Ἡ θλίψη τῆς συνεχιζόμενης ἄρνησης τῆς Γενοκτονίας

Γράφει ὁ Θεοφάνης Μαλκίδης,

Μέλος τῆς Διεθνοῦς Ἔνωσης Ἀκαδημαϊκῶν γιά τὴ Μελέτη τῶν Γενοκτονιῶν

1. Ἡ ἄρνηση καὶ ἡ ὑπονόμευση τοῦ ἐγκλήματος καὶ τὸ ἔγκλημα τῆς ἄρνησης καὶ τῆς ὑπονόμευσης

Σοῦ προξενεί θλιψη ἡ στάση τῆς ἐπίσημης Ἑλλάδας γιὰ τὸ ζήτημα τῆς Γενοκτονίας καὶ μαζὶ ἀπογοήτευση καὶ ἀποστροφή, ἀφοῦ γιὰ δεκάδες πλέον χρόνια ἡ ὑπονόμευση, ἡ ἐχθρικὴ στάση καὶ τὸ τελευταῖο διάστημα καὶ ἡ ΑΡΝΗΣΗ χαρακτηρίζει τὸν πολιτικὸ κόσμο. 

Ἔτσι εἴχαμε τοὺς λάτρεις τοῦ φασίστα καὶ ρατσιστὴ Μουσταφὰ Κεμάλ, δασκάλου τοῦ Χίτλερ καὶ τῶν Ναζί, στὸν ὁποῖο κατέθεσαν στεφάνια ὁ Ἕλληνας πρωθυπουργὸς καὶ ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν(!), ἐνῶ τὸ τελευταῖο χρονικὸ διάστημα ἡ πολιτικὴ αὐτὴ ἔλαβε καὶ ἄλλες μορφές, μὲ κυρίαρχη τὴν ἄρνηση. Ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας (!) τῆς Ἑλλάδας -θυμίζουμε τὸ ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματος γιὰ τὸ ρόλο τῆς παιδείας- ἀποτελεῖ τὸν πρωταγωνιστὴ τῆς ἄρνησης μιλώντας γιὰ ἐθνοκαθάρση καὶ ὄχι γιὰ Γενοκτονία, ἀναφέροντας μάλιστα καὶ ἐπιστημονικὲς...

ἀπόψεις ποὺ ὑποστηρίζουν τὴ θέση του.

Σὲ ὅτι ἀφορᾶ λοιπὸν τὸ ζήτημα τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων, δηλαδὴ τῶν ἀνθρώπων μας, θὰ ἀναφέρω τρεῖς μόνο θέσεις ποὺ καταρρίπτουν τὸν ἰσχυρισμὸ τῆς ἄρνησης. Ἡ πρώτη εἶναι ἡ ἐπιστημονικὴ τεκμηρίωση τοῦ ὄρου Γενοκτονία καὶ τοῦ Ὁλοκαυτώματος ἀπὸ τὸν Ραφαὴλ Λέμκιν, ὁ ὁποῖος γιὰ νὰ εἰσάγει τὸν σχετικὸ ζήτημα στὸν ΟΗΕ, ἀναφέρθηκε στὴν Γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων καὶ τῶν Ἑλλήνων. Ἐκεῖ βασίστηκε καὶ τὸ κυρίαρχο κείμενο στὴ διεθνῆ σκηνὴ ποὺ εἶναι ἡ Σύμβαση γιὰ τὴν πρόληψη καὶ τὴν καταστολὴ τοῦ ἐγκλήματος τῆς Γενοκτονίας ποὺ ψηφίστηκε καὶ υἱοθετήθηκε ἀπὸ τὸν ΟΗΕ τὸ 1948. (New York Times 5 Ιανουαρίου 1947)

Τὸ δεύτερο εἶναι τὸ ψήφισμα τῆς Ἕνωσής μας, τῆς Διεθνοῦς Ἕνωσης Ἀκαδημαϊκῶν γιὰ τὴ Μελέτη τῶν Γενοκτονιῶν, ἡ ὁποία τέτοιες ἡμέρες τὸ 2007 ἀναγνώρισε ὡς Γενοκτονία τὸ μαζικὸ ἔγκλημα ἐναντίον τῶν προγόνων μας. Θυμίζουμε ὅτι ὅλοι οἱ πρόεδροι τῆς Ἕνωσης ἔστειλαν πρόσφατα ἐπιστολὴ στὸ Γερμανικὸ κοινοβούλιο γιὰ νὰ ἀναγνωρίσει καὶ αὐτὸ μὲ τὴ σειρὰ του τὸ ἔγκλημα ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων ὡς Γενοκτονία (http://malkidis.blogspot.gr/2015/10/blog-post_14.html)

Καὶ τὸ τρίτο εἶναι οἱ ἀναφορὲς στὸ βιβλίο μου γιὰ τὴ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων, τὸ ὁποῖο ἔχει μεταφρασθεῖ στὴν ἀρμενική, ἀγγλική, ρωσική, ἱσπανική, γαλλική, ἰταλικὴ καὶ ρουμανικὴ γλώσσα, ποὺ καταγράφονται στὸ κεφάλαιο γιὰ τὸ διεθνὲς πλαίσιο τῆς Γενοκτονίας τὰ ἑξῆς: “Ἡ Γενικὴ Συνέλευση τοῦ ΟΗΕ ἱδρύει τὸ 1992 τὴ θέση τοῦ ὕπατου ἁρμοστῆ γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ὁ ὁποῖος ἀσκεῖ τὰ καθήκοντά του στὸ Πλαίσιο τοῦ Χάρτη τοῦ ΟΗΕ, τῆς Παγκόσμιας Διακήρυξης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ ἄλλων διεθνῶν ὀργάνων ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Τὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας ἱδρύει τὸ ἴδιο ἔτος διεθνὲς δικαστήριο «μὲ μόνο σκοπὸ νὰ δικάσει ἄτομα ποὺ θεωροῦνται ὑπεύθυνα σοβαρῶν παραβιάσεων τοῦ διεθνοῦς ἀνθρωπιστικοῦ δικαίου ποὺ διαπράχθηκαν στὸ ἔδαφος τῆς πρώην Γιουγκοσλαβίας».

