28 Απρ 2016

Ἡ «στημένη δίκη» τοῦ Ἰησοῦ

Γράφει ὁ Βασίλειος Μπισμπάρδης, Ἁγιογράφος
Ἀπρίλιος τοῦ 33 μ.Χ. Συλλαμβάνεται στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ ὁ Ἰησοῦς, ὁ καλούμενος Ναζωραῖος. Τήν Πέμπτη τό βράδυ (ξημερώματα Παρασκευῆς), φτάνει στόν κῆπο μία μικρή ὁμάδα, ἀποτελούμενη ἀπό μέλη τοῦ συνεδρίου, τή φρουρά τοῦ Ναοῦ (κουστωδία) καί ὁδηγούμενη ἀπό τόν Ἰούδα Ἰσκαριώτη! Μετά τή μικρή ἀναταραχή πού δημιουργεῖται ἀπό τούς μαθητές Του, ὁ Ἰούδας τόν ὑποδεικνύει φιλώντας Τον στό μάγουλο. Τό σινιάλο εἶχε δοθεῖ. Οἱ φρουροί ἁρπάζουν Τόν Ἰησοῦ καί κτυπώντας Τον, Τόν σέρνουν ἁλυσοδεμένο στήν πόλη. Ἐκεῖ θά διαδραματισθεῖ ἡ μεγαλύτερη ἴσως παρωδία δίκης τοῦ ἀρχαίου κόσμου!
Τό μεγαλύτερο δικαστήριο τοῦ Ἰσραῆλ ἦταν τό συμβούλιο τοῦ Σαχεντρίν. Ἀποτελοῦνταν ἀπό 120 μέλη καί ἐπικεφαλῆς ἦταν ὁ Ἀρχιερέας, ἐνῶ στήν συγκεκριμένη χρονική περίοδο ἀρχιερέας ἦταν ὁ Καϊάφας! Τό Σαχεντρίν εἶχε τήν ἐξουσία νά καταδικάσει εἰς θάνατον, ἀλλά ὄχι καί νά ἐκτελέσει τήν ποινή. Γι’ αὐτό ἦταν ἀπαραίτητη ἡ ἔγκριση τοῦ ρωμαίου ἐπάρχου.
Τήν ἐποχή ἐκείνη οἱ δίκες  διεξάγονταν πάντα ἡμέρα, ἐνώπιον τοῦ λαοῦ, μέ δικαστές ἀμερόληπτους. Συνήθως ὑπῆρχε δημόσιος κατήγορος, μάρτυρες κατηγορίας καί φυσικά...
μάρτυρες ὑπερασπίσεως. Ἐπίσης ἀπό τήν ὥρα τῆς καταδικαστικῆς ἀπόφασης ἕως τήν στιγμή τῆς ἐκτέλεσης μεσολαβοῦσαν πάντοτε τουλάχιστον τρεῖς ἥμερες. Ὅπως πολύ καλά γνωρίζουμε στήν δίκη Τοῦ Ἰησοῦ σχεδόν τίποτα ἀπό αὐτά δέν τηρήθηκε !

Ἄς ἀνατρέξουμε τώρα στούς πραγματικούς λόγους πού ὁδήγησαν τό ἱερατεῖο στό νά θέλουν τήν σύλληψη καί τήν ἐξόντωση τοῦ Ἰησοῦ. Οἱ Φαρισαῖοι γνώριζαν πολύ καλά τό μωσαϊκό νόμο καί τόν ἐφάρμοζαν καθαρά τυπολατρικά καί ἐπιδεικτικά. Ἡ νομικίστικη εὐλάβειά τους  ἔφθανε στό σημεῖο τῆς ἀπόλυτης ὑποκρισίας! Πολλές φορές ὁ Ἰησοῦς εἶχε μιλήσει δημόσια, κατά τῶν Φαρισαίων κατακεραυνώνοντάς τους, μέ ἀποκορύφωμα τά τρομερά ἐκεῖνα «Οὐαί»!

