5 Φεβ 2016

Πανορθόδοξη τιμωρία τῶν «ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας»

Τοῦ Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου
Ἡ εἰσαγωγικὴ εἰσήγηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου στὴ Σύναξη τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γενεύη ἀποτελεῖ πράγματι μία κραυγὴ ἀγωνίας.
Τῆς προσωπικῆς δικῆς του ἀγωνίας μήπως τὸ ἐγχείρημα τῆς σύγκλησης τῆς Μεγάλης Συνόδου ἀποτύχει. Στὴν εἰσήγησή του αὐτὴ ὁ Πατριάρχης παρέθεσε τὰ πολλὰ μικρὰ καὶ μεγαλύτερα προβλήματα ποὺ προέκυψαν κατὰ τὶς ἐργασίες προετοιμασίας τῆς Μεγάλης Συνόδου καὶ τὰ ὁποία εἶναι ἀπαραίτητο ἄμεσα νὰ ἐπιλυθοῦν ἂν πράγματι ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἐπιθυμοῦν τὴ σύγκληση τῆς Μεγάλης Συνόδου τὸν προσεχῆ Ἰούνιο.
Μεταξὺ τῶν ζητημάτων ποὺ ἔθεσε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἦταν καὶ ἐκεῖνο τῆς αὐθεντίας τῆς Συνόδου. Ἀνέφερε σχετικά: «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος θέλει πραγματοποιηθῆ εἰς μίαν ἐποχήν, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ θεσμοὶ γενικῶς διέρχονται κρίσιν αὐθεντίας, ἀμφισβητούμενοι ὑπὸ τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, τοῦτο δὲ τείνει νὰ ἐπηρεάσῃ, δυστυχῶς, καὶ τὸν χῶρον τῆς Ἐκκλησίας. Συνοδικαὶ ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι ἄλλοτε ἐγένοντο σεβασταὶ ὑπὸ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ ὡς φωνὴ Θεοῦ («ἔδοξε γὰρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» {Πράξ. ιε’, 28}), σήμερον ἀμφισβητοῦνται ὑπὸ μερίδος πιστῶν, ἐνίοτε πρὶν ἢ ληφθοῦν καὶ ἀνακοινωθοῦν. Εἶναι γνωστὸν...
ὅτι καὶ ἡ ἀποφασισθεῖσα ἵνα συνέλθῃ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ἀμφισβητεῖται ὑπό τινων «ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας», ἀποκαλουμένη ὑπ’ αὐτῶν «ληστρική» πρὶν ἢ ἀκόμη συνέλθῃ. Ποῖον κανονικὸν κῦρος θὰ ἔχουν αἱ ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ ποίας κανονικὰς συνεπείας θὰ ἔχῃ ἡ τυχὸν ἀνυπακοὴ πρὸς αὐτάς;»

Ἡ πατριαρχικὴ ἀναφορὰ σὲ «ἀγωνιστὲς τῆς Ὀρθοδοξίας» προφανῶς δὲν ἀφορᾶ τὶς ὁμάδες τῶν παλαιοημερολογιτῶν ἢ τῶν ἀκραίων ζηλωτῶν ποὺ ἔχουν διακόψει τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὴν Ἱεραρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἢ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἀναφορὰ γίνεται γιὰ κληρικούς, λαϊκοὺς ἀλλὰ καὶ ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἐκφράσει κατὰ καιροὺς - κάποτε ἴσως καὶ μὲ αὐστηρὸ λόγο – τὴν ἔντονη ἀνησυχία τους γιὰ τὶς ἀποφάσεις ποὺ μέλλει νὰ λάβει ἡ Μεγάλη Σύνοδος. 

Οἱ ἀντιδράσεις αὐτὲς φαίνεται πὼς ἐνοχλοῦν τόσο πολὺ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς οἰκουμενιστικοὺς κύκλους τοῦ Φαναρίου ὥστε τώρα νὰ ἐπιζητεῖται μία ἐκ τῶν προτέρων πανορθόδοξη ἀπόφαση ἐπιβολῆς κυρώσεων καὶ «κανονικῶν συνεπειῶν» γιὰ ὅσους τυχὸν ἀμφισβητήσουν τὶς ἀποφάσεις τῆς Μεγάλης Συνόδου. Πρόκειται περὶ οἰκουμενιστικὴς συγχύσεως καὶ παραλογισμοῦ. Ἐνῶ τὸ κύριο ἔργο μίας Μεγάλης Συνόδου θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ καταδίκη τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τώρα ἐπιδιώκεται τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο, ἡ καταδίκη ὅσων ἀντιστέκονται στὸν οἰκουμενισμό.