Ἡ δικαιοδοσία τοῦ Δικαστηρίου ἀφορᾶ ἐγκλήματα πολέμου, γενοκτονίας, κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας καὶ ἐχθροπραξιῶν, ἀποτελεῖται ἀπὸ 18 δικαστὲς μὲ θητεία ἐννέα ἐτῶν καὶ ἔχει ἕδρα τὴ Χάγη.

Μὲ τὸν πόλεμο στὴν πρώην Γιουγκοσλαβία ἀναδείχθηκε τὸ ζήτημα τῆς «ἐθνοκάθαρσης», τὴν ἀπομόνωση δηλαδὴ καθορισμένης περιοχῆς ἀπὸ ἐθνικὴ ἢ ἐθνοτικὴ ὁμάδα χωρὶς νὰ ἀφεθοῦν ἴχνη, ἐθνοκάθαρση τὴν ὁποία ὁ ΟΗΕ ἀποδέχθηκε ὡς σχέδιο Γενοκτονίας. Τὰ μέτρα ἐθνοκάθαρσης εἶναι τὰ ἑξῆς: 1. Διοικητικὰ καὶ γραφειοκρατικὰ (ἐπεμβάσεις στὶς νόμιμες αἱρετὲς ἀρχές, ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς δημόσιους ὀργανισμοὺς τὰ μέλη τῆς παθούσας ὁμάδας, διακρίσεις στὴν διανομὴ ἀνθρωπιστικῶν ἀγαθῶν καὶ δικαιωμάτων). 2. Ἄλλα μὴ βίαια μέτρα (καθοδηγούμενες ἀρνητικὲς ἀναφορὲς στὰ μέσα ἐνημέρωσης, δημόσια ἀναφορὰ σὲ πολίτες μὲ τὴν ἐθνικὴ/ἐθνοτική τους ἰδιότητα, ἀνώνυμες ἀπειλὲς κατὰ τῆς ζωῆς τῶν μελῶν τῆς παθούσας ὁμάδας). 3. Μέτρα τρομοκρατίας (μεθοδευμένες μεμονωμένες πράξεις, βιασμοὶ ληστεῖες, μαζικὲς μετακινήσεις τῶν μελῶν τῆς παθούσας ὁμάδας, ποὺ ἐκτελοῦνται ἀπὸ τὰ Σώματα Ἀσφαλείας καὶ μένουν ἀτιμώρητες ἢ τιμωροῦνται μὲ συμβολικὲς ποινὲς). 4. Στρατιωτικὰ μέτρα (δολοφονίες τῶν ἡγετῶν τῆς παθούσας ὁμάδας, πολιτικοί, αἱρετοί, ὑπάλληλοι, δημοσιογράφοι, ἐκπαιδευτικοί, ἁρπαγὴ ὁμήρων καὶ χρησιμοποίησή τους ὡς ἀνθρώπινες ἀσπίδες). (Βλ. Γενικὴ Συνέλευση ΟΗΕ (47/121- 18/12/1992, πάρ.9, http://www.malkidis.blogspot.gr/2015/03/blog-post_16.html) 

2. Ἡ χαρὰ τῆς ἀναγνώρισης

Εἶναι πράγματι ἀσύλληπτο νὰ εἶναι ἀρνητὴς τῆς Γενοκτονίας ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας τῆς Ἑλλάδας μὲ ὑπεκφυγὲς καὶ τεχνάσματα, μὲ δῆθεν ἐπιστημονικὰ κριτήρια ἀπὸ ἱστορικοὺς (; ) καὶ ἄλλους “σχετικούς” ἐπιστήμονες, νὰ προσπαθεῖ νὰ προβάλλει τὴν ἄρνηση ὡς διαφορετικὴ ἄποψη καὶ μάλιστα ὡς ἐπιστημονικὴ θέση (!). Εἶναι λοιπὸν ἀνώφελο νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἀποδείξουμε ἐδῶ τὴ Γενοκτονία, στὸν τόπο αὐτὸ ποὺ παρότι ζοῦμε τὸν νοσταλγοῦμε, ὅπως γράφει ὁ ξεριζωμένος Μικρασιάτης Γιῶργος Σεφέρης. Θὰ συνεχίσουμε νὰ προσπαθοῦμε καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὸ δίκαιο αἴτημα τῆς ἀναγνώρισης, ἀπὸ τὴν Ἀρμενία καὶ τὴ Σουηδία, μέχρι τὴ Γερμανία, τὶς ΗΠΑ, τὸν Καναδὰ καὶ τὴν Αὐστραλία.

Θὰ συνεχίσουμε μὲ τοὺς συναγωνιστὲς στὸ ἐξωτερικό, ἔχοντας πάντα δίπλα μας τὶς ψυχὲς τῶν προγόνων μας. Μᾶς ἀρκοῦν!