Ἐκτός ἀπό αὐτό ἡ σταγόνα πού ξεχείλισε τό ποτήρι ἦταν ἡ ἐκδίωξη τῶν ἐμπόρων ἀπό τό ναό. Ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς παίρνει κυριολεκτικά τό νόμο στά χεριά Του καί συνθλίβει ἕνα κατεστημένο πού κυριαρχοῦσε χρόνια στήν Ἱερουσαλημ μέ τήν ἀνοχή τοῦ ἱερατείου. Ὅλα τά παραπάνω σέ συνδυασμό μέ τό πόσο δημοφιλής γινόταν συνεχῶς ὁ Ἰησοῦς (εἰδικά μετά τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου), ἔκαναν τό συμβούλιο νά ἐπιθύμει μέ κάθε τρόπο τή θανάτωσή Του. «…συμφέρει ὑμίν ἴνα εἰς ἄνθρωπος ἀποθάνη ὑπέρ τοῦ λαοῦ καί μή ὅλον τό ἔθνος ἀποληται»

Ὅπως εἶναι φυσικό δέν μποροῦσαν νά εἰπωθοῦν δημόσια οἱ πραγματικές αἰτίες, ὁπότε ἔπρεπε νά κατασκευαστοῦν κάποιες ψεύτικες κατηγορίες  ἐναντίον Του! Ἄς δοῦμε μερικές ἀπό αὐτές. Κατ΄ ἀρχάς ὕπηρχε ἡ ἐντελῶς «γελοία» κατηγορία, ὅτι κατέλυε  τό μωσαϊκο νόμο  θεραπεύοντας τό σάββατο. Ἐπίσης τό τελείως ἀνυπόστατο «Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τά δαιμόνια».

Κάτι ἄλλο πού ἰσχυρίζονταν οἱ κατήγοροι, ἦταν τό ὅτι ὁ Ἰησοῦς μέ τή δράση Του συγκεντρώνει ὀπαδούς πού ἀργά ἢ γρήγορα θά ἐξεγείρονταν ἐνάντια στούς Ρωμαίους, οἱ ὁποῖοι ὡς ἀντίποινα  θά ἐξολόθρευαν  ὁλόκληρο τό ἔθνος! Ὅμως τό πιό «βαρύ παράπτωμα» τοῦ Ἰησοῦ κατά τοῦ μωσαικου νόμου ἦταν τό ὅτι τόλμησε νά ἀποκαλέσει τόν ἑαυτό Του «Υἱό Θεοῦ»!

Ἄς ἐπιστρέψουμε τώρα στά συβαινοντα τήν τραγική ἐκείνη νύχτα τῆς συληψης. Ὁ  αἰχμάλωτος μετά τήν σύλληψη ὁδηγεῖται δεμένος στόν Ἄννα, πού ἦταν πεθερός τοῦ νῦν ἀχιερέα Καϊάφα, γιά μία θά λέγαμε, προανάκριση. Ἐκεῖ στίς ἐρωτήσεις τοῦ Ἄννα ὁ Ἰησοῦς ἀπάντα «Ἐπερώτησον τούς ἀκηκοότας» «ἐν κρυπτῶ ἐλάλησα οὐδέν». Στή συνέχεια ὁδηγεῖται στό σπίτι τοῦ Καιαφα καί ὄχι στό κτίριο τοῦ δικαστηρίου, ὅπως ὅριζε ὁ νόμος. (Ἡ  συνεδρίαση τή νύχτα, ὅπως καί δίκες τήν περίοδο τοῦ Πάσχα  εἶναι ἐπίσης ἐνάντια στόν κανονισμό). Ἐκεῖ ξεκίνα ἡ «Δίκη» χωρίς φυσικά νά εἰδοποιηθοῦν ὁ Νικόδημος, ὁ Ἰωσηφ ἀπό Ἀριμαθαίας καί ἀλλά μέλη φιλικά προσκείμενα πρός τόν Ἰησοῦ.