Θὰ πρέπει ἐπιτέλους οἱ Φαναριῶτες νὰ κατανοήσουν ὅτι οἱ ἐκφραζόμενες ἀμφισβητήσεις περὶ τοῦ ἔργου τῆς Μεγάλης Συνόδου δὲν προέρχονται ἀπὸ ἕναν ἄκρατο ζηλωτισμὸ ἢ μία ἐκ τῶν προτέρων ἀπόρριψη κάθε πατριαρχικῆς πρωτοβουλίας. Οἱ ἀποφάσεις τῆς Μεγάλης Συνόδου ὅπως καὶ κάθε Συνόδου ὀφείλουν νὰ ἀποτελοῦν συνέχεια τῆς ἁγιογραφικῆς καὶ πατερικῆς παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀποφάσεις ποὺ ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν μέχρι σήμερα παραδεδομένη πίστη καὶ κανονικὴ τάξη τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι προφανῶς καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οὔτε μποροῦν ἐκ τῶν προτέρων νὰ ἐνδυθοῦν μὲ αὐθεντία καὶ κύρος ποὺ θὰ πηγάζει ἁπλῶς καὶ μόνο ἀπὸ τὴ συμμετοχὴ ὅλων τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὴ Μεγάλη Σύνοδο.

Γιὰ παράδειγμα, κατάργηση ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ ὁρίζουν τὰ σχετικὰ μὲ τὶς σχέσεις Ὀρθοδόξων καὶ ἑτεροδόξων προκειμένου νὰ ἐξυπηρετηθοῦν οἰκουμενιστικοὶ σχεδιασμοὶ ψευτοενώσεως τῶν Χριστιανῶν στὸ μέλλον, δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἀποδεκτὴ ἀκόμη κι ἂν προσυπογραφεῖ ἀπὸ τοὺς Προκαθημένους ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Οἱ ἅγιοι Πατέρες ποὺ ἔθεσαν ὅρια καὶ ἐπέβαλαν «κανονικὲς κυρώσεις» σὲ ὅσους «κοινωνοῦν» μὲ τοὺς ἑτεροδόξους ἀποφάσισαν πράγματι ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ὄχι μὲ γνώμονα φαναριώτικους ὁραματισμοὺς ἐπίτευξης ἕνωσης ἁπάντων τῶν χριστιανῶν τοῦ κόσμου.

Γνωρίζει πάντως πολὺ καλὰ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τοὺς κινδύνους ποὺ ὑπάρχουν ἐὰν ἐπιχειρηθεῖ ἀπὸ τὴ Μεγάλη Σύνοδο ἀμφισβήτηση ἢ ἀναθεώρηση τῆς πατερικῆς παράδοσης καὶ τῶν ἱερῶν Κανόνων. Γιὰ τοῦτο μετὰ τὸ προαναφερθὲν αἴτημά του γιὰ τὸ τί δέον γενέσθαι μὲ ὅσους τυχὸν ἀμφισβητήσουν τὶς ἀποφάσεις τῆς Μεγάλης Συνόδου καταλήγει «Φρονοῦμεν ὅτι τοῦτο δέον νὰ διευκρινηθῇ ὑφ’ ἡμῶν πρὸς ἀποφυγὴν συγχύσεως παρὰ τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλων δυσαρέστων συνεπειῶν ἐν τῷ σώματι τῆς Ἐκκλησίας». 

Δεν γνωρίζουμε ἂν στὸ πατριαρχικὸ ἐρώτημα ἀπάντησε κάποιος ἀπὸ τοὺς Προκαθημένους τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν – τὸ ἄρθρο γράφεται ἐν ὄσω βρίσκονται σὲ ἐξέλιξη οἱ ἐργασίες τῆς Σύναξης στὴ Γενεύη. Εἶναι πάντως ἐξαιρετικὰ ἀμφίβολο ὄχι μόνο ἐὰν τελικὰ θὰ συγκληθεῖ ἡ Μεγάλη Σύνοδος ἀλλά, κι ἂν αὐτὸ τελικὰ συμβεῖ, τί πραγματικὰ οὐσιῶδες μπορεῖ νὰ προσφέρει ἡ σύγκλησή της στὴν Ἐκκλησία.
Ὀρθόδοξος Τύπος, 29/1/2016

5 σχόλια:

  1. Ποῖον κανονικὸν κῦρος θὰ ἔχουν αἱ ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ ποίας κανονικὰς συνεπείας θὰ ἔχῃ ἡ τυχὸν ἀνυπακοὴ πρὸς αὐτάς;», λέει ο Πατριάρχης.
    Αν όντως είναι Αγιοπνευματικές οι αποφάσεις, δεν έχουν να φοβηθούν τους "τινάς των αγωνιστών της Ορθοδοξίας" αλλά και καμιά ανυπακοή και κανέναν άλλον εχθρό. Διότι η Αλήθεια δεν έχει να φοβηθεί τίποτε και κανέναν. Αν αφήσετε να ενεργήσει δι` υμών η χάρις του Θεού και όχι το θέλημά σας, τι έχετε να φοβηθείτε; Εξάλλου η ιστορία το απέδειξε πολλάκις. Η βεβαιότητα της πίστεως δεν κινείται υποθετικώς, δεν έχει αν... Συνεπώς εσείς μας προκαταλαμβάνετε και μας προετοιμάζετε για κάτι που γνωρίζετε ήδη εκ των προτέρων. Ποια θα είναι η πορεία της Συνόδου και ποιες οι αποφάσεις οι οποίες θα ληφθούν ή τουλάχιστον θα επιδιώξετε να ληφθούν.
    "Συνοδικαὶ ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι ἄλλοτε ἐγένοντο σεβασταὶ ὑπὸ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ ὡς φωνὴ Θεοῦ («ἔδοξε γὰρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» {Πράξ. ιε’, 28}), σήμερον ἀμφισβητοῦνται ὑπὸ μερίδος πιστῶν, ἐνίοτε πρὶν ἢ ληφθοῦν καὶ ἀνακοινωθοῦν", λέει ακόμη ο Πατριάρχης. Μάλιστα. Αφού πρώτος εκείνος εφαρμόζει την ανυπακοή στους κανόνες των Συνόδων (τις γράφει κυριολεκτικά στα παλιά του τα παπούτσια, που λέει και ο λαός) και σκανδαλίζει και προκαλεί το ποίμνιο.
    Με δυο λόγια: Μπορεί οι πολλοί να κοιμούνται και εσείς να ελπίζετε σε "πραξικόπημα", αλλά υπάρχει πλήθος που αγρυπνεί και παρακολουθεί τα πάντα με αγωνία και αγωνιστικό πνεύμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όποιος μελετά την Αγία Γραφή και ιδίως τη Καινή Διαθήκη λέγοντας την ευχούλα ο καλός Θεός τον κατευθύνει,του ανοίγει τα μάτια της ψυχής και βλέπει,και διακρίνει,και αποφασίζει με τη δύναμη του Θεού.Γιατί το λέω αυτό,επειδή πολλά λέγονται για αυτή τη σύνοδο η οποία χωρίς τη σύμπνοια κλήρου και λαού εν πνεύματι αγίω,καμιά σύνοδος δεν ευλογείται.Ειδικά αν οι αποφάσεις της αντίκεινται στο πνεύμα της παράδοσης της εκκλησίας και των αγίων πατέρων.Ο Θεός να τους φωτίσει να δουν την αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γράφει ο Σεβ. Γέρων Χαλκηδόνος Ἀθανάσιος, στο ιστολόγιο“Ιδιωτική Οδός”, σε άρθρο του που επιγράφει EXODUS?:

    “Αἱ τρεῖς μεγάλαι ἀβρααμικαὶ θρησκεῖαι, ἔχουσαι ἕνα Θεόν, πολλὰ τὰ κοινὰ καὶ τὸν αὐτὸν σκοπόν, τοῦτ’ ἔστιν τὴν "σωτηρίαν" καὶ εὐημερίαν τοῦ ἀτόμου, ἀνεξαρτήτως θρησκείας, φυλῆς καὶ γλώσσης, ὀφείλουν νὰ συνεργασθοῦν ἐν εἰρήνῃ διὰ τὸ καλὸν τοῦ πλανήτου καὶ τοῦ κόσμου παντός. Ἑτέρα διέξοδος δὲν ὑπάρχει. Τοῦτο ἄλλωστε ἐπιδιώκουν καὶ οἱ διαθρησκειακοὶ διάλογοι.”

    Αν τέτοιες κακοδοξίες ενστερνίζονται καλό είναι να απομακρυνθεί το Χριστεπώνυμο το ποίμνιο από αυτούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μου έλεγε ένας γέροντας ιερέας που και σε αυτόν το είπε ένας υπέργηρος αγιορείτης μοναχός

    Το νέο ημερολόγιο πάσχει από κακοδοξία και το παλαιό από υπερηφάνεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  5. Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε.
    Ὁ Χριστός δἐν κινδυνεύει,ἐμεῖς νά ἔχουμε τό νοῦ μας.
    Νά παραμένουμε σταθεροί στούς Πατέρες της Ἐκκλησίας μας
    καί νά ἀποκαλύπτουμε τἰς παρεκτροπές ἀπό τήν ὀρθοτομία
    τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀληθείας
    χωρίς νά φανατιζόμαστε καί νά διχαζόμαστε.
    Καλλιόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.