηκε άκυρη, πριν ακόμη πραγματοποιηθεί! Καμία Τοπική Εκκλησία και κανένα Πατριαρχείο δεν μπορεί να επιβάλει στους κληρικούς αλλά και στους λαϊκούς τις "αποφάσεις" μιας - εκ προοιμίου - άκυρης Συνόδου. Συμπερασματικά λοιπόν, το πνεύμα του κειμένου της Ι. Μ. Πειραιώς δεν έρχεται σε αντίθεση με την τοποθέτηση πως η Σύνοδος της Κρήτης "απέθανε και ετάφη". Μάλλον αλληλοσυμπληρώνονται.
    Και μια θερμή παράκληση: Σεβόμαστε το τίμιο ράσο, που θυσιάστηκε και θυσιάζεται για το Γένος! Θα παρακαλούσα με σεβασμό τους κληρικούς μας - ως προς το θέμα της Συνόδου της Κρήτης - να βλέπουν με καλή διάθεση κι άλλες απόψεις, οι οποίες έχουν ένα άλλο πνεύμα - διαφορετικό από το δικό τους - αλλά είναι τεκμηριωμένες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.