Ἡ παρωδία συνεχίζεται ὅταν καλοῦνται οἱ δύο ψευδομάρτυρες νά καταθέσουν ὅσα ξέρουν σχετικά μέ τήν παράνομη δράση τοῦ Ἰησοῦ. Ἀρχίζουν νά λένε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶπε πώς θά καταστρέψει τό ναό καί θά τόν κτίσει ξανά σέ τρεῖς μέρες. Κατά τήν ἀφήγησή τους ὅμως, πέφτουν σέ ἀντιφάσεις καί ὁ Καϊάφας ἀποφασίζει πώς δέν μποροῦνε νά πάρουν στά σοβαρά αὐτούς τούς μάρτυρες. Γι’ αὐτό λοιπόν τό μόνο πού μένει εἶναι νά ἀποσπάσουν μία ὁμολογία ἀπ’ τόν Ἴδιο, βάσει τῆς ὁποίας θά μπορέσει νά καταδικαστεῖ. Ρωτᾶ τόν Ἰησοῦ ἄν εἶναι πράγματι Υἱός Θεοῦ καί ὅταν Αὐτός ἀπάντα καταφατικά κάνει τή γνηστὴ κίνηση ἐντυπωσιασμοῦ «διαρρηγνύοντας τά ἱμάτιά του». «Τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων;»  φωνάζει καί ἐπισφραγίζει μ΄ αὐτό τόν τρόπο τήν καταδίκη Του σέ σταυρικό θάνατο!

Λίγες ὧρες ἀργότερα, ἀφοῦ ξημέρωσε, γιά νά τηρηθοῦν κατά κάποιο τρόπο καί οἱ τυπικές διατάξεις, τό συμβούλιο συνεδριάζει ξανά στό κτήριο τοῦ δικαστηρίου καί ἐπικυρώνει ἐκεῖ τήν ἀπόφασή του. «Καί εὐθέως ἐπί τό πρωί συμβούλιον ποιήσαντες οἱ ἀρχιερεῖς μετά τῶν πρεσβυτέρων καί γραμματέων καί ὅλον τό συνέδριον, δήσαντες τόν Ἰησοῦν ἀπήνεγκαν καί παρέδωκαν τῷ Πιλάτω». Στή συνέχεια ὁ  κατηγορούμενος θά ὁδηγηθεῖ στόν Πόντιο Πιλάτο, ὃπου ὁ λαός πού φώναζε πρίν λίγες μέρες «Ὡσαννά», τώρα θά κραυγάσει «Ἄρον, ἄρον, σταύρωσον αὐτόν» καί θά ἐπισφραγίσει καί αὐτός μέ τήν σειρά του τήν ἐκτέλεση τοῦ Θεανθρώπου!   

Θέατρο παράλογου θά μποροῦσε νά χαρακτηριστεῖ ἡ «στημένη» αὐτή δίκη εἰς βάρος τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ! Εἶναι ἀπορίας ἄξιο πού μπορεῖ νά ὁδηγήσει ἡ κτηνώδης καί δαιμωνιώδης ροπή τοῦ ἀνθρώπου πρός τό κακό, ὅταν παύει νά λειτούργει μέσα του τό θεϊκό στοιχεῖο.

Ἐδῶ ὅμως φαίνεται ἡ ἀπεριόριστη ἀγάπη καί ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, πού καταφέρνει νά «χρησιμοποιήσει» τόν διάβολο καί τίς ἐνέργειές του καί μέσα ἀπό τήν σταυρική θυσία καί φυσικά τήν Ἀνάσταση, νά σβήσει τό προπατορικό ἁμάρτημα καί νά χαρίσει στό πλάσμα Του τήν κατά χάριν θέωση καί τήν αἰώνια ζωή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.